2019.02.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.883.2018.2.ALN

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.883.2018.2.ALN
z 12 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2018 r. (data wpływu 3 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2019 r. (data wpływu 23 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do:

zwolnienia od podatku sprzedaży lokali w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – jest prawidłowe,

zwolnienia od podatku sprzedaży lokali w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do:

zwolnienia od podatku sprzedaży lokali w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy,

zwolnienia od podatku sprzedaży lokali w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy,

zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jeśli Wnioskodawca skorzysta z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu ponoszonych wydatków na remont lokali.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 stycznia 2019 r. (data wpływu 23 stycznia 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania nr 3, stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

(ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Od 2018r. została rozszerzona działalność gospodarcza spółki jawnej ….w zakresie handlu nieruchomościami zgodnie z kodem PKD 68.10.Z - kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej do nadal Spółka jest podatnikiem VAT. Profilem prowadzonej działalności jest handel nieruchomościami, polegająca na zakupie mieszkań lub budynków mieszkalnych na rynku wtórnym od osób fizycznych. W sytuacji tej zakupy mieszkań będą bez podatku od towarów i usług-VAT. Lokale te zostały wybudowane kilkanaście lub kilkadziesiąt lat temu - często trudno będzie zweryfikować historię poszczególnych lokali, w szczególności trudno będzie powiedzieć czy zostały one pierwotnie zakupione od dewelopera lub spółdzielni, czy stanowiły one kiedykolwiek przedmiot najmu/dzierżawy lub leasingu i czy kiedykolwiek poniesiono wydatki mające charakter ulepszenia w wysokości przekraczającej 30% wartości lokalu.

Nabyte mieszkania będą remontowane i wyposażane w meble oraz sprzęt RTV i AGD.W tym celu Spółka będzie ponosiła wydatki udokumentowane fakturami VAT, z których przysługuje spółce odliczenie podatku naliczonego, ponieważ Spółka jest podatnikiem VAT. Wartość poniesionych nakładów na remont poszczególnych mieszkań będą w różnych wielkościach w zależności od stanu mieszkania. Mogą one przekraczać 30% ceny zakupu tych mieszkań lub też nie. Nabywane mieszkania będą służyły wyłącznie do odsprzedaży natychmiast po dokonaniu remontu (w ciągu dwóch lat od nabycia), zawsze będą stanowiły towar handlowy firmy. W mieszkaniach tych nie będzie prowadzona działalność gospodarcza oraz nie będą one służyły do celów wynajmu, dzierżawy itp. ponieważ nie będą środkami trwałymi firmy a towarami handlowymi.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nabędzie lokale tylko i wyłącznie od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu. Remontowane mieszkania będą wykorzystywane przez wnioskodawcę do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Lokale będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Na pytanie organu: „czy przed sprzedażą lokalu nastąpiło/nastąpi pierwsze zajęcie (używanie) lokalu, kto dokonał/dokona pierwszego zajęcia lokalu, czy pomiędzy pierwszym zajęciem (używaniem) lokalu a momentem sprzedaży upłynie okres krótszy niż 2 lata”, Wnioskodawca odpowiedział, że „jak wskazano wcześniej: lokale te zostały wybudowane kilkanaście lub kilkadziesiąt lat temu często trudno będzie zweryfikować historię poszczególnych lokali, w szczególności trudno będzie powiedzieć czy zostały one pierwotnie zakupione od dewelopera lub spółdzielni, czy stanowiły one kiedykolwiek przedmiot najmu/dzierżawy lub leasingu i czy kiedykolwiek poniesiono wydatki mające charakter ulepszenia w wysokości przekraczającej 30% wartości lokalu, reasumując zajęcie lokalu miało miejsce wcześniej niż dwa lata przed zakupem przez Spółkę.”

Na pytanie Organu, na kogo wystawione będą faktury na zakup towarów i usług w celu remontu lokalu, Wnioskodawca odpowiedział, że „faktury na zakup towarów i usług będą wystawione na osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej”.

Wydatki poniesione na remont lokalu nie będą stanowiły „przebudowy” ponieważ będzie to jedynie remont lokalu.

Na pytanie Organu, czy Wnioskodawcy przysługiwało/będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu ponoszonych wydatków na remonty lokali, Wnioskodawca odpowiedział, że „Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu ponoszonych wydatków na remonty lokali, ponieważ Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i takie prawo mu przysługuje”.

Lokale znajdują się w budynkach mieszkalnych, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług. Powierzchnia użytkowa lokali nie przekroczy 150m². Lokale objęte pytaniami znajdują się w grupie: 111, 112 PKOB.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy zgodnie z powyższym opisem przysługuje Spółce prawo do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania VAT przy sprzedaży nieruchomości z art. 43 ust. 1 pkt 10?
Czy zgodnie z powyższym opisem przysługuje Spółce prawo do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania VAT przy sprzedaży nieruchomości z art. 43 ust. 1 pkt 10a?
Czy Spółka może skorzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10, jeśli skorzysta z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu tylko i wyłącznie ponoszonych wydatków na remont lokali?

(ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy.

(ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Na podstawie ww. przepisu dostawa budynków, budowli lub ich części, spełniająca określone w tym przepisie warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do dostawy upłynął okres krótszy niż 2 lata. Przez pierwsze zasiedlenie — zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy, w zakresie pierwszego zasiedlenia budynku po jego wybudowaniu. Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu.

Termin „ulepszenie” zawarty w ustawie VAT jest ściśle związany z przepisami ustaw o podatkach dochodowych (podatek CIT oraz podatek PIT). Wykładnia tego pojęcia nie może być zatem ograniczona jedynie do ustawy VAT. Ustawy o podatkach dochodowych wiążą pojęcie „ulepszenie” jedynie ze środkami trwałymi a nie z towarami zakupionymi w celu dalszej sprzedaży. Z tego powodu nieruchomość, która zostaje wyremontowana, ale nie będzie ujęta w ewidencji jako środek trwały, nie może zostać uznana za ulepszoną w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy VAT. Rezultat tej wykładni oznacza zwolnienie sprzedaży wyremontowanej nieruchomości z podatku VAT.

Nieruchomość nabyta w celu wyremontowania i odsprzedaży nie może być uznana za środek trwały co umożliwia zwolnienie sprzedaży po jej odnowieniu z podatku VAT.

NSA w precedensowym wyroku z 14 maja 2015 r. (I FSK 382/14) stwierdził częściową niezgodność przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z prawem unijnym. Dotyczy to wprowadzenia do definicji pierwszego zasiedlenia warunku oddania budowli do użytkowania „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Zdaniem sądu, pod pojęciem pierwszego zasiedlenia należy rozumieć użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu. Nie ma zatem znaczenia, czy doszło wówczas do oddania ich do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu, np. w wyniku sprzedaży bądź najmu.

W praktyce oznacza to więc, że w wielu przypadkach zajdą przesłanki do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Dotyczy to sytuacji, gdy nieruchomość była wybudowana i przyjęta do używania na co najmniej dwa lata przed dostawą. Nie ma przy tym znaczenia, że od momentu wybudowania nie dochodzi do oddania jej do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu, np. w ramach najmu bądź dzierżawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, kiedy nabywa on mieszkania wybudowane i oddane do użytkowania kilkanaście lat przed nabyciem przez Spółkę, przysługuje jemu zwolnienie z art. 43 ust. 1 punkt 10 ustawy o VAT.

Ad. 2: Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a przepis ten daje możliwość nienaliczania podatku VAT w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Nawiązując do pierwszego warunku wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ustalenia, czy Spółka będzie miała prawo do odliczanie podatku VAT z faktur dokumentujących koszty poniesione na ulepszenie bądź remont zakupionego lokalu jeśli chciałaby skorzystać ze zwolnienia z VAT przy sprzedaży mieszkań.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług.
całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W konsekwencji, nie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający Spółkę do odliczenia podatku od towarów i usług, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na remont przedmiotowych lokali mieszkalnych, gdyż sprzedaż tych lokali przez Spółkę nie będzie stanowiła czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Zatem nie będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących sytuacja, w której Spółka odliczy podatek VAT naliczony z faktur dokumentujących wydatki poniesione na remont przedmiotowych lokali mieszkalnych. Czy w takiej sytuacji Spółka powinna sprzedać mieszkanie stosując stawkę VAT od całości transakcji (mieszkanie + nakłady remontowe), jeśli będzie wówczas przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10.

Wątpliwość Wnioskodawcy również budzi sytuacja, w której Spółka zakupi mieszkanie bez VAT i odliczy podatek VAT naliczony z faktur dokumentujących wydatki poniesione na remont przedmiotowych lokali mieszkalnych. Czy w takiej sytuacji spółka powinna sprzedać mieszkanie stosując stawkę VAT od całości transakcji (mieszkanie + nakłady remontowe). Zdaniem Wnioskodawcy tak, ale w proporcji, ponieważ jeśli mieszkanie zostało zakupione bez VAT a odlicza tylko VAT od faktur dokumentujących wydatki poniesione na remont przedmiotowych lokali mieszkalnych to Wnioskodawca powinien ustalić proporcję wartości mieszkania i nakładów do marży i sprzedać mieszkanie opodatkowując tylko nakłady udokumentowane fakturami, od których odliczył VAT naliczony a wartość mieszkania z marżą Wnioskodawcy zwolnić od podatku VAT. Wnioskodawca nawiązuje do zastosowania tzw. sprzedaży na zasadzie marży.

Nawiązując do drugiego warunku Wnioskodawca wskazał, że: nie będzie ponosił wydatków na ulepszenie lokali a jedynie na remont, ponieważ przedmiotem dostawy nie są środki trwałe, lecz towary handlowe przeznaczone do dalszej odsprzedaży.

Ad.2:

Zdaniem wnioskodawcy w przypadku, kiedy spółka nabywa lokale tylko i wyłącznie od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokali oraz Spółka nie skorzysta z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu ponoszonych wydatków na remonty lokali to w tym przypadku Spółce przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia z VAT a art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Ad.3:

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka może skorzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 w przypadku kiedy skorzysta z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu tylko i wyłącznie ponoszonych wydatków na remont lokali. W tej sytuacji Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu ale będzie mogła skorzystać z obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu ponoszonych wydatków na remont lokali. W przypadku zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy: jeśli przysługuje nam prawo do skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, nie powinnyśmy rozpatrywać art. 43 ust. 1 pkt 10a i powinniśmy skorzystać z możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki na remont lokali.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie prawa do:

zwolnienia od podatku sprzedaży lokali w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – jest prawidłowe,

zwolnienia od podatku sprzedaży lokali w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy przy tym wskazać, że jak wynika z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ww. ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3 9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem, w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

TSUE wskazał, iż pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, jest zawarte w art. 12 dyrektywy VAT, ale nie jest ono w niej zdefiniowane.

Jak wynika przede wszystkim z prac przygotowawczych do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. 1977, L 145, s. 1), które pozostają wymierne do celów interpretacji dyrektywy VAT, w ramach zwolnień przewidzianych w jej art. 135 ust. 1 lit. j), kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. W tychże pracach przygotowawczych stwierdzono, że kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Literalna wykładnia art. 12 i art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT, jak również analiza kontekstu i celów założonych w tej dyrektywie świadczą zatem o tym, że wspomniana dyrektywa nie przyznaje państwom członkowskim uprawnienia do wprowadzenia warunków w odniesieniu do przewidzianych tam zwolnień czy też ograniczenia ich. Wynika stąd, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Co się tyczy zaś, możliwości określenia przez państwa członkowskie, zgodnie z art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT, zasad stosowania kryterium „pierwszego zasiedlenia”, o którym mowa w ust. 1 lit. a) tegoż artykułu, do przebudowy budynków, należy zauważyć, że nałożenie wymogu ilościowego, zgodnie z którym koszty takiej przebudowy muszą osiągnąć określoną procentową wielkość początkowej wartości odnośnego budynku, w niniejszym przypadku co najmniej 30% tej wartości, aby miało miejsce opodatkowanie VAT, stanowi wyraz skorzystania z tej możliwości.

Jak zauważył rzecznik generalny w pkt 69 opinii z dnia 4 lipca 2017 do sprawy C-308/16, należy w rezultacie sprecyzować treść pojęcia „przebudowy” zawartego w art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT z jakościowego punktu widzenia. W tym zakresie należy zauważyć, że dyrektywa VAT nie definiuje pojęcia „przebudowy”. Jakkolwiek termin ten nie jest jednoznaczny, co potwierdzają różne wersje językowe, w tym wersja angielska: „conversions”, wersja niemiecka: „Umbauten”, wersja rumuńska: „transformări”, oraz wersja polska: „przebudowa”, to jednak sugeruje on, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.

Pojęcie „przebudowy” obejmuje zatem w szczególności przypadek, w którym zostały przeprowadzone pełne lub dostatecznie zaawansowane prace, po zakończeniu których odnośny budynek zostanie przeznaczony do innych celów.

W wyroku stwierdzono, iż wykładnia pojęcia „przebudowy” zawarta w pkt 52 wyroku TSUE w sprawie C-308/16, jest zgodna z celem dyrektywy VAT, w szczególności w zakresie opodatkowania czynności zmierzającej do zwiększenia wartości danego towaru. Jeżeli chodzi o nowe budynki, jak zauważył w istocie rzecznik generalny w pkt 71 i 72 opinii, ta wartość dodana wynika z prac budowlanych prowadzących do zasadniczej zmiany rzeczywistości materialnej z uwagi na przejście ze stanu niezabudowanej nieruchomości, czy nawet nieuzbrojonej działki, do budynku mieszkalnego. W odniesieniu do starych budynków rzeczona wartość dodana występuje, jeżeli doszło do zasadniczej przebudowy, tak że dany stary budynek może zostać przyrównany do nowego budynku.

TSUE stwierdził, że pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT zostało transponowane do prawa polskiego w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT poprzez odniesienie się do pojęcia „ulepszenia”.

Zdaniem TSUE, wykładnia art. 12 i art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT, jak również analiza kontekstu i celów założonych w tej dyrektywie prowadzi do jednoznacznej konkluzji - dyrektywa nie przyznaje państwom członkowskim uprawnienia do wprowadzenia warunków w odniesieniu do przewidzianych tam zwolnień czy też ograniczenia ich.

Państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Określenie w ustawie o VAT, że koszty przebudowy muszą osiągnąć określoną procentową wielkość początkowej wartości odnośnego budynku, w niniejszym przypadku, co najmniej 30% tej wartości, aby miało miejsce opodatkowanie VAT, stanowi wyraz skorzystania z tej możliwości.

Podsumowując ww. orzeczenie z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 należy wskazać, iż TSUE uznał, że pierwsze zasiedlenie nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE. TSUE wyjaśnił, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zgodnie z treścią ww. orzeczenia TSUE art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy VAT sprzeciwia się uregulowaniom krajowym, które uzależniają zwolnienie z podatku VAT w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zatem w ślad za TSUE należałoby uznać, że użytkowanie budynku przez właściciela przez co najmniej dwa lata powinno być zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż powinna być zwolniona z VAT.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwił podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Co więcej, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy o VAT, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do ich dostawy może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu.

Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca nabędzie lokale tylko i wyłącznie od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu. Remontowane mieszkania będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca wskazał, że zajęcie lokalu miało miejsce wcześniej niż dwa lata przed zakupem przez Spółkę. Wydatki poniesione na remont lokalu nie będą stanowiły „przebudowy” ponieważ będzie to jedynie remont lokalu.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że faktury na zakup towarów i usług w celu remontu lokalu będą wystawione na osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla dostawy opisanych nieruchomości (lokali mieszkalnych) zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do wskazanych lokali miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca oparł swoje stanowisko na przepisach Dyrektywy 112 z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia dokonanej przez NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015r. sygn. I FSK 382/14, w którym stwierdził że: „wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa Dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT” oraz na orzeczeniu z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16, zatem tut. Organ dokonał rozstrzygnięcia z uwzględnieniem zdefiniowania pierwszego zasiedlenia przyjętego przez Wnioskodawcę.

Mając zatem na uwadze ww. analizę pojęcia pierwszego zasiedlenia w kontekście orzeczenia z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16, należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie dostawa przedmiotowych lokali mieszkalnych, nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a od pierwszego zasiedlenia do momentu dostawy upłynie okres dłuższy niż dwa lata.

W treści wniosku Wnioskodawca wskazał, że lokale będą nabywane w celu dalszej odsprzedaży. Nabywane przez Wnioskodawcę mieszkania, przed ich zakupem wykorzystywane były dla celów prywatnych przez ich ówczesnych właścicieli, zaś dla Wnioskodawcy stanowią towar handlowy. Przed sprzedażą Wnioskodawca będzie remontował przedmiotowe lokale.

Wskazać należy, że skoro nie mamy do czynienia ze środkiem trwałym, to nakłady ponoszone przez Wnioskodawcę na ww. lokale nie będą stanowiły ulepszenia w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

W konsekwencji powyższego spełnione zostaną warunki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, przy sprzedaży nieruchomości (lokali mieszkalnych) zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ponieważ dostawa przedmiotowych lokali korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytanie nr 2, tj. prawa do zwolnienia od podatku sprzedaży lokali w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, należało uznać za nieprawidłowe.

W analizowanej sprawie brak jest podstaw do odpowiedzi na pytanie nr 3 dotyczące prawa do skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ Wnioskodawca oczekuje na nie odpowiedzi w sytuacji, gdy „skorzysta z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu tylko i wyłącznie ponoszonych wydatków na remont lokali”. Należy natomiast zauważyć, że w opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że „Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu. Remontowane mieszkania będą wykorzystywane przez wnioskodawcę do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Lokale będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.”

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin