Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.740.2018.2.AP
z 5 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2018 r. (data wpływu 3 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 stycznia 2019 r. (data wpływu 14 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kwoty nabycia samochodu używanego przy zastosowaniu procedury VAT marża oraz w zakresie nieuznania usług dodatkowych towarzyszących zakupowi samochodu używanego za import usług i braku obowiązku wykazywania ich w deklaracji VAT-7 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia kwoty nabycia samochodu używanego przy zastosowaniu procedury VAT marża oraz w zakresie nieuznania usług dodatkowych towarzyszących zakupowi samochodu używanego za import usług i braku obowiązku wykazywania ich w deklaracji VAT-7. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 stycznia 2019 r. (data wpływu 14 stycznia 2019 r.) o przeformułowanie pytania, doprecyzowanie własnego stanowiska oraz dowód wpłaty brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca jest podatnikiem i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie auto-handlu. Od samochodów zakupionych na terytorium Unii Europejskiej, od czynnych podatników podatku VAT w swoich krajach, na podstawie faktur wystawionych w procedurze opodatkowania marżą, płaci inne koszty związane z zakupem konkretnego samochodu. Koszty te to takie jak: transport, spedycja, opłaty za dokumenty. Płacone są one bezpośrednio dla sprzedawcy samochodu i stanowią integralną część składową faktury za samochód.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytanie nr 2 ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy przy sprzedaży samochodów na podstawie faktur VAT marża za cenę nabycia należy uznać cenę, jaką płaci się za samochód przy jego zakupie wraz z innymi kosztami związanymi z zakupem samochodu płaconymi sprzedawcy samochodu?
2. Czy usługi dodatkowe towarzyszące zakupowi samochodu używanego (transport, spedycja, opłata za dokumenty) stanowią import usług i należy je wykazać w deklaracji VAT-7?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), w myśl art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, nabytych przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia pomniejszoną o kwotę podatku.

Formułując w art. 120 ustawy o VAT szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, ustawodawca, określając w ust. 4 podstawy opodatkowania, posłużył się sformułowaniem „kwota nabycia”. Ustawa VAT, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie określają w treści definicji pojęcia „kwota nabycia”, natomiast określenie co wchodzi w skład kwoty nabycia jest kluczowe dla sprawy. Cena nabycia oznacza wszystkie składniki wynagrodzenia uzyskanego lub do uzyskania przez dostawcę od podatnika.

Tym samym obliczając podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego z tytułu sprzedaży samochodu używanego przy zastosowaniu procedury VAT marża, do kwoty nabycia Wnioskodawca powinien zaliczyć kwotę, którą zapłacił dostawcy towaru (cena samochodu, koszty transportu, inne koszty). Jednocześnie, wyżej wymienione koszty zakupu samochodu nie będą stanowiły importu usług, ponieważ stanowią jednolitą transakcję zakupu samochodu. Koszty te widnieją jako dodatkowe pozycje faktury zakupowej samochodu, stanowią jej integralną (nierozerwalną) część podnosząc wartość zakupu samochodu wymaganą jako płatność za towar od nabywcy na rzecz dostawcy.

Wobec tego Wnioskodawca uważa, że za cenę nabycia powinien uznać cenę jaką płaci się za samochód przy jego zakupie wraz z usługami dodatkowymi towarzyszącymi zakupowi samochodu używanego (wykazanymi na tej samej fakturze) i płaconymi temu samemu dostawcy, a transakcja ta nie będzie stanowiła importu usług i Wnioskodawca nie wykaże jej w deklaracji VAT-7 jako importu usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy – w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży – w myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy – rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika – art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży.

Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy – przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Podsumowując, formułując w art. 120 ustawy szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, ustawodawca, określając w ust. 4 tego artykułu podstawę opodatkowania, posłużył się sformułowaniem „kwota nabycia”.

Natomiast dla potrzeb zastosowania procedury marży, przez „kwotę nabycia” należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy).

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy – przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie auto-handlu. Od samochodów zakupionych na terytorium Unii Europejskiej, od czynnych podatników podatku VAT w swoich krajach, na podstawie faktur wystawionych w procedurze opodatkowania marżą, płaci inne koszty związane z zakupem konkretnego samochodu. Koszty te to: transport, spedycja, opłaty za dokumenty. Płacone są one bezpośrednio dla sprzedawcy samochodu i stanowią integralną część składową faktury za samochód.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy zauważa się, że jak wskazano powyżej, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru otrzymał od podatnika (nabywcy). Tak rozumiana cena towaru (kwota nabycia) obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie sprzedawcy. Do kwoty nabycia, o której mowa wyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone i nie są należne sprzedawcy towaru.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca określając podstawę opodatkowania (marżę) powinien wyliczyć różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca samochodu, a kwotą nabycia (zapłaconą przez Wnioskodawcę pierwotnemu sprzedawcy), pomniejszoną o kwotę podatku od towarów i usług. Przy czym, Wnioskodawca przy określeniu kwoty nabycia samochodu winien uwzględnić wynagrodzenie dla jego dostawcy, tj. kwotę nabycia samochodu oraz koszty związane z transakcją zakupu samochodu, które Wnioskodawca (nabywca towaru) zapłacił dostawcy samochodu, tj. transport, spedycja, opłata za dokumenty, zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Wobec powyższego, koszty związane z transakcją zakupu samochodu, które Wnioskodawca zapłacił dostawcy samochodu, tj. transport, spedycja, opłata za dokumenty, są kosztami podlegającymi wliczeniu do kwoty nabycia samochodu. W związku z tym należy stwierdzić, że nie stanowią one świadczenia odrębnych usług na rzecz Wnioskodawcy, ale elementy składowe nabycia samochodu, nierozerwalnie związane z jego zakupem. Zatem usługi te nie mogą stanowić importu usług, a w związku z tym nie podlegają one wykazaniu w deklaracji VAT-7.

Podsumowując należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym za cenę nabycia powinien on uznać cenę jaką płaci za samochód przy jego zakupie wraz z usługami dodatkowymi towarzyszącymi zakupowi samochodu używanego (wykazanymi na tej samej fakturze), tj. transport, spedycja, opłata za dokumenty i płaconymi temu samemu dostawcy oraz, że ww. usługi dodatkowe nie stanowią importu usług i nie należy ich wykazywać w deklaracji VAT-7.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanami faktycznymi podanymi przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.