2019.02.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.277.2018.2.SK
z 1 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 29 listopada 2018 r. (data wpływu 3 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przechowania środków pieniężnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przechowania środków pieniężnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 8 listopada 2018 r na prośbę M.P. i za zgodą Z.Ł. (Wnioskodawczyni), pomiędzy M.P. a Z.Ł. została zawarta umowa Przechowania. Na podstawie tej umowy M.P., zwana na potrzeby umowy Składającą przekazała swojej matce Z.Ł., zwanej na potrzeby umowy Przechowawcą na przechowanie kwotę 153.318 zł w gotówce. Kwota ta zgodnie z wolą Składającej została wpłacona przez Przechowawcę na otwarty specjalnie w celu obsługi umowy przechowania rachunek bankowy Przechowawcy. Składająca została upoważniona do rachunku bankowego, tak że uzyskała ona prawo do dysponowania tym rachunkiem bankowym.

Zgodnie z umową Przechowawca zobowiązał się dołożyć należytej staranności w wykonaniu umowy oraz postępować zgodnie ze wskazanym przez Składającą sposobem wykonania umowy. Tak więc Przechowawca nie został upoważniony do korzystania z kwoty, w szczególności do wykorzystywania kwoty na własne cele, jak również oddawania ich do korzystania osobom trzecim. Przechowawca został uprawniony do zmiany określonego w umowie miejsca i sposobu przechowania, jeżeli okaże się to konieczne dla zachowania bezpieczeństwa kwoty, w tym zobowiązał się do dokonania przelewu kwoty na inny rachunek bankowy Przechowawcy, po uprzednim uzyskaniu zgody składającego o ile okaże się to możliwe przed dokonaniem zmiany. Składający zastrzegł sobie prawo w każdym czasie żądać zwrotu całej kwoty lub jej części oraz odsetek, o ile takie zostaną naliczone.

Składający zobowiązał się do zwrotu Przechowawcy wszelkich wydatków, poczynionych w celu należytego wykonania umowy.

Ustalono, że Przechowawcy za wykonanie umowy przechowania nie przysługuje wynagrodzenie.

W ramach umowy przechowania nastąpi całkowity zwrot kwoty przekazanej na przechowanie. Przechowawca zobowiązany jest także przekazać Składającemu odsetki, o ile takie zostaną naliczone. Wolą stron nie było zawarcie innej niż umowa przechowania umowy, a zwłaszcza umowy pożyczki, użytkowania nieprawidłowego czy depozytu nieprawidłowego. Ten stan potwierdzają także poniższe okoliczności.

Do chwili złożenia wniosku na rachunku bankowym, na którym zdeponowana została przechowywana kwota nie miały miejsca żadne dodatkowe operacje, co oznacza, że saldo rachunku jest cały czas niezmienne i równe kwocie przekazanej przez Składającą Przechowawcy w celu przechowania. Kierując się niskim i ciągle spadającym ratingiem banku, w którym na moment złożenia wniosku przechowywane są pieniądze i istotnym ryzykiem utraty płynności przez ten bank, nie można wykluczyć w najbliższym czasie przelewu przechowywanych pieniędzy na inny rachunek bankowy Przechowawcy, także dedykowany wyłącznie umowie przechowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle zaistniałych okoliczności zawartą umowę przechowania, na podstawie której zostały powierzone środki pieniężne Przechowawcy można zakwalifikować jako depozyt nieprawidłowy, bądź inną czynność, która jest opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę fakt, iż katalog czynności opisany w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) jest katalogiem zamkniętym, umowa przechowania nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych – podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
(uchylona),
umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
umowy dożywocia,
umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
(uchylona),
ustanowienie hipoteki,
ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
umowy depozytu nieprawidłowego,
umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Tak więc, ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b), i) oraz j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki pieniędzy, ustanowienie nieodpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego oraz umowy depozytu nieprawidłowego. Wszystkie te umowy wynikają z regulacji Kodeksu cywilnego i tak, przez umowę pożyczki, w myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego – dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Z treści powołanego przepisu wynika, że umowa pożyczki jest umową konsensualną, dwustronnie zobowiązującą, polegającą na zobowiązaniu stron do przeniesienia własności pieniędzy lub innych rzeczy oznaczonych rodzajowo, natomiast jej gospodarczy sens wyraża się w tym, że biorący pożyczkę uzyskuje możliwość korzystania przez pewien czas z wartości przekazanych mu przez dającego pożyczkę.

Użytkowanie nieprawidłowe wynika z art. 245 ww. ustawy – rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie). Jeżeli użytkowanie obejmuje pieniądze lub inne rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, to zgodnie z art. 264 użytkownik staje się z chwilą wydania mu tych przedmiotów ich właścicielem. Po wygaśnięciu użytkowania obowiązany jest do zwrotu według przepisów o zwrocie pożyczki (użytkowanie nieprawidłowe). Jak podaje Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji podatkowej z 17 lipca 2014 r. Znak: ITPB2/436-100/14/DSZ powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, instytucje pożyczki i użytkowania nieprawidłowego są do siebie bardzo zbliżone, jedyną różnicą właściwie jest umieszczenie przepisów odnośnie dwóch instytucji w różnych księgach Kodeksu cywilnego – użytkowania nieprawidłowego w księdze II, a pożyczki w księdze III. Dalej w powołanej wyżej interpretacji indywidualnej czytamy „zgodnie z art. 353 kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swojego uznania”, (więc także powołać się na umowę nieodpłatnego użytkowania nieprawidłowego) „ byleby treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego”. Ustawa o czynnościach cywilnoprawnych przewiduje opodatkowanie użytkowania nieprawidłowego w sytuacji, kiedy umowa zawarta jest odpłatnie.

Depozyt nieprawidłowy opisany jest w art. 845 kodeksu cywilnego – jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu.

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi w przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. W przechowaniu nieprawidłowym równomiernie zostaje zaspokojony interes obu stron, także Przechowawcy. Składający, oddając rzeczy czy pieniądze na przechowanie, nie ponosi ryzyka ich utraty czy uszkodzenia, nawet przypadkowej natomiast przechowawca uzyskuje prawo rozporządzania tymi rzeczami bądź pieniędzmi według swojego uznania.

Opisana w niniejszym wniosku umowa przechowania wynika z innych regulacji kodeksu cywilnego niż opisane powyżej instytucje pożyczki, nieodpłatnego użytkowania nieprawidłowego czy depozytu nieprawidłowego, a mianowicie z art. 835 do art. 844 tej ustawy. Podstawową różnicą jest to, że Przechowawca nie może korzystać z pieniędzy przekazanych mu na przechowanie, podczas gdy możliwość korzystania z przekazanych czy oddanych na własność pieniędzy jest charakterystyczna dla wszystkich pozostałych instytucji tu opisanych i wymienionych w katalogu art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Umowa przechowania służy wyłącznie zaspokojeniu interesu składającego, który ma zagwarantowany zwrot całej kwoty wraz z odsetkami na każde żądanie składającego, a Przechowawca nie może z tej kwoty korzystać. Z treści umowy i okoliczności (takich jak brak operacji na rachunku bankowym realizowanych w interesie przechowawcy) wynika, że mamy do czynienia z udostępnieniem rachunku bankowego w ściśle określonym celu tj. realizacji umowy przechowania, w wyniku której składający eliminuje ryzyko nawet przypadkowej utraty pieniędzy.

Stanowisko Wnioskodawczyni potwierdza analiza poniżej przytoczonych interpretacji indywidualnych wydanych w podobnych sprawach o przechowanie pieniędzy, wskazujących na utrwaloną w tym zakresie linię orzeczniczą:

Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 czerwca 2018 r., sygn. 0111-KDIB2-2.4014.69.2018.1.SK,
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 maja 2017 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4014.16.2017.2.MZ,
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 czerwca 2016 r., sygn. IBPB-2-1/4514-192/16/AD,
Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 stycznia 2015 r., sygn. ILPB2/436-306/14-2/WS,
Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 18 kwietnia 2014 r., sygn. IPTPB2/436-21/14-2/AK,
Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 kwietnia 2012 r., sygn. ITPB2/436-1/12/TJ.

Powyższe rozstrzygnięcia zapadły w indywidualnych sprawach, jednakże wszystkie one zgodnie podnoszą, iż upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne – sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi. Dopiero zgoda na rozporządzanie pieniędzmi czyni z umowy umowę depozytu nieprawidłowego. Na koniec warto przedstawić stanowisko NSA z wyroku z 10 czerwca 2011 r. sygn. II FSK 1722/10 w sprawie, w której za depozyt nieprawidłowy zostało uznane przekazanie pieniędzy córce (przelew na konto bankowe) przez ojca. Córka bowiem rozporządzała tymi pieniędzmi, o czym świadczyły wykonane przelewy. W wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, że: Okolicznością kluczową w sprawie, która przesądzała o uznaniu czynności prawnej dokonanej między skarżącymi za depozyt nieprawidłowy (a nie, jak wywodzą skarżący, za „samo przekazanie i tymczasowe zlokalizowanie środków pieniężnych skarżącego na rachunku bankowym skarżącej”) był bezsporny fakt dysponowania przez skarżącą pieniędzmi należącymi do skarżącego, za pośrednictwem rachunku bankowego prowadzonego dla skarżącej. Z samej umowy zawartej między skarżącą a bankiem, a także z logiki funkcjonowania instytucji finansowych, wynikało, że konsekwencją operacji przelewu kwoty pieniężnej na rachunek bankowy o ujemnym saldzie będzie w pierwszej kolejności pokrycie zadłużenia względem banku oraz pobranie stosownej opłaty manipulacyjnej. Ponadto zasadnie uznały organy podatkowe, że również zrealizowane na zlecenie skarżącej ze środków skarżącego, zgromadzonych na rachunku skarżącej, operacje zapłaty należności na rzecz firmy telekomunikacyjnej oraz E. Sp. z o.o. należało potraktować jako wykonywanie uprawnienia do rozporządzania środkami pieniężnymi oddanymi na przechowanie.

Dla stanu faktycznego opisanego w niniejszym wniosku, zgodnie z warunkami na jakich została zawarta umowa, takie okoliczności nie mają miejsca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1150 ze zm.) – podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
(uchylona)
umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
umowy dożywocia,
umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
(uchylona)
ustanowienie hipoteki,
ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
umowy depozytu nieprawidłowego,
umowy spółki.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie natomiast do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b), i) oraz j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki pieniędzy, ustanowienie odpłatnego użytkowania oraz umowy depozytu nieprawidłowego.

W myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.) – przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Stosownie do art. 252 ww. ustawy – rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków (użytkowanie). W myśl art. 264 ww. ustawy – jeżeli użytkowanie obejmuje pieniądze lub inne rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, użytkownik staje się z chwilą wydania mu tych przedmiotów ich właścicielem. Po wygaśnięciu użytkowania obowiązany jest do zwrotu według przepisów o zwrocie pożyczki (użytkowanie nieprawidłowe).

Zgodnie z art. 845 ww. ustawy – jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu; przepisy te zawarte są w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Do przyjęcia depozytu nieprawidłowego nie jest konieczne wyraźne zastrzeżenie tego w umowie, niemniej dla zastosowania art. 845 Kodeksu cywilnego konieczne jest ustalenie, że przechowawca uprawniony został do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub rzeczami oznaczonymi co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne − sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pomiędzy Wnioskodawczynią a M.P. została zawarta umowa Przechowania. Na podstawie umowy M.P., zwana na potrzeby umowy Składającą przekazała swojej matce (Wnioskodawczyni), zwanej na potrzeby umowy Przechowawcą na przechowanie kwotę 153.318 zł w gotówce. Kwota ta zgodnie z wolą Składającej została wpłacona przez Przechowawcę na otwarty specjalnie w celu obsługi umowy przechowania rachunek bankowy Przechowawcy. Zgodnie z umową Przechowawca zobowiązał się dołożyć należytej staranności w wykonaniu umowy oraz postępować zgodnie ze wskazanym przez Składającą sposobem wykonania umowy. Przechowawca nie został upoważniony do korzystania z kwoty, w szczególności do wykorzystywania kwoty na własne cele, jak również oddawania ich do korzystania osobom trzecim. Składający zastrzegł sobie prawo w każdym czasie żądać zwrotu całej kwoty lub jej części oraz odsetek, o ile takie zostaną naliczone. Składający zobowiązał się do zwrotu Przechowawcy wszelkich wydatków, poczynionych w celu należytego wykonania umowy. Ustalono, że Przechowawcy za wykonanie umowy przechowania nie przysługuje wynagrodzenie. W ramach umowy przechowania nastąpi całkowity zwrot kwoty przekazanej na przechowanie. Przechowawca zobowiązany jest także przekazać Składającemu odsetki, o ile takie zostaną naliczone. Wolą stron nie było zawarcie innej niż umowa przechowania umowy, a zwłaszcza umowy pożyczki, użytkowania nieprawidłowego czy depozytu nieprawidłowego. Do chwili złożenia wniosku na rachunku bankowym, na którym zdeponowana została przechowywana kwota nie miały miejsca żadne dodatkowe operacje, co oznacza, że saldo rachunku jest cały czas niezmienne i równe kwocie przekazanej przez Składającą Przechowawcy w celu przechowania.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro opisana we wniosku umowa przechowania środków pieniężnych nie przybrała postaci żadnej z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w szczególności umowy pożyczki, umowy depozytu nieprawidłowego (Wnioskodawczyni nie została bowiem upoważniona do korzystania z przekazanej na przechowanie kwoty i na moment złożenia niniejszego wniosku na rachunku bankowym, na którym zdeponowana została przechowywana kwota nie miały miejsca żadne dodatkowe operacje), czy też ustanowienia odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, to zgodzić należy się z Wnioskodawczynią, że powyższa umowa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin