Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.909.2018.2.RSZ
z 30 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 listopada 2018 r. (data wpływu 30 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 21 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej dostawy prawa wieczystego użytkowania działki niezabudowanej nr 281/1 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie planowanej dostawy prawa wieczystego użytkowania działki niezabudowanej nr 281/1.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 21 grudnia 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 13 grudnia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.909.2018.1.RSZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest syndykiem masy upadłości Zakładu N Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej, powołanym w oparciu o postanowienie Sądu Rejonowego w G. z dnia 2 października 2015 r. w przedmiocie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku. W toku postępowania upadłościowego syndyk sprzedaje majątek upadłego w celu zaspokojenia wierzycieli. W skład masy upadłości wchodzi, między innymi, nieruchomość położona w G. przy ul. B. w postaci działki nr 281/1.

Nieruchomość stanowi prawo wieczystego użytkowania niezabudowanej działki nr 281/1 o powierzchni 457 m² opisanej w Księdze Wieczystej nr … prowadzonej przez Sąd Rejonowy w G.. Przedmiotowa działka jest niezabudowana i zgodnie z treścią obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego ma charakter przemysłowy. Przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem dzierżawy zarówno przez syndyka masy upadłości po ogłoszeniu upadłości jak również dłużnika przed ogłoszeniem upadłości. Brak jest informacji o jakichkolwiek nakładach finansowych poniesionych przez spółkę dla przedmiotowej nieruchomości.

W załączeniu Wnioskodawca przekazał:

1. Postanowienie Sądu Rejonowego w G. z dnia 2 października 2015 r. w przedmiocie ogłoszenia upadłości
2. Opinia o wartości fragmentu nieruchomości (działki nr 281/1) z dnia 7 listopada 2018 r.
   
   

W piśmie z 20 grudnia 2018 r. Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie nr 0111- KDIB3.1.4012.909.2018.l.RSZ z dnia 13 grudnia 2018 r. (doręczone 19 grudnia 2018 r.), poinformował, co następuje:

Ad. 1

Przedmiotowa nieruchomość w postaci działki nr 281/1 będąca przedmiotem pytania w okresie od ogłoszenia upadłości, tj. 02 października 2015 r. nie była przez syndyka masy upadłości w jakikolwiek sposób wykorzystywana zarówno na potrzeby związane z postępowaniem upadłościowym jak również nie była przedmiotem dzierżawy. W związku z powyższym od ogłoszenia upadłości masa upadłości nie uzyskała z tego tytułu jakichkolwiek korzyści finansowych.

Ad. 2

Dłużnik nabył przedmiotową działkę w 2001 r. poprzez umowę przeniesienia praw użytkowania wieczystego gruntów jako aport wniesiony przez Zakłady N.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawcy z tytułu nabycia prawa wieczystego użytkowania przedmiotowej działki nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ad. 3

Przedmiotowa działka ma charakter przemysłowy. Niemniej jednak jej położenie w granicy m.in. dróg publicznych, chodników, ogrodzenia sąsiednich nieruchomości - uniemożliwia jej zabudowę w całości, co wynika z przepisów Prawa Budowlanego. Reasumując nie jest możliwa zabudowa przedmiotowej działki w całości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży nieruchomości prawo wieczystego użytkowania niezabudowanej działki nr 281/1 o powierzchni 457 m² prawidłową stawką podatku od towarów i usług będzie stawka 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa opisanych w poz. 75 nieruchomości niezabudowanej będzie opodatkowana stawką 23% od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 roku, poz. 1221 z późniejszymi zmianami) - dalej: ustawa VAT zwalnia od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Tak więc, zastosowanie zwolnienia uzależnione jest od tego, czy dany grunt niezabudowany stanowi teren budowlany. Pojęcie to należy rozumieć ściśle w znaczeniu nadanym przez obowiązujące przepisy. Przedmiotowa działka jest zgodnie z treścią obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego o charakterze przemysłowym, wobec czego powyższy przepis ustawy VAT nie będzie miał zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

• oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste,
• zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
  
  

Zatem, w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy, zarówno odpłatne przeniesienie niezabudowanej nieruchomości, jak i prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania prawidłowości zastosowania 23% stawki podatku od towarów i usług do dostawy prawa wieczystego użytkowania działki niezabudowanej nr 281/1 o powierzchni 457 m².

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (syndyk) w toku postępowania upadłościowego sprzedaje majątek upadłego w celu zaspokojenia wierzycieli. W skład masy upadłości Zakładu N. Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej wchodzi między innymi prawo wieczystego użytkowania działki gruntu numer 281/1, położonej w G. Dłużnik nabył przedmiotową działkę w 2001 r. poprzez umowę przeniesienia praw użytkowania wieczystego gruntów jako aport wniesiony przez Zakłady N.. Wnioskodawcy z tytułu nabycia prawa wieczystego użytkowania przedmiotowej działki nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowa działka ma charakter przemysłowy.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że dla dostawy przedmiotowej działki nr 281/1 nie ma w rozpoznawanej sprawie zastosowanie zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – przedmiotowa działka zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ma charakter przemysłowy.

Należy także przyjąć, że przedmiotowa działka nr 281/1 nie była wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej, bowiem – jak wskazał Wnioskodawca – działka nr 281/1 w okresie od ogłoszenia upadłości, tj. 2 października 2015 r. nie była przez syndyka masy upadłości w jakikolwiek sposób wykorzystywana zarówno na potrzeby związane z postępowaniem upadłościowym jak również nie była przedmiotem dzierżawy. Przedmiotowa nieruchomość nie uzyskała z tego tytułu jakichkolwiek korzyści finansowych.

Ponadto, Wnioskodawcy z tytułu nabycia prawa wieczystego użytkowania przedmiotowej działki nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Tym samym, dostawa nie będzie również korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zatem, skoro jak wskazał Wnioskodawca – przedmiotowa działka zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ma charakter przemysłowy, to dostawa prawa użytkowania wieczystego działki nr 281/1 będzie podlegać opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.