Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.576.2018.1.AŻ
z 25 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2018 r. (data wpływu 26 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi montażu markiz – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi montażu markiz.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą od 2009 r. Zajmuje się sprzedażą przesłon okiennych oraz świadczeniem usług z zakresu montażu i modernizacji przesłon okiennych i drzwiowych (tj. zewnętrznych rolet i żaluzji) oraz markiz w budownictwie mieszkaniowym. Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi objęte są zakresem art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Montaż wszelkich zewnętrznych przesłon okiennych charakteryzuje się działaniem modernizacyjnym i termomodernizacyjnym. Instalacyjno-budowlane usługi modernizacyjne i termomodernizacyjne świadczone przez Spółkę polegają na montażu w ścianach budynku żaluzji zewnętrznych poziomych, rolet zewnętrznych aluminiowych i tkaninowych oraz markiz przy jednoczesnej ingerencji budowlanej w obiekt modernizowany. Wskazane urządzenia montowane są w sposób inwazyjny na stałe do muru z przejściem przez ocieplenie pod tynkiem i wyposażone w mechanizmy napędowe.

Efektem wykonywanych usług jest pozyskanie przez obiekt nowych parametrów, w szczególności użytkowych, technicznych, unowocześnienie oraz usprawnienie obiektów, a także podwyższenie wartości obiektu. Nowe parametry użytkowe oraz techniczne obiektów, uzyskane w następstwie realizacji usług przez Spółkę, polegają na ograniczeniu ilości energii zużywanej na ogrzanie obiektu w okresie grzewczym oraz na ograniczeniu energii zużywanej na utrzymanie niskiej temperatury w obiekcie w okresie letnim. Ponadto, w następstwie usług Spółki, ww. obiekty oraz ich części uzyskują ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi przedłużając funkcjonalność i sprawność danego obiektu.

Wybór rodzaju przesłon okiennych i markiz odbywa się przy uwzględnieniu indywidualnych potrzeb klienta oraz maksymalizacji korzyści użytkowych z montowanych produktów. Montowane markizy wykonane są z profili aluminiowych, niektóre częściowo stalowe, natomiast tkaniny wykonane są z przędzy akrylowej. Montaż markiz zmienia parametry konstrukcyjne. Montaż markizy ingeruje w strefę budynku i jego konstrukcję. Markizy są mocowane za pomocą specjalnej technologii wklejania prętów gwintowanych za pomocą żywicy epoksydowej, poprzez co są stałym elementem wyposażenia budynku i jego konstrukcji. Aby zamocować markizę należy wyciąć warstwę ocieplenia (styropian lub wełna) wraz z tynkiem, następnie wywiercić w stropie lub murze w zależności od rodzaju i szerokości markizy kilka lub kilkanaście otworów o średnicy umożliwiającej wklejenie prętów gwintowanych ze stali nierdzewnej. W przestrzeni pomiędzy murem a tynkiem umieszcza się tuleję z twardego PCV umożliwiającą zamocowanie markizy. Po takim montażu markiza i jej elementy pozostają na stałe związane z budynkiem. Montaż ingeruje w konstrukcję budynku oraz zmienia jego parametry techniczne. Poprzez montaż markizy następuje zmiana rozwiązań przestrzenno-funkcjonalnych obiektu. Markizy powiększają powierzchnię użytkową budynku. Powstaje dodatkowa powierzchnia funkcjonalna do wykorzystania. Po montażu markizy klienci często traktują taras jako przedłużenie powierzchni salonu i traktują tę przestrzeń jako dodatkowe pomieszczenie. Markizy chronią powierzchnię tarasu przed nasłonecznieniem, zabrudzeniem, nagrzewaniem oraz deszczem. Ponadto działają jako naturalna klimatyzacja w stosunku do nagrzewania się powierzchni domu wewnątrz czyli pełnią funkcję termoizolacyjną.

Pozwalają zatrzymać ciepło na zewnątrz i pochłaniają do 100% szkodliwych dla zdrowia promieni UV. W efekcie pomieszczenia chronione są przed nadmiernym nasłonecznieniem, zapewniającym tym samym poczucie komfortu zarówno termicznego, jak i optycznego. Efektem zamontowanych przesłon okiennych oraz markiz jest skuteczna bariera optyczna względem wpadającego do pomieszczenia światła, tłumiąca kontrasty, zachowując przy tym dobrą widoczność na zewnątrz.

Ponadto, stanowią atut w postaci oryginalnej dekoracji elewacji, która doskonale wpasowuje się w niemal każdy rodzaj architektury.

W przypadku ewentualnego demontażu ww. elementów, niewątpliwie dojdzie do istotnego naruszenia struktury danego obiektu budowlanego, zwłaszcza przy usuwaniu kaset oraz montowanych podtynkowo napędów elektrycznych. Nadto, z uwagi na rodzaj materiałów budowlanych zastosowanych przy montażu przedmiotowych urządzeń, ich zdemontowanie wiązać się będzie z ich trwałym uszkodzeniem, a co za tym idzie – nie będą mogły być ponownie wykorzystane w całości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi montażu markiz, świadczone przez Wnioskodawcę o charakterystyce wskazanej powyżej, podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. stawką w wysokości 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, montaż markiz, związany z budownictwem objętym społecznym programem mieszkaniowym podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 8%. Powyższe Spółka wywodzi z następujących regulacji prawnych:

• w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terenie kraju;
• poprzez odpłatne świadczenie usług należy rozumieć, zgodnie z art. 8 ustawy VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy VAT;
• zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 tejże ustawy;
• dla wybranych towarów i usług usługodawca przewidział zastosowanie innej stawki niż podstawowa w myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT: dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 tejże ustawy; w obecnym stanie prawnym jest to stawka 8%;
• zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
• zgodnie z art. 41 ust. 12 lit. b, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia przekracza 150 m²;
• zgodnie z art. 41 ust. 12 lit. c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej wskazane powyżej limity, stawkę, o której mowa w ust. 2 stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej, kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem użytkowym w całkowitej powierzchni;
• stawka podatku od towarów i usług w wysokości 8% stosowana jest także w przypadku remontu, modernizacji, termomodernizacji, jak również przebudowy obiektów budowlanych lub ich części, mieszczących się w zakresie budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, opisanym powyżej;
• definicji remontu i przebudowy należy szukać w ustawie Prawo budowlane; i tak remont to wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżących konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (art. 3 pkt 8 ustawy Prawo budowlane); przebudowa to wykonanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego z wyjątkiem charakterystycznych parametrów takich jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, szerokość, itd. (art. 3 pkt 7a ustawy Prawo budowlane);
• natomiast przez modernizację rozumieć należy unowocześnienie i usprawnienie czegoś (słownik j. polskiego, wyd. PWN), przy czym termomodernizacja to działania zmierzające do zmniejszenia zapotrzebowania i zużycia energii cieplnej w obiekcie budowlanym.
  
  

W myśl przytoczonych podstaw prawnych i definicji ustawowych należy stwierdzić, że usługi w zakresie montażu markiz świadczone przez Spółkę podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Jeżeli obiekt budowlany był wyposażony w markizy czy rolety zewnętrzne, to ich wymiana z zastosowaniem innych wyrobów niż użyte pierwotnie będzie stanowiła remont. Stopień ingerencji budowlanej w obiekt w przypadku usług obejmujących montaż rolet zewnętrznych i markiz jest zazwyczaj jednakowy. Z doświadczenia Spółki wynika, że usługi obejmujące instalację markiz wymagają często większego nakładu czynności budowlanych niż usługi obejmujące montaż rolet zewnętrznych i są bardziej skomplikowane pod względem technicznym. Skutkiem świadczonych usług jest trwałe połączenie z budynkiem elementów wybranych przez usługobiorcę, podnosząc w ten sposób walory użytkowe budynku. Spółka nie dostarcza wyłącznie towaru w postaci rolet zewnętrznych i markiz ale zajmuje się ich prawidłowym montażem na budynku klienta świadcząc usługę budowlaną. Z tych względów dla celów podatkowych takie działanie powinno być traktowane jako jednolita całościowa usługa objęta jedną stawką VAT 8%. Dla klienta istotna jest określona robota budowlana. W przypadku czynności o charakterze kompleksowym, ustalając stawkę podatku VAT należy przyjmować jednolitą stawkę dla całego kompleksu czynności biorąc pod uwagę charakter czynności podstawowej.

W funkcjonującej doktrynie prawnej istnieją już wyroki sądowe potwierdzające, że czynności, o jakich mowa powyżej, podlegają opodatkowaniu stawką 8% w zakresie montażu rolet zewnętrznych, o co występuje Spółka. Przykładem jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Po 821/13, wg którego nie ma podstaw aby rozróżniać pod względem charakteru prac usługę montażu rolet od usługi montażu markizy w ramach prac remontowych. Próba rozróżnienia tych usług jest działaniem sztucznym również dla celów opodatkowania podatkiem VAT. Do opodatkowania usług remontowych, w ramach których następuje montaż markiz również należy stosować stawkę 8%. Zarówno w sytuacji, gdy Spółka montuje rolety zewnętrzne albo markizy świadczy ona usługę montażu elementów, które wraz z elementami konstrukcyjnymi budynku tworzą całą zabudowę (wg I SA/Po 821/13, I FSP 2/13). Elementem dominującym jest montaż, który prowadzi do ulepszenia lub unowocześnienia (modernizacji) obiektu budowlanego lub jego części, a nie wydanie towaru, które stanowi jedynie element pomocniczy. Wydanie towaru ma jedynie charakter pomocniczy, niezbędny do wykonania usługi montażu elementów wykonanych i dopasowanych do konkretnego obiektu. Wydanie towaru, które towarzyszy montażowi rolet i markiz powinno być oceniane podobnie jak wydanie okien i drzwi towarzyszące usłudze ich montażu objęte preferencyjną stawką VAT. Markizy i rolety są wykonywane na wymiar do konkretnego budynku i są na trwałe związane jego elementami konstrukcyjnymi. Urządzenia te nie funkcjonują w obrocie samodzielnie jak meble wolnostojące dlatego nie można stosować do ich dostawy przepisów znajdujących zastosowanie do dostawy wyposażenia trwale niezwiązanego z obiektem lub jego częścią.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z poźn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W świetle art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy – stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy – w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy – przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Należy zauważyć, że rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy, w tym pojęcie remontu i budowy, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

„Przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli, zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

W świetle art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2018 r., poz. 966), za przedsięwzięcia termomodernizacyjne uznaje się przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

1. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,
2. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
3. wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,
4. całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.
   
   

Co prawda, ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym, to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową. Należy więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodernizacyjne wyłącznie na podstawie celu, jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów, jak i na gruncie prawa podatkowego.

Budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja i przebudowa powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, aby mogły korzystać z preferencyjnej stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą od 2009 r. Zajmuje się sprzedażą przesłon okiennych oraz świadczeniem usług z zakresu montażu i modernizacji przesłon okiennych i drzwiowych oraz markiz w budownictwie mieszkaniowym. Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi objęte są zakresem art. 41 ust. 12 ustawy, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Montaż wszelkich zewnętrznych przesłon okiennych charakteryzuje się działaniem modernizacyjnym i termomodernizacyjnym. Instalacyjno-budowlane usługi modernizacyjne i termomodernizacyjne świadczone przez Spółkę polegają na montażu w ścianach budynku żaluzji zewnętrznych poziomych, rolet zewnętrznych aluminiowych i tkaninowych oraz markiz przy jednoczesnej ingerencji budowlanej w obiekt modernizowany. Wskazane urządzenia montowane są w sposób inwazyjny na stałe do muru z przejściem przez ocieplenie pod tynkiem i wyposażone w mechanizmy napędowe. Efektem wykonywanych usług jest pozyskanie przez obiekt nowych parametrów, w szczególności użytkowych, technicznych, unowocześnienie oraz usprawnienie obiektów, a także podwyższenie wartości obiektu. Nowe parametry użytkowe oraz techniczne obiektów, uzyskane w następstwie realizacji usług przez Spółkę, polegają na ograniczeniu ilości energii zużywanej na ogrzanie obiektu w okresie grzewczym oraz na ograniczeniu energii zużywanej na utrzymanie niskiej temperatury w obiekcie w okresie letnim. Ponadto, w następstwie usług Spółki, ww. obiekty oraz ich części uzyskują ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi przedłużając funkcjonalność i sprawność danego obiektu. Wybór rodzaju przesłon okiennych i markiz odbywa się przy uwzględnieniu indywidualnych potrzeb klienta oraz maksymalizacji korzyści użytkowych z montowanych produktów. Montowane markizy wykonane są z profili aluminiowych, niektóre częściowo stalowe, natomiast tkaniny wykonane są z przędzy akrylowej. Montaż markiz zmienia parametry konstrukcyjne. Montaż markizy ingeruje w strefę budynku i jego konstrukcję. Markizy są mocowane za pomocą specjalnej technologii wklejania prętów gwintowanych za pomocą żywicy epoksydowej, poprzez co są stałym elementem wyposażenia budynku i jego konstrukcji. Aby zamocować markizę należy wyciąć warstwę ocieplenia wraz z tynkiem, następnie wywiercić w stropie lub murze w zależności od rodzaju i szerokości markizy kilka lub kilkanaście otworów o średnicy umożliwiającej wklejenie prętów gwintowanych ze stali nierdzewnej. W przestrzeni pomiędzy murem a tynkiem umieszcza się tuleję z twardego PCV umożliwiającą zamocowanie markizy. Po takim montażu markiza i jej elementy pozostają na stałe związane z budynkiem. Montaż ingeruje w konstrukcję budynku oraz zmienia jego parametry techniczne. Poprzez montaż markizy następuje zmiana rozwiązań przestrzenno-funkcjonalnych obiektu. Markizy powiększają powierzchnię użytkową budynku. Powstaje dodatkowa powierzchnia funkcjonalna do wykorzystania. Po montażu markizy klienci często traktują taras jako przedłużenie powierzchni salonu i traktują tę przestrzeń jako dodatkowe pomieszczenie. Markizy chronią powierzchnię tarasu przed nasłonecznieniem, zabrudzeniem, nagrzewaniem oraz deszczem. Ponadto działają jako naturalna klimatyzacja w stosunku do nagrzewania się powierzchni domu wewnątrz czyli pełnią funkcję termoizolacyjną. Pozwalają zatrzymać ciepło na zewnątrz i pochłaniają do 100% szkodliwych dla zdrowia promieni UV. W efekcie pomieszczenia chronione są przed nadmiernym nasłonecznieniem, zapewniającym tym samym poczucie komfortu zarówno termicznego, jak i optycznego. Efektem zamontowanych przesłon okiennych oraz markiz jest skuteczna bariera optyczna względem wpadającego do pomieszczenia światła, tłumiąca kontrasty, zachowując przy tym dobrą widoczność na zewnątrz. Ponadto stanowią atut w postaci oryginalnej dekoracji elewacji, która doskonale wpasowuje się w niemal każdy rodzaj architektury. W przypadku ewentualnego demontażu ww. elementów, niewątpliwie dojdzie do istotnego naruszenia struktury danego obiektu budowlanego, zwłaszcza przy usuwaniu kaset oraz montowanych podtynkowo napędów elektrycznych. Nadto, z uwagi na rodzaj materiałów budowlanych zastosowanych przy montażu przedmiotowych urządzeń, ich zdemontowanie wiązać się będzie z ich trwałym uszkodzeniem, a co za tym idzie – nie będą mogły być ponownie wykorzystane w całości.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy usługi montażu markiz, podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Należy zauważyć, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę, oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem należy ustalić charakter świadczonej czynności, a tym samym zidentyfikować dominujące składniki danego świadczenia.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma określenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dostarcza towar, czy świadczy usługę, czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, oraz czy budynek mieszkalny zaliczony jest do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Świadczenie kompleksowe (złożone), to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa, nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie elementy (koszty).

Z okoliczności sprawy wynika, że świadczenie realizowane przez Wnioskodawcę stanowi kompleksową usługę montażu markiz, wykonywaną w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że istotnym i podstawowym kryterium przy ustalaniu możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku z art. 41 ust. 12 ustawy jest powstała w wyniku montażu cecha konstrukcyjna, taka jak trwałość połączenia z budynkiem elementów, które zostają zamontowane na skutek wykonania usługi, a zwłaszcza sposób ingerencji zastosowanego montażu w konstrukcję budynku (albowiem tylko montaż, który w sposób „istotny” wykorzystuje elementy konstrukcyjne budynku pozwoli na zastosowanie 8% stawki podatku). Ponadto z preferencyjnej stawki podatku, mającej zastosowanie do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, mogą korzystać jedynie te czynności, które odnoszą się do obiektu budowlanego, a nie do jego wyposażenia.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazuje, że wykonywane przez niego usługi instalacyjno-budowlane wiążące się z ingerencją budowlaną w obiekt modernizowany powodują, że markizy po ich zamontowaniu stają się elementem konstrukcyjnym budynku (markizy są bowiem montowane w sposób inwazyjny na stałe do muru z przejściem przez ocieplenie pod tynkiem). Nie można jednak zgodzić się z Wnioskodawcą, że wykonane przez niego usługi montażu (nawet jeżeli wymagają one ingerencji w dany obiekt budowlany) prowadzą do trwałego połączenia montowanych elementów z elementarni konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (jego części). Aby można mówić o takim trwałym połączeniu, uprawniającym do zastosowania preferencyjnej stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, wskutek dokonanego montażu markizy powinny tworzyć wraz z konstrukcją budynku jedną całość funkcjonalno-użytkową. Markizy zamontowane do ściany budynku nie stanowią takiej całości z budynkiem (a więc nie są one elementem konstrukcyjnym budynku, jego substancją) lecz są, jedynie elementem wyposażenia budynku, do którego są montowane, zapewniającym w szczególności ochronę przed promieniami słonecznymi. Czynności związane z montażem markiz są w istocie zaopatrywaniem obiektu budownictwa mieszkaniowego w elementy wyposażenia i nie powodują one naruszenia elementów konstrukcyjnych danego budynku (za takie naruszenie nie można bowiem uznać wywiercenia otworów w elewacji budynku).

Trzeba też zauważyć, że zamontowana markiza nie staje się integralną częścią budynku, gdyż jako wyposażenie budynku może być w każdym czasie zdemontowana lub wymieniona. Ponadto trwałe połączenie montowanej markizy z konstrukcją budynku powinno oznaczać, że demontaż tej markizy jest faktycznie niemożliwy bez znaczącego zniszczenia montowanej części i budynku. Natomiast wskutek demontażu markizy nie może być mowy o znaczącym zniszczeniu budynku, do którego dana markiza została zamontowana – jej odłączenie od budynku nie narusza bowiem substancji tegoż budynku. Demontaż markizy wymaga jedynie przywrócenia stanu sprzed montażu w związku z zaistniałymi ubytkami tynku w elewacji budynku.

Nie można również pominąć w analizowanym zagadnieniu faktu, że w wyniku montażu markizy nie następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych danego budynku, co stanowiłoby o jego remoncie, modernizacji lub termomodernizacji, do których odnosi się art. 41 ust. 12 ustawy. Nawet jeżeli zamontowana markiza wpływa na stopień oświetlenia danego budynku (a więc zwiększa jego użyteczność i funkcjonalność), to nie można z tego wyciągać wniosku, że dochodzi do zmiany parametrów tego budynku.

W związku z powyższym biorąc pod uwagę charakter robót związanych z montażem markiz niewskazujący na trwałe połączenie montowanych elementów z konstrukcją obiektu budowlanego, a także fakt, że wskutek montażu markiz nie dochodzi do zmiany parametrów użytkowych lub technicznych budynku, nie ma podstaw do zastosowania stawki podatku w wysokości 8% w oparciu o art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Zatem, świadczone przez Wnioskodawcę usługi dostawy i montażu markiz, podlegają opodatkowaniu stawką podstawową, w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądów administracyjnych należy stwierdzić, że – nie kwestionując orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego (o czym już wspominano wyżej) – wyroki sądów administracyjnych wiążący charakter mają w konkretnej sprawie i ściśle określonym stanie faktycznym. Tylko do tych konkretnych elementów odnosi się moc wiążąca orzeczenia sądu administracyjnego. W konsekwencji odniesienie jakiegokolwiek orzeczenia sądowego – czy też uzasadnienia wyroku do innej sytuacji, nie nadaje powołanej sytuacji mocy wiążącej orzeczenia. Nie można zatem w szeregu orzeczeń sądowych, ich rozstrzygnięć odnosić do własnej sprawy, bowiem dotyczą one konkretnych powstałych już zdarzeń.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.