Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-1135/12-3/KS
z 17 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14.11.2012 r. (data wpływu 15.11.2012 r.) oraz w piśmie z dnia 08.01.2013 r. (data nadania 03.01.2013 r., data wpływu 10.01.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu dokonywania korekty kosztów sfinansowanych środkami pochodzącymi z dotacji– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.11.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu dokonywania korekty kosztów sfinansowanych środkami pochodzącymi z dotacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. złożyła wiosek o dofinansowanie projektu realizowanego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa 2007-2013 (RPO), Tytuł Projektu „Przebudowa infrastruktury telekomunikacyjnej i teleinformatycznej przedsiębiorstwa z zastosowaniem zintegrowanego systemu zarządzania.” Wniosek został pozytywnie rozpatrzony.

W celu realizacji zadania przedsięwzięcie podzielono na etapy:

1. Prace budowlano adaptacyjne zakładające dostosowanie niezagospodarowanego dotąd pomieszczenia piwnicznego na potrzeby serwerowni wraz z montażem klimatyzacji i systemu chłodzącego pomieszczenie. Pomieszczenie zostanie zmodernizowane wraz z infrastrukturą techniczną całego obiektu.
   
2. Zakup środków trwałych i oprogramowania, instalacja urządzeń sieciowych oraz oprogramowania wraz z konfiguracją systemu zarządzania produkcją i sieci.
   
3. Instalacja i konfiguracja systemu zarządzania produkcją ERP z niezbędnym oprzyrządowaniem i innymi podzespołami.
   
   

Prace obejmą stworzenie 100 podwójnych i pojedynczych nowych punktów logicznych z osprzętem hermetycznym ip 67, zakup urządzeń sieciowych switch (3 szt.), smart netów do switchy (3 szt.), zakup zestawów komputerowych (10 szt.), zakup rocznej subskrypcji na oprogramowanie antywirusowe (1 licencja na 35 stanowisk), zakup rocznego wsparcia na urządzenie zabezpieczające sieć komputerową, zakup i instalację punktów dostępowych (6 szt.), kontrolera (1 szt.), systemu przeciwsabotażowego do serwerowni (1 komplet), systemu monitorującego pracę ochrony (1 komplet) oraz kamer do monitoringu serwerowni (6 szt.), zakup projektu podłączenia światłowodu wraz z instalacją, zakup systemu zarządzania produkcją skonfigurowany z niezbędnymi podzespołami.

Koszty poniesione w celu realizacji powyższego projektu Spółka będzie rozliczać w następujący sposób:

• prace związane z przebudową pomieszczeń piwnicznych na serwerownię, oraz rozbudowa sieci teleinformatycznej podwyższą wartość istniejących już środków trwałych,
  
• zestawy komputerowe, klimatyzacja i inne samodzielne urządzenia techniczne Spółka zaliczy do środków trwałych,
  
• zakup oprogramowania o przewidywanym okresie ich użytkowania dłuższym niż rok Spółka zaliczy do wartości niematerialnych i prawnych,
  
• zakup rocznego wsparcia na urządzenia zabezpieczające sieć komputerową, rocznych licencji na programy antywirusowe zaliczony zostanie bezpośrednio w koszty.
  
  

Okres realizacji projektu planowany jest od listopada 2012 roku do 31 grudnia 2013 roku. Poziom dofinansowania z EFRR i Budżetu państwa wynosi 40% wartości projektu.

Spółka będzie dokonywała rozliczeń w formie zaliczek i refundacji poniesionych wydatków.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy korektę kosztów sfinansowanych środkami pochodzącymi z dotacji, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów dokonuje się jednorazowo w miesiącu otrzymania dotacji?

Zdaniem Wnioskodawcy, analizując obowiązujące przepisy prawne, interpretacje prawa podatkowego oraz ostatnie wyroki Sądu Spółka do momentu otrzymania dotacji (refundacji poniesionych kosztów) ma prawo zaliczać odpisy amortyzacyjne i koszty bezpośrednio poniesione w całości do kosztów uzyskania przychodów. Dopiero w miesiącu otrzymania refundacji (dotacji) zobowiązana jest na bieżąco dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów (dotyczących wydatków sfinansowanych bezpośrednio z dotacji, uprzednio zaliczonych w koszty) poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów o odpowiednią część wcześniejszych odpisów amortyzacyjnych i kosztów bezpośrednich.

Na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, dotacje (refundacje), subwencje, dopłaty i inne świadczenia z zastrzeżeniem pkt 14a otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a - 16m. są zwolnione od podatku.

Jednocześnie, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia m.in. środków trwałych zwróconych podatnikowi w jakiejkolwiek formie, a zatem również w formie dotacji.

Podatnik nie może więc zaliczyć do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych w części odpowiadającej otrzymanej przez niego dotacji. Z tego względu z kwoty miesięcznego odpisu amortyzacyjnego wyodrębnia taką jego część, która proporcjonalnie odpowiada otrzymanej dotacji. Ta część odpisu nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

W przedstawionej sytuacji Podatnik otrzyma refundację kosztów (dotację) zakupionych już środków trwałych, od których rozpocznie wcześniej amortyzację. Omawiany przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych, dokonane od tej części ich wartości, która odpowiada kwocie otrzymanej przez podatnika refundacji.

Jeżeli podatnik rozpoczął amortyzację środków trwałych przed otrzymaniem refundacji, to odpisy amortyzacyjne będą w całości kosztem podatkowym do czasu otrzymania refundacji. Jednak w momencie otrzymania refundacji podatnik powinien dokonać jednorazowej korekty odpisów zaliczonych w koszty o tę część, która nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, ustaloną w odpowiedniej proporcji do przyznanej refundacji. Natomiast od miesiąca następnego po otrzymaniu refundacji powinien wydzielić taką część wartości odpisów amortyzacyjnych, która nie będzie stanowiła kosztów podatkowych w kolejnych miesiącach. Bowiem nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w tej części, w jakiej zostały zrefundowane z dotacji. Tak ustalone odpisy amortyzacyjne ujmuje się równomiernie przez cały okres amortyzacji środka trwałego.

Potwierdzenie tego stanowiska można znaleźć w wyjaśnieniach organów podatkowych: „Podsumowując, (...) należy wykazać, iż w sytuacji gdy pomoc w postaci dofinansowania zakupu środka trwałego jest wypłacana podatnikowi po oddaniu środka trwałego do używania, podatnik może w okresie do miesiąca poprzedzającego miesiąc faktycznego otrzymania dofinansowania zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od pełnej wartości początkowej środka trwałego, a od miesiąca w którym otrzymano dofinansowanie

• tylko od części wartości początkowej, która nie jest objęta dofinansowaniem. W konsekwencji, w miesiącu otrzymania środków pomocowych Wnioskodawczyni winna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów (dotyczących wydatków sfinansowanych bezpośrednio z udzielonej pomocy, uprzednio zaliczonych do kosztów) poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów o odpowiednią część wcześniejszych odpisów amortyzacyjnych”. (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 sierpnia 2010 r. nr IPPB1/415-524/10-5/KS).
  
  
  

W wyroku z 13 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 166/12 WSA we Wrocławiu uznał, że: „jeżeli zatem zwrot wydatków na nabycie lub wytworzenie środka trwałego powoduje wyłączenie z kosztów przychodów odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych, to skutek w postaci obowiązku wyłączenia (korekty kosztów) powstaje z chwilą zwrotu wydatków (w rozliczeniu za okres, w którym zwrot wydatków został otrzymany). Bez tego (zwrotu) podatnik nie miał i nie ma obowiązku zmniejszenia kosztów z tytułu amortyzacji”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca złożył wniosek o dofinansowanie projektu realizowanego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa 2007-2013 (RPO). Wniosek ten został rozpatrzony pozytywnie.

W celu realizacji zadania przedsięwzięcie podzielono na etapy. Koszty poniesione z celu realizacji powyższego przedsięwzięcia Spółka będzie rozliczać w następujący sposób:

• prace związane z przebudową pomieszczeń piwnicznych na serwerownię, oraz rozbudowa sieci teleinformatycznej podwyższą wartość istniejących już środków trwałych,
  
• zestawy komputerowe, klimatyzacja i inne samodzielne urządzenia techniczne Spółka zaliczy do środków trwałych,
  
• zakup oprogramowania o przewidywanym okresie ich użytkowania dłuższym niż rok Spółka zaliczy do wartości niematerialnych i prawnych,
  
• zakup rocznego wsparcia na urządzenia zabezpieczające sieć komputerową, rocznych licencji na programy antywirusowe zaliczony zostanie bezpośrednio w koszty.
  
  

Poziom dofinansowania z EFRR i Budżetu państwa wynosi 40% wartości projektu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo

• skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.
  
  

Na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określone zostało w art. 16a oraz art. 16b tej ustawy przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznawane są za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, które podlegają amortyzacji. Natomiast w art. 16c tej ustawy wymieniono składniki majątku uznawane również za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, które jednak amortyzacji nie podlegają. Definicje te zostały więc dla celów podatkowych ściśle powiązane z pojęciem amortyzacji.

Zgodnie z art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   
   

Stosownie natomiast do art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
   
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
   
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
   
5. licencje,
   
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, ze zm.),
   
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.
   
   
   

Jak wynika z ww. przepisu, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
  
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
  
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
  
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  
  

W przeciwieństwie do środków trwałych, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym, nie podlegają amortyzacji.

W myśl regulacji zawartych w art. 16d ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ww. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b (art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przy zaliczaniu odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów w myśl cyt. wyżej art. 15 ust. 6 tej ustawy należy mieć także na względzie wyłączenia zawarte w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a - 16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zatem, wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty, otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot podatnikowi poniesionych wydatków na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych wchodzą w zakres powołanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powołany przepis znajduje zastosowanie również w sytuacji, gdy wydatki na zakup (wytworzenie) środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych zostały najpierw przez podatnika poniesione, a dopiero później zrefundowane.

W konsekwencji, gdy Wnioskodawca ponosił koszty finansowane dotacją we wcześniejszych okresach sprawozdawczych, to z uwagi na otrzymanie środków pomocowych zobowiązany jest do skorygowania – zmniejszenia – kosztów uzyskania przychodów, a tym samym skorygowania – zwiększenia – podatku dochodowego (zaliczek za okresy rozliczeniowe), w których wykazał te koszty w wysokości zawyżonej. Dla celów podatkowych koszty dotyczące przychodów zwolnionych z opodatkowania powinny być zatem skorygowane wstecz, do okresu, w którym zostały wykazane w wysokości zawyżonej. Podatnik w związku z wyłączeniem z katalogu kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ponosi bowiem ostatecznie ciężaru finansowego związanego z kosztami finansowanymi dotacją.

Podkreślenia wymaga, że co prawda przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów, jednakże należy zauważyć, iż otrzymanie refundacji nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie wpływa na wysokość kosztu bądź też całkowite wykluczenie wydatku z kosztów podatkowych. Zatem korekty kosztów powinny odnosić się do tych okresów rozliczeniowych, w których koszty te były ujęte w rachunku podatkowym. Nie powinno mieć znaczenia, czy zostały one poniesione przed, czy po przyznaniu dotacji, bo nie ma przepisu, który uzależniałby zaliczanie tych wydatków do kosztów od tego rodzaju okoliczności.

Tym samym, korekty kosztów sfinansowanych środkami pochodzącym z dotacji, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów (odpisy amortyzacyjne i wydatki bezpośrednio zaliczane do kosztów) nie dokonuje się jednorazowo w miesiącu otrzymania dotacji. Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać korekty ww. kosztów w tych miesiącach (okresach), w których wykazał je w wysokości zawyżonej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy wskazać, że została one wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Ponadto interpretacja ta została wydana na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Interpretacja indywidualna nie stanowi źródła prawa, wiąże strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawarte w niej stanowisko organu podatkowego nie można wprost przenieść na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Ponadto, w odniesieniu do wyroku sądu administracyjnego powołanego przez Wnioskodawcę, należy wskazać, iż artykuł 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) stanowi, że źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są; Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe, rozporządzenia i akty prawa miejscowego.

Katalog źródeł prawa zawarty w art. 87 Konstytucji wyraźnie wyklucza orzecznictwo sądów jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, a zatem zasady konstytucyjne nie nadają orzecznictwu sądów administracyjnych mocy powszechnie obowiązującej.

Wskazać także należy, iż przedstawione we wniosku orzeczenia sądów administracyjnych, zostały wydane w indywidualnych sprawach w określonych, odrębnych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Nie są natomiast wiążące dla tut. Organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.