Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.109.2021.2.KK
z 23 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2021 r. (data wpływu 19 lutego 2021 r.) uzupełnione pismem z dnia 25 marca 2021 r. (data wpływu 25 marca 2021 r.) oraz pismem z 25 marca 2021 r. (data wpływu 30 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, a także do otrzymania zwrotu w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, a także do otrzymania zwrotu w związku z realizacją projektu pn. „…”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 marca 2021 r. (data wpływu 25 marca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 18 marca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.109.2021.1.KK oraz pismem z 25 marca 2021 r. (data wpływu 30 marca 2021 r.).

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z dnia 25 marca 2021 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina J. posiadająca zdolność prawną i zdolność do wykonywania czynności prawnych, będąca zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT, ma zamiar realizować własne zadanie inwestycyjne pn. „…” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Osi Priorytetowej VIII Infrastruktura dla Usług użyteczności publicznej, Działanie 8.6 Inwestycje na rzecz rozwoju lokalnego.

W związku z powyższym Instytucja Zarządzająca Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa zobowiązała Beneficjenta – Gminę do potwierdzenia kwalifikowalności podatku VAT poprzez uzyskanie interpretacji indywidualnej do dnia podpisania Umowy o dofinansowanie lub na etapie rozliczania wydatków poniesionych przez Beneficjenta na realizację projektu.

W budynku który będzie podlegał modernizacji na podstawie ww. projektu znajdują się nieużywane pomieszczenia starej Szkoły Podstawowej, która utraciła swoje funkcje społeczne, Biblioteka Gminna (na parterze) oraz mieszkania na poddaszu będące własnością gminy, które są wynajmowane mieszkańcom na cele mieszkalne (wynajmujący mieszkania nie mają możliwości wyboru dostawcy mediów centralnego ogrzewania i tym samym koszty ogrzewania są wliczane do czynszu i podlegają tym samym zwolnieniu z VAT), więc zgodnie z art. 29a ust. 1 i art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z późn. zm. wynajem ten jest zwolniony z opodatkowania podatkiem VAT.

Stan techniczny budynku nie pozwala aby był w pełni użytkowany, przewidywane są prace remontowo-budowlane, elektryczne, sanitarne związane z przebudową parteru, dociepleniem elewacji oraz wyposażeniem. W obrębie parteru w ramach projektu projektowane są m.in. pomieszczenia pokoju rozwoju, sali edukacyjnej, sali organizacji pozarządowych oraz sala pracy twórczej, węzeł sanitarny i komunikacyjny. Modernizowane pomieszczenia budynku w ramach projektu będą służyły użyteczności publicznej i przeznaczone będą na działania (…) w Gminie, czyli spotkaniom i integracji mieszkańców, miejscem działań w obszarze kultury m.in. dla osób w podeszłym wieku i niepełnosprawnych i rozwijaniem zainteresowań. Nie będzie to projekt generujący dochód. Dodatkowo budynek zostanie dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych.

Projekt będzie miał za zadanie uporządkowanie i zagospodarowanie przestrzeni publicznej, przebudowę i adaptację zdegradowanego obiektu w celu przywrócenia i nadania nowej funkcji kulturalnej, społecznej, edukacyjnej dla mieszkańców. Zatem ze względu na charakter budynku uczestniczącego w projekcie i prowadzonych w nim czynności Gmina uznała, iż realizowana inwestycja nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych, więc cały VAT dotyczący realizowanej inwestycji należy uznać za wydatek kwalifikowalny, gdyż nie wystąpi związek ze sprzedażą opodatkowaną, a Gmina nie będzie miała prawa i możliwości do odliczenia kwoty podatku od towarów i usług od nakładów poniesionych na realizowaną inwestycję i nie będzie mogła ubiegać się o jego zwrot w Urzędzie Skarbowym.

Punktem wyjścia do ustalenia wydatku za kwalifikowalny, a zatem braku prawa i możliwości na odliczenie podatku od towarów i usług od wydatków poniesionych na inwestycję było ustalenie powierzchni zajmowanej przez zadania zaplanowane w projekcie w stosunku do całkowitej powierzchni budynku. Określono w ramach poszczególnych kategorii robót, jaka część prac może być przypisana bezpośrednio do projektu, jaka zaś jest wyłączona z niego lub stanowi jedynie udział procentowy. Ustalono precyzyjnie wydatki niekwalifikowalne (nie wchodzące do refundacji, które również nie będą miały prawa i możliwości do odliczenia podatku od towarów i usług) i kwalifikowalne (podlegające refundacji i także nie mające możliwości do odliczenia podatku od towarów i usług).

W uzupełnieniu do wniosku w odpowiedzi na sformułowane w wezwaniu przez Organ pytania Wnioskodawca udzielił wyjaśnień z których wynika że:

• Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT;
• projekt pn. „…” będzie realizowany od 5 grudnia 2019 r., zakończenie 31 października 2022 r.;
• towary i usługi nabyte w ramach realizacji zadania inwestycyjnego, a także jego efekty nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w jakimkolwiek zakresie do czynności opodatkowanych;
• w fakturach za zakup towarów i usług związanych z realizacją projektu Wnioskodawca widnieje jako nabywca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 25 marca 2021 r.):

Czy Gmina ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego, a także do otrzymania zwrotu w związku z realizacją projektu?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 25 marca 2021 r.):

Gmina stoi na stanowisku, iż nie ma prawa do odliczenia podatku ani do otrzymania zwrotu, gdyż nie wystąpi związek pomiędzy sprzedażą opodatkowaną (ze względu na charakter i przeznaczenie inwestycji) a wydatkami poniesionymi w projekcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy – w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Przepisy art. 87 ustawy regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełniać podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym nadwyżki podatku naliczonego na kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie edukacji publicznej. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym. Do zadań własnych gminy należy także utrzymanie gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina, jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i zamierza realizować w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 zadanie inwestycyjne pn. „…”. W budynku który będzie podlegał modernizacji na podstawie ww. projektu znajdują się nieużywane pomieszczenia starej Szkoły Podstawowej, która utraciła swoje funkcje społeczne, Biblioteka Gminna oraz mieszkania na poddaszu będące własnością gminy, które są wynajmowane mieszkańcom na cele mieszkalne. Modernizowane pomieszczenia budynku w ramach projektu będą służyły użyteczności publicznej i przeznaczone będą na działania (…), czyli spotkaniom i integracji mieszkańców, miejscem działań w obszarze kultury m.in. dla osób w podeszłym wieku i niepełnosprawnych. Projekt będzie miał za zadanie uporządkowanie i zagospodarowanie przestrzeni publicznej, przebudowę i adaptację zdegradowanego obiektu w celu przywrócenia i nadania nowej funkcji kulturalnej, społecznej, edukacyjnej dla mieszkańców. Towary i usługi nabyte w ramach realizacji zadania inwestycyjnego, a także jego efekty nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w jakimkolwiek zakresie do czynności opodatkowanych.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, a także do otrzymania zwrotu w związku z realizacją projektu pn. „…”.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, wskazać należy, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje zatem wówczas, gdy zostaną spełnione dwa warunki: odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W analizowanej sprawie towary i usługi nabyte w ramach realizacji zadania inwestycyjnego, a także jego efekty nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w jakimkolwiek zakresie do czynności opodatkowanych, zatem warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy nie zostały spełnione. Należy więc stwierdzić, że w związku z realizowanym projektem, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak również nie będzie możliwości uzyskania zwrotu różnicy podatku o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowych wydatków Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 80). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia tego warunku, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku ani do otrzymania zwrotu w związku z realizacją projektu pn. „…”, jest prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, a wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska Wnioskodawcy – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Ponadto należy także zauważyć, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.