Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.15.2021.2.AR
z 19 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2021 r. (data wpływu 14 stycznia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 18 marca 2021 r. (data wpływu 18 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących inwestycji pn. „….” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków inwestycyjnych dotyczących „….”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 marca 2021 r. (data wpływu 18 marca 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 12 marca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.15.2021.1.AR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 18 marca 2021 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Gmina wykonuje zadania, dla których została powołana, na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Większość tych zadań realizowana jest przez Gminę w ramach reżimu publicznoprawnego. Część czynności Gmina wykonuje na podstawie umów cywilnoprawnych i traktuje je jako podlegające regulacjom ustawy o VAT.

Gmina zrealizowała inwestycję pn. „…”.

W ramach inwestycji powstał budynek zaplecza klubu sportowego w A. stanowiący obiekt wolnostojący, parterowy, częściowo podpiwniczony z poddaszem użytkowym. Budynek wybudowano na działce nr 35 w miejscowości A., gm. Z. Budynek użyteczności publicznej służy jako zaplecze szatniowo-sanitarne dla zawodników, sędziów i działaczy klubowych oraz zaplecze magazynowe dla boiska sportowego. Powierzchnia zabudowy budynku 170,03 m2, powierzchnia użytkowa 274,91 m2, kubatura 1240 m3. Budynek został usytuowany w północnej części działki, z wejściem od strony zachodniej. Na poziomie piwnicy zlokalizowano magazyn sprzętu, pralnię oraz suszarnię. Na parterze znajdują się dwie szatnie piłkarskie z zapleczem sanitarnym oraz odrębnymi wejściami, pokój sędziowski z niezależnym zapleczem sanitarnym i osobnym wejściem, a także pomieszczenie techniczne, pokój trenera i toaletę dla widzów. Na poddaszu mieści się siłownia z szatnią, kotłownia oraz sala spotkań.

Wartość realizowanego projektu wynosi x zł.

Po zrealizowaniu inwestycji Gmina wydzierżawiła zrealizowany obiekt na rzecz Stowarzyszenia Klub Sportowy „X”. W związku z czym Gmina:

• Podpisała umowę dzierżawy z ww. Stowarzyszeniem w dniu 30 września 2020 r. na okres 3 miesięcy (tj. październik – grudzień 2020 r. z kwotą czynszu netto miesięcznego 1.910,00 zł,.
• Następnie, po przeprowadzeniu procedury przetargowej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, Gmina zawarła umowę dzierżawy ze Stowarzyszeniem Klub Sportowy „X” od dnia 1 stycznia 2021 r. na czas nieokreślony z czynszem w kwocie 1.930,00 zł netto miesięcznie. Zgodnie z powyższym, z tytułu oddania nieruchomości w odpłatne użytkowanie Stowarzyszenie uiszcza na rzecz Wnioskodawcy opłaty w formie czynszu dzierżawnego. Powyższe opłaty podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (stawka 23%) i dokumentowane są fakturą. Obecnie opłaty w skali roku wynoszą 23 160 zł netto. Gmina, ustalając kwotę opłat za odpłatne użytkowanie (dzierżawę), brała pod uwagę:
• koszty utrzymania bieżącej działalności budynku – w przypadku nieprowadzenia działalności na jego terenie byłyby dla Gminy znacznym obciążeniem. Dotyczy to przede wszystkim kosztów związanych z ogrzewaniem w okresie zimowym, ochroną obiektów, przeglądami, konserwacjami, itp.;
• nieadekwatne do możliwości (rynku) przychody Stowarzyszenia spowodowane ograniczeniami w możliwości funkcjonowania ze względu na prowadzenie działalności sportowej, objętej znacznymi ograniczeniami ze względu na stan epidemii koronawirusa,
• ograniczone możliwości wykorzystania obiektu przez dzierżawcę do działalności stricte związanej z działalnością sportową,
  
  

Klub będzie płacił czynsz ze środków pozyskanych ze sprzedaży towarów i usług oraz środków pozyskanych od sponsorów, w ramach umów sponsorskich. Klub będzie wykorzystywał dzierżawiony majątek na cele działalności kulturalnej oraz sportowej.

Faktury dokumentujące poniesione wydatki na realizację inwestycji objętej zakresem pytania są wystawione na Gminę.

Wnioskodawca informuje, że obecnie nie dokonał odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na ww. inwestycję. Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Ponadto należy wskazać, że w przypadku, gdy podatnik nie skorzystał z możliwości odliczeń VAT „na bieżąco”, wówczas przysługuje mu prawo do skorygowania złożonej już deklaracji podatkowej.

Wynika to bezpośrednio z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, który zakłada, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminie, może tego dokonać poprzez złożenie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym przysługiwało mu takie prawo. Korektę należy złożyć w urzędzie skarbowym nie później niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym nastąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W związku z powyższym prawem Wnioskodawca uznał, że odliczenie podatku VAT przyniesie najbardziej wymierną korzyść w momencie odzyskania całej kwoty VAT naliczonego (kwoty z całej inwestycji).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

Na pytanie Organu „Kto ponosi koszty bieżącego utrzymania budynku – Gmina czy Klub Sportowy?” Wnioskodawca odpowiedział, że „Koszty bieżącego utrzymania budynku ponosi Klub Sportowy (najemca), co wynika z zapisów Umowy najmu, a to:

• § 4 ust. 3: „Najemca jest zobowiązany utrzymywać budynek w należytym stanie technicznym i sanitarnym”
• § 6: „Z tytułu używania przedmiotu najmu, najemca ponosić będzie całkowite koszty eksploatacyjne w postaci zużycia energii elektrycznej, gazu, wody, odprowadzania ścieków oraz odbioru odpadów”.
  
  

Na pytanie Organu „Czy wysokość czynszu dzierżawnego skalkulowana jest/będzie z uwzględnieniem realiów rynkowych – jeżeli tak to dlaczego?” Wnioskodawca odpowiedział, że „Po zrealizowaniu inwestycji Gmina wydzierżawiła zrealizowany obiekt na rzecz Stowarzyszenia Klub Sportowy „X”. W związku z czym Gmina:

• Podpisała umowę dzierżawy z ww. Stowarzyszeniem w dniu 30 września 2020 r. na okres 3 miesięcy (tj. październik – grudzień 2020 r. z kwotą czynszu netto miesięcznego 1.910,00 zł,.
• Następnie, po przeprowadzeniu procedury przetargowej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, Gmina zawarła umowę dzierżawy ze Stowarzyszeniem Klub Sportowy „X” od dnia 1 stycznia 2021 r. na czas nieokreślony z czynszem w kwocie 1.930,00 zł netto miesięcznie. Zgodnie z powyższym, z tytułu oddania nieruchomości w odpłatne użytkowanie Stowarzyszenie uiszcza na rzecz Wnioskodawcy opłaty w formie czynszu dzierżawnego. Powyższe opłaty podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (stawka 23%) i dokumentowane są fakturą. Obecnie opłaty w skali roku wynoszą 23 160 zł netto. Gmina, ustalając kwotę opłat za odpłatne użytkowanie (dzierżawę), brała pod uwagę:
• koszty utrzymania bieżącej działalności budynku – w przypadku nieprowadzenia działalności na jego terenie byłyby dla Gminy znacznym obciążeniem. Dotyczy to przede wszystkim kosztów związanych z ogrzewaniem w okresie zimowym, ochroną obiektów, przeglądami, konserwacjami, itp.;
  
  

Wnioskodawca wskazał, że ostateczna kwota czynszu została ustalona w wyniku przeprowadzenia w dniu 29 grudnia 2020 r. przetargu ograniczonego, w którym oferent zaproponował kwotę wyższą od wywoławczej o jedno postąpienie, wymagane w warunkach przetargu (o 20 zł., z kwoty 1.910 zł., na kwotę 1.930 zł. miesięcznie ). Uzyskanie kwoty czynszu dzierżawnego w wyniku przeprowadzonego przetargu stanowi formę ustalania odpłatności na podstawie zasad rynkowych, w szczególności opartych o równowagę popytu i podaży i jest potwierdzeniem skalkulowania go z uwzględnieniem realiów rynkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina posiada pełne prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków inwestycyjnych dotyczących”…”?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina będzie miała pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z realizacją ww. inwestycji, gdyż w tym zakresie działa w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2020.106 t.j. z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą o VAT, a tym samym spełnia przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, który mówi, że prawo do odliczenia podatku VAT występuje wyłącznie gdy świadczone usługi są związane ze sprzedażą opodatkowaną. W konsekwencji, posiada prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur dotyczących zakupów inwestycyjnych związanych z realizacją wydatków inwestycyjnych dotyczących Budowy budynku zaplecza klubu sportowego „X”. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że przekazanie dla Stowarzyszenia Klub Sportowy „X” w formie odpłatnej dzierżawy przedmiotu umowy dzierżawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, dokonując dzierżawy wybudowanego obiektu, powstałego w efekcie przedmiotowego projektu świadczy usługi, które nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku, ponieważ przedmiotowe czynności będą wykonywane w ramach zawartej umowy cywilnoprawnej (umowa dzierżawy).

Uzasadnienie:

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, realizowana w ramach projektu inwestycja związana jest z odpłatnym świadczeniem usług (dzierżawa na rzecz podmiotu trzeciego), a więc z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Zatem, ze względu na związek poniesionych wydatków na realizację przedmiotowego projektu, związanych ze świadczeniem usług opodatkowanych podatkiem VAT (odpłatna umowa dzierżawy), Wnioskodawca nabył prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie. Została bowiem spełniona podstawowa przesłanka, o której mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jaką jest związek nabywanych towarów i usług z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wielokrotnie potwierdzał zarówno uznanie Gmin jako podatników VAT jak i prawo do odliczenia VAT w przypadku stosowania umów dzierżawy. Między innymi w:

• interpretacji indywidualnej z dnia 29 listopada 2019 r. – sygn. 0112-KDIL4.4012.436.2019.2.TKU, gdzie stwierdzono: „(...) Wnioskodawca w związku z czynnością odpłatnej dzierżawy (...) będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a wydatki na realizację projektu będą miały związek z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, tj. z odpłatnym udostępnieniem (dzierżawą) przez Gminę (...). Zatem w omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będą spełnione, a Wnioskodawca – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy – będzie miał prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację projektu, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.”
• interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2018 r. – sygn. 0111-KDIB3-2.4012.63.2018.2.AZ, gdzie stwierdzono: „W konsekwencji z uwagi na fakt, że dzierżawa jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Mając na uwadze przywołane powyżej unormowania należy stwierdzić, że dla czynności odpłatnego udostępniania przez Gminę infrastruktury wytworzonej w ramach zrealizowanej inwestycji na podstawie umowy dzierżawy, z tyt. której Gmina pobiera wynagrodzenie, Gmina występuje w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynność – jako usługa zdefiniowana w art. 8 ust. 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie transakcja ta nie korzysta ze zwolnienia z VAT, gdyż ani ustawa o VAT, ani też rozporządzenia wykonawcze nie przewidują w takim przypadku zwolnienia od podatku.”
  
  

Co do wysokości czynszu, został on ustalony w wyniku przeprowadzonego przetargu ustnego, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, na którym wybrano dzierżawcę oferującego najlepszą cenę, tj. 1.930 zł. netto miesięcznie. W związku z czym należy uznać stosowany przez Gminę czynsz jako w pełni rynkowy.

Zawarcie umowy dzierżawy daje Gminie możliwość uzyskiwania przychodów, które Gmina może przeznaczyć na realizację innych zadań własnych, w tym z zakresu użyteczności publicznej.

Warto wskazać, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wielokrotnie potwierdzał prawo do odliczenia podatku VAT, nawet w przypadku poziomu czynszu znacznie niższego niż wskazany czynsz dzierżawy. Przykładowo w interpretacji z dnia 24 września 2019 r. sygn. 0115-KDIT1-2.4012.486.2019.2.AD – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził prawo do odliczenia przez Gminę podatku VAT przy dzierżawie, w której czynsz roczny opiewał na 1% wartości przedmiotowej inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości, należy dokonać w momencie realizowania zakupów, zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik – aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego – nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podkreślić również należy, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług ma charakter podmiotowo-przedmiotowy,
   
2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia z podatku, konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
   
   • czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
   • ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.
   
   
   

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713 ze zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT zrealizowała inwestycję pn. „…”. Po zrealizowaniu inwestycji Gmina wydzierżawiła zrealizowany obiekt na rzecz Stowarzyszenia Klub Sportowy „X”. W związku z czym Gmina:

• Podpisała umowę dzierżawy z ww. Stowarzyszeniem w dniu 30 września 2020 r. na okres 3 miesięcy (tj. październik – grudzień 2020 r. z kwotą czynszu netto miesięcznego 1.910,00 zł,.
• Następnie, po przeprowadzeniu procedury przetargowej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, Gmina zawarła umowę dzierżawy ze Stowarzyszeniem Klub Sportowy „X” od dnia 1 stycznia 2021 r. na czas nieokreślony z czynszem w kwocie 1.930,00 zł netto miesięcznie. Zgodnie z powyższym, z tytułu oddania nieruchomości w odpłatne użytkowanie Stowarzyszenie uiszcza na rzecz Wnioskodawcy opłaty w formie czynszu dzierżawnego. Powyższe opłaty podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (stawka 23%) i dokumentowane są fakturą. Obecnie opłaty w skali roku wynoszą 23 160 zł netto. Gmina, ustalając kwotę opłat za odpłatne użytkowanie (dzierżawę), brała pod uwagę:
• koszty utrzymania bieżącej działalności budynku – w przypadku nieprowadzenia działalności na jego terenie byłyby dla Gminy znacznym obciążeniem. Dotyczy to przede wszystkim kosztów związanych z ogrzewaniem w okresie zimowym, ochroną obiektów, przeglądami, konserwacjami, itp.;
• nieadekwatne do możliwości (rynku) przychody Stowarzyszenia spowodowane ograniczeniami w możliwości funkcjonowania ze względu na prowadzenie działalności sportowej, objętej znacznymi ograniczeniami ze względu na stan epidemii koronawirusa,
• ograniczone możliwości wykorzystania obiektu przez dzierżawcę do działalności stricte związanej z działalnością sportową.
  
  

Koszty bieżącego utrzymania budynku ponosi Klub Sportowy (najemca), co wynika z zapisów Umowy najmu. Wnioskodawca wskazał, że ostateczna kwota czynszu została ustalona w wyniku przeprowadzenia w dniu 29 grudnia 2020 r. przetargu ograniczonego, w którym referent zaproponował kwotę wyższą od wywoławczej o jedno postąpienie, wymagane w warunkach przetargu (o 20 zł., z kwoty 1.910 zł., na kwotę 1.930 zł. miesięcznie). Uzyskanie kwoty czynszu dzierżawnego w wyniku przeprowadzonego przetargu stanowi formę ustalania odpłatności na podstawie zasad rynkowych, w szczególności opartych o równowagę popytu i podaży i jest potwierdzeniem skalkulowania go z uwzględnieniem realiów rynkowych.

W rozpatrywanej sprawie, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków inwestycyjnych dotyczących „….”.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, powtórzyć należy, że odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem odnosząc się do kwestii możliwości odliczenia przez Gminę podatku naliczonego związanego z opisanym projektem należy wskazać, że analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że w omawianej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, są spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a wydatki poniesione w związku z realizacją inwestycji będą miały związek z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, tj. z odpłatnym udostępnieniem przez Gminę na rzecz Stowarzyszenia wybudowanego budynku zaplecza klubu sportowego na podstawie umowy dzierżawy. Wnioskodawca wskazał również, że uzyskanie kwoty czynszu dzierżawnego w wyniku przeprowadzonego przetargu stanowi formę ustalania odpłatności na podstawie zasad rynkowych, w szczególności opartych o równowagę popytu i podaży i jest potwierdzeniem skalkulowania go z uwzględnieniem realiów rynkowych.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności sprawy oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji, ponieważ budynek ten będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Prawo to będzie przysługiwało w przypadku niezaistnienia przesłanek negatywnych o których mowa w art. 88 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, dotyczące pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z realizacją ww. inwestycji jest prawidłowe.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia opisu sprawy, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z okoliczności sprawy przedstawionych przez Wnioskodawcę nie wynika, iż nie zostały spełnione przesłanki zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy. Należy zaznaczyć, że interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku opisu okoliczności sprawy, w szczególności w interpretacji przyjęto wyjaśnienia Wnioskodawcy co do elementów mających służyć do ustalenia czynszu dzierżawnego. Zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny tj. zostanie ustalone, że wysokość czynszu odbiega od realiów rynkowych, czy też uniemożliwia zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych i skalkulowana jest na zbyt niskim poziomie, interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, dotyczą konkretnych stanów faktycznych i należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.