2021.04.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-1.4012.155.2021.1.ŻR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.155.2021.1.ŻR
z 12 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 8 marca 2021 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku obowiązku wystawienia przez Wnioskodawcę faktur korygujących na rzecz Dzierżawcy i dokonania obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy,

możliwości zastosowania ulgi na złe długi na podstawie art. 89a ustawy z tytułu faktur dokumentujących umorzone należności

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

braku obowiązku wystawienia przez Wnioskodawcę faktur korygujących na rzecz Dzierżawcy i dokonania obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy,

możliwości zastosowania ulgi na złe długi na podstawie art. 89a ustawy z tytułu faktur dokumentujących umorzone należności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina ... (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest jednostką samorządu terytorialnego - Miastem na prawach powiatu w myśl art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 920 ze zm.). Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina zawiera z kontrahentami (dalej: Dzierżawcy) umowy dzierżawy (dalej: Umowy), zgodnie z którymi Dzierżawcy obciążani są czynszem. Z tego tytułu Gmina wystawia Dzierżawcom faktury. Faktury wystawiane są ze stawką VAT 23%.

Dzierżawcy występują do Gminy z wnioskiem o umorzenie czynszu dzierżawnego za okres stanu zagrożenia epidemicznego/stanu epidemii COVID-19. Zgodnie z art. 15 zzzg ust. 2 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374 ze zm.), wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa może postanowić o odstąpieniu od dochodzenia należności, o których mowa w ust. 1, na wniosek podmiotu, którego płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19. Po dokonaniu analizy złożonych wniosków Prezydent Miasta wyraża (bądź nie wyraża) zgodę na umorzenie w całości czynszu dzierżawnego należnego Gminie z tytułu danej Umowy, wraz z należnymi odsetkami i innymi należnościami ubocznymi (dalej: Ulga).

Na dzień wykonania usług dzierżawy Dzierżawcy:

byli/będą podatnikami VAT zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynny,

nie byli/nie będą w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz.U. z 2019 r. poz. 243, ze zm.), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Gmina nie dokonuje zmian Umowy z Dzierżawcą. Oznacza to, że zgodnie z jej dotychczasowym brzmieniem, Dzierżawca zobowiązany jest do uiszczania na rzecz Gminy czynszu dzierżawnego w dotychczasowej wysokości, przyznanie Ulgi oznacza zaś to, że Gmina umorzyła/umorzy Dzierżawcy należność powstałą w związku ze świadczeniem usług dzierżawy za określone okresy rozliczeniowe.

W konsekwencji przyznania Dzierżawcy Ulgi, Gmina nie uzyskuje dochodu z tytułu Umowy za okresy objęte umorzeniem, a jednocześnie jest zobowiązana do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT należnego. W związku z powyższym powzięła wątpliwość, co do sposobu rozliczenia zaistniałej sytuacji na gruncie przepisów ustawy o VAT, tj. czy dokonane w ramach przyznania Ulgi umorzenie czynszu dzierżawnego powinno zostać przez Gminę udokumentowane wystawieniem faktur korygujących, czy też Gmina ma prawo skorzystać w tym przypadku z przepisów art. 89a ustawy o VAT i dokonać korekty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku VAT należnego w oparciu o przepisy dotyczące tzw. ulgi na złe długi.

W przypadku korekty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku VAT należnego w oparciu o przepisy dotyczące tzw. ulgi na złe długi, korekty tej Gmina dokona pod warunkiem, że na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonana zostanie korekta:

Dzierżawca będzie podatnikiem VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny,

Dzierżawca nie będzie w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz.U. z 2019 r. poz. 243, ze zm.), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Ww. korekta zostanie dokonana:

w okresie przed upływem 2 lat od daty wystawienia faktury, licząc od końca roku, w którym faktura taka została wystawiona,

w odniesieniu do wierzytelności, które nie zostały uregulowane w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu ich płatności określonego w fakturze, jak również nie zostaną uregulowane na dzień złożenia korekty.

Do dnia ich umorzenia, wierzytelności wynikające z ww. faktur nie będą przez Gminę zbyte w jakiejkolwiek formie. Z uwagi na fakt umorzenia nie ma również możliwości, aby zostały zbyte w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku z przyznaniem Ulgi Gmina powinna wystawić na rzecz Dzierżawcy faktury korygujące, a w związku z tym dokonać obniżenia podstawy opodatkowania i podatku VAT należnego na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT?
Czy w związku z przyznaniem Ulgi Gmina może skorygować podstawę opodatkowania oraz należny podatek VAT wynikający z faktur dokumentujących umorzone należności w oparciu o przepisy art. 89a ustawy o VAT (tzw. ulga na złe długi)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W związku z przyznaniem Ulgi Gmina nie powinna wystawiać na rzecz Dzierżawcy faktur korygujących, a w związku z tym dokonywać obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT.
W związku z przyznaniem Ulgi Gmina może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny wynikający z faktur dokumentujących umorzone należności na podstawie art. 89a ustawy o VAT (tzw. ulgi na złe długi).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się z kolei każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powyższego wynika, że czynność podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć przy tym charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlega zatem opodatkowaniu VAT wtedy, gdy jest wykonana odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przy czym, zgodnie z art. 106a pkt 2 tej ustawy, przepisy Rozdziału 1 Działu XI stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
państwa trzeciego.

W związku z ogłoszeniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii, na podstawie art. 15zzzg ustawy z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw, na wniosek Dzierżawcy Prezydent Miasta … umarza Dzierżawcy w całości czynsz dzierżawny należny Gminie z tytułu Umowy za wskazany we wniosku okres, wraz z należnymi odsetkami i innymi należnościami ubocznymi. Strony nie dokonują przy tym zmiany wcześniej zawartej Umowy. Odpłatność z tytułu dzierżawy nadal istnieje, a Gmina jedynie odstępuje (rezygnuje) od dochodzenia należnej jej płatności. Zatem w dalszym ciągu następuje odpłatne świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika. Art. 29a ust. 10 pkt 1 stanowi, że podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen. Jeżeli takie opusty lub obniżki przyznawane są po wystawieniu faktury, obowiązkiem sprzedawcy jest w takich przypadkach wystawienie faktury korygującej (art. 106j ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzenie należności nie stanowi rabatu, obniżki czy upusty z tytułu świadczenia usług dzierżawy, które byłyby podstawą do obniżenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług. Gmina nie może więc dokonać korekt wystawionych faktur, ponieważ w dalszym ciągu Gmina miała do czynienia z odpłatną dzierżawą, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona. Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni, od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne,postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

Stosownie do art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Powołane powyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji, gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy za faktury wystawione na rzecz podatników, którzy spełniają warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Gminy, przysługuje jej prawo do skorygowania podstawy opodatkowania oraz należnego podatku na podstawie przepisu art. 89a ustawy o VAT, ponieważ w przedmiotowej sprawie nieściągalność wierzytelności, w odniesieniu do których Gmina zamierza skorzystać z tzw. ulgi na złe długi w trybie art. 89a ustawy o VAT, będzie uprawdopodobniona na dzień zamierzonej przez nią korekty; na dzień ww. korekty będą spełnione wszystkie warunki wskazane w przepisie art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, a ponadto na dzień zamierzonej korekty wskazane wierzytelności nie będą uregulowane lub zbyte w jakiejkolwiek formie. Na dzień zamierzonej korekty Dzierżawca będzie również podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny i nie będzie w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Analogiczne stanowisko w odniesieniu do przedstawionego tu zagadnienia Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zajął m.in.:

w interpretacji indywidualnej Nr 0111-KDIB3-1.4012.878.2020.1.MP z 1 lutego 2021 r.,

w interpretacji indywidualnej Nr 0114-KDIP4-1.4012.493.2020.3.RMA z 1 grudnia 2020 r.,

w interpretacji indywidualnej Nr 0112-KDIL1-3.4012.369.2020.2.MR z 26 listopada 2020 r.,

w interpretacji indywidualnej Nr 0111-KDIB3-1.4012.336.2020.4.MP z 1 września 2020 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie tej dostawy towarów.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Na mocy art. 29a ust. 7 ww. ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty,
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży,
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen,
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12,
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło,
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Jak stanowi art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina zawiera z kontrahentami umowy dzierżawy, zgodnie z którymi Dzierżawcy obciążani są czynszem. Z tego tytułu Gmina wystawia Dzierżawcom faktury. Faktury wystawiane są ze stawką VAT 23%. Dzierżawcy występują do Gminy z wnioskiem o umorzenie czynszu dzierżawnego za okres stanu zagrożenia epidemicznego/stanu epidemii COVID-19. Po dokonaniu analizy złożonych wniosków Prezydent Miasta wyraża (bądź nie wyraża) zgodę na umorzenie w całości czynszu dzierżawnego należnego Gminie z tytułu danej Umowy, wraz z należnymi odsetkami i innymi należnościami ubocznymi. Gmina nie dokonuje zmian Umowy z Dzierżawcą. Oznacza to, że zgodnie z jej dotychczasowym brzmieniem, Dzierżawca zobowiązany jest do uiszczania na rzecz Gminy czynszu dzierżawnego w dotychczasowej wysokości, przyznanie Ulgi oznacza zaś to, że Gmina umorzyła/umorzy Dzierżawcy należność powstałą w związku ze świadczeniem usług dzierżawy za określone okresy rozliczeniowe. W konsekwencji przyznania Dzierżawcy Ulgi, Gmina nie uzyskuje dochodu z tytułu Umowy za okresy objęte umorzeniem, a jednocześnie jest zobowiązana do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT należnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w związku z przyznaniem ulgi z tytułu czynszu dzierżawy, za okresy objęte umorzeniem, Wnioskodawca powinien wystawić faktury korygujące na rzecz Dzierżawcy i w związku z tym dokonać obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy.

Należy w tym miejscu zauważyć, że w ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o COVID-19, przewidziano możliwość „udzielania ulg w spłacie należności pieniężnych przypadających Skarbowi Państwa z tytułu gospodarowania nieruchomościami” oraz możliwość „odstąpienia od dochodzenia należności”.

Zgodnie z art. 15zzzf ustawy o COVID-19, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może, w drodze uchwały, postanowić o odstąpieniu od dochodzenia należności o charakterze cywilnoprawnym przypadających jednostce samorządu terytorialnego lub jej jednostkom organizacyjnym, wymienionym w art. 9 pkt 3, 4 i 13 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, w stosunku do podmiotów, których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19 i które złożą wniosek o odstąpienie od dochodzenia należności.

Stosownie do przepisu art. 15zzzg ust. 1 ww. ustawy o COVID-19, do czasu określenia przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego zasad udzielania ulg, o których mowa w art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, dotyczących należności pieniężnych z tytułu oddania nieruchomości w najem, dzierżawę lub użytkowanie przypadających za okres stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii jednostce samorządu terytorialnego lub jej jednostkom organizacyjnym, wymienionym w art. 9 pkt 3, 4 i 13 tej ustawy, należności te mogą być umarzane, terminy ich spłaty mogą zostać odroczone lub płatność tych należności może zostać rozłożona na raty przez wójta, burmistrza, prezydenta miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa.

Natomiast w myśl art. 15zzzg ust. 2 ustawy o COVID-19, do czasu podjęcia uchwały, o której mowa w art. 15zzzf, wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa może postanowić o odstąpieniu od dochodzenia należności, o których mowa w ust. 1, na wniosek podmiotu, którego płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19.

Ww. przepisy stanowią szczególne rozwiązania prawne, dające wymienionym w nich podmiotom, możliwość umorzenia należności pieniężnych z tytułu oddania nieruchomości w najem lub dzierżawę, w okolicznościach wskazanych w tych przepisach.

Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że przed wybuchem epidemii, na gruncie przepisów ustawy o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 869, z późn. zm.) funkcjonowała już instytucja polegająca na umarzaniu, odraczaniu i rozkładaniu na raty należności cywilnoprawnych przypadających organom administracji rządowej, państwowym jednostkom budżetowym i państwowym funduszom celowym (art. 55 tej ustawy).

Z powyższych przepisów wynika więc, że na wniosek podmiotu, którego płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19, wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa może postanowić o odstąpieniu od dochodzenia należności pieniężnych z tytułu oddania nieruchomości w najem, dzierżawę lub użytkowanie. Przedmiotowa pomoc jest udzielana w formie jednostronnego oświadczenia woli, w którym organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego informuje (odpowiadając na złożony przez przedsiębiorcę wniosek) o wyrażeniu zgody na rezygnację z należności z tytułu czynszu za najem/dzierżawę w całości lub części. Z tym, że udzielając tej pomocy organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego nie podpisuje aneksów do zawartych uprzednio umów z najemcami/dzierżawcami nieruchomości, a zatem w tym przypadku nie ulega zmianie wysokość ustalonego między stronami czynszu z tytułu najmu/dzierżawy nieruchomości ani inne warunki najmu/dzierżawy, o których mowa w zawartych umowach. Nie dochodzi również do rozwiązania zawartych umów.

W ocenie tut. Organu, skutek zarówno odstąpienia od dochodzenia należności, jak i umorzenia należności, do których to pojęć odwołują się cytowane wyżej przepisy ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, jest taki sam - w jednym i drugim przypadku wierzyciel rezygnuje z dochodzenia należnej mu wierzytelności (z tym, że o ile umorzenie wierzytelności może dotyczyć całości lub części tej wierzytelności, to odstąpienie od dochodzenia należności odnosi się – jak się wydaje - tylko do całej należności).

Biorąc pod uwagę okoliczności niniejszej sprawy, zdaniem tut. Organu, umorzenie należności, o którym mowa wyżej, nie oznacza że świadczenie między Wnioskodawcą a Dzierżawcą staje się nieodpłatne – w dalszym ciągu mamy do czynienia z odpłatną dzierżawą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro bowiem udzielenie podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą wsparcia polegającego na odstąpieniu od dochodzenia należności/umorzeniu należności stanowi pomoc publiczną (a tak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy zmieniającej ustawę o COVID-19 z dnia 28 marca 2020 r.), to w relacji państwowa jednostka organizacyjna – przedsiębiorca musi wystąpić kwota należna, od dochodzenia której jednostka ta odstępuje. W tej sytuacji wierzyciel (tu Wnioskodawca) po prostu rezygnuje z dochodzenia należnej mu wierzytelności za okres, o który zawnioskował dzierżawca składając do jednostki odpowiedni wniosek, co nie może być jednak utożsamiane z uregulowaniem tej należności (nie dochodzi bowiem do zaspokojenia roszczeń wierzyciela).

Z okoliczności sprawy wynika, że warunki umowy dzierżawy, w tym wartość czynszu z tytułu zawartej pierwotnie umowy z kontrahentem, nie uległy zmianie, a Wnioskodawca jedynie zrezygnował z należności z tytułu czynszu za dzierżawę w odniesieniu do kontrahenta, którego płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19. Zatem cena dzierżawy nie zmienia się - nie ma więc do niej zastosowania rabat, opust czy obniżka, a więc nie ma tu miejsca żadna z okoliczności wskazanych w ww. art. 29a ust. 10 ustawy.

Zatem podstawa opodatkowania wynikająca z zawartej przez Wnioskodawcę Umowy dzierżawy , w związku z rezygnacją z dochodzenia należności za wnioskowany okres, nie ulega zmianie i stanowi ją kwota wynikająca z zawartej Umowy. Wnioskodawca nie ma więc możliwości obniżenia podstawy opodatkowania w związku z wyrażeniem zgody na umorzenie należności, o których mowa we wniosku.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ww. ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca, stosownie do art. 106j ust. 2 ww. ustawy, powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Natomiast, stosownie do art. 106j ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

Należy zauważyć, że faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu, który potwierdza rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika.

Z ww. przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Należy w tym miejscu wspomnieć, iż zgodnie z art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Zwolnienie z długu może dotyczyć całości lub części wierzytelności. Natomiast przez ugodę, w myśl art. 917 ww. ustawy, rozumie się sytuację, w której strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Takim ustępstwem w przedmiotowej sprawie jest rezygnacja przez Wnioskodawcę z całości lub części należności z tytułu dzierżawy będąca rezultatem wyrażenia jednostronnego oświadczenia woli na skutek złożonego do jednostki przez przedsiębiorcę/dzierżawcę wniosku. Sytuacji tej nie należy jednak utożsamiać ze zmniejszeniem wartości sprzedanych towarów i usług na skutek obniżenia ich ceny. Jednostronne oświadczenie woli dotyczy bowiem jedynie rozliczeń pomiędzy kontrahentami (rezygnacji z dochodzenia określonej części należności).

W ocenie tut. Organu, umorzenie przez Wnioskodawcę należności za dzierżawę nie powoduje obowiązku wystawienia faktury korygującej na rzecz dzierżawcy (w razie wystawienia faktury pierwotnej z kwotą czynszu wynikającą z zawartej umowy dzierżawy). Wnioskodawca bowiem nie koryguje swoich rozliczeń w tym zakresie, a tym samym nie obniża podstawy opodatkowania z tego tytułu. Umorzenia należności w sytuacji opisanej we wniosku nie sposób bowiem uznać za rabat/obniżkę/upust wynagrodzenia w związku ze świadczoną usługą dzierżawy, będącego podstawą do obniżenia podstawy opodatkowania w podatku VAT na podstawie art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy i wystawienia faktury korygującej w myśl art. 106j ust. 1 pkt 2 tej ustawy.

Nie można też uznać, że w wyniku umorzenia ww. należności dochodzi do zmniejszenia czynszu (obniżenia zapłaty) z tytułu dzierżawy, w sytuacji gdy strony nie zawierają aneksów do uprzednio zawartych umów, a celem umorzenia jest rezygnacja ze ściągania należności przysługującej tej jednostce samorządu terytorialnego. Trzeba też mieć na uwadze, że istotą faktur korygujących jest poprawienie faktur pierwotnych w ten sposób, aby dokumentowały one rzeczywisty przebieg zaistniałych zdarzeń gospodarczych, a zatem nie można wystawić faktury korygującej dokumentującej udzielenie po wystawieniu faktury pierwotnej obniżki ceny, skoro do tej obniżki nie doszło.

Jak wyżej wskazano, Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina zawiera z kontrahentami umowy dzierżawy, zgodnie z którymi Dzierżawcy obciążani są czynszem, a z tego tytułu Gmina wystawia Dzierżawcom faktury.

Jak już wyjaśniono powyżej, umorzenie opisanej należności nie stanowi rabatu, obniżki czy upustu od należności z tytułu świadczenia usług dzierżawy, które byłyby podstawą do obniżenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług, na podstawie art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy. Konsekwentnie Wnioskodawca nie będzie uprawniony do wystawienia faktury korygującej, o której mowa w art. 106j ust. 1 ustawy, gdyż żadna z przesłanek uprawniająca do wystawienia faktury korygującej nie zostanie tu spełniona.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż w związku z przyznaniem Ulgi Gmina nie powinna wystawiać na rzecz Dzierżawcy faktur korygujących, a w związku z tym dokonywać obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy, czy w związku z przyznaniem ulgi z tytułu czynszu dzierżawy, za okresy objęte umorzeniem, Wnioskodawca może skorygować podstawę opodatkowania oraz należny podatek VAT wynikający z faktur dokumentujących umorzone należności na podstawie przepisu 89a ustawy o VAT (tj. ulga na złe długi), należy wskazać, że zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone m.in. w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy, przy czym art. 89a ustawy adresowany jest do wystawcy faktury, zaś art. 89b ustawy do jej odbiorcy.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 243, z późn. zm.), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
(uchylony);
na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:

wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

(uchylony);
od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
(uchylony).

Jak wskazano wyżej, powołane przepisy art. 15zzzf, art. 15zzzg ust. 1 i ust. 2 ustawy o COVId-19, stanowią szczególne rozwiązania prawne, dające wymienionym w nich podmiotom możliwość umorzenia należności pieniężnych z tytułu oddania nieruchomości w najem lub dzierżawę, w okolicznościach wskazanych w tych przepisach.

Należy wskazać, że powołane powyżej przepisy art. 89a ustawy, dopuszczają możliwość dokonania przez podatnika korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Wskazać w tym miejscu należy, że dokonanie korekty określonej w art. 89a ust. 1 ustawy uzależnione jest od warunków wymienionych w ust. 2 tego przepisu, przy czym warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak spełnienia któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Dzierżawcy występują do Gminy z wnioskiem o umorzenie czynszu dzierżawnego za okres stanu zagrożenia epidemicznego/stanu epidemii COVID-19. Na dzień wykonania usług dzierżawy Dzierżawcy:

byli/będą podatnikami VAT zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynny,

nie byli/nie będą w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz.U. z 2019 r. poz. 243, ze zm.), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Dzierżawca będzie podatnikiem VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny,

Dzierżawca nie będzie w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz.U. z 2019 r. poz. 243, ze zm.), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Ww. korekta zostanie dokonana:

w okresie przed upływem 2 lat od daty wystawienia faktury, licząc od końca roku, w którym faktura taka została wystawiona,

w odniesieniu do wierzytelności, które nie zostały uregulowane w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu ich płatności określonego w fakturze, jak również nie zostaną uregulowane na dzień złożenia korekty.

Mając zatem na uwadze przywołane wcześniej przepisy prawa, jak również przedstawione okoliczności sprawy, należy wskazać, że skoro kontrahentami Wnioskodawcy są czynni zarejestrowani podatnicy podatku VAT, to Wnioskodawca będzie miał prawo do skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy, w zakresie wskazanym we wniosku, ale tylko w sytuacji, gdy jednocześnie będą spełnione łącznie wszystkie pozostałe przesłanki wskazane w przepisie art. 89a ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż w związku z przyznaniem Ulgi Gmina może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny wynikający z faktur dokumentujących umorzone należności na podstawie art. 89a ustawy o VAT (tzw. ulgi na złe długi), należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … , za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin