INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011r. (data wpływu 2 czerwca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2011r. (data wpływu 2 września 2011r.) oraz pismem z dnia 1 września 2011r. (data wpływu 2 września 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii czy zużycie artykułów spożywczych przez pracowników, kontrahentów, członków rady nadzorczej podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii czy zużycie artykułów spożywczych przez pracowników, kontrahentów, członków rady nadzorczej podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W dniu 2 września 2011r. wpłynęły do tut. organu, jako uzupełnienie do ww. wniosku, pisma Wnioskodawcy z dnia 29 sierpnia 2011r. będące odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 24 sierpnia 2011r. znak: IBPP2/443-661/11/ICz, IBPBI/2/423-647/11/PC oraz z dnia 1 września 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Zakład przekazuje kontrahentom, pracownikom i członkom Rady Nadzorczej artykuły spożywcze typu: kawa, herbata, cukier, ciastka do zużycia podczas narad, spotkań związanych z prowadzoną działalnością. Produkty te zużywane są w siedzibie firmy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zużycia artykułów spożywczych przez pracowników, kontrahentów, członków rady nadzorczej podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, zużycie artykułów spożywczych przez kontrahentów, pracowników, członków rady nadzorczej dokonywane jest na miejscu i dla celów prowadzonej działalności takie przekazania nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez dostawę towarów rozumie się również – w myśl art. 7 ust. 2 ustawy – przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

–jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek – art. 7 ust. 3 ustawy.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów.

Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki.

Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek.

Zatem z art. 7 ust. 2 ustawy wynika, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy o VAT, Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Kluczowe jest tu rozróżnienie świadczeń na cele osobiste oraz na cele pracownicze. Cel osobisty wskazuje na charakter niezwiązany z wykonywanymi obowiązkami pracowniczymi.

W związku z wyżej dokonaną analizą, stwierdzić należy że zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, cukier, ciastka przez pracowników i innych podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 podczas narad, spotkań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą nie rodzi obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług zużytych towarów, podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Opodatkowaniu zatem nie podlega zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa w trakcie narad i spotkań przeprowadzanych w zakładzie pracy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca przekazuje kontrahentom, pracownikom i członkom Rady Nadzorczej artykuły spożywcze typu: kawa, herbata, cukier, ciastka do zużycia podczas narad, spotkań związanych z prowadzoną działalnością. Produkty te zużywane są w siedzibie firmy.

Rada Nadzorcza to organ nadzoru w spółkach kapitałowych. Rada nadzorcza sprawuje stały nadzór nad działalnością spółki we wszystkich dziedzinach jej działalności. Jej szczególnymi obowiązkami są: ocena sprawozdania zarządu z działalności spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy, a także ocena wniosków zarządu co do podziału zysku lub pokrycia strat. W celu wykonania swoich obowiązków w spółkach kapitałowych rada nadzorcza może badać wszystkie dokumenty spółki, żądać od zarządu i pracowników sprawozdań i wyjaśnień, dokonywać rewizji majątku spółki. Rada nadzorcza uprawniona jest m.in. do: wstępu do wszystkich pomieszczeń spółki, sprawdzania stanu wszelkich przedmiotów majątkowych spółki (gotówki w kasie, kont bankowych, zawartości sejfów itd.).

Jeżeli zatem przedmiotowe spotkania mają charakter roboczy, są ściśle powiązane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem i nie mają celu osobistego to uczestnicy tych spotkań nie realizują bowiem w ich trakcie celów osobistych, a wykonują jedynie swoje obowiązki pracownicze, które wynikają ze stosunku pracy.

Odnosząc powyższe regulacje prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego stwierdzić należy, iż nieodpłatne zużycie artykułów spożywczych (tj. kawa, herbata, cukier, ciastka), przez pracowników oraz członków Rady Nadzorczej, będących uczestnikami narad i spotkań, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem dotyczy zużycia tych towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Wyłączenie tych czynności z opodatkowania wynika z faktu, iż czynności te jako związane z działalnością gospodarczą podatnika, nie służą celom osobistym pracowników oraz członków Rady Nadzorczej Wnioskodawcy.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z cyt. wyżej art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, zrównano z odpłatną dostawą przekazanie lub zużycie towarów na rzecz podmiotów wymienionych w tym przepisie. Nie podlegają zatem opodatkowaniu takie nieodpłatne czynności zużycia towarów w ramach przedsiębiorstwa, w przypadku gdy beneficjentem jest kontrahent przedsiębiorcy – osoba trzecia, nie będąca pracownikiem ani inną osobą wymienioną w tym przepisie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.