Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.831.2020.4.MS
z 26 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2020 r. (data wpływu 21 grudnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 lutego 2021 r. (data nadania 2 lutego 2021 r., data wpływu 2 lutego 2021 r.) na wezwanie z dnia 1 lutego 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.831.2020.1.MS (data nadania 1 lutego 2021 r., data doręczenia 2 lutego 2021 r.) oraz pismem (data wpływu 10 lutego 2021 r.) oraz pismem (data wpływu 16 lutego 2021 r.) na wezwania telefoniczne o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi pismem z dnia 1 lutego 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.831.2020.1.MS (data nadania 1 lutego 2021 r., data doręczenia 2 lutego 2021 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 2 lutego 2021 r. (data nadania 2 lutego 2021 r., data wpływu 2 lutego 2021 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

W związku z dalszymi brakami formalnymi Organ telefonicznie wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków wniosku. Pismem (data wpływu 10 lutego 2021 r.) oraz pismem (data wpływu 16 lutego 2021 r.) uzupełniono braki formalne wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni występuje o interpretację w swojej sytuacji podatkowej, związanej ze sprzedażą lokalu mieszkalnego i skorzystaniem z ulgi mieszkaniowej oraz sprzedaży mieszkania, na którym była realizowana ulga mieszkaniowa. W dniu 11 stycznia 2018 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem (obowiązuje w małżeństwie ustawowa wspólność małżeńska) lokal mieszkalny w W. przy ul. X za cenę 355.000 zł. Kupując ten lokal mieszkalny Wnioskodawczyni z mężem wzięła kredyt hipoteczny. Zakupu został dokonany częściowo z kredytu i częściowo ze środków własnych. Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonała w lokalu mieszkalnym generalnego remontu, które było zamieszkane wcześniej przez starszą osobę. Mąż był w lokalu mieszkalnym zameldowany od dnia zakupu i remont w większości wykonał samodzielnie. Ze względu na różne plany i decyzje życiowe, które dynamicznie zmieniają się Wnioskodawcom, związane z pomysłem zmiany miejsca zamieszkania i założenia działalności gospodarczej w innym mieście, realizując życiowe decyzje w grudniu, dokładnie w dniu 30 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni z mężem podpisała akt sprzedaży tego lokalu mieszkalnego w W. Lokal mieszkalny na ul. X w W. sprzedano za kwotę 580.000 zł. Jako koszt Wnioskodawczyni odliczyła jedynie fakturę za prowizję pośrednika w kwocie 10.000 zł i wykazała na druku PIT-39 za rok 2019 sumę ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w kwocie 570.000 zł. W tym PIT-39 Wnioskodawczyni również wykazała, że całość środków ze sprzedaży tego lokalu mieszkalnego wydatkuje z mężem na cel mieszkaniowy, zgodnie z zapisami ustawy o uldze mieszkaniowej. W związku z tym nie zapłaciła podatku dochodowego od tej sprzedaży w roku 2020 r., wiedząc że planuje zakup lokalu mieszkalnego w innym mieście i przeznaczy na ten cel całość środków. Już w dniu 9 stycznia 2020 r. Wnioskodawczyni zakupiła z mężem udział wynoszący 70/100 wartości nieruchomości w S. ul. Y za kwotę 514.500 zł. Był to lokal mieszkalny do generalnego remontu. Za remont Wnioskodawczyni z mężem zgromadziła faktury świadczące o poniesionych kosztach w kwocie 55.500 zł. Całość środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w W., Wnioskodawczyni z mężem wydała na zakup udziału oraz remont lokalu mieszkalnego w S., które kupili w udziale z rodzoną siostrą męża Wnioskodawczyni. Mąż Wnioskodawczyni był zameldowany w lokalu mieszkalnym od stycznia 2020 r. i razem realizowali w nim cel mieszkaniowy. Rodzina Wnioskodawczyni planowała na stałe związać się zawodowo i życiowo z miastem S. Jednakże już w marcu 2020 r. na etapie remontu lokalu mieszkalnego w S., sytuacja rodzinna Wnioskodawczyni uległa znaczącej, nieprzewidywalnej zmianie. W Polsce rozpoczęła się epidemia koronawirusa. Życiowe plany Wnioskodawczyni związane z tym miastem i pomysłem na biznes w nim, musiały ulec radykalnym zmianom. Mąż Wnioskodawczyni w W. pozostawił mamę, która ciężko zachorowała. Teściowa w izolacji domowej przeszła koronawirusa, a ponieważ ma 79 lat i jest osobą samotną, życie Wnioskodawczyni musiało się zmienić diametralnie. Mama wymagała stałej opieki, zrobienia zakupów, pomocy w codziennych sprawach w miejscu zamieszkania w W. Założenia i plany Wnioskodawczyni związane z S., były nastawione na branżę turystyczną, która poprzez trwającą do dzisiaj pandemię wpadła w głęboką zapaść, a więc ten rok bardzo szybko zweryfikował założenia życiowo-zawodowe Wnioskodawczyni. Mąż Wnioskodawczyni mimo meldunku i zamieszkania w S., praktyczne cały czas musiał przebywać w W. Wnioskodawczyni z mężem marzyła o tym, żeby realizować w tym mieszkaniu na stałe cel mieszkaniowy przez kilka najbliższych lat, ale ze względu na epidemię w Polsce nie jest to na dzień dzisiejszy dłużej możliwe. Zważywszy opisaną powyżej sytuację życiową w dniu 26 listopada 2020 r. Wnioskodawczyni podjęła rodzinną decyzję o sprzedaży lokalu mieszkalnego w S., które z takim trudem wyremontowała z mężem. Lokal mieszkalny ze względu na ogromny wkład pracy w remont Wnioskodawczyni z mężem sprzedała na szczęście z zyskiem. Cena aktu sprzedaży naszego udziału 70/100 to kwota 931.000 zł. Decyzja o sprzedaży lokalu mieszkalnego była podyktowana sytuacją życiową, zarówno opieką nad starszą mamą w W., jak i siostrą, która była właścicielką 30/100 i zmieniła w związku z pandemią plany życiowe i postanowiła sprzedać swój udział. W związku z zaistniałą sytuacją niemożności dalszego realizowania celu mieszkaniowego w lokalu mieszkalnym w S. przy ul. Y, Wnioskodawczyni kieruje pytanie o swoją sytuację podatkową.

W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawczyni doprecyzowała, że w wyremontowanym lokalu mieszkaniowym w S. wraz z mężem realizowała własny cel mieszkaniowy i zamierzała go realizować przez najbliższe kilka lat. Wnioskodawczyni z mężem mieszkała w tym lokalu po jego wyremontowaniu, jak również podczas remontu. Lokal mieszkalny w S. nigdy nie był i nie miał być odpłatnie lub nieodpłatnie udostępniany osobom trzecim. Wnioskodawczyni nie miała takich planów. Wnioskodawczyni wraz z mężem mieli plan zainwestować czas i środki w otwarcie restauracji w S., jednakże głównym klientem w założeniu był/miał zostać turysta, który stanowi główny przychód dla turystycznej miejscowości takiej jak S., w tym również dla lokali gastronomicznych tam działających. Po wprowadzeniu pierwszych rozporządzeń związanych z epidemią w marcu 2019 r. Wnioskodawczyni z mężem zrezygnowała całkowicie z realizacji planów w tym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania,

1. Czy prawidłowo Wnioskodawczyni skorzystała z ulgi mieszkaniowej ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w W. na zakup lokalu mieszkalnego w S.?
2. Czy jeśli prawidłowo Wnioskodawczyni skorzystała z ulgi mieszkaniowej na zakup lokalu mieszkalnego w S., w którym realizowała cel mieszkaniowy przez okres 9 miesięcy, należy się obecnie podatek od sprzedaży lokalu mieszkalnego w S., do której zmusiła Wnioskodawczynię sytuacja epidemii w kraju?

Zdaniem Wnioskodawczyni,

1. Miała Ona prawo skorzystać z ulgi mieszkaniowej i całość środków ze zbycia lokalu mieszkalnego w W. przeznaczyć na kolejny lokal mieszkalny w S., czym Wnioskodawczyni wyczerpała zapis, że podatek nie był należy w tej sytuacji.
2. Zdaniem Wnioskodawczyni wyczerpała Ona w pełni i prawidłowo zapis o uldze mieszkaniowej, kupując lokal mieszkalny w S. i mieszkając w nim, Wnioskodawczyni realizowała własny cel mieszkaniowy. Także zdaniem Wnioskodawczyni podatek nie jest należny, gdyż ulga została wykorzystana i zrealizowana prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) wyżej wskazanej ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. innych rzeczy,
   

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z treści stanu faktycznego wynika, że w dniu 11 stycznia 2018 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem lokal mieszkalny w W. Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonała w lokalu mieszkalnym generalnego remontu. W dniu 30 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni z mężem podpisała akt sprzedaży tego lokalu mieszkalnego i wykazała na druku PIT-39 za rok 2019 sumę ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w W. W PIT-39 Wnioskodawczyni wykazała, że całość środków ze sprzedaży tego lokalu wydatkuje z mężem na cel mieszkaniowy. W dniu 9 stycznia 2020 r. Wnioskodawczyni kupiła z mężem udział wynoszący 70/100 wartości nieruchomości w S. Był to lokal mieszkalny do remontu. Całość środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w W. Wnioskodawczyni z mężem wydała na zakup udziału oraz remont lokalu mieszkalnego w S., które kupiła w udziale z rodzoną siostrą męża Wnioskodawczyni. Mąż Wnioskodawczyni był zameldowany w lokalu mieszkalnym od stycznia 2020 r. i razem z Wnioskodawczynią realizowali w nim cel mieszkaniowy. Wnioskodawczyni w wyremontowanym lokalu mieszkaniowym w S. wraz z mężem realizowała własny cel mieszkaniowy i zamierzała go realizować przez najbliższe kilka lat. Wnioskodawczyni z mężem mieszkała w tym lokalu po jego wyremontowaniu, jak również podczas remontu. Lokal mieszkalny w S. nigdy nie był i nie miał być odpłatnie lub nieodpłatnie udostępniany osobom trzecim. Rodzina Wnioskodawczyni planowała na stałe związać się zawodowo i życiowo z miastem S. W marcu 2020 r. na etapie remontu lokalu mieszkalnego w S., sytuacja rodzinna Wnioskodawczyni uległa zmianie, z powodu epidemia koronawirusa. Mąż Wnioskodawczyni w W. pozostawił mamę, która ciężko zachorowała i mimo meldunku i zamieszkania w S., praktyczne cały czas musiał przebywać w W. Wnioskodawczyni z mężem marzyła o tym, żeby realizować w tym mieszkaniu na stałe cel mieszkaniowy przez kilka najbliższych lat, ale ze względu na epidemię w nie jest to na dzień dzisiejszy możliwe. W dniu 26 listopada 2020 r. Wnioskodawczyni podjęła decyzję o sprzedaży lokalu mieszkalnego w S.

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć, każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.) umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo, że strony inaczej postanowiły. Należy zatem wskazać, że nabyciem w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną – nabywcę, przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny.

Tym samym należy podkreślić, że 5 letni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć biorąc pod uwagę datę nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe, przychód ze sprzedaży w 2019 r. lokalu mieszkalnego, nabytego przez Wnioskodawczynię w 2018 roku w drodze umowy sprzedaży, stanowi źródło przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ sprzedaż nastąpiła przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, opłatę notarialną, opłatę skarbową, opłatę sądową. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo–skutkowy.

W myśl art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie do art. 30e ust. 5 tej ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Wskazać należy, że w myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zauważyć należy, że cytowany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia - w warunkach określonych w ustawie – uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych dochodu wyłącznie na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Zgodnie zatem z art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
      
   - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
   
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a¬c, na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a, spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b
      
   - w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   
   
   

Z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się również niestanowiące własności lub współwłasności podatnika budynek, lokal lub pomieszczenie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, podatnik nabędzie ich własność lub współwłasność albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach, jeżeli uprzednio prawo takie mu nie przysługiwało.

Należy wskazać, że zawarte w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

Omawiana regulacja art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy wprowadza również termin, w jakim należy dokonać wydatkowania przychodu ze zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, aby uprawniało ono do skorzystania z omawianej ulgi podatkowej. I tak, warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest, aby przychód ten został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie w sytuacji gdy dochód został uzyskany po 1 stycznia 2019 r.

Co istotne, przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych limituje wartość dochodu, jaki podlega zwolnieniu do wysokości, która odpowiada iloczynowi:

• dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz
  

• udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z tego odpłatnego zbycia.
  
  
  

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia określonego w przywołanym wcześniej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie „własne cele mieszkaniowe” podatnika. Katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika wymieniony w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe, w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Przy czym podkreślić należy, że w ww. przepisie ustawodawca wskazał, że przychód ze sprzedaży ma zostać wydatkowany na „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne”, świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Istota odpowiedzi na postawione we wniosku pytanie sprowadza się zatem do interpretacji ustawowego terminu „własne cele mieszkaniowe”. Należy wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku na zakup lokalu mieszkalnego, nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka uprawniająca do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy – zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych. W świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych celów mieszkaniowych osoba, która posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, remontu celem późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych osób np. dzieci. Same subiektywne deklaracje podatników o nabyciu budynku lub lokalu w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych nie są wystarczające do uzyskania zwolnienia podatkowego. Nie wystarczy poczynienie wydatków na nabycie, lecz konieczne jest, aby nastąpiło to jednocześnie w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych. Organy podatkowe mają prawo do własnej oceny artykułowanych przez podatników subiektywnych motywów zakupu nieruchomości mieszkalnych i późniejszych decyzji co do dalszych losów tych nieruchomości. Weryfikacji takiej dokonuje się poprzez porównanie obiektywnych faktów związanych z zakupem i późniejszym losem nieruchomości do deklarowanych motywów działania podatnika. Przy czym motywy te muszą być potwierdzone obiektywnymi faktami.

Intencją ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych a nie realizacja jakichkolwiek i czyichkolwiek celów mieszkaniowych. Potwierdza to poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne”. Zwolnienie dotyczy zatem realizowania przez podatnika swoich celów mieszkaniowych, czyli własnych potrzeb mieszkaniowych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że celem nabycia lokalu mieszkalnego w S. była realizacja własnych celów mieszkaniowych z zamiarem zamieszkania w tym lokalu, przez Wnioskodawczynię i Jej męża.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia w związku z nabyciem lokalu mieszkalnego w S.

Należy wskazać, że Wnioskodawczyni towarzyszył cel zamieszkania w tym lokalu i realizowania w nim własnych potrzeb mieszkaniowych.

U podstaw omawianego zwolnienia leżało założenie, że celem ustawodawcy jest zwolnienie przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i przeznaczenie uzyskanych środków na realizacje własnych celów mieszkaniowych. Zapis ten z założenia zatem wyklucza z zakresu działania zwolnienia wszystkie te inwestycje, które własnym potrzebom podatnika nie służą.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Prawa do zwolnienia nie traci podatnik, który nabył lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe, mieszkał w nabytym lokalu mieszkalnym, np. przez kilka miesięcy, a następnie przedmiotowy lokal zbył w drodze darowizny albo sprzedaży. Aby podatnik mógł skorzystać z ulgi mieszkaniowej, nabycie budynku lub lokalu mieszkalnego musi wiązać się z zamiarem podatnika zamieszkania w tym budynku lub lokalu, tj. z zamiarem realizowania celu mieszkaniowego. Natomiast, gdy wyłącznym celem podatnika jest dążenie do osiągnięcia zysku poprzez odsprzedaż nieruchomości lub uzyskiwanie przychodów z tytułu najmu nieruchomości, sądy administracyjne uznają, że podatnikowi nie przysługuje ulga mieszkaniowe.

Sytuacja, w której okazałoby się, że Wnioskodawczyni nabyła lokal mieszkalny, ale w momencie zakupu Wnioskodawczyni wiedziałaby już, że własne cele mieszkaniowe nie będą przez Nią faktycznie zrealizowane w tym lokalu – nie stanowiłaby podstawy do skorzystania ze zwolnienia. Natomiast jeśli Wnioskodawczyni nabyła lokal mieszkalny w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych z zamiarem zamieszkania w nim i w przedmiotowej sprawie cele te były przez kilka miesięcy realizowane, to pomimo faktu, że lokal ten został przez Wnioskodawczynię i Jej męża sprzedany, z uwagi na sytuację rodzinną (opieka nad chorą mamą), istotnie można mówić o wypełnieniu przesłanek zwolnienia. Wnioskodawczyni będzie musiała jednak w toku ewentualnego postępowania udowodnić, że od momentu nabycia lokalu mieszkalnego towarzyszył Jej faktyczny zamiar mieszkania w tym lokalu i celem nie była wyłącznie chęć skorzystania ze zwolnienia i uniknięcia płacenia podatku z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że jeśli faktycznie celem nabycia lokalu mieszkalnego w S. była realizacja własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawczyni, to zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy do przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w W., które to zwolnienie zostało wykazane w zeznaniu PIT-39 za 2019 r.

Jeżeli całość środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w W. została przeznaczona na własne cele mieszkaniowe w ustawowym terminie, to podatek z tytułu sprzedaży ww. lokalu jest nienależny. Na powyższe bez wpływu pozostaje fakt, że Wnioskodawczyni sprzedała lokal mieszkalny w S. z powodu wybuchu epidemii.

Tutejszy organ dokonał oceny stanowiska Wnioskodawczyni w kontekście zadanych pytań, a mianowicie zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego w W. w sytuacji sprzedaży lokalu mieszkalnego w S. Tut. Organ wskazuje, że oddzielnie należy ocenić skutki podatkowe z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego w S., jednakże organ nie dokonał tego, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionym stanie faktycznym.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.