INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2011 r. (data wpływu 29 września 2011 r.) uzupełnionego dnia 27 grudnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla świadczonych usług związanych z produkcją filmów, pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo wraz z przekazaniem praw autorskich do nagrań – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla świadczonych usług związanych z produkcją filmów, pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo wraz z przekazaniem praw autorskich do nagrań.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 grudnia 2011 r. poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego oraz kwestie związane z adresem do doręczeń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej świadczy następujące usługi związane z produkcją programów telewizyjnych i filmów:

1. usługę polegającą na przygotowaniu dokumentacji tematu, rejestracji zdjęć ilustrujących i wypowiedzi ekspertów, napisaniu tekstu lektorskiego i montażu felietonu filmowego, który jest częścią audycji nadawanej przez stację TV, lub/oraz na autorskim wydaniu (nadzorze redakcyjnym) całej audycji, po czym następuje przekazanie praw autorskich do całości dzieła; audycja może mieć charakter informacyjny, publicystyczny lub rozrywkowy. Na zakończenie usługi Wnioskodawca dostarcza „kasety z nagraną audycją” nadawcy,
2. usługę polegającą na przygotowaniu dokumentacji audycji, rejestracji zdjęć ilustrujących i wypowiedzi ekspertów/bohaterów programu, napisaniu tekstu lektorskiego i montażu całej audycji, która jest w całości nadawana przez kanał telewizyjny (może być przerywana blokami reklamowymi), oraz na autorskim wydaniu (nadzorze redakcyjnym) całej audycji, po czym następuje przekazanie praw autorskich do całości dzieła; audycja może mieć charakter informacyjny, publicystyczny lub rozrywkowy. Na zakończenie usługi Wnioskodawca dostarcza nadawcy „kasety z nagraną audycją”,
3. usługę polegającą na przygotowaniu materiałów promocyjnych przy wykorzystaniu umiejętności dziennikarskich i przekazaniu praw autorskich do całości dzieła. Audycja taka może mieć charakter informacyjny, publicystyczny lub rozrywkowy,
4. usługę polegającą na przygotowaniu konspektów bloku programów kanału telewizyjnego, audycji montażowej – bloków zwiastunowych kanału telewizyjnego wraz z przekazaniem praw autorskich do całości dzieła. W przypadku wykonania dzieła w postaci audycji montażowej – bloków zwiastunowych na zakończenie usługi, Wnioskodawca dostarcza „kasety z nagraną audycją” nadawcy.
   
   

Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w celu zakwalifikowania świadczonych kompleksowo usług do odpowiedniego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w październiku 2010 r. przekazał pismo, w którym usługi produkcji filmów (długometrażowych i krótkometrażowych, fabularnych i pozafabularnych) na taśmie filmowej, wideo tub DVD przeznaczonych do projekcji w kinach i telewizji – niezależnie od techniki i miejsca ich realizacji, obejmujące przygotowanie koncepcji/scenariusza nagrania/filmu, wykonywanie zdjęć filmowych, montaż i udźwiękowienie, zdaniem Urzędu mieszczą się w grupowaniu PKWiU 59.11.11.0 „Usługi związane z produkcją filmów, z wyłączeniem filmów reklamowych lub promocyjnych” oraz PKWiU 59.11.13.0 „Usługi związane z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo”.

Oprócz kompleksowych usług, opisanych powyżej Wnioskodawca świadczy usługi reżyserowania filmów i programów telewizyjnych. Dla tego typu usług Ośrodek Klasyfikacji wskazał numer 90.02.19.2 PKWiU.

Usługi Wnioskodawcy świadczone są na zlecenie stacji telewizyjnej. Zgodnie z wytycznymi, otrzymanymi od stacji telewizyjnej, świadczone przez Wnioskodawcę usługi produkcyjne (za wyjątkiem usług związanych z produkcją filmów reklamowych lub produkcyjnych) podlegają opodatkowaniu stawką 8% podatku VAT.

Ponadto w uzupełnieniu z dnia 27 grudnia 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi związane z produkcją filmów oraz z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo wraz z przekazaniem praw autorskich do nagrań podlegać będą opodatkowaniu stawką podatku VAT wynoszącą 8% czy 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, stawka podatku VAT w wysokości 8% dotycząca usług wymienionych w pozycji 164 Załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (t. j. Dz. U. 2011 r., nr 177, poz. 1054, zwana dalej ustawą o VAT) tj. „Usługi związane z filmami, nagraniami video i programami telewizyjnymi - wyłącznie w zakresie programów telewizyjnych (nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych)”, mieszczących się w grupowaniu 59.11.1, nie będzie miała zastosowania do świadczonych przez niego usług.

Zgodnie bowiem z art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226, zwana dalej ustawą o radiofonii i telewizji) programem (telewizyjnym lub radiowym) jest uporządkowany zestaw audycji radiowych lub telewizyjnych, reklam i innych przekazów, regularnie rozpowszechniony, pochodzący od jednego nadawcy. Natomiast pod pojęciem audycji (telewizyjnej lub radiowej) rozumie się część programu radiowego lub telewizyjnego, stanowiącą odrębną całość ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo (art. 4 pkt 5).

Biorąc pod uwagę powyższe definicje, programem telewizyjnym, będzie jedynie uporządkowany zestaw audycji telewizyjnych, reklam i innych przekazów wyprodukowanych przez sprzedawcę, którego produkcja będzie korzystała z preferencyjnej stawki (8%), na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca występuje w roli świadczącego usługę polegającą na produkcji programów telewizyjnych i filmów, których nabywcą jest telewizja. Zatem Wnioskodawca jest jedynie zleceniobiorcą usług produkcji – nie świadczy usług związanych z ich nadawaniem.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 6 ustawy o radiofonii i telewizji programem jest usługa medialna stanowiąca uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie. Audycją z kolei jest, w myśl art. 4 pkt 2 ustawy o radiofonii i telewizji, ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji udostępnianych publicznie, zwanym dalej „katalogiem”.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy w ich obecnym brzmieniu programem telewizyjnym będzie jedynie uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, którego produkcja będzie korzystała z preferencyjnej stawki (8%), na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Na tej podstawie, ze względu na to, że efektem prac Wnioskodawcy nie jest program telewizyjny w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji (Wnioskodawca nie jest nadawcą programów), a efektem końcowym jego usługi będą wyłącznie elementy takiego programu telewizyjnego, do świadczonych przez Wnioskodawcę usług, mimo, że sklasyfikowanych jako usługi produkcji programów telewizyjnych i filmów, mieszczących się w grupowaniu 59.11.1, do opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług właściwa będzie stawka VAT wynosząca 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Należy również zauważyć, że treść art. 5a ustawy stanowi, iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej świadczy usługi związane z produkcją programów telewizyjnych i filmów. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w celu zakwalifikowania świadczonych kompleksowo usług do odpowiedniego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w październiku 2010 r. przekazał pismo, w którym usługi produkcji filmów na taśmie filmowej, wideo tub DVD przeznaczonych do projekcji w kinach i telewizji – niezależnie od techniki i miejsca ich realizacji, obejmujące przygotowanie koncepcji/scenariusza nagrania/filmu, wykonywanie zdjęć filmowych, montaż i udźwiękowienie, zdaniem Urzędu mieszczą się w grupowaniu PKWiU 59.11.11.0 „Usługi związane z produkcją filmów, z wyłączeniem filmów reklamowych lub promocyjnych” oraz PKWiU 59.11.13.0 „Usługi związane z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo”. Oprócz kompleksowych usług, opisanych powyżej Wnioskodawca świadczy usługi reżyserowania filmów i programów telewizyjnych. Dla tego typu usług Ośrodek Klasyfikacji wskazał numer 90.02.19.2 PKWiU.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do zastosowania właściwej stawki podatku VAT w zakresie świadczenia usług związanych z produkcją filmów oraz z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo wraz z przekazaniem praw autorskich do nagrań.

W ocenie Zainteresowanego do usług związanych z produkcją filmów oraz z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo zakwalifikowanych do grupowania PKWiU 59.11.1 oraz do usługi przeniesienia praw należy stosować jednolitą stawkę 23%.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Usługa kompleksowa zawiera zatem kilka czynności (usług) opodatkowanych różnymi stawkami VAT, z tym że jedna z nich jest usługą główną przeważającą, nadającą danej usłudze jej główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny w świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadcząc usługi związane z produkcją filmów oraz z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo wraz z przekazaniem praw autorskich do nagrań, powinien traktować je jako usługi kompleksowe, przy czym za usługę główną należy uznać w przedstawionym stanie faktycznym usługę związaną z produkcją filmów oraz z produkcją pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo.

W kwestii wysokości opodatkowania ww. usługi kompleksowej należy wskazać, że na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. – 8%), pod poz. 164 wymieniono usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi – wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych z zastrzeżeniem, że pozycja ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych.

W konsekwencji możliwość zastosowania wspomnianej wyżej preferencyjnej stawki VAT zależy zasadniczo od tego, czy usługi produkcyjne świadczone przez Wnioskodawcę mogą zostać zaklasyfikowane jako produkcja programów telewizyjnych w rozumieniu ustawy.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż ani ustawa ani rozporządzenia do niej wydane nie definiują pojęcia produkcja programów telewizyjnych.

W związku z tym, iż ani w ustawie, ani w PKWiU nie ma legalnej definicji programu telewizyjnego, należy dokonać jej wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin.

W myśl art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226), w brzmieniu obowiązującym do dnia 22 maja 2011 r., programem (telewizyjnym lub radiowym) jest uporządkowany zestaw audycji radiowych lub telewizyjnych, reklam i innych przekazów, regularnie rozpowszechniany, pochodzący od jednego nadawcy.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 5 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 22 maja 2011 r., pod pojęciem audycji (telewizyjnej lub radiowej) rozumie się część programu radiowego lub telewizyjnego, stanowiącą odrębną całość ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo.

Powyższe definicje otrzymały nowe brzmienie w związku z nowelizacją ustawy wprowadzoną ustawą z dnia 25 marca 2011 r. o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 85, poz. 459), która weszła w życie z dniem 23 maja 2011 r.

Na podstawie znowelizowanego art. 4 ustawy o radiofonii i telewizji, programem jest usługa medialna stanowiąca uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie (art. 4 pkt 6 cyt. ustawy).

Natomiast w pkt 2 znowelizowanego art. 4 ww. ustawy, wskazano definicję audycji, którą jest ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji udostępnianych publicznie, zwanym dalej „katalogiem”.

Biorąc pod uwagę powyższe definicje, programem telewizyjnym będzie jedynie uporządkowany zestaw audycji telewizyjnych, reklam (przekazów handlowych) i innych przekazów wyprodukowanych przez sprzedawcę, którego produkcja będzie korzystała z preferencyjnej stawki (8%), na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca występuje w roli świadczącego usługę związaną z produkcją filmów i programów telewizyjnych, na zlecenie stacji telewizyjnej. Zatem Wnioskodawca jest jedynie zleceniobiorcą usług związanych z produkcją programów telewizyjnych oraz filmów natomiast nie świadczy usług związanych z nadawaniem tych programów telewizyjnych i filmów.

Biorąc pod uwagę opisaną we wniosku treść stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ stwierdza, iż usługi związane z produkcją filmów oraz pozostałych programów telewizyjnych i nagrań wideo wraz z przekazaniem praw autorskich do nagrań, pomimo, iż mieszczą się w grupowaniu PKWiU 59.11.1 nie korzystają z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%, bowiem efektem prac Wnioskodawcy nie jest program telewizyjny w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji – Zainteresowany nie występuje w roli nadawcy tych programów telewizyjnych. W konsekwencji właściwą stawką podatku VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług związanych z produkcją filmów, a także programów telewizyjnych i nagrań wideo wraz z przekazaniem praw autorskich do nagrań jest podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 23%.

Ponadto tut. Organ pragnie podkreślić, iż zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów lub usług.

W przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, w szczególności zaklasyfikowania danych usług do właściwego grupowania PKWiU przedmiotowa interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.