INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2011 r. (data wpływu 6 września 2011 r.) uzupełnionym pismami z dnia 28 listopada 2011 r. (data wpływu 2 grudnia 2011 r.), z dnia 20 grudnia 2011 r. (data wpływu 22 grudnia 2011 r.) i z dnia 3 stycznia 2012 r. (data wpływu 5 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego z tytułu wierzytelności nieściągalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego z tytułu wierzytelności nieściągalnych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 28 listopada 2011 r., z dnia 20 grudnia 2011 r. i z dnia 3 stycznia 2012 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wystawiono następujące faktury dla kontrahenta w dniach:

FV – z dnia 01.12.2009 r.

FV – z dnia 21.12.2009 r.

FV– z dnia 14.01.2010 r.

FV – z dnia 03.02.2010 r.

FV – z dnia 02.03.2010 r.

FV – z dnia 01.04.2010 r.,

które są nieściągalne i nie zostały zbyte w dniu 27.10.2010 r. Wnioskodawca wysłał powiadomienie do dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego za pośrednictwem poczty – awiza z datą 02.11.2010 r. i 09.11.2010 r. - nie podjęto w terminie i przesyłka została zwrócona, natomiast dłużnik do dnia dzisiejszego nie uregulował żadnych zobowiązań i unikał wszelkich korespondencji.

W momencie wystawienia faktur jak i przed wysłaniem powiadomienia do dłużnika obie strony były zarejestrowane jako czynny podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Wszystkie wierzytelności zostały uprzednio wykazane przez Wnioskodawcę w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny został odprowadzony. W dniu 27.12.2010 r. Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym deklarację VAT-7 za miesiąc listopad 2010 r., w której to skorygowany został podatek należny i Wnioskodawca powiadomił właściwy Urząd Skarbowy o zamiarze skorzystania z ulgi za złe długi, jak również dłużnika o dokonanej korekcie podatku należnego.

W lutym 2011 r. pracownik Urzędu Skarbowego poinformował Wnioskodawcę, że korekta podatku należnego była nieprawidłowa ponieważ dłużnik w dniu 20.12.2010 r. był w likwidacji i 24.02.2011 r. Wnioskodawca zrobił korektę deklaracji VAT-7 za miesiąc listopad 2010 r. zwracając odliczony podatek.

W pismach z dnia 28 listopada 2011 r., z dnia 20 grudnia 2011 r. i z dnia 5 stycznia 2012 r. stanowiących uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż obecnie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wierzytelności, o których mowa w opisie stanu faktycznego są wierzytelnościami nieściągalnymi w rozumieniu art. 89a ust. 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Awizowaną przesyłkę Wnioskodawca otrzymał w listopadzie 2010 r. Na dzień dokonania korekty deklaracji, Wnioskodawca był zarejestrowanym podatnikiem VAT, natomiast dłużnik w dniu 28 października 2010 r. figurował w ewidencji podatników VAT czynnych zgodnie z wydanym zaświadczeniem przez Urząd Skarbowy, a po złożeniu deklaracji w dniu 27 grudnia 2010 r. dłużnik był już w likwidacji od dnia 20.12.2010 r. o czym Wnioskodawcę poinformował pracownik Urzędu Skarbowego w miesiącu lutym 2011 r.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że w przedmiotowej sprawie nie była prowadzona kontrola podatkowa, ani postępowanie podatkowe. Tylko pracownik Urzędu Skarbowego telefonicznie poinformował Wnioskodawcę, że w wyniku sprawdzania dokumentacji, którą złożył do US odnośnie złych długów są nieprawidłowości.

Pomiędzy Wnioskodawcą a dłużnikiem, których dotyczy opis stanu faktycznego nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 – 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054).

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że posiada zaświadczenie wystawione w dniu 28.10.2010 r. przez Urząd Skarbowy, że dłużnik figuruje w ewidencji czynnych podatników VAT. Korekta dokonana za miesiąc listopad 2010 r. dokonana była w okresie, w którym podatnik był czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca w związku z powyższym uważa, że korekta była dokonana prawidłowo z zachowaniem terminu. Informacja telefoniczna uzyskana z Urzędu Skarbowego o fakcie likwidacji działalności dłużnika na dzień 20.12.2010 r. nie była jednoznacznym stwierdzeniem czy firma była w trakcie likwidacji, czy była już zlikwidowana. Wnioskodawca poinformował, że do dnia dzisiejszego nie otrzymał żadnej oficjalnej informacji o zamiarze likwidacji lub zlikwidowanej działalności prowadzonej przez dłużnika. Likwidacja lub zamiar jej dotyczy miesiąca grudzień 2010 r., czyli nastąpiła po rozliczeniu przez Wnioskodawcę korekty w miesiącu listopadzie 2010 r. W związku z powyższym Wnioskodawca podtrzymał swoje stanowisko o prawidłowym terminie dokonania korekty. Uważa, że US niesłusznie kwestionuje wystawioną korektę, ponieważ dotyczy ona okresu, w którym dłużnik był jeszcze czynnym płatnikiem VAT tj. w miesiącu listopad 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Dlaczego nie można dokonać korekty podatku należnego za złe długi jeśli zostały spełnione wszystkie warunki, a termin złożenia deklaracji VAT-7 tj. 27.12.2010 r. został zachowany...

Zdaniem Wnioskodawcy, korekta za złe długi została dokonana prawidłowo ponieważ zostały spełnione wszelkie warunki określone w art. 89a ustawy o VAT i korekta została zrobiona za listopad 2010 r., a firma została zlikwidowana dopiero 20.12.2010 r., natomiast złożenie deklaracji nie powinno mieć wpływu ponieważ mieści się w terminie.

Wnioskodawcy wydaje się, że dłużnik nie spełnił warunków mówiących o postępowaniu upadłościowym lub w trakcie likwidacji i nie powiadomił Wnioskodawcy o takim zamiarze, a przecież jest to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Na podstawie art. 89a ust. 1a ustawy nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Zgodnie z art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W myśl ust. 4 ww. artykułu, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy.

Jednocześnie ustawodawca zawarł swoją własną definicję takich wierzytelności. W myśl dodanego do ustawy art. 89a ust. 1a ustawy, wierzytelności których nieściągalność została uprawdopodobniona, to takie wierzytelności, które nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zatem status wierzytelności (jako wierzytelności o uprawdopodobnionej nieściągalności) związany jest z upływem określonego czasu od dnia upływu terminu płatności do chwili powstania uprawnienia do skorzystania z możliwości dokonania korekty. Uprawnienie to powstanie po upływie 180 dni, licząc od dnia upływu terminu płatności określonego na umowie lub fakturze. Są to wystarczające przesłanki, aby uznać wierzytelność za uprawdopodobnioną jako nieściągalną.

Możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych uzależniona została od spełnienia również szeregu innych warunków, które zostały wskazane w art. 89a ust. 2 ustawy, a dotyczących zarówno samej wierzytelności, warunków jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela.

Po pierwsze, czynność opodatkowana, dla której obrotem jest wierzytelność nieściągalna, powinna zostać wykonana na rzecz podatnika VAT (prowadzącego działalność gospodarczą) zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny. Warunek ten musi być spełniony nie tylko w momencie powstania obowiązku podatkowego, a także później - w momencie dokonywania korekty. Warunek ten jest związany z faktem, że tylko czynni podatnicy są zdolni do dokonywania korekty. Takie, a nie inne określenie statusu dłużnika dla wierzytelności nieściągalnej, od której podatek ma podlegać u wierzyciela korekcie, związane jest z faktem, że korekta podatku należnego u wierzyciela skutkuje obowiązkiem korekty podatku naliczonego u podatnika dłużnika. Tak więc dłużnik musi mieć taki status, aby mogło u niego dojść do korekty podatku naliczonego. Ponadto dłużnik w chwili dokonania transakcji nie może być podatnikiem będącym w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji.

Podkreślenia wymaga fakt, iż ustawodawca w dwóch różnych punktach art. 89a ust. 2 ustawy określa wymóg co do statusu stron transakcji. W art. 89a ust. 2 pkt 1 ustawy mówi się o tym, iż dłużnik w chwili dokonywania transakcji musi być czynnym podatnikiem niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji, natomiast w pkt 3 - iż w chwili dokonania korekty zarówno wierzyciel, jak i dłużnik powinni być czynnymi podatnikami VAT. W pkt 3 nie znajduje się już powtórzenie warunku zawartego w pkt 1 odnośnie postępowania likwidacyjnego czy upadłościowego.

Literalne brzmienie przepisu pozwala zatem na wyprowadzenie wniosku, iż postawienie dłużnika w stan likwidacji już po dokonaniu dostawy nie stoi na przeszkodzie w skorzystaniu z ulgi na złe długi. Zatem stwierdzić należy, iż warunek, aby nabywca (dłużnik) nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji należy odnieść wyłącznie do daty dostawy towaru lub świadczenia usługi stosownie do wyżej cyt. art. 89a ust. 2 pkt 1, natomiast w momencie dokonania korekty dłużnik (jak również wierzyciel) musi być zarejestrowany jako podatnik VAT czynny stosownie do wyżej cyt. art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy.

Po drugie, koniecznym jest, aby wierzytelność nieściągalna została wykazana w deklaracji jako obrót, od którego zadeklarowano podatek należny oraz aby istniała w momencie dokonywania korekty. Potwierdza to jednoznacznie przepis art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, z którego wynika, że korekty podatku należnego można dokonać, jeśli wierzytelności - z których wynika korygowany podatek należny - nie zostały zbyte.

Następnym przepisem ustawodawca znacznie ogranicza możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych wskazując na termin nie dłuższy niż 2 lata od daty wystawienia faktury, dokumentującej wierzytelność, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona.

Ostatni wreszcie warunek ma charakter formalny. W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. należy zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej względem tego dłużnika.

Po otrzymaniu potwierdzenia o odebraniu zawiadomienia przez dłużnika wierzyciel powinien wstrzymać się ze skorzystaniem z korekty przez 14 dni. Jeśli bowiem dłużnik w tym czasie ureguluje należność (jej część), wówczas korekta wierzytelności nie znajdzie zastosowania lub też znajdzie zastosowanie tylko częściowe.

Wobec powyższego, aby podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1 ustawy, warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

Ponadto, zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, pierwszym etapem skorzystania z ulgi na złe długi przez sprzedawcę jest zawiadomienie dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnej, wraz z poinformowaniem o zamiarze skorzystania z ulgi na złe długi. Doręczenie tego zawiadomienia dłużnikowi powoduje rozpoczęcie 14-dniowego okresu oczekiwania. Jest to czas dla dłużnika na ewentualne uregulowania należności, o odpisaniu której wierzytelności nieściągalnej zawiadomił sprzedawca. Po bezskutecznym upływie 14 dni od zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorzystania z prawa korekty z tytułu wierzytelności nieściągalnych dostawca stosownie do art. 89 ust. 5 ustawy obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego. Natomiast w myśl art. 89 ust. 6 ustawy podatnik (wierzyciel) w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wystawił następujące faktury dla kontrahenta w dniach:

FV – z dnia 01.12.2009 r.

FV – z dnia 21.12.2009 r.

FV – z dnia 14.01.2010 r.

FV– z dnia 03.02.2010 r.

FV – z dnia 02.03.2010 r.

FV – z dnia 01.04.2010 r.,

które są nieściągalne i nie zostały zbyte. W dniu 27.10.2010 r. Wnioskodawca wysłał powiadomienie do dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego za pośrednictwem poczty – awiza z datą 02.11.2010 r. i 09.11.2010 r. - nie podjęto w terminie i przesyłka została zwrócona, natomiast dłużnik do dnia dzisiejszego nie uregulował żadnych zobowiązań i unikał wszelkich korespondencji.

Awizowaną przesyłkę Wnioskodawca otrzymał w listopadzie 2010 r. W momencie wystawienia faktur jak i przed wysłaniem powiadomienia do dłużnika obie strony były zarejestrowane jako czynny podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Wszystkie wierzytelności zostały uprzednio wykazane przez Wnioskodawcę w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny został odprowadzony. W dniu 27.12.2010 r. Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym deklarację VAT-7 za miesiąc listopad 2010 r., w której to skorygowany został podatek należny i Wnioskodawca powiadomił właściwy Urząd Skarbowy o zamiarze skorzystania z ulgi za złe długi. Wierzytelności, o których mowa w opisie stanu faktycznego są wierzytelnościami nieściągalnymi w rozumieniu art. 89a ust. 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż obecnie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Na dzień dokonania korekty deklaracji, Wnioskodawca był zarejestrowanym podatnikiem VAT, natomiast dłużnik w dniu 28 października 2010 r. figuruje w ewidencji podatników VAT czynnych zgodnie z wydanym zaświadczeniem przez Urząd Skarbowy, a po złożeniu deklaracji w dniu 27 grudnia 2010 r. dłużnik był już w likwidacji od dnia 20.12.2010 r. o czym Wnioskodawcę poinformował pracownik Urzędu Skarbowego w miesiącu lutym 2011 r.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że posiada zaświadczenie wystawione w dniu 28.10.2010 r. przez Urząd Skarbowy, że dłużnik figuruje w ewidencji czynnych podatników VAT. Korekta dotyczy okresu, w którym dłużnik był jeszcze czynnym płatnikiem VAT tj. w miesiącu listopad 2010 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość dokonania korekty podatku należnego w kontekście zapisu art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy – wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Warunek ten związany jest z tym, iż wierzyciel może dokonać korekty podatku należnego, tj. skorzystać z tzw. „ulgi za złe długi”, tylko w sytuacji, gdy zarówno on jak i dłużnik są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Łączy się to z faktem, że tylko tacy podatnicy są obowiązani do składania deklaracji dla tego podatku.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż skoro:

• faktury zostały wystawione na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,

• wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,

• wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,

• wierzytelności są nieściągalne (w rozumieniu art. 89a ust. 1a ustawy) i nie zostały zbyte,

• od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,

• wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie,

a ponadto awizowaną przesyłkę dotyczącą ww. zawiadomienia dłużnika, Wnioskodawca otrzymał w listopadzie 2010 r., to Zainteresowanemu przysługiwało prawo dokonania korekty podatku należnego na podstawie przepisu art. 89a ustawy w rozliczeniu za miesiąc listopad 2010 r., w terminie określonym dla złożenia deklaracji za ten miesiąc, w tym przypadku do dnia 25 grudnia 2010 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto interpretacja dotyczy tylko kwestii będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Końcowo nadmienia się, iż w związku z okolicznością, że niniejsza interpretacja dotyczy jednego stanu faktycznego, natomiast Wnioskodawca wniósł opłatę w wysokości 140 zł, tut. Organ informuje, że kwota 100 zł, wniesiona przez Wnioskodawcę w dniu 1 września 2011 r., na podstawie art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, będzie zwrócona na rachunek bankowy wskazany we wniosku ORD-IN, zgodnie z art. 14f § 2a ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.