2011.02.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1023/10/MS
z 7 lutego 2011 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2010r. (data wpływu 25 października 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2011r. (data wpływu 31 stycznia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odsprzedaży uczestnikom konferencji usług hotelowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odsprzedaży uczestnikom konferencji usług hotelowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 stycznia 2011r. (data wpływu 31 stycznia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1023/10/MS z dnia 18 stycznia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca organizuje na zlecenie- głównie towarzystw naukowych oraz firm, kongresy i konferencje, nie świadczy jednak usług turystycznych. W większości przypadków są to konferencje dla lekarzy, którzy dzięki uczestnictwu w nich zdobywają tzw. punkty edukacyjne (potrzebne np. przy specjalizacji). Organizując konferencje Wnioskodawca rezerwuje m.in. sale wykładowe oraz miejsca hotelowe dla uczestników kongresu, zapewnia posiłki, obsługę multimedialną i informatyczną, ew. imprezy towarzyszące itp. W gestii Wnioskodawcy leżą wszelkie czynności organizacyjne, w tym też przyjmowanie zgłoszeń uczestników. Dokładny zakres aktywności Wnioskodawcy określa umowa ze zleceniodawcą, za realizację której wystawia fakturę opodatkowaną stawką VAT 22% za organizację konferencji.

Aby zaoferować miejsce hotelowe na czas konferencji Wnioskodawca rezerwuje i opłaca miejsca hotelowe w hotelu stanowiącym centrum kongresowe i w hotelach znajdujących się w pobliżu centrum kongresowego. Wnioskodawca sam zajmuje się obsługą rezerwacji: wymianą korespondencji, kwaterowaniem do odpowiednich hoteli i pokoi, obsługą ewentualnych związanych z tym skarg, zażaleń i roszczeń.

Uczestnicy kongresu chcąc korzystać z bazy hoteli konferencyjnych korzystają z systemu rezerwacyjnego Wnioskodawcy. Wnioskodawca wystawia faktury zarówno za udział w konferencji jak i za noclegi uczestnikom kongresu i na konto Wnioskodawcy uczestnicy wpłacają pieniądze z tytułu wystawionej faktury. Hotele otrzymują od Wnioskodawcy gotowe listy kwaterunkowe. Wnioskodawca monitoruje cały pobyt gości w hotelu. Samą usługę noclegową świadczy hotel. Wykupując miejsca hotelowe Wnioskodawca pokrywa też koszty pokoi, których nie udało się sprzedać gościom konferencyjnym.

Hotele rozliczają się z Wnioskodawcą dwojako:

W przypadku centrum hotelu-centrum kongresowego jest to ogólna faktura (VAT 22%) na organizację konferencji. Zawiera wszystkie usługi objęte umową z hotelem, więc oprócz wynajmu miejsc hotelowych przede wszystkim wynajem sal wykładowych, sprzętu, potrzebne usługi gastronomiczne i inne. Umowa z hotelem zazwyczaj jednak precyzuje jaka baza noclegowa i w jakiej cenie zostanie Wnioskodawcy udostępniona. Wnioskodawca dokonuje odliczenia VAT od tej faktury.
W przypadkach pozostałych hoteli jest to rezerwacja wyłącznie określonej liczby pokoi w okresie konferencyjnym (VAT 7%). Wnioskodawca nie dokonuje odliczenia VAT od tych faktur - traktuje jako rozchód w kwocie brutto.

Uczestnik kongresu opłaca sobie u Wnioskodawcy:

Uczestnictwo w zjeździe - w ramach, którego ma zapewniony przede wszystkim udział w zajęciach szkoleniowych, materiały konferencyjne, certyfikat udziału w konferencji oraz w zakresie określonym w umowie ze zleceniodawcą wyżywienie i udział w ewentualnych imprezach towarzyszących. W przypadku wspomnianych konferencji szkoleniowych lekarzy uczestnictwo to jest klasyfikowane jako usługa edukacyjna (PKWIU 80.42) i jest zwolnione przy sprzedaży z VAT. Faktury za zakup towarów i usług dotyczące realizacji umowy ze zleceniodawcą są traktowane jako zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną (22%) i VAT z tych faktur odliczany jest w całości. Dotyczy to m.in. takich usług jak: wynajem sal, zapewnienie obsługi multimedialnej, zakup artykułów biurowych, druk programów, identyfikatorów, certyfikatów itp. Za to wszystko Wnioskodawca wystawia dla zleceniodawcy fakturę ze stawką VAT 22%. VAT od pozostałych kosztów, które Wnioskodawca ponosi w związku z działalnością firmy, w tym z organizacją konferencji (kongresu, forum itp.) Wnioskodawca rozlicza proporcjonalnie do udziału sprzedaży opodatkowanej w sprzedaży ogółem.
Oddzielnie - jeżeli chce skorzystać z bazy hotelowej konferencji także miejsce hotelowe opodatkowane według stawki VAT 7% (PKWiU 55.1). VAT podlega rozliczeniu.

Poza „uczestnikami kongresu” w zjeździe mogą brać udział przedstawiciele komitetu naukowego, osoby towarzyszące, wystawcy i inne osoby nie biorące udziału w zajęciach szkoleniowych, którym Wnioskodawca oferuje, w zależności od potrzeb:

Miejsce hotelowe jw. opodatkowane według stawki VAT 7%.
Bilety wstępu na ew. imprezę towarzyszącą konferencji - opodatkowane według stawki VAT 7%.
Możliwość wykupienia lunchu lub kolacji opodatkowane VAT 7% lub 22% - w zależności jak przebiega konsumpcja.

W przypadku zakwaterowania Wnioskodawca oferuje ceny brutto noclegów zgodne lub nieco niższe niż aktualny cennik danego hotelu. Wnioskodawca sam stara się wynegocjować dla siebie w hotelach odpowiednią zniżkę pozwalającą mu na obsługę całego procesu sprzedaży miejsca hotelowego, w tym procesu rezerwacyjnego i pokrycia kosztów niesprzedanych pokoi.

Reasumując zazwyczaj oferowana przez Wnioskodawcę cena miejsca hotelowego jest wyższa od ceny zakupu tego miejsca, lecz nie przekracza cen oferowanych indywidualnym klientom przez dany hotel. Wnioskodawca ma przede wszystkim wątpliwości odnośnie sposobu wystawiania faktur VAT i stawki VAT, którą stosuje w przypadku usług hotelowych i chciałby się upewnić, czy właściwie nalicza i rozlicza VAT w przypadku opłat za uczestnictwo we wspomnianych konferencjach lekarzy.

W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał:

Wyjaśnienie wstępne:

W przypadku konferencji, o których mowa we wniosku mamy do czynienia z następującą sytuacją organizacyjną:

organizatorem naukowym jest Towarzystwo Naukowe działające poprzez powołany przez siebie Komitet Naukowy (Organizacyjny),
w ramach umowy zawartej z Towarzystwem Naukowym Wnioskodawca działa formalnie jako Biuro Organizacyjne Konferencji,
uczestnikami konferencji są:
1. osoby fizyczne (lekarze), rejestrujący się indywidualnie w Biurze Organizacyjnym konferencji,
2. firmy farmaceutyczne dofinansowujące konferencję poprzez granty naukowe, posiadające zazwyczaj na obszarze wystawienniczym centrum konferencyjnego własne stoisko, na którym prowadzą w czasie konferencji działalność informacyjną, szkoleniową i marketingową, zawierające umowę na uczestnictwo w konferencji z Biurem Organizacyjnym konferencji lub z Towarzystwem Naukowym - decyzję o tym, z kim firma podpisuje umowę podejmuje firma samodzielnie (dowolnie) lub wynika to (zwłaszcza w przypadku dużych ponadnarodowych korporacji) z wewnętrznych procedur i regulaminów korporacyjnych,
3. osoby fizyczne (lekarze), którym firmy farmaceutyczne ufundowały grant naukowy w formie uczestnictwa w konferencji, zarejestrowane zbiorowo przez firmę farmaceutyczną (fundatora grantu) w Biurze Organizacyjnym konferencji.

Cz. II, ust. 1 - Wyjaśnienia szczegółowe:

Głównym zleceniodawcą dla Wnioskodawcy jest Towarzystwo Naukowe, z którym Wnioskodawca zawiera umowę na organizację danej konferencji, a w ramach tej umowy Wnioskodawca zobowiązany jest do:
1. znalezienia odpowiedniego miejsca umożliwiającego zorganizowanie konferencji dla wstępnie przewidzianej liczby uczestników,
2. przygotowania i wyposażenia w środki prezentacji audiowizualnej odpowiedniej liczby sal wykładowych i warsztatowych,
3. przygotowania odpowiednio dużej powierzchni wystawienniczej dla firm uczestniczących w konferencji,
4. uruchomienia i obsługi internetowego portalu konferencyjnego dla celów związanych z rejestracją i bieżącą informacją,
5. przeprowadzenia rejestracji uczestników indywidualnych (via portal konferencyjny, mail, list ze zgłoszeniem) oraz ich pełna obsługa (fakturowanie, informacja, reklamacje, etc),
6. odpowiedniego oznakowania wszystkich sal i ciągów komunikacyjnych wykorzystywanych w trakcie konferencji,
7. zabezpieczenia odpowiedniej ilości miejsc noclegowych dla uczestników, wykładowców i gości konferencji,
8. przygotowania odpowiedniej ilości materiałów drukowanych (programy konferencji, identyfikatory, certyfikaty uczestnictwa, etc),
9. przeprowadzenia akcji promocyjnej konferencji w internecie i prasie branżowej,
10. przygotowania dla wszystkich uczestników konferencji wyżywienia w trakcie jej trwania (przerwy kawowe, obiady, kolacje),
11. przygotowania i wyposażenia w sprzęt (komputery, drukarki) odpowiednio dużej recepcji konferencyjnej oraz przeprowadzenia procesu fizycznej rejestracji przyjeżdżających uczestników i innych działań organizacyjnych w trakcie konferencji (informacja ogólna, wydawanie certyfikatów, etc),
12. zapewnienia odpowiedniego personelu technicznego w trakcie konferencji (nadzór nad wyposażeniem audiowizualnym, pomoc w bieżących problemach technicznych, nagrywanie i przesyłanie do odpowiednich sal prezentacji wykładowych),
13. podpisania umów z częścią wykładowców i rozliczenie tych umów,
14. ewentualnego zorganizowania transportu pomiędzy hotelami a centrum konferencyjnym (jeżeli zachodzi taka konieczność),
15. ewentualnej organizacji wieczornych imprez towarzyszących (koncert, recital, wieczór koleżeński przy muzyce),
16. rozliczenia finansowego konferencji przed zleceniodawcą (bilans wszystkich przychodów, kosztów, wyliczenie dochodu konferencji),
proces rejestracji uczestników indywidualnych oraz rozliczenia ich udziału w konferencji (przyjęcie opłaty konferencyjnej, wystawienie faktury, rozliczenie przyjętej wpłaty w ogólnym bilansie konferencji) jest jednym z obowiązków Wnioskodawcy wynikających z umowy z Towarzystwem Naukowym,
Wnioskodawcę łączą umowy na organizację udziału w konferencji z niektórymi firmami-uczestnikami konferencji i dotyczą głównie:
1. zabezpieczenia określonej ilości pokoi dla pracowników firmy obsługujących stoisko danej firmy i ewentualnie dla lekarzy, którym firma ufundowała grant - uczestnictwo w konferencji, zgłoszonych na zbiorczej liście przez firmę do Wnioskodawcy,
2. zabezpieczenia odpowiedniej powierzchni wystawienniczej pod stoisko danej firmy oraz wyposażenia go zgodnie z wymaganiami firmy (stoliki, krzesła, przyłącza prądu 220V, etc),
3. pomoc w realizacji innych przedsięwzięć informacyjnych i promocyjnych realizowanych przez firmę w trakcie konferencji,
jedyną stroną umowy z hotelem-centrum konferencyjnym jest firma Wnioskodawcy, a ostatecznym odbiorcą usług (noclegowych, konsumpcyjnych i innych) są uczestnicy konferencji (lekarze) zarówno zarejestrowani indywidualnie (wówczas fakturowani bezpośrednio przez firmę Wnioskodawcy) jak i rejestrowani zbiorczo, przez firmę farmaceutyczną uczestniczącą w konferencji (fundatora grantu naukowego) i wówczas fakturowana jest firma-uczestnik konferencji,
w przypadku pozostałych hoteli, w których zakwaterowani są uczestnicy konferencji sytuacja jest analogiczna (jak wyżej),
kompleksowa usługa świadczona przez firmę Wnioskodawcy nie nosi charakteru usługi turystycznej,
opłatę konferencyjną dla uczestników indywidualnych (obejmującą udział w zajęciach szkoleniowych, materiały konferencyjne, certyfikat uczestnictwa) firma Wnioskodawcy traktowała jako opłatę za usługę edukacyjną (PKWiU 80.42 -zwolnione z VAT),
w przypadku rezerwacji wyłącznie miejsca hotelowego firma Wnioskodawcy fakturuje wg stawki VAT 7% (PKWiU 55.1),
w ramach umowy ze zleceniodawcą firma Wnioskodawcy organizuje usługę transportową polegającą na zapewnieniu przewozów pomiędzy hotelem-centrum konferencyjnym a innymi hotelami (o ile takie występują) zapewniając uczestnikom zakwaterowanym poza centrum konferencyjnym przywóz rano na zajęcia szkoleniowe oraz odwóz do właściwego hotelu po zakończeniu zajęć - z takiej formy transportu korzystają wyłącznie uczestnicy konferencji, a usługa ta nie jest nikomu fakturowana przez Wnioskodawcę - stanowi tzw. świadczenie należne dla uczestnika, podobnie jak teczka z materiałami konferencyjnymi czy przerwa kawowa.

Wyjaśnienia szczegółowe:

w konferencji mogą brać udział ludzie nie mający dostępu do wszystkich świadczeń konferencyjnych (obiadów, kolacji, imprez towarzyszących) - są to najczęściej współmałżonkowie uczestników konferencji, często zakwaterowani poza obiektami konferencyjnymi (na własną rękę),
czasami uczestnik konferencji prosi o umożliwienie uczestnictwa swojej osoby towarzyszącej w obiedzie, kolacji czy imprezie towarzyszącej - w tej sytuacji takie dodatkowe świadczenie jest fakturowane bezpośrednio na uczestnika i przez niego opłacane - uwzględniane jest oczywiście w bilansie rozliczeniowym konferencji przedstawianym zleceniodawcy przez Wnioskodawcę,
sprzedaż dodatkowych świadczeń, o których mowa powyżej jest w takiej sytuacji świadczeniem odrębnym,
sprzedaż takich dodatkowych świadczeń nie jest stricte elementem umowy ze zleceniodawcą, a wynika z rachunku ekonomicznego - pozwala nieco zmniejszyć potencjalną stratę wynikającą z wcześniejszego zakontraktowania określonej ilości świadczeń w hotelu-centrum konferencyjnym, a nie wykorzystaną w całości w związku z rejestracją i przyjazdem mniejszej ilości uczestników,
sprzedaż dodatkowych świadczeń, o której mowa powyżej jest sprawą dość incydentalną (kilka, kilkanaście osób na ponad 1000 uczestników) i w zasadzie nie wymaga od personelu Wnioskodawcy żadnych dodatkowych działań,
imprezą towarzyszącą jest np. koncert czy recital mający uświetnić ceremonię inauguracji konferencji lub kolacja w formie plenerowej połączona z jakimś występem artystycznym,
stosowane symbole PKWiU:
1. sprzedaż dodatkowych lunchów lub kolacji: 55.10.10 (VAT 7 %),
2. sprzedaż biletów na imprezę towarzyszącą: 92.34 (VAT 7 %)

Cz. II, ust. 3 - Wyjaśnienie wstępne:

biura Towarzystw Naukowych najczęściej prowadzone są przy szpitalnych klinikach określonych specjalności, w szpitalach uniwersyteckich,
często do prac biura wykorzystywany jest personel administracyjny kliniki na zasadzie dodatkowo płatnej pracy (np. umowa zlecenie),
prowadzenie spraw księgowych najczęściej powierzone jest zewnętrznym biurom rachunkowym,
z organizacyjnego punktu widzenia biura takie są dość „niewydolne" i trudno im ogarnąć ogół działań organizacyjno-finansowych związanych z dużą, ogólnokrajową konferencją, w której uczestniczy 1000-1500 lekarzy i kilkadziesiąt różnej wielkości firm,
biuro takie panuje nad kilkoma/kilkunastoma umowami z firmami i jest w stanie je zafakturować, ale obsługa informacyjna, rejestracyjna i finansowa kilkuset uczestników indywidualnych przekracza ich możliwości organizacyjne,
umowa zawarta pomiędzy Towarzystwem Naukowym a firmą Wnioskodawcy nie zakłada zorganizowania konferencji za wypłatę ściśle określonego wcześniej i zawartego w umowie wynagrodzenia (czyli po konferencji wystawiamy 1 fakturę VAT z tytułem „organizacja konferencji" na określoną w umowie kwotę + VAT), a raczej realizację wspólnego przedsięwzięcia na następujących zasadach finansowych:
1. Towarzystwo Naukowe fakturuje część firm za udział w konferencji, a firma Wnioskodawcy za to samo fakturuje pozostałe firmy oraz wszystkich uczestników indywidualnych (patrz: Wyjaśnienie wstępne),
2. suma uzyskanych w ten sposób środków stanowi bilansowy przychód konferencji,
3. Towarzystwo Naukowe ponosi bezpośrednio pewną (zdecydowanie mniejszą) część kosztów organizacji konferencji, np. wynagrodzenia dla części wykładowców, koszty zaproszenia wykładowców zagranicznych,
4. firma Wnioskodawcy ponosi pozostałą część kosztów konferencyjnych,
5. suma tych kosztów stanowi całkowity bilansowy koszt organizacji danej konferencji,
6. różnica pomiędzy bilansowym przychodem konferencji oraz bilansowym kosztem konferencji stanowi dochód konferencji, który po jego dokładnym, rozliczeniu pomiędzy Towarzystwem Naukowym a firmą Wnioskodawcy podlega podziałowi pomiędzy nich, w stosunku określonym w umowie,
7. w okresie przygotowawczym do konferencji, kiedy zachodzi konieczność wpłaty określonych zaliczek do obiektów konferencyjnych, firma Wnioskodawcy może wystawiać na rzecz Towarzystwa faktury z tytułem „zaliczka na poczet organizacji konferencji” (VAT 22%), a po zakończeniu i rozliczeniu finansowym konferencji wystawia fakturę końcową z tytułem „rozliczenie końcowe organizacji konferencji” (VAT 22%),
8. oczywiście w takim modelu finansowym możliwa jest sytuacja, w której po rozliczeniu całej konferencji firma Wnioskodawcy musi zwrócić określone środki na rachunek Towarzystwa (np. kiedy w związku z terminami płatności wystawionych przez siebie faktur dla firm uczestników firma Wnioskodawcy wystawiła Towarzystwu Naukowemu faktury opiewające na zbyt wysoką, z punktu widzenia bilansu końcowego sumę zaliczek),

Cz. II, ust. 3 - Wyjaśnienia szczegółowe:

pyt. 1 -> patrz Cz. II, ust. 3 - Wyjaśnienie wstępne,

odpowiedzialny za program naukowy konferencji jest Komitet Naukowy powoływany przez zleceniodawcę, który odpowiada za wszystkie treści merytoryczne,
zleceniodawca dobiera również kadrę dydaktyczną konferencji (naukowców prowadzących wykłady), przy czym część wykładowców wygłasza wykłady nieodpłatnie, z częścią rozlicza się bezpośrednio Towarzystwo, a z niektórymi rozlicza się firma Wnioskodawcy (na zasadzie umowy cywilno-prawnej opiewającej na przygotowanie i wygłoszenie wykładu o zadanej tematyce w trakcie konkretnej sesji określonej konferencji,
na fakturach za uczestnictwo w konferencji (wystawionych przez Wnioskodawcę) jako ich wystawca jest oczywiście wskazana firma Wnioskodawcy,
opłata za uczestnictwo w konferencji obejmuje:
1. identyfikator i materiały konferencyjne,
2. wstęp na wszystkie sesje wykładowe,
3. udział w wybranych warsztatach,
4. kawę i lunche w przerwach zajęć,
5. certyfikat uczestnictwa w konferencji,
opłata na przedmiotowych fakturach VAT obejmuje całą należność łącznie,
określenie „opłata za uczestnictwo w konferencji” jest w zasadzie tożsame z określeniem „opłata za usługi edukacyjne” -> patrz: składniki opłaty powyżej,
rozliczane proporcjonalnie koszty działalności firmy ponoszone przez Wnioskodawcę to głównie takie koszty jak telefony, koszty najmu biura Wnioskodawcy, energia, etc., czyli koszty związane z funkcjonowaniem biura Wnioskodawcy, nie wynikające bezpośrednio z umowy ze zleceniodawcą,
sprzedaż zwolniona z VAT występuje u Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie organizacji konferencji - udział w konferencji uczestników zarejestrowanych indywidualnie.

Cz. II, ust. 4 - Wyjaśnienia szczegółowe:

usługa - tzw. „pakiet konferencyjny” obejmowałaby opłatę konferencyjną obejmującą:
1. identyfikator i materiały konferencyjne,
2. wstęp na wszystkie sesje wykładowe,
3. udział w wybranych warsztatach,
4. kawę i lunche w przerwach zajęć,
5. certyfikat uczestnictwa w konferencji,
objętą od 1.01.2011 w myśl nowych przepisów podatkiem VAT 23% oraz koszt zakwaterowania w wybranym hotelu konferencyjnym na czas trwania konferencji i świadczona byłaby na rzecz wszystkich uczestników konferencji, zarówno zarejestrowanych indywidualnie jak i zgłoszonych przez firmy,
uczestnik za pakiet konferencyjny byłby obciążany w następujący sposób: (opłata konferencyjna netto + koszt zakwaterowania) plus VAT 23%,
VAT z takiej usługi podlegałby rozliczeniu,
firma Wnioskodawcy jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT od początku swojej działalności (lipiec, 2000r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest odsprzedawanie usług hotelowych uczestnikom ze stawką 7%, czy też w tych przypadkach usługę tą należy rozpoznać jako usługę turystyczną (konieczne jest prowadzenie działalności w zakresie świadczenia usług turystycznych) i w związku z tym należy stosować procedurę marży i dla odmiany wystawić fakturę VAT marża ze stawką 7% (rozliczenie w rejestrze procedury marża)? Czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie prowadzi tego typu działalności powinien stosować stawkę VAT 22%?

Zdaniem Wnioskodawcy: prawidłowym winno być zastosowanie odsprzedaży ze sławką 7% z prawem do odliczenia podatku VAT, bowiem Wnioskodawca nie zmienia charakteru tych usług, nie świadczy tych usług tylko je refakturuje na uczestników konferencji, Wnioskodawca nie świadczy usług turystycznych, nie stosuje zasad szczególnych, o których mowa w artykule 119 pkt 3 ustawy o VAT. Usługa nadal świadczona jest przez hotel i Wnioskodawca nie zmienia jej klasyfikacji zatem nie powinien stosować stawki 22% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ponieważ we wniosku z dnia 19 października 2010r. Wnioskodawca wskazał, że sprawa dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, zatem w niniejszej interpretacji oceniono stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę w oparciu o przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług obowiązujące na dzień złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Na podstawie art. 119 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Należy przy tym zauważyć, iż ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnej „usług turystyki”. Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze VI Dyrektywy). Stosownie do powołanego przepisu transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Wszystkie transakcje dokonywane przez biura podróży w związku z realizacją podróży (imprezy turystycznej) uznawane są za jedną usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz podróżnego. Należy zaznaczyć, że wprowadzenie Dyrektywy Rady 2006/112/WE miało na celu m.in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego, „turystyka” to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PNN Biblioteka Gazety Wyborczej). Turystyka to także zorganizowany wyjazd poza miejsce zamieszkania (por. www.sjp.pwn.pl). Definicje usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale nie służące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak „Ekonomika turystyki” PWN, Warszawa 1979, s. 159). Inną definicję proponuje S. Wołejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wołejko „Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej”, Ruch turystyczny – Monografie, Warszawa 1975r., z. 15, s. 83). Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn „Marketing w turystyce”, Warszawa 2002r., s. 99).

Zatem usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Za usługi turystyki należy więc uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez).

Przepis art. 119 ust. 2 ustawy o VAT nie dotyczy wszelkiego rodzaju usług. Wyraźnie z niego wynika, że dotyczy jedynie usług turystyki. Zgodnie bowiem z tym przepisem przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że usługa turystyki o której mowa w art. 119 ust. 1 i 2 ustawy o VAT to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych) takich jak np. hotelarstwo, gastronomia, transport, mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania. Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt).

Chodzi zatem o usługi, które w całości składają się na usługę turystyczną świadczoną przez organizatora turystyki. Użycie w cytowanym przepisie słowa „w szczególności” oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o VAT nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca aby zaoferować uczestnikom konferencji miejsce hotelowe na czas konferencji rezerwuje i opłaca miejsca hotelowe w hotelu stanowiącym centrum kongresowe i w hotelach znajdujących się w pobliżu centrum kongresowego. Wnioskodawca sam zajmuje się obsługą rezerwacji: wymianą korespondencji, kwaterowaniem do odpowiednich hoteli i pokoi, obsługą ewentualnych związanych z tym skarg, zażaleń i roszczeń.

Uczestnicy kongresu chcąc korzystać z bazy hoteli konferencyjnych korzystają z systemu rezerwacyjnego Wnioskodawcy. Wnioskodawca wystawia faktury za noclegi uczestnikom kongresu i na konto Wnioskodawcy uczestnicy wpłacają pieniądze z tytułu wystawionej faktury. Hotele otrzymują od Wnioskodawcy gotowe listy kwaterunkowe. Wnioskodawca monitoruje cały pobyt gości w hotelu. Samą usługę noclegową świadczy hotel.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że odsprzedaż przez Wnioskodawcę uczestnikom konferencji miejsc hotelowych (celem zabezpieczenia uczestnictwa w konferencji) nie stanowi usług turystyki o których mowa w art. 119 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w konsekwencji nie mają do nich zastosowania przepisy art. 119 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z zapisem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 ze zm.), w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Należy zauważyć, że ustawodawca krajowy nawiązał pośrednio do art. 28 ww. Dyrektywy, włączając do przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, taki schemat pośrednictwa w świadczeniu usług, poprzez zapis art. 30 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten przesądza, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi albo zwolnienie od podatku.

Konstrukcja większości przepisów z zakresu podatku od towarów i usług, które wprowadzają stawkę preferencyjną albo zwolnienie od podatku, wskazuje, że - co do zasady – zastosowanie ich uzależnione jest od zaklasyfikowania danego towaru, bądź usługi do określonego grupowania statystycznego, o powołanym, w ustawie albo akcie wykonawczym wydanym na podstawie jej upoważnienia, symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Należy wskazać, iż w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207 poz. 1293 ze zm.) – dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42 poz. 264 ze. zm.).

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. W załączniku nr 3 pod poz. 139 wymienione są usługi hoteli o symbolu PKWiU 55.1.

Wskazać należy, iż w przypadku, gdy dana usługa składa się z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi do jednego celu, stanowi ona usługą złożoną (kompleksową). Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej. Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że jeżeli faktycznie przedmiotem świadczenia są wyłącznie wskazane usługi hotelowe i nie stanowią one poszczególnych elementów składowych innej kompleksowej usługi, należy uznać, iż świadczenie przez Wnioskodawcę (działającego we własnym imieniu, ale na rzecz osób trzecich) usług hotelowych, sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 55.11.10 podlega opodatkowaniu wg wstawki 7%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, w tej części należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi usługami z wyjątkiem zakupu samych usług hotelowych.

Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl jednak art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Podkreślić należy również, iż w sytuacji, gdyby świadczenie usług hotelowych miało charakter pomocniczy w stosunku do świadczonych kompleksowo usług organizacji szkolenia, czy też konferencji - jako czynności zasadniczych i docelowych, zastosowanie do nich będzie miała stawka podatku właściwa dla świadczonej usługi głównej czy to zwolnionej czy opodatkowanej. W takim przypadku podatek naliczony należy rozliczyć zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1, art. 90 i 91 ustawy o VAT z uwzględnieniem wyłączeń wskazanych w art. 88 ustawy o VAT.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy zauważyć, iż pozostałe kwestie, o których mowa we wniosku zostały objęte odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin