INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 03.08.2011r. (data wpływu 18.08.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji rachunkowo-podatkowej odrębnej dla każdego z posiadanych przez Wnioskodawcę zezwoleń, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.08.2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji rachunkowo-podatkowej odrębnej dla każdego z posiadanych przez Wnioskodawcę zezwoleń, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe oraz następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność w Łódzkiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie zezwolenia nr 161 z dnia 20 maja 2010 r. oraz na podstawie zezwolenia nr 179 z dnia 30 grudnia 2010 r. Zakres obydwu zezwoleń obejmuje „prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego:

1. papier i tektura (17.12),
2. pozostałe wyroby z papieru i tektury (17.29),
3. odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu (38.11 .5).”
   
   

Spółka spełni warunki wynikające z obydwu zezwoleń i w związku z tym korzysta ze zwolnienia podatku dochodowego przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Spółka oprócz dochodów uzyskiwanych z działalności zwolnionej z podatku dochodowego prowadzonej na podstawie obydwu zezwoleń, będzie również uzyskiwać dochody z działalności niepodlegającej zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy uzyskiwanie dochodu z działalności zwolnionej z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT w oparciu o dwa zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, skutkuje obowiązkiem po stronie Spółki prowadzenia ewidencji rachunkowo-podatkowej odrębnie dla każdego z tych zezwoleń...
2. W szczególności, czy istnieje obowiązek dodatkowego podziału dochodów działalności prowadzonej na terenie SSE w części przypadającej na każde zezwolenie...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, uzyskiwanie dochodu z działalności zwolnionej z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT w oparciu o dwa zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, nieskutkuje po stronie Spółki obowiązkiem prowadzenia ewidencji rachunkowej odrębnie dla każdego z tych zezwoleń. W szczególności, nie istnieje obowiązek dodatkowego podziału dochodów działalności prowadzonej na terenie SSE w części przypadającej na każde zezwolenie z osobna. Tym samym, Spółka może korzystać ze zwolnienia podatkowego prowadząc jedną ewidencję rachunkową, w której będzie ujęty łączny dochód zwolniony na podstawie wszystkich posiadanych zezwoleń strefowych.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od podatku. Ponadto, w myśl art. 7 ust. 4 ustawy o CIT, przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3 tego artykułu.

Na mocy art. 12 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustaw o SSE, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to zostało uregulowane w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, który stanowi, że wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, omawiane zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Zgodnie z § ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomoc publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U z 2008 r. Nr 232 poz. 1548, dalej: rozporządzenie SSE) zwolnienia z podatku przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie danej specjalnej strefy ekonomicznej. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że zwolnieniu podlegają wszystkie dochody Spółki z działalności określonej w zezwoleniach, które są uzyskiwane na terenie SSE. Takie stanowisko zostało potwierdzone m. In. w interpretacji z dnia 1 lutego 2008 r. wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IP-PB3-423-426/07-3/KB). W piśmie tym stwierdza się, że „wykładnia gramatyczna powyższych przepisów wskazuje, że poza kryteriami określającymi wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia wolny od podatki dochodowego od osób prawnych jest każdy dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu i prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.”

Spółka jest przy tym obowiązana zapewnić na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o CIT oraz na podstawie § 5 ust. 5 rozporządzenia SSE możliwość wyodrębnienia dochodów uzyskiwanych z działalności podlegającej zwolnieniu oraz z działalności nieobjętej zwolnieniem z podatku dochodowego (tj. działalności pozostającej poza zakresem określonym w zezwoleniu lub wykonywanej poza terytorialnym obszarem SSE). Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie przewidział określonej formy wyodrębnienia ewidencyjnego oraz organizacyjnego działalności prowadzonej na terenie SSE.

Zarówno wykładnia literalna jak i celowościowa przepisów wskazuje jednak, że obowiązkiem korzystającego ze zwolnienia jest prowadzenie odrębnej ewidencji rachunkowej dla określenia dochodu z działalności zwolnionej oraz z działalności nieobjętej zwolnieniem. Powyższe podejście zostało potwierdzone m.in. przez Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską z dnia 19 kwietnia 2006 r. znak SPS-023-2267/06, gdzie stwierdza się, że: „Organizacyjne wyodrębnienie z osoby prawnej - prowadzącej działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jak i poza nią – jednostki, której wypracowany dochód korzysta ze zwolnienia podatkowego służy przede wszystkim prawidłowemu ustaleniu dochodu podlegającego zwolnieniu od opodatkowani podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz dochodu podlegającego opodatkowaniu. W związku z tym przedsiębiorca musi zapewnić, by na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych możliwe było ustalenie wysokości dochodu podlegającego zwolnieniu. A zatem wyodrębnienie organizacyjne służące prawidłowemu ustaleniu dochodu podlegającego zwolnieniu polega na wyodrębnieniu rachunkowym (w tym majątkowym) oraz kadrowym”.

Jak wynika z powyższego, wymogi dotyczące prowadzenia stosownej ewidencji rachunkowej oraz wyodrębnienia organizacyjnego mają na celu prawidłowe ustalenie dochodu opodatkowanego oraz dochodu zwolnionego z opodatkowania i pod kątem realizacji tych celów należy oceniać prawidłowość prowadzonej przez podatników ewidencji rachunkowej. Oznacza to, że Spółka zobowiązana jest do odrębnego ewidencjonowania dochodu opodatkowanego (osiąganego z działalności nieobjętej zezwoleniami lub prowadzonej poza obszarem SSE) oraz dochodu zwolnionego (osiąganego z działalności prowadzonej na obszarze SSE w ramach posiadanych przez Spółkę zezwoleń). Ani wykładnia literalna ani celowościowa powołanych na wstępie przepisów nie prowadzi do konkluzji, jakoby od Spółki wymagane było wyodrębnianie dochodu osiąganego w ramach poszczególnych zezwoleń skoro dochód ten korzysta w całości ze zwolnienia. Co więcej w sytuacji, gdy zezwolenia dotyczą tej samej przedmiotowo działalności wyodrębnienie takie nie byłoby zresztą możliwe. Należy w tym miejscu zauważyć, iż od racjonalnego ustawodawcy oczekuje się, że nie będzie ustanawiał norm, które nakładałaby na podatników obowiązki, które są z założenia niemożliwe do wykonania.

W związku z powyższym, Spółka jest obowiązana do wydzielania w prowadzonej ewidencji rachunkowo-podatkowej dochodów, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym (tj. dochody osiągane z działalności prowadzonej poza obszarem SSE lub te osiągane wprawdzie na obszarze SSE ale z działalności niewymienionej w żadnym z zezwoleń) oraz dochodów zwolnionych z opodatkowania (na podstawie obydwu zezwoleń łącznie). Innymi słowy, przez cały okres prowadzenia przez Spółkę działalności na terenie SSE (wynikający z pierwszego i drugiego zezwolenia) Spółka będzie zobowiązana do prowadzenia dwu odrębnych ewidencji dochodów, tj. jednej dla działalności opodatkowanej oraz odrębnej dla działalności zwolnionej z podatku dochodowego. Jednocześnie Spółka podkreśla, że zaprezentowane powyżej podejście znajduje potwierdzenie w dotychczasowej linii interpretacyjnej organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.