Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.197.2020.2.JS
z 11 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 października 2020 r. (data wpływu 16 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z 4 grudnia 2020 r. (data wpływu 8 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku z komponowaniem i sprzedażą glikolu, gliceryny oraz aromatów, które nie są przeznaczone do wykorzystania w papierosach elektronicznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku z komponowaniem i sprzedażą glikolu, gliceryny oraz aromatów, które nie są przeznaczone do wykorzystania w papierosach elektronicznych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 grudnia 2020 r. (data wpływu 8 grudnia 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 24 listopada 2020 r. znak: 0111-KDIB3-3.4013.197.2020.1.JS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zajmuje się handlem detalicznym i hurtowym przez Internet oraz produkcją chemikaliów i wyrobów chemicznych. Wśród wytwarzanych i sprzedawanych produktów znajdują się aromaty jakości spożywczej o różnym przeznaczeniu, glikol 1.2 propylenowy i gliceryna spożywcza, a także dodatki do alkoholu, aromaty do tytoniu, opakowania szklane i plastikowe oraz płyny z nikotyną i bez, wyłącznie przeznaczone do papierosów elektronicznych.

W wyniku wejścia w życie ustawy z dn. 12 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. Z 2018 r. Poz. 137) płyny do papierosów elektronicznych zostały uznane za wyroby akcyzowe, podlegające opodatkowaniu akcyzą. W okresie do 30 września 2020 r. obłożenie akcyzą płynów do e-papierosów było zaniechane.

Spółka otrzymała zgodę na prowadzenie działalności poza składem podatkowym (przedpłata akcyzy).

Zgodnie z przepisami Spółka będzie opłacać akcyzę za wszystkie wyprodukowane po 30 września 2020 r. płyny przeznaczone do papierosów elektronicznych przeznaczone na rynek krajowy, jednak płyny przeznaczone wyłącznie do e-papierosów nie stanowią jedynego źródła dochodów Spółki.

Pismem z 4 grudnia 2020 r. (data wpływu 8 grudnia 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższy opis o następujące informacje:

Wyroby, o których mowa w zapytaniu są przez Spółkę kupowane od innych podmiotów gospodarczych, konfekcjonowane do opakowań jednostkowych i sprzedawane w obrocie handlowym. Spółka nie zmienia ich składu chemicznego. Wszystkie płyny, o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej są sprzedawane jako wyłącznie nieprzeznaczone do wykorzystywania w papierosach elektronicznych i Spółka nie będzie nadawać im takiego przeznaczenia. Na żadnym z produktów Wnioskodawca nie umieszcza informacji, że są one przeznaczone do użycia w papierosach elektronicznych.

Aromaty sprzedawane przez Spółkę są oznaczane kodem CN 3302. Tylko niektóre z aromatów jakie Spółka ma w swojej ofercie sprzedażowej zawierają pewne ilości alkoholu etylowego. Płyny te nie są wytwarzane przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy komponowanie i sprzedaż aromatów, których przeznaczenie od strony Spółki nie jest znane, na rzecz innych podmiotów gospodarczych w obrocie handlowym rodzi od Spółki obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym?
2. Czy sprzedaż aromatów, których przeznaczenie od strony Spółki nie jest znane, na rzecz klientów indywidualnych, rodzi po stronie Spółki obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym?
3. Czy sprzedaż glikolu 1.2 propylenowego i gliceryny spożywczej, których przeznaczenie od strony Spółki nie jest znane, na rzecz innych podmiotów gospodarczych w obrocie handlowym rodzi od Spółki obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym?
4. Czy sprzedaż glikolu 1.2 propylenowego i gliceryny spożywczej, których przeznaczenie od strony Spółki nie jest znane, na rzecz klientów indywidualnych, rodzi po stronie Spółki obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Produkcję aromatów Spółka prowadzi w oparciu o dwa rozporządzenia, które regulują tę kwestię tj.: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności, rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach spożywczych oraz zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91, rozporządzenia (WE) nr 2232/96 oraz (WE) nr 110/2008 oraz dyrektywę 2000/13/WE oraz w ustawie krajowej: Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2019 r., poz. 1252)., które pozwalają na ich wykorzystanie w szeroko pojętym przemyśle aromatyzujących (aromaty spożywcze, aromaty do tytoniu, aromaty do sziszy, perfumy).

Przygotowywane przez nas, kupowane i sprzedawane aromaty przez Spółkę jedynie stanowią indywidualny komponent smakowo zapachowy sprzedawany bez określonego zastosowania i jest klasyfikowany jako CN 3302 czyli mieszanina substancji zapachowych i mieszanin na bazie jednej lub na wielu takich substancji.

Aromaty są wyrobami mającymi wielorakie zastosowanie i mogą być stosowane m.in. w branży chemicznej, spożywczej. Produkowane przez spółkę aromaty są gotowymi produktami smakowo- zapachowymi, które są sprzedawane bez konkretnego zastosowania.

Samo wyprodukowanie aromatu nie determinuje w żaden sposób jego ostatecznego przeznaczenia. Z tego względu sprzedaż go, zarówno klientom detalicznym jak i hurtowym nie powoduje powstania obowiązku podatkowego z tytułu produkcji płynów do papierosów elektronicznych.

Z tego względu nie ma podstawy do nakładania akcyzy na produkt, o którego późniejszym wykorzystaniu nic nie wiemy. W tej chwili w sklepie internetowym Spółki jest zarejestrowanych kilkadziesiąt tysięcy klientów z Polski i świata, którzy nie posiadają żadnego obowiązku prawnego deklarować do jakich celów będą wykorzystywać zakupione aromaty. Wprowadzenie podatku na wszystkie aromaty doprowadziłoby do sytuacji, że akcyzę musiałyby uiszczać wiele podmiotów gospodarczych jakby chociażby te reprezentujące przemysł chemiczny (m.in. producenci olejków zapachowych) i spożywczą (m.in. zakłady cukiernicze). Z uwagi na wielorakie zastosowanie tego wyrobu, weryfikacja jego przeznaczenia na etapie sprzedaży jest niemożliwa.

Sytuacja ulegnie jedynie zmianie w przypadku gdy konfekcjonowane przez spółkę aromaty zostaną wykorzystane przez nią do wytwarzania jej własnych płynów do papierosów elektronicznych.

Analogicznie, naszym zdaniem, wygląda sytuacja w przypadku glikolu i gliceryny. Również w tym przypadku mamy do czynienia ze produktami o wielorakim zastosowaniu. Uniwersalność zastosowania nie daje Spółce podstaw do obciążania ich podatkiem akcyzowym.

Podobne stanowisko do zdania Spółki znalazło się w interpretacjach indywidualnych nr 0111-KDIB3-3.4013.222.2018.1.JS – w kwestii glikolu spożywczego i gliceryny propylenowej oraz w interpretacji indywidualnej nr 0111-KDIB3-3.4013.199.2019.2.MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 864 ze zm.) zwanej dalej „ustawą” – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 46 załącznika nr 1 do ustawy, bez względu na kod CN, został wymieniony płyn do papierosów elektronicznych.

Przez papierosy elektroniczne w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 34 ustawy rozumie się urządzenia jednorazowego albo wielokrotnego użytku służące do spożywania za pomocą ustnika pary powstającej z płynu do papierosów elektronicznych, wyposażone w szczególności w kartridże lub zbiorniki.

Natomiast za płyn do papierosów elektronicznych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 35 ustawy uznaje się roztwór przeznaczony do wykorzystania w papierosach elektronicznych, zarówno z nikotyną, jak i bez nikotyny, w tym bazę do tego roztworu zawierającą glikol lub glicerynę.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;
   
2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
   
3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;
   
4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;
   4a. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, dokonywane do składu podatkowego w celu objęcia ich procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli wprowadzenie tych wyrobów do składu podatkowego nie nastąpiło;
   
5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie oraz wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;
   
6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również:

1. użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:
   
   1. było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub
   2. nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy;
2. dostarczenie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, jeżeli odbyło się ono bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od akcyzy;
   
3. sprzedaż wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, objętych określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich sprzedaż odbyła się bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy;
   
4. nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.
   
   

Jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 8 ust. 6 ustawy.

Obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 10 ust. 1 ustawy.

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą – art. 13 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 99b ust. 1 ustawy, produkcją płynu do papierosów elektronicznych w rozumieniu ustawy jest jego wytwarzanie, przetwarzanie, a także jego rozlew.

Natomiast stosownie do art. 99b ust. 2 ustawy, za produkcję płynu do papierosów elektronicznych nie uznaje się wytwarzania tego płynu przez konsumenta ręcznie domowym sposobem w gospodarstwie domowym na własne potrzeby.

Mając na uwadze powyższe przepisy, w kontekście analizowanych wątpliwości Wnioskodawcy, należy wskazać w pierwszej kolejności, że w świetle art. 2 ust. 1 pkt 35 ustawy, za płyn do papierosów elektronicznych uznaje się roztwór przeznaczony do wykorzystania w papierosach elektronicznych, zarówno z nikotyną, jak i bez nikotyny, w tym bazę do tego roztworu zawierającą glikol lub glicerynę. Tym samym, za wyrób akcyzowy – płyn do papierosów elektronicznych – uznaje się wszelkie wyroby w postaci roztworu, które przeznaczone są do wykorzystania w papierosach elektronicznych. Katalog roztworów stanowiących płyn do papierosów elektronicznych jest przy tym katalogiem otwartym, a o klasyfikacji danej substancji jako płyn do papierosów elektronicznych decyduje jej przeznaczenie.

Płynem do papierosów elektronicznych w rozumieniu ustawy jest więc m.in. baza do roztworu przeznaczonego do wykorzystania w papierosach elektronicznych (w tym każda baza zawierająca glikol lub zawierająca glicerynę); nie wyklucza to również uznania za płyn do papierosów elektronicznych innych niż zawierające glikol lub glicerynę roztworów będących mieszaniną substancji, a także samego glikolu lub gliceryny, będących pojedynczym składnikiem  pod warunkiem, że są one przeznaczone do wykorzystania w papierosach elektronicznych. Jak wskazano uprzednio, kryterium do uznania danego roztworu za płyn do papierosów elektronicznych, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 35 ustawy, stanowi jego przeznaczenie  a nie rodzaj czy składniki tego wyrobu. Rozumienie to potwierdza również fakt, że ustawodawca traktuje każdy płyn do papierosów elektronicznych jako wyrób akcyzowy, wskazując go w załączniku nr 1 do ustawy w poz. 46, bez względu na kod CN.

Uwidoczniona jest tutaj racjonalność ustawodawcy, który objął opodatkowaniem również inne wyroby, w tym półprodukty, m.in. roztwory beznikotynowe, bazy z glikolem lub gliceryną i inne mieszaniny, jeśli są to substancje służące do wykorzystania w papierosach elektronicznych, analogicznie w ten sam sposób co tytoń do palenia i jego substytuty. Co istotne, tytoniem do palenia nie są wyłącznie wyroby zawierające w swym składzie tytoń, ale również masy aromatyczne przeznaczone do fajek wodnych, które zawierają trzcinę cukrową, melasę, naturalne aromaty, fruktozę, glicerynę, kawałki owoców i kwiatów lub inne elementy roślin będących źródłem naturalnych aromatów roślinnych (por. m.in. orzeczenie WSA w Krakowie z 20 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Kr 73/17, WSA w Warszawie z 26 kwietnia 2016 r. sygn. akt V SA/Wa 3500/15, NSA z 7 listopada 2017 r. sygn. akt I GSK 1864/15). Podobnie, w odniesieniu do płynów do papierosów elektronicznych, katalog substancji uznawanych za ten płyn nie jest zamknięty, co oznacza, że także inne substancje, które służą do wykorzystania w papierosie elektronicznym, będą wyrobami akcyzowymi.

Zatem roztwory zarówno z nikotyną jak i beznikotynowe, bazy do roztworów zawierające glikol lub glicerynę oraz inne mieszaniny należy traktować jako wyrób przeznaczony do wykorzystania w papierosach elektronicznych na etapie, na którym będą przeznaczone do tego celu, tj. wówczas gdy znajdują się one u podmiotu, który wykorzystuje je jako płyn do papierosów elektronicznych, używa ich do produkcji płynu do papierosów elektronicznych bądź oferuje je na sprzedaż z przeznaczeniem do wykorzystania w papierosach elektronicznych. Obejmuje to zarówno gotowe płyny wykorzystywane w papierosach elektronicznych, jak również inne substancje przeznaczone do wykorzystania w ww. urządzeniu, w tym półprodukty, spełniające to kryterium.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że katalog czynności uznawanych za produkcję płynu do papierosów elektronicznych określony w art. 99b ust. 1 ustawy jest szeroki i obejmuje wytwarzanie, przetwarzanie, a także rozlew płynu do papierosów elektronicznych. Uznanie określonej czynności za produkcję uzależnione jest każdorazowo od specyfiki danego podmiotu i technologii produkcji. Za produkcję – czynność podlegającą opodatkowaniu – uznać należy wytwarzanie, przetwarzanie, a także rozlew wszelkich wyrobów w postaci roztworu, które przeznaczone są do wykorzystania w papierosach elektronicznych.

W konsekwencji, każdy podmiot, który dokonuje produkcji (wytwarzania, przetwarzania, rozlewu) substancji przeznaczonych do wykorzystania w papierosach elektronicznych, bądź oferuje te substancje na sprzedaż jako płyn do papierosów elektronicznych lub jako półprodukt służący do dalszej produkcji takiego płynu, przeznacza te wyroby do wykorzystania jako płyn do papierosów elektronicznych – przesądzając tym samym o konieczności traktowania tych substancji jako wyrobów akcyzowych o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 35 ustawy.

Powyższe oznacza równocześnie, że nie są wyrobami akcyzowymi roztwory w sytuacji, gdy nie są same w sobie przeznaczone do ich wykorzystania w papierosach elektronicznych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją chemikaliów oraz wyrobów chemicznych. Wśród wytwarzanych i sprzedawanych produktów znajdują się m.in. aromaty jakości spożywczej o różnym przeznaczeniu, glikol 1.2 propylenowy i gliceryna spożywcza. Spółka dokonuje produkcji poza składem podatkowym (z przedpłatą akcyzy).

Wyroby będące przedmiotem wniosku są nabywane przez Spółkę od innych podmiotów gospodarczych, konfekcjonowane do opakowań jednostkowych i sprzedawane w obrocie handlowym. Spółka nie zmienia ich składu chemicznego. Wszystkie płyny, o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej są sprzedawane jako wyłącznie nieprzeznaczone do wykorzystywania w papierosach elektronicznych i Spółka nie będzie nadawać im takiego przeznaczenia. Na żadnym z produktów Wnioskodawca nie umieszcza informacji, że są one przeznaczone do użycia w papierosach elektronicznych.

Wnioskodawca wskazał również, że sprzedawane aromaty (konfekcjonowane przez Spółkę z wyrobów nabywanych od innych podmiotów, bez zmiany składu chemicznego) są oznaczane kodem CN 3302. Tylko niektóre z aromatów jakie Spółka ma w swojej ofercie sprzedażowej zawierają pewne ilości alkoholu etylowego. Płyny te nie są jednak wytwarzane przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy, należy wskazać, że komponowanie i sprzedaż przez Wnioskodawcę na rzecz innych podmiotów gospodarczych w obrocie handlowym aromatów, glikolu 1.2 propylenowego oraz gliceryny spożywczej, które nie są przeznaczone do wykorzystania w papierosach elektronicznych, nie będzie rodzić obowiązku podatkowego w akcyzie w zakresie dotyczącym płynu do papierosów elektronicznych.

W analizowanej sytuacji, ww. roztwory (aromaty, glikol 1.2 propylenowy oraz gliceryna) nie wypełniają definicji płynu do papierosów elektronicznych – gdyż Spółka wytwarza (komponuje) i oferuje je na sprzedaż innym podmiotom gospodarczym jako wyłącznie nieprzeznaczone do wykorzystywania w papierosach elektronicznych i Spółka nie będzie nadawać im takiego przeznaczenia. Tak długo zatem, jak komponowane i oferowane na sprzedaż przez Wnioskodawcę aromaty, glikol i gliceryna nie będą komponowane i sprzedawane z przeznaczeniem do wykorzystania w papierosach elektronicznych, tak długo wyroby te nie będą uznawane za wyroby akcyzowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 35 ustawy – a ich komponowanie za produkcję w rozumieniu art. 99 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Konsekwentnie, również sprzedaż przez Spółkę aromatów konfekcjonowanych z wyrobów nabywanych od kontrahentów (bez zmiany składu chemicznego), glikolu 1.2 propylenowego oraz gliceryny nieprzeznaczonych do wykorzystania w papierosach elektronicznych na rzecz klientów indywidualnych, nie będzie skutkować powstaniem u Spółki obowiązku podatkowego w akcyzie w zakresie dotyczącym płynu do papierosów elektronicznych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytań oznaczonych nr 1-4 we wniosku w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego w związku z komponowaniem (produkcją) i sprzedażą aromatów, glikolu 1.2 propylenowego i gliceryny, które nie będą przez Spółkę przeznaczone do wykorzystania jako płyn do papierosów elektronicznych oraz wykorzystywane w procesie produkcji tego płynu – należało uznać za prawidłowe.

Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie pytań postawionych we wniosku, tj. w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego dotyczącego płynu do papierosów elektronicznych, związanego z komponowaniem i sprzedażą gliceryny, glikolu i aromatów konfekcjonowanych przez Spółkę z wyrobów nabywanych od kontrahentów bez zmiany składu chemicznego – i które nie są przeznaczone przez Wnioskodawcę do wykorzystania w papierosach elektronicznych (Wnioskodawca nie nadał im takiego przeznaczenia). W tym zakresie, stanowisko Spółki zostało uznane za prawidłowe. Natomiast inne kwestie, nieobjęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.