Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.526.2020.2.EC
z 14 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 12 sierpnia 2020 r. (data wpływu 12 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 października 2020 r. (data nadania 9 października 2020r., data wpływu 9 października 2020 r.) na wezwanie z dnia 9 października 2020 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.526.2020.1.EC (data nadania 9 października 2020 r., data doręczenia 9 października 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w związku z pozostawieniem części wypracowanych zysków w spółce jawnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w związku z pozostawieniem części wypracowanych zysków w spółce jawnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 9 października 2020 r. (data nadania 9 października 2020 r., data doręczenia 9 października 2020 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.526.2020.1.EC, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 9 października 2020 r. (data nadania 9 października 2020 r., data wpływu 9 października 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie – przesłał prawidłowe załączniki ORD-WS/B.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Pana W.K.,
  
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Panią M.M.,
  
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Pana A.T.,
  
  
  

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowany będący stroną postępowania (dalej „Wnioskodawca") jest wspólnikiem spółki jawnej (dalej też "Spółka”) prowadzącej działalność gospodarczą. Oprócz niego wspólnikami Spółki są dwie osoby fizyczne — Zainteresowani nie będący stroną postępowania. Wszyscy wspólnicy (dalej „Wspólnicy") są polskimi rezydentami podatkowymi. Spółka prowadzi księgi rachunkowe.

Wspólnicy zamierzają podjąć uchwałę o zadysponowaniu zyskiem wypracowanym przez Spółkę w roku 2019 w ten sposób, że część zysku, jaka została wypłacona Wspólnikom w formie zaliczek w trakcie roku 2019, została zatwierdzona do wypłaty. Przy czym u żadnego ze Wspólników, wypłacone zaliczki nie przekroczyły jego udziału w zysku rocznym Spółki zgodnie z zawartą umową Spółki.

Wspólnicy zamierzają też podjąć uchwałę, w której część zysku jaki nie został im wypłacony ze Spółki z lat poprzednich przeznaczą na powiększenie ich wkładu w Spółce.

Pozostałą część niewypłaconego zysku z lat ubiegłych Wspólnicy chcą przekazać na utworzenie kapitału zapasowego. Spółka ma w planach inwestycję i Wspólnicy postanowili zasilić fundusz kapitału zapasowego o kwotę zysku z lat ubiegłych, który nie został im wypłacony lub rozdysponowany w inny sposób, z myślą o wykorzystaniu go na cel prowadzonej przez Spółkę inwestycji. W tym przypadku jednak kwoty zysku niewypłaconego Wspólnikom, które każdy z nich przeznacza na ten kapitał nie są proporcjonalne do ich udziału w zyskach Spółki. Będzie istniała dysproporcja pomiędzy Wspólnikami w zyskach im niewypłaconych, przekazanych przez nich na kapitał zapasowy.

Utworzenie kapitału zapasowego uchwałą Wspólników oraz przekazywanie części zysku na ten kapitał nie będzie równoznaczne z wniesieniem czy podwyższeniem wkładów przez Wspólników.

Zysk przekazany na kapitał zapasowy nie będzie stanowić pożyczki, dopłaty, depozytu nieprawidłowego ani też oddania przez Wspólników środków finansowych do nieodpłatnego używania przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w związku z pozostawieniem w spółce jawnej części zysku z lat ubiegłych i przeznaczeniem tego zysku na kapitał zapasowy, z myślą o wykorzystaniu go na cel prowadzonej przez Spółkę inwestycji, u Wspólników Spółki powstanie przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 updof, opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Zainteresowanych, pozostawienie części zysku wypracowanego w danym roku obrotowym w spółce jawnej i przeznaczenie go na kapitał zapasowy Spółki (z przeznaczeniem na inwestycję prowadzoną przez tę Spółkę) nie powoduje u żadnego ze Wspólników powstania przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 updof, opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 51 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 505 ze zm., dalej jako „Ksh”) każdy ze wspólników spółki jawnej ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Ponadto, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego, przy czym, jeżeli wskutek poniesionej przez spółkę straty udział kapitałowy wspólnika został uszczuplony, zysk przeznacza się w pierwszej kolejności na uzupełnienie udziału wspólnika (art. 52 § 1 i 2 Ksh).

Przepisy te mają zastosowanie, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej (art 37 § 1 Ksh).

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 3 lipca 2008 r. (IV CSK 101/08), w spółce jawnej, w odróżnieniu od spółek kapitałowych, do wypłaty zysku nie jest niezbędne podjęcie przez wspólników uchwały o przeznaczeniu zysku do wypłaty. Zysk określany jako nadwyżka majątku spółki ponad wartość wkładów wspólników ma charakter obiektywny. Powstaje i istnieje niezależnie od tego, czy wspólnicy podejmą uchwałę o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za ostatni rok obrotowy. W spółkach sporządzających sprawozdanie finansowe zysk wynika z bilansu spółki.

W doktrynie prawa handlowego nie budzi jednak wątpliwości, że wspólnikom spółki jawnej, pozostawiona została swoboda w zakresie podejmowania decyzji, co do sposobu rozdysponowania zyskiem. Podstawą takiej decyzji są postanowienia umowy spółki bądź uchwała wspólników. Wspólnicy mają prawo dysponować zyskiem spółki jawnej i nie są bezwzględnie obowiązani do jego wypłaty — mogą m.in. pozostawić go w spółce przeznaczając na kapitał zapasowy, w celu sfinansowania bieżącej działalności, czy planowanych inwestycji.

Natura spółki jawnej, która ma zarobkowy charakter, a jej celem jest prowadzenie działalności gospodarczej nie staje w opozycji do możliwości pozostawienia w spółce zysku przypadającego danemu wspólnikowi za dany rok. Trwałe pozbawienie wspólnika prawa do zysku jest niedopuszczalne. Jednak pozostawienie zysku należnego wspólnikowi w spółce nie jest trwałym pozbawieniem go tego prawa, a jedynie odroczeniem momentu jego wypłaty. Wspólnik nie traci bowiem prawa domagania się wypłaty tego zysku w późniejszym czasie. Jeżeli towarzyszy temu zgoda wspólnika, którego to dotyczy (wyrażona w uchwale), to należy uznać taką sytuację za dopuszczalną.

Kwoty zysku pozostawionego w spółce przez poszczególnych wspólników nie muszą przy tym być proporcjonalne do ich udziału w zysku spółki jawnej. Innymi słowy jedni mogą pozostawić w spółce większą, inni mniejszą część przypadającego im zysku. Za dopuszczeniem takiej opcji przemawia przede wszystkim art. 37 Ksh, który pozwala uregulować kwestie udziału w zyskach odmiennie niż uczyniono to w Kodeksie.

Zasady rozliczeń podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku wspólników spółki jawnej reguluje art. 8 ust. 1 updof. Zgodnie z tym przepisem przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Oznacza to, że przychody z udziału w spółce określa się u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego prawa do tego udziału. Tym samym okoliczność faktycznej wypłaty zysku bądź jej brak nie wpływa na zakres obowiązków podatkowych wspólnika (osoby fizycznej).

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z podjęciem przez spółkę jawną uchwały o zatrzymaniu części zysków z lat ubiegłych i przeznaczeniem ich na kapitał zapasowy w celu na planowaną przez Spółkę inwestycję, po stronie Wspólników tej spółki nie powstaje jakiekolwiek przysporzenie majątkowe, w szczególności w postaci nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 updof, stanowiącego, że przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a - art. 14 ust. 2 pkt 8 tej ustawy.

Nie wystąpi zatem zdarzenie, z którym updof wiąże powstanie przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu.

Prawidłowość takiego stanowiska potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 grudnia 2019 r. (0115-KDIT2-3.4011.436.2019.1.MK), zgodnie z którą odroczenie wypłaty zysków wypracowanych przez spółkę osobową nie powoduje powstania przychodu u jej wspólników.

Identyczny pogląd wyraził również dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 17 grudnia 2012 r. (ILPB1/415-928/12-2/AP), uznając, iż fakt powzięcia uchwały o pozostawieniu zysku w spółce osobowej (jawnej lub komandytowej) i przeznaczeniu go na działalność spółki nie skutkuje powstaniem dochodu (przychodu) do opodatkowania.

Podsumowując, jeżeli Wspólnicy Spółki w drodze uchwały postanowią nie wypłacać sobie części zysku po upływie danego roku obrotowego, przeznaczając go na kapitał zapasowy Spółki, nastąpi odroczenie wymagalności ich roszczeń o wypłatę zysku. W takim przypadku Wspólnicy nie uzyskają kolejnego przychodu do opodatkowania. Zysk Spółki powstał w związku z prowadzoną w ciągu roku działalnością gospodarczą, w związku z którą każdy ze wspólników odprowadzał zaliczki na poczet podatku dochodowego. Przyjęcie, że pozostawienie w Spółce części zysku skutkuje powstaniem przychodu u pozostałych wspólników (a więc że każdy wspólnik ma przychód z nieodpłatnych świadczeń tytułu możliwości korzystania z zysku przypadającego pozostałym Wspólnikom) jest niedopuszczalne, gdyż prowadziłoby do podwójnego opodatkowania podatkiem dochodowym de facto tych samych dochodów osiągniętych przez każdego ze Wspólników z tytułu przysługującego im udziału w zysku Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak wynika z art. 11 ust. 1 ww. ustawy: przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia, otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W myśl art. 14 ust. 1 tej ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 omawianej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Z treści wniosku wynika, że Zainteresowani są wspólnikami spółki jawnej. Spółka posiada zysk z 2019 roku, który został częściowo wypłacony wspólnikom w formie zaliczek w 2019 r. Wspólnicy zamierzają też podjąć uchwałę, w której część zysku jaki nie został im wypłacony ze Spółki z lat poprzednich przeznaczą na powiększenie ich wkładu w Spółce. Pozostałą część niewypłaconego zysku z lat ubiegłych Wspólnicy chcą przekazać na utworzenie kapitału zapasowego. Spółka ma w planach inwestycję i Wspólnicy postanowili zasilić fundusz kapitału zapasowego o kwotę zysku z lat ubiegłych, który nie został im wypłacony lub rozdysponowany w inny sposób, z myślą o wykorzystaniu go na cel prowadzonej przez Spółkę inwestycji. Utworzenie kapitału zapasowego uchwałą Wspólników oraz przekazywanie części zysku na ten kapitał nie będzie równoznaczne z wniesieniem czy podwyższeniem wkładów przez Wspólników.

Zysk przekazany na kapitał zapasowy nie będzie stanowić pożyczki, dopłaty, depozytu nieprawidłowego ani też oddania przez Wspólników środków finansowych do nieodpłatnego używania przez Spółkę.

W związku z tym powstała wątpliwość, czy w związku z pozostawieniem w spółce jawnej części zysku z lat ubiegłych i przeznaczeniem tego zysku na kapitał zapasowy, z myślą o wykorzystaniu go na cel prowadzonej przez Spółkę inwestycji, u Wspólników Spółki powstanie przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy.

Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń - art. 11 ust. 1 cyt. ustawy. Powołany przepis wyraźnie różnicuje sposoby powstania przychodu:

• jeżeli chodzi o pieniądze i wartości pieniężne – przychód może powstać przez „otrzymanie lub postawienie do dyspozycji podatnika”.
  

• natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia powstają pod warunkiem, że są „otrzymane”, co wskazuje na bezwzględnie wymagany realny charakter świadczenia; zatem wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń jest przychodem tylko wtedy, gdy są one „otrzymane”, a nie – jak ma to miejsce w przypadku pieniędzy i wartości pieniężnych – również postawione do dyspozycji podatnika.
  
  
  

Ustawodawca nie określił, jak należy rozumieć pojęcia „otrzymane” oraz „postawione do dyspozycji”. W związku z tym należy odwołać się do definicji słownikowej. Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) „otrzymać” to „dostać coś w darze, dostać coś, co się należy, na co się zasługuje lub do czego się dąży, stać się odbiorcą jakiegoś polecenia”. Przez pojęcie „otrzymane” należy zatem rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, które zostały podatnikowi dane. Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik – wykazując określoną aktywność – ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tych pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

W niniejszej sprawie koniecznym jest również odniesienie się do unormowań, dotyczących praw do zysku przysługującego udziałowcom, zawartych w ustawie z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.). Zgodnie z art. 52 § 1 tej ustawy: wspólnik spółki jawnej, może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Przy czym ustawa - Kodeks spółek handlowych nie rozstrzyga, w jakim terminie należy wypłacić zysk. W odróżnieniu od spółek kapitałowych powstanie prawa do zysku za konkretny rok obrotowy nie jest zależne od podjęcia przez wspólników uchwały. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 lipca 2008 r., sygn. akt IV CSK 101/08: W spółce jawnej, w odróżnieniu od spółek kapitałowych (art. 191 § 1 oraz art. 347 § 1 kodeksu spółek handlowych), do wypłaty zysku nie jest niezbędne podjęcie przez wspólników uchwały o przeznaczeniu zysku do wypłaty. Zysk określany jako nadwyżka majątku spółki ponad wartość wkładów wspólników ma charakter obiektywny. Powstaje i istnieje niezależnie od tego, czy wspólnicy podejmą uchwałę o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za ostatni rok obrotowy. W spółkach sporządzających sprawozdanie finansowe zysk wynika z bilansu spółki (por. także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2009 r. sygn. akt III CSK 290/08).

Wspólnikowi przysługuje prawo żądania podziału i wypłaty należnego mu zysku. Według stanowiska Sądu Najwyższego – zawartego w wyroku z 23 października 2008 r. sygn. akt V CSK 172/08 – wspólnik spółki jawnej może dochodzić wypłaty udziału w zysku (art. 52 § 1 kodeksu spółek handlowych) tylko wobec spółki, a po otwarciu jej likwidacji przysługuje mu tylko roszczenie, o którym mowa w art. 82 § 2 zd. trzecie ww. kodeksu, co nie wyklucza roszczenia odszkodowawczego wobec innych wspólników za szkodę poniesioną w związku z niewypłaceniem w terminie udziału w zysku.

Na gruncie prawa podatkowego, zasady rozliczeń podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku wspólników spółki jawnej reguluje art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Oznacza to, że przychody z udziału w spółce określa się u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego prawa do tego udziału. Zatem okoliczność faktycznej wypłaty zysku, bądź jej brak nie wpływa na zakres obowiązków podatkowych wspólnika (osoby fizycznej).

W odniesieniu do powyższego wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie nie ma podstaw aby uznać, że po stronie Zainteresowanych - wspólników spółki osobowej - powstało nieodpłatne świadczenie w sytuacji pozostawienia części zysku w spółce osobowej (spółce jawnej) i przeznaczenia go na działalność spółki wskutek podjęcia przez wspólników uchwały o takiej treści. Zauważyć należy, że na skutek powyższych czynności po stronie wspólnika spółki nie nastąpiło nieodpłatne przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy. To w toku prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej powstaje po stronie wspólnika dochód, a nie na skutek podjęcia uchwały o treści wskazanej we wniosku.

Fakt powzięcia uchwały o pozostawieniu części zysku w spółce osobowej (spółce jawnej) i przeznaczeniu go na działalność spółki nie skutkuje zatem powstaniem dochodu (przychodu) do opodatkowania.

Reasumując, pozostawienie zysku w spółce jawnej i przeznaczenie go na działalność spółki - poprzez podjęcie przez wspólników uchwały o takiej treści - nie skutkowało powstaniem po stronie Zainteresowanych, będących wspólnikiem tej spółki, nieodpłatnego świadczenia. Tym samym, czynność ta jest dla Zainteresowanego neutralna podatkowo.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądu wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw w określonych stanach faktycznych i są wiążące tylko w tych sprawach, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.