Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.374.2020.1.IG
z 19 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2020 r. (data wpływu 20 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT kwoty stanowiącej zwrot kosztów stałych poniesionych w związku z wydłużeniem terminu realizacji kontraktu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT kwoty stanowiącej zwrot kosztów stałych poniesionych w związku z wydłużeniem terminu realizacji kontraktu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu (…) A. S.A. („Wnioskodawca”, „A.” lub „Wykonawca”) zawarł ze spółką B. S.A. („B.” lub „Inwestor”) umowę o wykonanie robót budowlanych („Umowa” lub „Kontrakt”). A. występował w Umowie jako wykonawca a B. jako inwestor. Przedmiotem Umowy była „budowa budynku mieszkalnego wielorodzinnego z funkcjami usługowymi i garażem podziemnym, zagospodarowaniem terenu, wjazdem na teren nieruchomości oraz niezbędną infrastrukturą techniczną, w tym miejskimi stacjami transformatorowymi, położonego na terenie działek nr ew. (…), z wyłączeniem ściany szczelinowej, robót ziemnych i odwodnienia oraz robót aranżacyjnych w części usługowej i biurowej”.

Zgodnie z § 13 ust. 1 Umowy, za wykonanie przedmiotu Umowy strony uzgodniły wynagrodzenie ryczałtowe.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 Umowy, zakończenie realizacji przedmiotu Umowy, rozumiane jako „zakończenie Robót poświadczone podpisanym przez Strony Protokołem Odbioru końcowego i uzyskanie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie Zadania Inwestycyjnego”, miało nastąpić do dnia 1 września 2017 r.

W § 19 ust. 2 zd. 1 Umowy, strony zastrzegły, że Wykonawca zapłaci karę umowną w wysokości (…) za każdy dzień opóźnienia w razie niedotrzymania przez Wykonawcę ww. terminu realizacji przedmiotu Umowy. Jednocześnie, jak wynika z § 19 ust. 2 zd. 2 Umowy, Wykonawca nie był zobowiązany do zapłaty kary umownej w przypadku, gdy do opóźnienia doszło z przyczyn innych niż leżące po stronie Wykonawcy lub osób trzecich, za które Wykonawca ponosi odpowiedzialność.

W § 4 ust. 2 Umowy, strony wskazały, że „Wykonawca nie ponosi odpowiedzialności za niedotrzymanie terminów umownych w przypadku, gdy opóźnienie spowodowane jest: - siłą wyższą, - zawinionym działaniem Inwestora, - wydanymi z przyczyn niezależnych od Wykonawcy decyzjami administracyjnymi i skutkującymi wstrzymaniem realizacji Kontraktu”.

Strony zastrzegły jednocześnie, że w ww. przypadkach „uzgodnią odpowiednie wydłużenie terminów wynikających z Harmonogramu rzeczowo-finansowego oraz dodatkowe udokumentowane koszty powstałe z tego tytułu w drodze pisemnego aneksu”.

Zgodnie z § 14 ust. 1 Umowy, Wykonawca zobowiązał się do zabezpieczenia ewentualnych roszczeń Inwestora dotyczących niewykonania lub nienależytego wykonania Umowy, wynagrodzeń podwykonawców oraz kar umownych, poprzez przedstawienie gwarancji bankowej należytego wykonania Umowy. W wykonaniu tego obowiązku C. S.A Oddział w Polsce („Gwarant”) na łączną kwotę (…) wartości netto Umowy („Gwarancja”).

Na skutek okoliczności wskazanych w dalszej części niniejszego wniosku nastąpiło opóźnienie robót objętych Umową i termin realizacji przedmiotu Umowy uległ przedłużeniu.

Po zakończeniu robót Inwestor wezwał Wykonawcę do zapłaty kar umownych za opóźnienie. Wykonawca nie zgodził się z naliczeniem kar umownych wskazując, że przekroczenie terminu realizacji Umowy wynikało z przyczyn od niego niezależnych, w zdecydowanej większości zawinionych przez Inwestora.

Inwestor skierował do Gwaranta żądanie wypłaty kwoty Gwarancji w związku z naliczeniem kar umownych za opóźnienie. Gwarant wypłacił Inwestorowi żądaną kwotę.

Jednocześnie Gwarant zaspokoił przysługujące mu wobec Wykonawcy roszczenie regresowe poprzez obciążenie rachunków bankowych Wykonawcy na kwotę odpowiadającą dokonanej na rzecz Inwestora płatności. Ponadto, Gwarant obciążył Wykonawcę prowizją.

W dniu (…) Wykonawca złożył do Sądu Okręgowego (…) pozew o zapłatę, na który składają się trzy roszczenia:

1. o zwrot środków bezpodstawnie pobranych przez Inwestora z Gwarancji na poczet kar umownych za opóźnienie w realizacji przedmiotu Umowy wraz z prowizją, którą został obciążony Wykonawca,
   
2. o zwrot dodatkowych kosztów pośrednich poniesionych przez Wykonawcę w przedłużonym terminie realizacji Kontraktu oraz
   
3. o podwyższenie wynagrodzenia ryczałtowego należnego Wykonawcy na podstawie Kontraktu.
   

Inwestor złożył odpowiedź na pozew wraz z pozwem wzajemnym. Inwestor wniósł o oddalenie powództwa Wykonawcy, a w ramach powództwa wzajemnego Inwestor wniósł o zasądzenie od Wykonawcy dalszych kar umownych ponad kwoty pobrane z Gwarancji.

Wykonawca złożył odpowiedź na pozew wzajemny, w której wniósł o oddalenie powództwa wzajemnego oraz skorygował kwotę roszczenia o zwrot dodatkowych kosztów pośrednich poniesionych przez Wykonawcę w przedłużonym terminie realizacji Kontraktu. W pozostałym zakresie Wykonawca podtrzymał dotychczasowe żądania.

Postępowanie w tej sprawie toczy się przed Sądem Okręgowym w (…) za sygnaturą akt (…).

Niniejszy wniosek o interpretację indywidualną dotyczy wyłącznie roszczenia o zwrot dodatkowych kosztów pośrednich poniesionych przez Wykonawcę w przedłużonym terminie realizacji Kontraktu. W związku z tym w dalszej części wniosku przedstawione zostaną wyłącznie okoliczności istotne z punktu widzenia tego roszczenia.

Zgodnie z ustaleniami Wykonawcy, przedłużenie terminu realizacji Kontraktu nastąpiło z przyczyn niezależnych od Wykonawcy, w zdecydowanej większości zawinionych przez Inwestora. Ustalenia te zostały potwierdzone przez zewnętrznych ekspertów z firmy doradczej D. Sp. z o.o. Sp.k. w Opinii z dnia (…) dotyczącej analizy wpływu zidentyfikowanych przez Wykonawcę Okoliczności na terminową realizację Zadania Inwestycyjnego pn.: budowa budynku mieszkalnego wielopoziomowego z funkcjami usługowymi i garażem podziemnym, zagospodarowaniem terenu, wjazdem na teren nieruchomości oraz niezbędną infrastrukturą techniczną w tym miejskimi stacjami transformatorowymi, położonego przy (…)(„Analiza terminowa”).

Eksperci z firmy doradczej D. Sp. z o.o. Sp.k. zidentyfikowali następujące najważniejsze okoliczności niezależne od Wykonawcy, które spowodowały przedłużenie realizacji Kontraktu:

1. Rozbiórka budynku „(…)”;
   
2. Atak hakerski na systemy teleinformatyczne (…) sp. z o.o.;
   
3. Zmiana dokumentacji projektowej dotyczącej okien typu HS na balkonach schowanych;
   
4. Opóźnienie Inwestora w przekazywaniu niezbędnych decyzji i uzgodnień związanych z realizacją robót drogowych;
   
5. Opóźnienie Inwestora w przekazywaniu zmian projektowych w zakresie prac drogowych;
   
6. Opóźnienie spowodowane brakiem docelowego zasilania realizowanego budynku w energię elektryczną;
   
7. Niesprzyjające warunki pogodowe;
   
8. Wielokrotne zmiany w aranżacjach wind przez Inwestora;
   
9. Opóźnienie w przekazaniu przez Inwestora rysunków zamiennych w zakresie posadzek części wspólnych;
   
10. Opóźnienie w zaakceptowaniu zgłoszonych przez Wykonawcę materiałów w zakresie elewacji wentylowanej;
    
11. Opóźnienie spowodowane niezgodnością pracy instalacji wentylacji oddymiającej z warunkami ochrony przeciwpożarowej;
    
12. Opóźnienie spowodowane zmianami różnicowymi w projekcie architektury krajobrazu;
    
13. Opóźnienie spowodowane wprowadzaniem zmian lokatorskich w części mieszkań;
    
14. Wydłużona procedura (…) Inspektora Sanitarnego w związku z błędem w dokumentacji projektowej;
    
15. Konieczność realizacji robót związanych ze zmianami Inwestora w zakresie prac drogowych;
    
16. Brak decyzyjności/wprowadzanie zmian przez Inwestora w zakresie robót wykończeniowych (innych niż objęte pozwoleniem na budowę);
    
17. Utrudnienia w realizacji prac wykończeniowych wynikające z przekazywania mieszkań lokatorom.
    

Z analizy terminowej wynika, że powyższe okoliczności miały charakter siły wyższej lub były zawinione przez Inwestora. Zatem Wykonawca był uprawniony do przedłużenia terminu realizacji Kontraktu. Zdaniem Inwestora, Wykonawca był uprawniony do przedłużenia terminu realizacji Kontraktu jedynie w nieznacznej części. Rozbieżność stanowisk Wykonawcy i Inwestora będzie przedmiotem rozstrzygnięcia Sądu w ww. postępowaniu, najprawdopodobniej w oparciu o wnioski opinii biegłego.

W przedłużonym terminie realizacji Kontraktu Wykonawca poniósł dodatkowe koszty pośrednie, tj.:

1. koszty ogólne budowy - m.in. wynagrodzenia dla pracowników Wykonawcy zatrudnionych na budowie wraz z narzutami (np. składki na ubezpieczenia społeczne); koszty innych świadczeń na rzecz tych pracowników (np. koszty BHP); koszty zakwaterowania tych pracowników; koszty eksploatacji samochodów służbowych wykorzystywanych przez tych pracowników; koszty połączeń telefonicznych tych pracowników; koszty mediów-wody, energii elektrycznej, cieplnej, wywozu nieczystości, koszty ochrony na potrzeby placu budowy i jego zaplecza; koszty utrzymania biura budowy; inne koszty wyposażenia i utrzymania placu budowy i jego zaplecza; koszty utrzymania gwarancji należytego wykonania; koszty ubezpieczenia ryzyk budowlano-montażowych (CAR); oraz
   
2. koszty zarządu w części przypadającej na realizację Kontraktu - m.in. wynagrodzenie pracowników zarządu, inne świadczenia na rzecz pracowników zarządu, koszty wyposażenia i utrzymania biura zarządu, inne wydatki związane z całokształtem działalności przedsiębiorstwa Wykonawcy.
   

Wykonawca nie poniósłby tych kosztów, gdyby Kontrakt został wykonany w pierwotnie zakładanym terminie. Szczegółowa kalkulacja kosztów pośrednich poniesionych przez Wykonawcę w ww. okresie została dokonana w opracowaniach przygotowanych przez zewnętrznych ekspertów z firmy doradczej F. sp. z o.o.: Opinii z (…) dotyczącej kosztów pośrednich poniesionych przez A. w przedłużonym terminie realizacji Kontraktu oraz Opinii uzupełniającej z (…) dotyczącej kosztów pośrednich poniesionych przez A. w przedłużonym terminie realizacji Kontraktu.

Inwestor kwestionuje powyższe kalkulacje kosztów pośrednich. Rozbieżność stanowisk Wykonawcy i Inwestora będzie przedmiotem rozstrzygnięcia Sądu w ww. postępowaniu, najprawdopodobniej w oparciu o wnioski opinii biegłego.

Zgodnie z § 4 ust. 2 Umowy, Wykonawca nie ponosi odpowiedzialności za niedotrzymanie terminów umownych w przypadku, gdy opóźnienie spowodowane jest m.in. siłą wyższą lub zawinionym działaniem Inwestora. W takich przypadkach § 4 ust. 2 Umowy przewidywał, że strony uzgodnią odpowiednie wydłużenie terminów oraz dodatkowe udokumentowane koszty powstałe z tego tytułu w drodze pisemnego aneksu. W niniejszej sprawie strony nie zawarły takiego aneksu.

Jak opisano powyżej, w ocenie Wnioskodawcy okoliczności powodujące opóźnienia w realizacji inwestycji spowodowane były zawinionymi działaniami Inwestora bądź wynikały z okoliczności noszących znamiona siły wyższej. Tym samym, z mocy § 4 ust. 2 Umowy, to na Inwestorze spoczywa obowiązek zwrotu kosztów, jakie w związku z przesunięciem terminu realizacji inwestycji poniósł Wykonawca. Wobec stanowiska Inwestora nie doszło do podpisania aneksu do Umowy, co nie uchybia obowiązkowi Inwestora zwrotu kosztów.

Niezależnie od § 4 ust. 2 Umowy, alternatywną podstawę roszczenia o zwrot kosztów poniesionych w przedłużonym terminie realizacji Kontraktu stanowi art. 471 kodeksu cywilnego („k.c.”). Poniesione przez Wykonawcę w przedłużonym terminie realizacji Kontraktu koszty stanowią bowiem szkodę pozostającą w związku przyczynowym z nienależytym wykonaniem zobowiązania przez Inwestora. Zdecydowana większość okoliczności, które spowodowały przesunięcie terminu realizacji inwestycji, była następstwem zawinionego działania Inwestora, stanowiącego nienależyte wykonanie ciążących na nim na mocy Umowy obowiązków. Do wydłużenia terminu realizacji inwestycji doszło bowiem przede wszystkim na skutek okoliczności leżących po jego stronie, w tym nienależytego współdziałania Inwestora, jako wierzyciela, w wykonaniu zobowiązania. Umowa zostałaby wykonana w pierwotnie zakładanym terminie, a Wykonawca nie poniósłby ww. kosztów, gdyby Inwestor w sposób należyty wywiązywał się wynikających z Umowy obowiązków, współdziałając z Wykonawcą w wykonaniu zobowiązania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zwrot kosztów pośrednich, tj. kosztów ogólnych budowy i kosztów zarządu, poniesionych przez Wykonawcę w przedłużonym terminie realizacji Kontraktu jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy w okolicznościach niniejszej sprawy zwrot kosztów pośrednich poniesionych przez Wykonawcę w przedłużonym terminie realizacji Kontraktu nie podlega opodatkowaniem podatkiem VAT. Za takim stanowiskiem przemawiają następujące względy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług („Ustawa o VAT”), „opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, [...] podlegają: [...] odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju". Stosownie do art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, „Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7”.

W omawianej sytuacji nie dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT, gdyż nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem orzecznictwa i doktryny, „czynność podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi być na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego („NSA”) z dnia 26 lipca 2019 r., I FSK 1889/15; J. Matarewicz, Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany, kom. do art. 8 Ustawy o VAT, LEX).

W przypadku zwrotu kosztów pośrednich, jak w stanie faktycznym niniejszej sprawy, nie można uznać, aby Inwestor był bezpośrednim beneficjentem tych kosztów w powyższym rozumieniu. Inwestor nie uzyskuje bowiem bezpośrednio żadnych świadczeń w zamian za te koszty (np. gotowości do pracy pracowników Wykonawcy zatrudnionych na budowie, możliwości korzystania z samochodów służbowych tych pracowników, mediów dostarczanych do placu budowy i jego zaplecza, możliwości korzystania z biura budowy). Wszystkie te świadczenia uzyskuje bezpośrednio Wykonawca i wykorzystuje je w celu świadczenia usługi na rzecz Inwestora w postaci wykonania robót budowlanych.

Zwrot kosztów nie jest przy tym wynagrodzeniem za wykonanie robót budowlanych na rzecz Inwestora. Nie ma bezpośredniego związku pomiędzy zwrotem kosztów a wykonaniem określonych robót. Zwrot kosztów przysługuje Wykonawcy także wtedy, gdy żadne roboty nie zostały wykonane ze względu na przeszkody wynikające z siły wyższej (np. warunki atmosferyczne uniemożliwiające prowadzenie robót) lub z przyczyn leżących po stronie Inwestora (np. opóźnienie w dostarczeniu dokumentacji projektowej). Takie rozróżnienie zwrotu kosztów od wynagrodzenia za wykonanie robót budowlanych jest powszechnie podzielane przez liczne orzecznictwo sądów powszechnych. Za przykład można podać m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2016 r., I CSK 306/15, zgodnie z którym wynagrodzenie za roboty budowlane nie jest tożsame z odszkodowaniem kompensującym szkodę wyrządzoną w związku z naruszeniem obowiązków umownych przez zamawiającego.

W tym kontekście zwrot kosztów, o którym mowa, ma charakter odszkodowawczy, tj. służy wyrównaniu szkody (straty) w majątku Wykonawcy wynikającego z poniesienia dodatkowych kosztów. Zgodnie z orzecznictwem, „istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczeniem w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podmiotu, który je otrzymał. Zapłata określonej kwoty pieniężnej wynika natomiast z konieczności wynagrodzenia straty.

Odszkodowanie nie stanowi wynagrodzenia za świadczone usługi, bezpośrednio nie wiąże się z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego do takiego zadośćuczynienia. W konsekwencji stwierdzić należy, iż podatnik nie odnosi żadnej korzyści, nie uzyskuje żadnego przysporzenia. Brak korzyści powoduje, że obowiązek rozliczenia VAT z tytułu otrzymania odszkodowania nie powstanie u podatnika” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego („WSA”) w Warszawie z dnia 13 marca 2019 r., III SA/Wa 2099/18). Powyższy wniosek koresponduje ze wskazaną wyżej alternatywną podstawą prawną roszczenia Wykonawcy o zwrot kosztów pośrednich w przedłużonym terminie realizacji Kontraktu.

Należy wskazać, że powyższe stanowisko rozróżniające zwrot kosztów i odszkodowanie (niepodlegające VAT) od wynagrodzenia (podlegającego VAT) jest podzielane zarówno przez sądy administracyjne, jak i organy podatkowe. Jako przykład można wskazać m.in.:

1. wyrok NSA z dnia 6 lipca 2017 r., I FSK 2173/15, w którym Sąd uznał, iż zwrot kosztów usunięcia usterek i wad jest należnością o charakterze odszkodowawczym, która nie ma związku ze świadczeniem usług opodatkowanych przez spółkę i nie podlega VAT;
2. wyrok NSA z dnia 21 października 2014 r., I FSK 1571/13, w którym Sąd uznał, że za usługę nie może być uznany sam zwrot kosztów dokonany przez wykonawcę, który nie wykonał swojego zobowiązania wobec inwestora. Brak jest bowiem elementu wzajemności. Zwrot ten jest sposobem rozliczenia się pomiędzy stronami umowy, jest czynnością o charakterze cywilnoprawnym dokonaną w celu realizacji roszczeń wynikających z rękojmi za wady a nie świadczeniem usługi;
3. wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 maja 2019 r., III SA/Wa 2690/18, w którym Sąd uznał, że jeśli świadczenie jest wypłacane na podstawie art. 471 k.c., to stanowi formę odszkodowania a organ nie jest uprawniony uznawać tego świadczenia za wynagrodzenie za usługi;
4. wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 listopada 2016 r., I SA/Łd 807/16, w którym Sąd uznał, iż zwrot kosztów naprawy robót w wyniku ugody nie jest opodatkowany VAT. Spółka nie zgadzała się na dokonanie napraw, twierdząc, że przyczynami powstałych awarii są aspekty leżące poza rzetelnością wykonanych przez nią robót. W związku z tym strony zawarły ugodę, w wyniku której spółka zobowiązała się dobrowolnie pokryć część kosztów naprawy wadliwych prac;
5. wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 października 2014 r., I SA/Kr 1089/14 - w przypadku porozumienia co do samodzielnego usunięcia wad przez zlecającego, za zwrotem kosztów przez wykonawcę, nie mamy do czynienia z usługą, lecz świadczeniem o charakterze odszkodowawczym, pozostającym poza zakresem VAT;
6. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 grudnia 2013 r., nr ITPP2/443-1033/13/AW - zapłata przez kontrahenta określonej kwoty stanowiącej równowartość poniesionych kosztów przestoju, wynikającej z niewywiązania się z umowy, nie stanowi ekwiwalentu za dostawę towarów czy też świadczenie usług przez spółkę. Tym samym otrzymane środki pieniężne stanowiące odszkodowanie nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Z tych względów zdaniem Wnioskodawcy zwrot kosztów pośrednich poniesionych przez Wykonawcę w przedłużonym terminie realizacji Kontraktu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.