INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2011 r. (data wpływu 23 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2011 r. (data wpływu 24 października 2011 r.) oraz pismem z dnia 30 listopada 2011 r. (data wpływu 5 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy i pozostałych wspólników spółki cywilnej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym pismami z dnia 12 października 2011 r., Nr IPTPB1/415-204/11-2/KO oraz z dnia 25 listopada 2011 r., Nr IPTPB1/415-204/11-4/KO, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wystąpił o usunięcie braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie Nr IPTPB1/414-204/11-2/KO wysłano w dniu 12 października 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 17 października 2011 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 20 października 2011 r. (data wpływu 24 października 2011 r.), które nadane zostało w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 20 października 2011 r.

Natomiast wezwanie Nr IPTPB1/415-204/11-4/KO wysłano w dniu 25 listopada 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 28 listopada 2011 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 30 listopada 2011 r. (data wpływu 5 grudnia 2011 r.), które nadane zostało w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 30 listopada 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej, którą prowadzi razem z synami. Z dniem 1 września 2011 r. spółka wydzierżawiła, w celu prowadzenia działalności gospodarczej, lokal. Lokal ten należy do Wnioskodawcy i Jego żony (współwłasność łączna). Czynsz za ww. lokal został ustalony na poziomie 6.000 zł miesięcznie – płatny po roku. Przychody z tytułu dzierżawy zostaną opodatkowane zgodnie z zasadami ryczałtu ewidencjonowanego u żony Wnioskodawcy. Wnioskodawca z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zaś jako spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wszystkie koszty związane z utrzymaniem i bieżącymi naprawami ponoszone są ze środków własnych spółki.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 30 listopada 2011 r., Wnioskodawca wskazał, iż koszty uzyskania przychodów są ewidencjonowane w Podatkowej Książce Przychodów i Rozchodów wg metody kasowej, o której mowa w art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatek na czynsz za lokal wydzierżawiony od żony Wnioskodawcy stanowi koszt podatkowy w momencie poniesienia zarówno dla Wnioskodawcy, jak i dla wszystkich wspólników spółki...

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w zakresie zaliczenia czynszu do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Natomiast wniosek odnośnie pozostałych wspólników spółki cywilnej, będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. wydatek stanowi koszt w momencie jego poniesienia, tj. po roku, w momencie zapłaty i jest kosztem dla Wnioskodawcy proporcjonalnie do udziału w zyskach.

Potwierdzeniem tego stanowiska są interpretacje: z dnia 6 listopada 2009 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 12 września 2007 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Spółka cywilna nie stanowi samodzielnego podmiotu prawa; podmiotami prawa pozostają wspólnicy spółki cywilnej. W związku z tym spółka cywilna nie ma własnego mienia - nabywane prawa i zaciągane zobowiązania wchodzą do wspólnego majątku wspólników, stanowiącego ich współwłasność łączną. Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), za przedsiębiorcę uznaje się nie spółkę cywilną, lecz jej wspólników w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Stosownie zaś do z art. 693 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Artykuł 23 ww. ustawy określa negatywny katalog wydatków, które nie należą do kosztów uzyskania przychodu podatkowego. Kosztem uzyskania przychodów nie są bowiem wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanych przepisów, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej. Z dniem 1 września 2011 r. spółka wydzierżawiła w celu prowadzenia działalności gospodarczej lokal, należący do Wnioskodawcy i Jego żony (współwłasność łączna). Przychody z dzierżawy zostaną opodatkowane zgodnie z zasadami ryczałtu ewidencjonowanego u żony Wnioskodawcy.

Zauważyć należy, iż wskazana we wniosku umowa dzierżawy przez Spółkę nieruchomości należącej do Wnioskodawcy i jego żony, została zawarta pomiędzy dwoma odrębnymi uczestnikami obrotu gospodarczego. Z uwagi na powyższe wydatki ponoszone przez spółkę cywilną tytułem najmu przedmiotowej nieruchomości mogą stanowić w całości koszty uzyskania przychodów spółki cywilnej, przy czym, dla Wnioskodawcy ww. wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów, w wielkości proporcjonalnej do Jego udziału w zyskach spółki, stosownie do treści cyt. powyżej art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawca ewidencjonuje koszty uzyskania przychodów w księdze przychodów i rozchodów według metody wynikającej z art. 22 ust. 4 ww. ustawy.

Nie stosuje zatem zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe oraz podatkową księgę przychodów i rozchodów w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego (art. 22 ust. 6 ww. ustawy).

Mając powyższe na uwadze, zgodnie z treścią art. 22 ust. 6b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż czynsz dzierżawny przedmiotowej nieruchomości, opłacany na podstawie zawartej umowy dzierżawy, będzie stanowił koszt uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, proporcjonalnie do jego udziału w zyskach spółki. Wydatek ten powinien być zaewidencjonowany w kosztach uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia.

Ponadto, w związku z tym, iż wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze wspólników spółki cywilnej, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych wspólników spółki.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97 300 Piotrków Trybunalski.