INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2011 r. (data wpływu 13 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2011 r. (data wpływu 14 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur otrzymanych drogą elektroniczną w postaci załącznika w formacie PDF – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur otrzymanych drogą elektroniczną w postaci załącznika w formacie PDF.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 grudnia 2011 r. (data wpływu 14 grudnia 2011 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej produkuje i sprzedaje towary. Dostawa ww. towarów podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). Kontrahentami Spółki są podmioty zlokalizowane na obszarze Polski, jak również w innych krajach niż Polska. Wykonane na ich rzecz czynności Spółka dokumentuje fakturami VAT wystawianymi, co do zasady, w formie papierowej. Spółka wystawia również faktury elektroniczne (w systemie EDI), niemniej skala tego zjawiska jest nieporównywalnie mniejsza w stosunku do ilości faktur wystawianych w formie papierowej. Z uwagi na bardzo dużą liczbę przeprowadzanych transakcji Spółka zastanawia się jednak nad zmianą dotychczasowego schematu wystawiania faktur. Spółka chciałaby bowiem, za zgodą kontrahenta, zrezygnować w większości przypadków z wystawiania faktur papierowych i wystawiać faktury elektroniczne. Faktury te przesyłane byłyby pocztą elektroniczną (tj. e-mailem), w postaci załączników w formacie PDF.

Spółka zawarłaby w tym celu ze swoimi kontrahentami pisemne porozumienie w sprawie tzw. e-faktur. Porozumienie to będzie w formie akceptacji na otrzymywanie faktur w formie elektronicznej, o której mowa w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. z 2010 r. nr 249, poz. 1661; dalej: „rozporządzenie ws. faktur elektronicznych” lub „rozporządzenie ws. e-faktur”). W porozumieniu tym odbiorca faktur oświadczy, że zezwala na przesyłanie drogą elektroniczną faktur elektronicznych w postaci plików w formacie PDF wystawianych przez wystawcę (Spółkę) zgodnie z obowiązującymi przepisami. Odbiorca dla powyższego celu poda Spółce w przedmiotowym porozumieniu ścisłe określony adres e-mail, na który faktury będą przez Spółkę wysyłane e-mailem w postaci załącznika w formacie PDF. W porozumieniu tym będzie również określony adres e-mail Spółki, z którego faktury sprzedaży Spółki będą przesyłane do kontrahentów, którzy wyrazili zgodę na taką formę przesyłania faktur. Według wyżej opisanego schematu, oprócz faktur sprzedaży przesyłane będą również faktury korygujące i duplikaty faktur.

Spółka chciałaby również otrzymywać faktury zakupu drogą elektroniczną. Dla tego celu Spółka zawrze ze swoimi dostawcami stosowne porozumienie, o którym mowa w § 3 rozporządzenia ws. e-faktur, w którym wyrazi akceptację na otrzymywanie faktur elektronicznych. W porozumieniu tym, podobnie jak w przypadku porozumienia wysyłanego przez Spółkę do jej kontrahentów, podany będzie konkretny adres e-mail kontrahenta, z którego Spółka będzie otrzymywać faktury zakupu. Spółka z kolei, stworzy odrębny adres e-mail i poda go kontrahentowi, z którym podpisze porozumienie na otrzymywanie faktur zakupowych drogą elektroniczną. Faktury zakupu wystawione dla Spółki będą przesyłane wyłącznie na podany adres e-mail. Na wskazany adres e-mail będą również przesyłane faktury korygujące i ewentualne duplikaty faktur. Faktury otrzymywane przez Spółkę będą przesyłane e-mailem w postaci załącznika w formacie PDF.

W piśmie z dnia 9 grudnia 2011 r., będącym uzupełnieniem wniosku Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Sposób przesyłania faktur e-mailem w postaci plików w formacie PDF, opisany przez Spółkę we wniosku o wydanie przedmiotowej interpretacji indywidualnej, w ocenie Spółki:

1. gwarantuje pewność co do tożsamości dokonującego dostawy (wystawcy faktur),
2. gwarantuje, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymanie faktury drogą elektroniczną (e-mailem) w postaci załącznika w formacie PDF, w sposób opisany w stanie faktycznym, uprawnia Spółkę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z takiej faktury elektronicznej...

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie e-faktury od dostawcy towarów i usług w postaci pliku w formacie PDF na zasadach opisanych w stanie faktycznym (tj. z konkretnego adresu e-mail dostawcy na konkretny adres e-mail Spółki) będzie uprawniało Spółkę do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary lub usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższy sposób otrzymywania faktur zakupowych zapewnia bowiem autentyczność pochodzenia i integralność treści otrzymywanych faktur elektronicznych. Zgodnie z art. 86 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje, co do zasady, w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18 (art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT). Jeśli jednak podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy o VAT). W świetle przywołanych regulacji stwierdzić zatem należy, że kwota podatku naliczonego wynika z otrzymanych przez podatnika faktur. Natomiast prawo do odliczenia uzależnione jest od otrzymania przez podatnika faktury.

Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Poznaniu z dnia 3 luty 2011 r., sygn. akt I SA/Po 937/10, „otrzymanie - zgodnie z definicją słownikową - zakłada wejście przez podatnika w posiadanie faktury. Dla prawidłowości zmniejszenia podatku należnego nie jest więc istotne, kiedy dany dokument zostanie wystawiony, ale decyduje fizyczne posiadanie tego dokumentu („otrzymanie”) przez podatnika. W praktyce istnieje utożsamienie prawa do odliczenia podatku z posiadaniem oryginału faktury”. Sąd twierdzi dalej, że z gospodarczego punktu widzenia, podatnik może powiadomić swojego kontrahenta o wielkości długu w dowolnej formie, w zależności od umowy zawartej pomiędzy stronami. Jednak, dla celów podatkowych, ustawodawca narzucił określoną formę dokumentu powiadamiającego kontrahenta o wielkości długu w postaci faktury (art. 106 ust. 1 ustawy o VAT). Jak już wcześniej wspomniano faktury te mogą być wystawiane w formie papierowej lub elektronicznej. „Faktury papierowe i elektroniczne powinny być traktowane równo, a obciążenie administracyjne związane z fakturowaniem papierowym nie powinno się zwiększyć. Faktury muszą odzwierciedlać faktyczne transakcje, dlatego należy zapewnić ich autentyczność, integralność i czytelność. Autentyczność i integralność faktur elektronicznych można również zapewnić za pomocą wykorzystania niektórych istniejących technologii, takich jak elektroniczna wymiana danych (EDI) i zaawansowane podpisy elektroniczne. Ponieważ jednak istnieją również inne technologie nie należy wymagać od podatników stosowania żadnej szczególnej technologii fakturowania elektronicznego” (WSA w Poznaniu w wyroku cytowanym powyżej). A contrario, akceptowalne są wszelkie inne poza wymienionymi w rozporządzeniu ws. faktur elektronicznych metody przesyłania faktur w formie elektronicznej pod warunkiem spełnienia warunków, o których mowa w § 4 ww. rozporządzenia. W wyjaśnieniach Ministra Finansów, o których wcześniej była mowa, jako przykład akceptowanych formatów elektronicznych za pomocą których mogą być wystawiane i przesyłane faktury elektroniczne wymieniono pliki PDF, doc. i inne, udostępniane na serwerze wystawcy, jak również np. przesyłane mailem. Dlatego też, zdaniem sądu w wyroku, o którym mowa powyżej „spółka będzie mogła obniżyć kwotę podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur wystawionych w formacie dokumentu przenośnego PDF (Portale Document Format) tworzonego w programie Adobe Acrobat. Program Adobe Acrobat konwertuje elektroniczne dokumenty do formatu PDF, który może zostać następnie wyświetlony na wielu innych platformach, bez względu na to, w jakim systemie operacyjnym i programie został oryginalnie stworzony. Zapisywane w nim są wszystkie elementy drukowanego dokumentu, a więc tekst i grafika. Pliki w formacie PDF zawierają np. ilustrowane podręczniki. Faktura w formacie dokumentu przenośnego PDF jest dokumentem, którego treści nie można zmienić. Dostarczenie elektronicznego dokumentu - faktury z oznaczeniem ORYGINAŁ pocztą tradycyjną czy elektronicznie nie zmienia charakteru tego dokumentu. W tej sytuacji nie można także mówić o braku skutecznego doręczenia faktur. Przesyłanie faktur pocztą elektroniczną (e-mail) w formacie dokumentu przenośnego PDF należy uznać za dopuszczalne i nie skutkujące wyłączeniem prawa do odliczenia podatku VAT. Jedynie niedoręczenie faktury (e-mailem, pocztą) w ogóle spowoduje, że nie doszło do wprowadzenia faktury do obrotu prawnego. Otrzymaną tą drogą fakturę po wydrukowaniu można traktować jako dokument stanowiący podstawę do odliczenia podatku naliczonego (...). Przeciwna argumentacja godzi w neutralność VAT i zasadę proporcjonalności, która powinna być uwzględniana przy interpretacji przepisów o charakterze technicznym, takich jak przepisy dotyczące zasad wystawiania i przechowywania faktur”.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że otrzymane przez nią faktury drogą elektroniczną wysłane z konkretnego adresu e-mail kontrahenta Spółki na adres e-mail podany przez Spółkę w podpisanym uprzednio porozumieniu, w postaci pliku w formacie PDF, uprawniają Spółkę do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tak otrzymanych faktur elektronicznych. Spółka będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym otrzyma fakturę e-mailem od swojego kontrahenta lub też w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, zgodnie z art. 86 ust. 10 i 11 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z ww. przepisów wynika, iż podstawą do odliczenia podatku naliczonego są otrzymane przez podatnika faktury VAT, dokumentujące nabycie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie art. 106 ust. 10 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji może określić, w drodze rozporządzenia, sposób i warunki wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, uwzględniając:

1. konieczność odpowiedniego dokumentowania sprzedaży i identyfikacji czynności dokonanych przez grupy podatników;
2. potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku;
3. konieczność zapewnienia jednoznacznej identyfikacji wystawcy faktury oraz konieczność zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności, niezaprzeczalności i nienaruszalności wystawianym i przesyłanym fakturom;
4. stosowane techniki w zakresie wystawiania i przesyłania dokumentów w formie elektronicznej i kodowania danych w tych dokumentach.
   
   

Natomiast art. 106 ust. 11 ustawy stwierdza, że minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, może określić, w drodze rozporządzenia, zasady przechowywania oraz tryb udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej faktur przesyłanych drogą elektroniczną, uwzględniając przepisy prawa Unii Europejskiej, potrzebę zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku oraz stosowane techniki w zakresie przesyłania danych w formie elektronicznej i kodowania tych danych.

Kwestię przesyłania oraz przechowywania faktur w formie elektronicznej od dnia 1 stycznia 2011 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. nr 249, poz. 1661), zwane dalej rozporządzeniem, wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 10 i 11 ustawy.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektronicznym, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury, zwanej dalej „akceptacją”.

Akceptacja albo jej cofnięcie może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

Pojęcie autentyczności pochodzenia faktury - w myśl § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia - oznacza pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.

Natomiast przez integralność treści faktury - w myśl § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia - rozumie się to, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

1. bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450 z późn. zm.), weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
2. elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.
   
   

Prawodawca zdefiniował co należy rozumieć przez autentyczność pochodzenia faktury oraz integralność treści faktury. Jako przykład systemów zapewniających zachowanie ww. warunków podał bezpieczny podpis elektroniczny oraz elektroniczną wymianę danych (EDI). Przy czym jest to katalog otwarty i dopuszczalne są wszelkie inne metody przesyłania faktur drogą elektroniczną, gwarantujące autentyczność pochodzenia faktury oraz integralność treści faktury.

Konieczne zatem jest stworzenie metod gwarantujących spełnienie powyższych wymogów które jednak ma określić sam podatnik. Rozporządzenie nie określa, czy autentyczność pochodzenia i integralność treści należy zapewnić stosując rozwiązania informatyczne czy też odpowiednio opisane rozwiązania biznesowe (np. zapisane w umowie procedury).

Powyższe zmiany zostały wprowadzone w związku z przyjęciem Dyrektywy Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającej Dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania (Dz. Urz. UE L nr 189), która to miała na celu m.in. liberalizację obecnych standardów przesyłania i przechowywania faktur elektronicznych tak, aby faktury papierowe i faktury elektroniczne były traktowane w ten sam sposób. Nowa redakcja art. 233 Dyrektywy 112 regulująca ww. kwestie, została dokonana w taki sposób, aby kwestie techniczne wystawiania, przesyłania i przechowywania faktur całkowicie pozostawić w gestii podatnika, ograniczając rolę państw członkowskich jedynie do funkcji weryfikatora przyjętych przez podatników procedur umożliwiających kontrolę prawidłowości rozliczania podatku VAT. Ocena „prawidłowości” faktury jako dowodu ma być dokonywana z perspektywy „autentyczności” jej pochodzenia, zachowania „integralności treści” oraz jej „czytelności”. Kontrolę faktury pod tym kątem ma zapewnić sam podatnik, przy czym Dyrektywa 112 podpowiada podatnikowi, że można ten efekt uzyskać za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jedynie jako przykład tego typu systemów kontroli podaje się rozwiązania oparte na bezpiecznym (zaawansowanym) podpisie elektronicznym lub systemie elektronicznej wymiany informacji (EDI).

Zgodnie z § 4 rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane w formie elektronicznej pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż za fakturę elektroniczną należy uznać taki dokument, co do którego zapewniona jest tożsamość wystawcy (sprzedawcy) oraz nienaruszalność treści i został przesłany drogą elektroniczną po uprzedniej akceptacji odbiorcy (nabywcy) co do takiej formy przesyłania faktur.

W tym miejscu wskazać należy, że od dnia 1 kwietnia 2011 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 68, poz. 360).

W myśl § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca.

Natomiast § 19 ust. 2 cyt. rozporządzenia wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do faktur i faktur korygujących przesyłanych w formie elektronicznej. W przypadku tych faktur sprzedawca przesyła je, w tym udostępnia, nabywcy, zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej produkuje i sprzedaje towary. Z uwagi na bardzo dużą liczbę przeprowadzanych transakcji zastanawia się jednak nad zmianą dotychczasowego schematu wystawiania faktur. Spółka chciałaby bowiem, za zgodą kontrahenta, zrezygnować w większości przypadków z wystawiania faktur papierowych i wystawiać faktury elektroniczne. Faktury te przesyłane byłyby pocztą elektroniczną (tj. e-mailem), w postaci załączników w formacie PDF. Spółka chciałaby również otrzymywać faktury zakupu drogą elektroniczną. Dla tego celu Spółka zawrze ze swoimi dostawcami stosowne porozumienie, w którym podany będzie konkretny adres e-mail kontrahenta, z którego Spółka będzie otrzymywać faktury zakupu. Wnioskodawca wskazał, iż sposób przesyłania faktur e-mailem w postaci plików w formacie PDF gwarantuje pewność co do tożsamości dokonującego dostawy (wystawcy faktur) oraz gwarantuje, że w fakturze nie będą zmienione dane, które powinna zawierać faktura.

Z powyższego wynika, iż Spółka stworzy odrębny adres e-mail i poda go kontrahentowi, z którym podpisze porozumienie na otrzymywanie faktur zakupowych drogą elektroniczną. Faktury zakupu wystawione dla Spółki będą przesyłane wyłącznie na podany adres e-mail. Na wskazany adres e-mail będą również przesyłane faktury korygujące i ewentualne duplikaty faktur. Faktury otrzymywane przez Spółkę będą przesyłane e-mailem w postaci załącznika w formacie PDF.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż w przypadku gdy otrzymane przez Wnioskodawcę drogą elektroniczną faktury w formacie PDF, niebędące przy tym fakturami przesłanymi z wykorzystaniem bezpiecznego podpisu elektronicznego lub systemu danych elektronicznych (EDI), będą zapewniały autentyczność pochodzenia i integralność treści, to Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w ww. fakturach w zakresie, w jakim towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Końcowo wskazać należy, że ocena prawidłowości przewidywanego sposobu (systemu) przesyłu faktur w formie elektronicznej oraz wypełnienia warunków zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści przesyłanych faktur wymaga wiedzy specjalistycznej. Zatem tej oceny będzie mógł dokonać właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w toku kontroli podatkowej lub skarbowej, bowiem postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się jedynie na interpretacji prawa podatkowego. Przepisy rozporządzenia - jak wskazano wyżej - nie określają konkretnych wymogów technicznych w przedmiotowym zakresie, tak więc każde rozwiązanie techniczne, o ile zagwarantuje spełnienie wymogów prawa podatkowego będzie prawidłowe. Podkreśla się także, iż tut. organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje odpowiednimi narzędziami, w tym określonymi w Dziale IV ustawy Ordynacja podatkowa, umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania, w trakcie którego mógłby pozyskać wiedzę specjalistyczną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednocześnie dodać, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, w szczególności w zakresie terminu rozliczenia otrzymanej faktury w deklaracji podatkowej, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Dodatkowo tut. organ wskazuje, iż w zakresie sposobu przesyłania drogą elektroniczną faktur elektronicznych w postaci załącznika w formacie pliku PDF wydana została odrębna interpretacja indywidualna nr IPTPP2/443-564/11-7/JS.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż powołany przez Zainteresowanego wyrok sądowy jest rozstrzygnięciem w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.