Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.376.2020.2.AW
z 21 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2020 r. data wpływu 2 czerwca 2020 r.) – uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2020 r. (data wpływu 17 lipca 2020 r.) oraz pismem z dnia 18 sierpnia 2020 r. (data wpływu 18 sierpnia 2020 r.) – o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości gruntowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości gruntowych. Wniosek został uzupełniony w dniu 17 lipca 2020 r. (data wpływu) oraz w dniu 18 sierpnia 2020 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest właścicielem 2 działek o powierzchni 0,0820 ha i o powierzchni 0,0760 ha, które zostały nabyte do majątku wspólnego małżeństwa w dniu 21 czerwca 2000 r. oraz działki o powierzchni 0,0834 ha, która została nabyta do majątku wspólnego w dniu 29 października 2007 roku.

W dniu 9 lipca 2013 r. małżonek Wnioskodawczyni darował jej swoją część działek i stały się one jedynie jej własnością.

Zgodnie z uchwałą Rady Miasta z dnia 25 stycznia 2015 r. z późniejszymi zmianami, działki przeznaczone są pod teren usług i zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z podstawowym przeznaczeniem gruntów pod realizację usług komercyjnych i publicznych oraz innych usług publicznych, którym towarzyszyć może zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna różnych typów, a ponadto działki nie są położone w obszarze rewitalizacji, w myśl ustawy z dnia 7 października 2015 r. o rewitalizacji, a ponadto Rada Miasta nie podjęła uchwały o ustanowieniu obszarów zdegradowanych i obszarów rewitalizacji zastrzegającej prawo pierwokupu.

Od dnia zakupu działki są nieużytkowane, nie były wynajmowane ani dzierżawione. W okresie ostatnich trzech miesięcy działka była dzierżawiona na rzecz spółki akcyjnej z siedzibą w K, na rzecz której Wnioskodawczyni zamierza sprzedać działkę.

Na działkę nie były wydawane pozwolenia na budowę oraz warunki zabudowy. Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawczyni podpisała przedwstępną umowę sprzedaży działki o następujących warunkach:

1. Uzyskania przez kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości składającej się z działek obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi kupującego, w tym obiektem handlowym o powierzchni użytkowej 526,30 m2 w tym sala sprzedaży o powierzchni minimum 20 miejsc postojowych;
   
2. Uzyskania przez kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ lub zarządcę drogi zezwalającej na lokalizację zjazdu na przedmiotową nieruchomość według koncepcji kupującego na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25 (dwadzieścia pięć) ton, bez konieczności przebudowy układu drogowego wraz z niezbędnymi dokumentami umożliwiającymi obsługę komunikacji, a także uzyskania zapewnienia zarządcy drogi o niewprowadzeniu ograniczeń tonażowych utrudniających obsługę komunikacyjną nieruchomości;
   
3. Niestwierdzenia przez kupującego ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości skutkującego koniecznością rekultywacji;
   
4. Wydania przez właściwy organ prawomocnej i ostatecznej decyzji o scaleniu działek;
   
5. Potwierdzenia przez kupującego badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych;
   
6. Uzyskania przez kupującego warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją kupującego, pozwalających na realizację planowanej inwestycji w okresie sześć miesięcy od dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży;
   
7. Uzyskania warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem handlowym;
   
8. Uzyskania przez sprzedającego własnym kosztem i staraniem najpóźniej do dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży indywidualnej interpretacji podatkowej wydanej przez właściwego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) o konieczności nalicania bądź zwolnieniu z naliczania podatku VAT;
   
9. Łącznego nabycia przez kupującego prawa własności działek;
   
10. Uzyskania od sprzedającego w treści umowy oświadczeń o następującej treści:
    
    
    
    
    1. „sprzedający oświadcza, że w zakresie zbycia nieruchomości objętej niniejszą umową nie współpracuje z biurami pośrednictwa lub innymi podmiotami pośredniczącymi w obrocie nabywaną nieruchomością”;
       
    2. sprzedający zobowiązuje się do złożenia w przyrzeczonej umowie sprzedaży oświadczenia o następującej treści: „sprzedający zobowiązuje się nie podejmować jakichkolwiek czynności oraz powstrzymywać się od dokonywania jakichkolwiek celowych działań zarówno faktycznych jak i prawnych uniemożliwiających realizację przez kupującego na nabywanej nieruchomości planowanej inwestycji budowlanej, w szczególności powodujących opóźnienie procesu inwestycyjnego. Sprzedający oświadcza, że w przypadku uniemożliwienia lub utrudniania kupującemu realizacji planowanej inwestycji na przedmiotowej działce sprzedający zapłaci kupującemu karę umowną w wysokości 20 000 zł (dwadzieścia tysięcy złotych) za każdy miesiąc opóźnienia procesu inwestycyjnego, w terminie siedem dni licząc od dnia otrzymania wezwania do zapłaty określonej kwoty kary umownej”;
       
    3. „sprzedający w przypadku naruszenia warunków umowy w zakresie złożenia nieprawdziwych oświadczeń co do braku obciążenia nieruchomości umowami najmu czy dzierżawy zapłaci kupującemu karę umowną w wysokości 5 000 zł (pięciu tysięcy złotych) i to w terminie siedem dni licząc od dnia otrzymania wezwania do zapłaty kary umownej. Zastrzeżona kara umowna nie wyłącza prawa kupującego do dochodzenia odszkodowania przekraczającego wysokość zastrzeżonej kary umownej”.

Wnioskodawczyni oraz Spółka Akcyjna nie są podmiotami powiązanymi na podstawie art. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sprzedaż działek nie była reklamowana w mediach, podatnik nie korzystał też z usług agencji nieruchomości nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami, a działki stanowią jego majątek osobisty.

W uzupełnieniu wniosku wskazano ponadto:

1. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, jest lekarzem medycyny – jest to gabinet stomatologiczny;
   
2. Nieruchomości gruntowe do majątku wspólnego były nabyte na podstawie umów sprzedaży;
   
3. Nieruchomości gruntowe były nabyte kilkoma umowami sprzedaży. Następnie jedną umową darowizny mąż przekazał swoją część na rzecz Wnioskodawczyni;
   
4. W momencie zakupu działki miały przeznaczenie pod zabudowę jednorodzinną z funkcją usługową;
   
5. Działki zostały nabyte z własnych oszczędności;
   
6. Celem nabycia działek była budowa domu jednorodzinnego;
   
7. Darowizna działek na rzecz Wnioskodawczyni odbyła się jedną umową;
   
8. Nie było szczególnych powodów, z jakich małżonek dokonał darowizny na rzecz Wnioskodawczyni części działek należących do majątku wspólnego, małżonkowie wspólnie ustalili że tak chcą. Wnioskodawczyni jest związana rodzinnie z Kraśnikiem i małżeństwo uznało, że tak będzie dobrze;
   
9. Wnioskodawczyni nie wie dokładnie, kiedy zamierza zbyć działkę, z powodu pandemii COVID 19 terminy się wydłużają. Może to być rok 2021;
   
10. Nie były podejmowane działania w celu podwyższenia wartości działki;
    
11. O wydanie decyzji o pozwolenie na budowę będzie występował nabywca działki;
    
12. O wydanie pozostałych pozwoleń i warunków będzie występował nabywca działki;
    
13. Sprzedaż działek nie była reklmowana;
    
14. Kupujący szukał działki w K, zapytał sąsiadów o właściciela i skontaktował się z Wnioskodawczynią z zapytaniem czy nie chce sprzedać;
    
15. Tak, Wnioskodawczyni posiada inne nieruchomości;
    
16. Są to:
    
    
    
    
    1. dom w K – własność;
       
    2. mieszkanie w Z – własność;
       
    3. współudział na zasadach wspólnoty małżeńskiej w dwóch mieszkaniach w L;
       
    4. współudział na zasadach wspólnoty małżeńskiej w budynku usługowym w L;
       
       
       
17. Wnioskodawczyni nie planuje sprzedaży powyższych nieruchomości;
    
18. Wnioskodawczyni nigdy nie dokonywała sprzedaży nieruchomości;
    
19. W najbliższej dającej się przewidzieć przyszłości Wnioskodawczyni nie zamierza nabywać nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż gruntu będzie zwolniona od podatku na postawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991, Nr 80, poz. 350 z późniejszymi zmianami) źródłami przychodów są: odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:

1. Nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. Spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. Prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. Innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zmiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zmiany.

Biorąc pod uwagę powyższy przepis Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż gruntu będzie podlegała zwolnieniu z podatku dochodowego, ponieważ nastąpi po upływie 5 lat od nabycia oraz podatnik nie sprzeda gruntu w zakresie prowadzonej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych – ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – działań podjętych przez Wnioskodawczynię do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o których mowa we wniosku, bowiem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności nie wynika, aby przychody z planowanej sprzedaży nieruchomości można było zakwalifikować, jako uzyskiwane ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zachowanie Wnioskodawczyni w odniesieniu do posiadanych nieruchomości wskazuje bowiem na czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe racjonalne gospodarowanie tym majątkiem. Nie są to działania o charakterze inwestycyjnym, ukierunkowane na osiągnięcie zysku, które są typowe dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Tym samym, w wyniku sprzedaży ww. działek po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W odniesieniu do kwestii opodatkowania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wskazać natomiast należy, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje bowiem generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, jeżeli nie jest dokonywane w wykonywaniu działalności gospodarczej i następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła nieruchomości w 2000 i w 2007 roku. Następnie małżonek Wnioskodawczyni w 2013 r. darował jej swoją część działek i stały się one jedynie jej własnością. Do zbycia przedmiotowych działek dojdzie najprawdopodobniej w 2021 roku.

Tym samym, nienastępująca w wykonaniu działalności gospodarczej sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ta nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do ich nabycia. Zatem, uzyskana z ww. sprzedaży kwota nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Nadmienić przy tym należy, że Wnioskodawczyni uzasadniając swoje stanowisko powołuje się na nieaktualną publikację ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych., wskazując jednocześnie jako podstawę braku opodatkowania dochodu ze zbycia nieruchomości zwolnienie podatkowe. Przepis przywołany przez Wnioskodawczynię wskazuje natomiast na brak źródła przychodów w związku ze zbyciem – poza działalnością gospodarczą – nieruchomości po upływie 5 lat od końca roku podatkowego, w którym nieruchomości te zostały nabyte.

Końcowo organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku oraz jego uzupełnieniu zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.