Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.246.2020.3.PM
z 9 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia ((…) 2020 r. (data wpływu (…) 2020 r.) uzupełniony pismem z dnia (…) 2020 r. (data wpływu (…) 2020 r.) oraz pismem z dnia (…) 2020 r. (data wpływu (…) 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu (…) 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Wniosek uzupełniono w dniu (…) 2020 r. oraz (…) 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, dodatkową opłatę od wniosku oraz poprawnie sformułowane pytanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1999 r. Wnioskodawca poprzez darowiznę ze strony najbliższej rodziny zgodnie z zapisem w akcie notarialnym został właścicielem gospodarstwa oraz pola o łącznej powierzchni 15 ha i 18 ar. Są to grunty rolne, które w 1/4 części działki posiadają warunki zabudowy. W 2008 r. Wnioskodawca podjął budowę domu w oparciu o kredyt, wówczas zdecydował się na sprzedaż działek. Środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawca przeznaczył na cele budowlane oraz na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu. W 2015 r. Wnioskodawca sprzedał działkę za kwotę 50.000 zł, w 2018 r. na łączną kwotę 230.000 zł , w 2019 r. za 100.000 zł, w 2020 r. za 60.000 zł. Wnioskodawca zaznaczył, że będą inne transakcje przekraczające kwotę 200.000 zł.

Pismem z dnia (…) 2020 r. Zainteresowany przeformułował pytanie i udzielił odpowiedzi na część pytań zawartych w wezwaniu. Wnioskodawca wskazał, że w 1999 r. poprzez darowiznę ze strony najbliższej rodziny zgodnie z zapisem w akcie notarialnym Repetorium A Nr (…) został właścicielem gospodarstwa rolnego położonego w dwóch miejscowościach (…) i (…) gm. (…) o powierzchni 15 ha i 18 ar. Z gospodarstwa zostały wydzielone działki. W 2018 r. została sprzedana jedna działka rolna w miejscowości (…) o pow. 1 ha i 65 ar za kwotę 150.000 zł zgodnie z Aktem notarialnym Repertorium „A” nr (…) z dnia (…) r. oraz w (…) zostały sprzedane dwie działki rolne, jedna o pow. 18 ar za kwotę 30.000 zł zgodnie z Aktem notarialnym Repertorium „A” nr (…) z dnia (…) r. oraz działka rolna o pow. 18,47 ar za kwotę 50.000 zł Aktem notarialnym z dnia (…) 2018 r. Sprzedane działki nie miały warunków zabudowy i nie posiadały w momencie sprzedaży miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zakupu dokonały osoby prywatne. Przed dokonaniem sprzedaży działki służyły do uprawy zbóż. Zakupu działek dokonały osoby z bliskiego otoczenia, można powiedzieć sąsiedzi. Wnioskodawca nie ogłaszał sprzedaży działek w mediach, informacja została przekazane poprzez sąsiadów, wśród których znalazła się osoba zainteresowana kupnem działki rolnej.

Działka nr 1 oznaczona w ewidencji gruntów nr (…).

Działka nr 2 oznaczona w ewidencji gruntów nr (…).

Działka nr 3 oznaczona w ewidencji gruntów nr (…).

Dla działki rolnej w (…) nr (…) była sporządzona umowa przedwstępna ze względu na ustawę o lasach – pierwokup. Lasy państwowe nie były zainteresowane kupnem. Działkę nr (…) nabyli rolnicy (małżonkowie).

Dla działki (…) i (…) nie było umów przedwstępnych.

Wnioskodawca nie reklamował sprzedaży działek. Sprzedaż wynikła bezwiednie poprzez rozmowę z sąsiadami. Zainteresowany nadmienił, że nosi się z zamiarem sprzedaży działek. W taki sposób znalazły się osoby zainteresowane. Wszystkie osoby, które kupiły działki są z gminy (…).

Wnioskodawca sprzedał działki z myślą o spłacie kredytu wziętego na budowę domu. Zainteresowany poinformował, że poprzedni dom, w którym mieszkał musiał zburzyć, ponieważ nie nadawał się do zamieszkania ani do remontu. Kredyt zaciągnięty przez Wnioskodawcę w 2008 r. nie wystarczył na wykończenie domu. Spłata rat i wykończenie domu było dużym obciążeniem dla Wnioskodawcy i jego rodziny.

Dobry rozwiązaniem, alternatywą na spokojne życie dla Zainteresowanego była sprzedaż działek. Wnioskodawca spłacił kredyt w całości i wykończył dom w 90%.

Zainteresowany nie sprzedawał działek w celach handlowych. Wszystkie pieniądze zainwestował w dom, w gospodarstwo, dla poprawy warunków rodziny. Przed zbyciem działek Sprzedający nie dokonywał żadnych czynności na działkach. Dla wydzielonych działek (…) i (…) w (…) Wnioskodawca wytyczył drogę dojazdową do działek. Działki nie były zabudowane.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia (…) 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że uzupełnienie braków formalnych pisma z dnia (…) 2020 r. należy do uzupełnienia wniosku o numerze sygnatury 0112-KDIL3.4012.246.2020.1.PM (…) z dnia (…) 2020 r. Zainteresowany wnioskuje o interpretację zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzeń przyszłych, elementów istotnych, uzasadnienia możliwości oceny prawnej tego stanu. W 1999 r. Wnioskodawca poprzez darowiznę ze strony najbliższej rodziny został właścicielem gospodarstwa rolnego położonego w dwóch miejscowościach (…) oraz (…) w gminie (…). Jest to jedno gospodarstwo o powierzchni 15 ha i 18 ar. Zabudowane domem drewnianym, stodołą i oborą. Po kilku latach dochody z gospodarstwa zaczęły spadać. Budynki ulegały degradacji. W 2008 r. Wnioskodawca zmuszony był zburzyć dom, ponieważ nie nadawał się do remontu i zamieszkania. Zainteresowany zaciągnął kredyt w banku i zaczął budowę nowego domu. Kwota zaciągniętego kredytu nie wystarczyła na budowę i wykończenie domu. Spłata rat, wykończenie domu, bieżące życie stały się bardzo dużym obciążeniem dla Wnioskodawcy i jego rodziny. Dobrym rozwiązaniem, alternatywą była sprzedaż części gospodarstwa (pola).

Dlatego pomyślał o wydzieleniu kilku mniejszych działek i ich sprzedaży. Dzięki temu Wnioskodawca spłacił dług w banku i poprawił kondycję finansową domowego budżetu.

W dalszej części uzupełnienia Wnioskodawca w odpowiedzi na pytania tut. Organu o treści:

1. 1. „Ile działek wydzielonych z gospodarstwa oraz pola o łącznej powierzchni 15 h i 18 ar sprzedał Wnioskodawca w przeszłości (tj. w 2015 r., 2018r., 2019 r. i 2020 r.)? Należy podać numery działek oraz datę ich sprzedaży” – wskazał, że „do chwili obecnej z gospodarstwa wydzielił 6 działek o mniejszej powierzchni. W 2015 r. doszło do sprzedaży pierwszej działki.
      Dnia (…) 2015 r. działka o nr (…).
      Dnia (…) 2018 r. działka o nr (…).
      Dnia (…) 2018 r. działka o nr (…).
      Dnia (…) 2018 r. działka o nr (…).
      W 2019 r. nie doszło do sprzedaży działek.
      Dnia (…) 2020 r. działka o nr (…).
      Dnia (…) 2020 r. działka o nr (…)”.
   2. „Czy sprzedane działki na moment ich zbycia były objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego? Jeśli tak, to jakie było przeznaczenie tych działek (wskazać numery) wynikające z tego dokumentu?” – wskazał, że „sprzedane działki wszystkie na dzień sprzedaży nie posiadały miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego”.
   3. „Czy dla sprzedanych działek (na moment ich zbycia) była wydana decyzja/decyzje o warunkach zabudowy? Należy wskazać numery działek, dla których była wydana decyzja/decyzje oraz jakie przeznaczenie działki z niej/z nich wynika oraz kto występował o wydanie warunków zabudowy?” – wskazał, że „dla sprzedanych działek, do momentu ich zbycia, nie były wydane warunki zabudowy. Sprzedałem wszystkie jako działki rolne”.
   4. „W jaki sposób sprzedane działki były wykorzystywane przez Wnioskodawcę od momentu ich nabycia do momentu zbycia?” – wskazał, że „do czasu sprzedaży wszystkie działki wykorzystywałem jako działki uprawne – rolne (sadziłem ziemniaki, siałem zboże)”.
   5. „Czy sprzedane działki były udostępniane przez Wnioskodawcę na podstawie umów cywilnoprawnych (np. najem, dzierżawa)? Jeżeli tak, to czy były to umowy odpłatne i w jakim czasie były zawarte? Należy podać numery działek, które były przedmiotem ww. umów” – wskazał, że „sprzedane działki nie były udostępniane przeze mnie na podstawie, np. najmu, dzierżawy. Dysponowałem tylko ja osobiście”.
   6. „Czy Wnioskodawca w stosunku do sprzedanych działek ponosił jakiekolwiek nakłady w celu ich uatrakcyjnienia (np.: wydzielenie dróg wewnętrznych, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości gruntu, podział, uzbrojenie w media itp.)?” – wskazał, że „uatrakcyjnienie działek jakie poczyniłem to wydzielenie drogi wewnętrznej, podział na mniejsze, nie uzbroiłem terenu działek w media”.
   7. „Czy Wnioskodawca w odniesieniu do sprzedanych działek ogłaszał ich sprzedaż w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu bądź podejmował inne działania marketingowe? Jeżeli tak, to należy wskazać jakie” – wskazał, że „nie reklamowałem ich w mediach, środkach masowego przekazu (prasie, radio). Nie podejmowałem działań marketingowych. Wszystkie działki sprzedałem po sąsiedzku. Nabywcy są mieszkańcami gminy (…)”.
   8. „Czy na sprzedanych działkach była prowadzona przez Wnioskodawcę działalność rolnicza?” – wskazał, że „przed sprzedażą na działkach prowadziłem działalność rolniczą”.
   9. „Czy ze sprzedanych działek były dokonywane dostawy (sprzedaż) produktów rolnych?” – wskazał, że „ze sprzedanych działek produkty (zbiory) przeznaczałem na cele własne. Warzywa, owoce, ziemniaki na konsumpcję. Produkcja była zbyt mała, nie prowadziłem sprzedaży, dostaw”.
   10. „Czy sprzedane działki były wykorzystywane w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy? Jeśli tak, to jaki był zakres tej działalności? Należy wskazać numery działek, które były wykorzystywane oraz szczegółowo opisać zakres tej działalności” – wskazał, że „na sprzedanych działkach nie prowadziłem działalności gospodarczej”.
2. „Jeśli sprzedane działki wydzielone z gospodarstwa oraz pola były działkami zabudowanymi należy wskazać (odpowiedzi należy udzielić odrębnie dla każdego budynku, budowli – ze wskazaniem na jakiej działce się znajdują):
   1. jakie budynki, budowle w rozumieniu art. 3 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.) znajdowały się na tych działkach ?
   2. kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie (zajęcie, oddanie do używania, rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne) budynków, budowli posadzonych na sprzedanych działkach?
   3. czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynków, budowli lub ich części posadowionych na sprzedanych działkach, a ich dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata?
   4. czy Wnioskodawca w odniesieniu do budynków, budowli lub ich części ponosił wydatki na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% ich wartości początkowej? Jeżeli tak, to należy wskazać kiedy wydatki te zostały poniesione oraz czy budynki, budowle lub ich część po ulepszeniach były w całości oddane do używania i kiedy to nastąpiło (należy wskazać dokładną datę)?
   5. czy od wydatków na ulepszenie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego?” – wskazał, że sprzedane działki wydzielone z gospodarstwa (pola) nie były działkami zabudowanymi. Na żadnej ze sprzedanych działek nie było budynków ani mieszkalnych ani gospodarczych”.
3. „Czy przed sprzedażą przedmiotowych działek (tj. w 2015 r., w 2018 r., w 2019 r. oraz w 2020 r.) Wnioskodawca zawierał z kupującymi „przedwstępne umowy sprzedaży”? Jeżeli tak to należy wskazać jakie były postanowienia (warunki) tych umów? Należy wskazać dla każdej sprzedanej działki odrębnie: czy po zawarciu umowy przedwstępnej Kupujący na działce dokonywał inwestycji infrastrukturalnych, które zwiększały jej atrakcyjność jak np. uzbrojenie terenu w media, ogrodzenie? Jeżeli tak, to należy wskazać jakich konkretnie czynności dokonał?” – wskazał, że „do działki rolnej nr (…) w (…) była sporządzona umowa przedwstępna ze względu na ustawę o lasach – pierwokup. Lasy państwowe nie były zainteresowane kupnem i działkę nabyli rolnicy. Po podpisaniu umowy przedwstępnej – kupujący nie dokonali inwestycji infrastrukturalnych, uzbrojenia terenu, ogrodzenia”.
4. „Czy Wnioskodawca udzielił Kupującemu (lub innemu podmiotowi) zgody, pełnomocnictwa, upoważnienia na dysponowanie działką przed jej sprzedażą? Jeżeli tak, to należy wskazać jaki był zakres tych zgód, upoważnień, pełnomocnictw, tj. na jaki cel dana działka została udostępniona przed jej sprzedażą Kupującemu (lub innemu podmiotowi), okres na jaki została udostępniona oraz czy udostępnienie to było odpłatne? Należy wymienić wszystkie czynności, których Kupujący (lub inny podmiot) na podstawie udzielonej zgody, upoważnienia czy pełnomocnictwa dokonał w imieniu Wnioskodawcy w stosunku do danej działki przed jej sprzedażą?” – wskazał, że „przed sprzedażą nie udzielałem zgody – pełnomocnictwa na dysponowanie działką. Kupujące osoby nie podejmowały żadnych działań”.
5. „Czy Wnioskodawca planuje w przyszłości dostawę innego gruntu (działek)? Jeśli tak, to należy wskazać kiedy i w jakiej ilości?” – wskazał, że „tak chcę wydzielić 3 działki w 2021 r. Jednak trudno teraz sprecyzować odpowiedź ze względu na trudną sytuację ekonomiczną, pandemię. Jednak dużo jest potrzeb, np. budowa ogrodzenia, naprawa budynków gospodarczych. Moja odpowiedź – tak”.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od przeprowadzonych transakcji mam obowiązek zapłacenia podatku VAT mimo, że jest to sprzedaż gruntów rolnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gruntów rolnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie nabył gruntu w celu jego odsprzedaży, nie działał w trybie handlowca. Działki sprzedał osobom prywatnym a środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczył na cele prywatne m.in. na spłatę wziętego wcześniej kredytu na budowę domu, cele konsumpcyjne, edukację, remont i wykończenie domu i jako, że jest rolnikiem na poprawę funkcjonowania jego gospodarstwa. Wnioskodawca uważa, że jego działania były zgodne z prawem i nie powinien być obciążony podatkiem VAT. Pomimo, że transakcje były na kwotę 230.000 w 2018 r. Dlatego Wnioskodawca zgłasza prośbę do Ordynacji podatkowej o przychylne rozpatrzenie jego wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. Teren budowlany to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W przedmiocie statusu – na płaszczyźnie podatku VAT – podmiotu dokonującego sprzedaży nieruchomości wypowiedział się również NSA w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07) wskazujące na kryteria, jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z zarządem majątkiem prywatnym. Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Zdaniem NSA ,,(…) przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako osoba wykonująca wolny zawód”. Zatem w opinii NSA ,,ani więc formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesadzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”.

W przedmiotowym zagadnieniu istotne znaczenie mają tezy przedstawione przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10), oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) - ECLI:EU:C:2011:589. W wyroku bowiem tym TSUE wskazał na kryteria uznania tego rodzaju sprzedaży za działalność gospodarczą. TSUE stwierdził, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, a sama liczba i zakres dokonanych transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego. Inaczej jest natomiast zdaniem Trybunału w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z krajowego orzecznictwa sądowo-administracyjnego wynika zatem, że stwierdzenie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT wymaga każdorazowo oceny dokonanej na gruncie stanu faktycznego konkretnej sprawy, albowiem odmienność stanów faktycznych zezwala jedynie na sformułowanie pewnych wskazań, bez możliwości tworzenia uniwersalnych wzorców kontroli. W każdej sprawie konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika,

tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu.

Podkreślić należy – na co wskazują sądy administracyjne – że ustalenie jakie działania sprzedającego mogą zostać uznane za „aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami” jest przedmiotem badania w każdej indywidualnej sprawie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca poprzez darowiznę ze strony najbliższej rodziny został właścicielem gospodarstwa oraz pola o łącznej powierzchni 15 ha i 18 ar. Są to grunty rolne, które w 1/4 części działki posiadają warunki zabudowy. W 2008 r. Wnioskodawca podjął budowę domu w oparciu o kredyt, wówczas zdecydował się na sprzedaż działek. Z gruntów rolnych wydzielił i sprzedał 6 działek o nr (…). Sprzedane działki w momencie sprzedaży nie miały warunków zabudowy i nie posiadały miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca do czasu sprzedaży wszystkie działki wykorzystywał jako działki uprawne. Produkty rolne przeznaczane były na cele własne. Na sprzedanych działkach Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej. Zainteresowany nie ponosił w stosunku do sprzedanych działek nakładów w celu ich uatrakcyjnienia, jedynie wydzielił mniejsze działki oraz dla wydzielonych działek (…) i (…) w (…) wytyczył drogę dojazdową. Przedmiotowe działki nie były udostępnione przez Wnioskodawcę na podstawie umów najmu, dzierżawy. Zainteresowany nie ogłaszał sprzedaży działek w środkach masowego przekazu, nie podejmował działań marketingowych. Do działki rolnej nr (…) w (…) była sporządzona umowa przedwstępna ze względu na ustawę o lasach – pierwokup. Lasy państwowe nie były zainteresowane kupnem i działkę nabyli rolnicy. Po podpisaniu umowy przedwstępnej – kupujący nie dokonali inwestycji infrastrukturalnych, uzbrojenia terenu, ogrodzenia. Przed sprzedażą Wnioskodawca nie udzielił zgody – pełnomocnictwa na dysponowanie działką. W przyszłości Wnioskodawca chciałby wydzielić i sprzedać 3 działki.

Wnioskodawca sprzedał działki z myślą o spłacie kredytu wziętego na budowę domu, wykończenie domu oraz poprawę kondycji finansowej domowego budżetu.

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione we wniosku dotyczą ustalenia czy od przeprowadzonych transakcji sprzedaży gruntów rolnych ma obowiązek zapłacenie podatku VAT.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanych we wniosku czynności sprzedaży działek, Wnioskodawca spełnia przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa oraz wyroku TSUE prowadzi do wniosku, że w przedmiotowym opisie spraw brak jest okoliczności, które wskazują, że sprzedaż działek o nr (…), stanowi działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, która skutkuje uznaniem Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT.

Znaczenie dla sprawy ma analiza całokształtu działań jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do działek o nr (…) przez cały okres ich posiadania. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca wskazał, że wszedł w posiadanie gruntów rolnych przez darowiznę ze strony najbliższej rodziny. Na sprzedanych działkach Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej. Zainteresowany nie ponosił w stosunku do sprzedanych działek nakładów w celu ich uatrakcyjnienia, jedynie wydzielił mniejsze działki oraz dla wydzielonych działek (…) i (…) w (…) wytyczył drogę dojazdową. Przedmiotowe działki nie były udostępnione przez Wnioskodawcę na podstawie umów najmu, dzierżawy. Zainteresowany nie ogłaszał sprzedaży działek w środkach masowego przekazu, nie podejmował działań marketingowych. Do działki rolnej nr (…) w (…) była sporządzona umowa przedwstępna ze względu na ustawę o lasach – pierwokup. Lasy państwowe nie były zainteresowane kupnem i działkę nabyli rolnicy. Przed sprzedażą Wnioskodawca nie udzielił zgody – pełnomocnictwa na dysponowanie działką.

W odniesieniu do sprzedaży działek o nr (…) występuje brak przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży Wnioskodawca wystąpił w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu Nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż ww. działek jest czynnością związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Natomiast okoliczność podziału przez Wnioskodawcę gruntu rolnego na działki oraz wytyczenie drogi wewnętrznej nie przesądza o tym, że sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z tym, Wnioskodawca korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego sprzedaż działek o nr (…) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż działek o nr (…) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tych transakcji nie działa w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji Zainteresowany nie ma obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży ww. działek.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.