Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.321.2020.1.WS
z 23 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w związku z nieodpłatnym przekazaniem przedsiębiorstwa spółki cywilnej do jednoosobowej działalności wspólnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 9 kwietnia 2020 r. (data wpływu 14 kwietnia 2020 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w związku z nieodpłatnym przekazaniem przedsiębiorstwa spółki cywilnej do jednoosobowej działalności wspólnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – Przedsiębiorca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w formie dwuosobowej Spółki cywilnej. Wspólnikami spółki są:

1. A. – Wnioskodawca – Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą wyłącznie w formie przywołanej wyżej Spółki cywilnej oraz
2. C. – Przedsiębiorca, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą wyłącznie w formie przywołanej wyżej Spółki cywilnej.
   
   

Wspólnicy są braćmi.

1. Budynek, (…);
2. Budynek (…);
3. kompleks gruntów;
4. środki trwałe, wyposażenie, wartości niematerialne i prawne oraz przedmioty niskocenne znajdujące się na nieruchomościach będących własnością Spółki;
5. towary handlowe znajdujące się na nieruchomościach będących własnością Spółki;
6. należności z tytułu dostaw towarów handlowych i świadczonych usług;
7. umowy związane z prowadzoną przez spółkę działalnością, w szczególności dotyczące:
   1. dostaw energii elektrycznej,
   2. dostaw gazu,
   3. dostaw wody,
   4. usług teleinformatycznych,
   5. kart, na podstawie których użytkownicy mogą korzystać z obiektów Wnioskodawcy;
8. umowa stałej współpracy dotycząca najmu zawarte z (…);
9. zasoby ludzkie, tj. 2 pracowników zatrudnionych w Spółce wraz z ich miejscami pracy i narzędziami pracy;
10. księgi i dokumenty związane z aktywami i zobowiązaniami wyżej wskazanego przedsiębiorstwa;
11. zobowiązania z tytułu dostaw i usług.
    
    
    

Jeden ze wspólników – C. zamierza zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej, która prowadzona jest przez niego wyłącznie w formie Spółki cywilnej. Wnioskodawca – A. zamierza kontynuować działalność gospodarczą prowadzoną dotychczas w formie Spółki cywilnej. Kontynuacja działalności Spółki cywilnej przez Wnioskodawcę odbywać się będzie w niezmienionym zakresie przedmiotowym, tyle że pod jego imieniem i nazwiskiem, w ramach działalności jednoosobowej.

W związku z zaprzestaniem wykonywania działalności gospodarczej przez jednego ze wspólników, Spółka cywilna ulegnie rozwiązaniu. Jednakże, przed rozwiązaniem Spółki cywilnej jej wspólnicy zamierzają wspólnie dokonać nieodpłatnego przekazania całego przedsiębiorstwa tej Spółki na rzecz A. do jego indywidualnej działalności gospodarczej (którą A wcześniej otworzy), bez obowiązku spłaty na rzecz C.

Przekazanie przedsiębiorstwa spółki na rzecz A. nastąpi w formie aktu notarialnego, ponieważ w skład prowadzonego aktualnie przez Spółkę cywilną przedsiębiorstwa wchodzą nieruchomości. Po przekazaniu przedsiębiorstwa prowadzonego w ramach Spółki cywilnej na rzecz Wnioskodawcy A. do jego indywidualnej działalności gospodarczej (A będzie wówczas zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT), wspólnicy rozwiążą umowę Spółki cywilnej.

Skutkiem przekazania przedsiębiorstwa Spółki cywilnej, dotychczasowy wspólnik – Wnioskodawca A. będzie kontynuował działalność gospodarczą w oparciu o otrzymane przedsiębiorstwo, a dotychczasowy wspólnik C. zaprzestanie wykonywania działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas wyłącznie w formie Spółki cywilnej. W związku z zaprzestaniem wykonywania działalności gospodarczej C. zgłosi ten fakt do CEIDG celem wykreślenia jej z tej ewidencji. Na dzień rozwiązania, Spółka cywilna nie będzie dysponowała żadnym majątkiem, gdyż przejdzie on razem z przedsiębiorstwem na dotychczasowego wspólnika – Wnioskodawcę A., w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nieodpłatne przekazanie przedsiębiorstwa z majątku wspólnego spółki cywilnej do jednoosobowej działalności Wnioskodawcy – Wspólnika A, spowoduje konieczność dokonania przez Wnioskodawcę korekty kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do niezużytych w Spółce cywilnej na dzień przekazania przedsiębiorstwa materiałów i niesprzedanych towarów, które w ramach przedsiębiorstwa zostaną przekazane do działalności gospodarczej Wnioskodawcy?
2. Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę – jako wspólnika spółki cywilnej na materiały i towary przekazane w ramach przedsiębiorstwa Spółki do działalności gospodarczej Wnioskodawcy – Wspólnika A będą stanowić koszty uzyskania przychodów u Wnioskodawcy w momencie ich sprzedaży, jaka zostanie zrealizowana w przyszłości przez Wnioskodawcę w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy nieodpłatne przekazanie przedsiębiorstwa z majątku wspólnego spółki cywilnej do jednoosobowej działalności Wnioskodawcy – Wspólnika A spowoduje konieczność dokonania przez Wnioskodawcę korekty kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do niezużytych w Spółce cywilnej na dzień przekazania przedsiębiorstwa materiałów i niesprzedanych towarów, które w ramach przedsiębiorstwa zostaną przekazane do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Skoro te towary i materiały zostaną przekazane w ramach przedsiębiorstwa do działalności gospodarczej Wnioskodawcy – Wspólnika A – to w Spółce od momentu przekazania nie będą służyć przyszłemu uzyskaniu przychodów i powinny zostać wyksięgowane z kosztów uzyskania przychodów w Spółce, bowiem koszty te nie będą wtedy odpowiadać definicji z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.), tj. nie będą poniesione w celu uzyskania przychodów.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: k.c.). Zgodnie z art. 860 § 1 k.c. przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług – art. 867 § 1 k.c. W myśl art. 871 § 1 k.c., wspólnikowi występującemu ze spółki zwraca się w naturze rzeczy, które wniósł do spółki do używania, oraz wypłaca się w pieniądzu wartość jego wkładu oznaczoną w umowie spółki, a w braku takiego oznaczenia, wartość, którą wkład ten miał w chwili wniesienia. Nie ulega zwrotowi wartość wkładu polegającego na świadczeniu usług albo na używaniu przez spółkę rzeczy należących do wspólnika. Ponadto, stosownie do regulacji zawartej w § 2 powołanego wyżej art. 871 k.c., występującemu wspólnikowi wypłaca się w pieniądzu taką część wartości wspólnego majątku pozostałego po odliczeniu wartości wkładów wszystkich wspólników, jaka odpowiada stosunkowi, w którym występujący wspólnik uczestniczył w zyskach spółki.

Spółka cywilna jako osobowa spółka prawa cywilnego, na gruncie podatków dochodowych, nie posiada zdolności podatkowej. Tym samym, z punktu widzenia podatków dochodowych, podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, a nie spółka. Sposób opodatkowania dochodu (przychodu) z tytułu udziału w spółce cywilnej jest uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem ww. spółki jest osoba fizyczna, to dochód (przychód) z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze treść art. 5a pkt 26 i 28 u.p.d.o.f. przez spółkę niebędącą osobą prawną należy rozumieć m.in. spółkę cywilną. Zgodnie z art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f., jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędącą osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

Stosownie do art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f. przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. u.p.d.o.f. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

1. musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
3. musi być należycie udokumentowany.
   
   

Z przeanalizowanych regulacji prawnych wynika, że przepis art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. uzależnia możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów od spełnienia m.in. warunku, że wydatek ten musi zostać poniesiony przez podatnika.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że w myśl art. 24 ust. 2 u.p.d.o.f. u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f., wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b u.p.d.o.f., a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a: 1) wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., dokonanych od tych środków i wartości lub 2) wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10 u.p.d.o.f., powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.

W myśl art. 24 ust 3a u.p.d.o.f. w razie likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, w tym także prowadzonych w formie spółki niebędącej osobą prawną, lub wystąpienia wspólnika z takiej spółki sporządza się wykaz składników majątku na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej lub na dzień wystąpienia wspólnika z takiej spółki. Wykaz powinien zawierać co najmniej następujące dane: liczbę porządkową, określenie (nazwę) składnika majątku, datę nabycia składnika majątku, kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku oraz kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów, wartość początkową, metodę amortyzacji, sumę odpisów amortyzacyjnych oraz wysokość wypłaconych środków pieniężnych należnych wspólnikom z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną na dzień wystąpienia lub likwidacji. Zauważyć należy, że z dniem wniesienia przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego) do jednoosobowej działalności gospodarczej, przedsiębiorstwo prowadzone przez spółkę cywilną, traci swój byt prawny, czyli następuje likwidacja tego przedsiębiorstwa skutkująca określonymi ustawowo obowiązkami w zakresie sporządzenia spisu z natury w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Zasady sporządzania spisu z natury przez podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów zostały szczegółowo uregulowane w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728, z późn. zm.). Stosownie natomiast do § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania (§ 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).

W myśl natomiast pkt 22 Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w celu ustalenia dochodu osiągniętego w roku podatkowym należy na oddzielnej stronie księgi: 1) ustalić wartość osiągniętego przychodu w roku podatkowym (kolumna 9); 2) ustalić wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów w sposób następujący: a) do wartości spisu z natury na początek roku podatkowego doliczyć wartość zakupu towarów handlowych (materiałów) z kolumn 10 i 11, a następnie pomniejszyć o wartość spisu z natury sporządzonego na koniec roku podatkowego, b) kwotę wynikającą z tego obliczenia powiększyć o kwotę wydatków z kolumny 14 oraz pomniejszyć o wartość wynagrodzeń w naturze w tej części, w której wydatki (koszty) związane z wynagrodzeniami w naturze zostały zaksięgowane w innych kolumnach księgi przychodów i rozchodów (np. w gastronomii koszty zakupu materiałów i towarów handlowych zużytych do przygotowania posiłków dla pracowników zostały wpisane w kolumnie 10); 3) wartość osiągniętego przychodu (kolumna 9) pomniejszyć o wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodu, obliczonych zgodnie z objaśnieniami zawartymi w pkt 2; wynikająca z tego obliczenia różnica stanowi kwotę dochodu osiągniętego w roku podatkowym. Tym samym składniki majątku objęte remanentem sporządzonym na koniec okresu sprawozdawczego, wyłączone zostają z kosztów uzyskania przychodów danego okresu sprawozdawczego, w którym nie uzyskano przychodu z ich sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, stwierdzić należy, że wartość przekazanych (przejętych) materiałów i towarów handlowych powinna zostać ujęta w spisie z natury, który Wnioskodawca sporządzi na dzień rozpoczęcia jednoosobowej działalności. Podkreślić jednak należy, że w sytuacji gdy materiały i towary handlowe zostaną przekazane do działalności jednoosobowej Wnioskodawcy, należy o ich wartość pomniejszyć koszty uzyskania przychodów i dokonać stosownego zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Spółkę cywilną. Okoliczność przekazania przez Spółkę cywilną materiałów i towarów handlowych na rzecz przedsiębiorstwa prowadzonego indywidualnie przez Wnioskodawcę skutkuje bowiem tym, że wydatek poniesiony na ich zakup traci związek z przychodem uzyskiwanym z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej, a zatem nie może być uznany za koszt uzyskania przychodów u wspólnika tej spółki. W związku z powyższym w odniesieniu do przekazanych towarów handlowych należy dokonać stosownej korekty kosztów w prowadzonej przez Spółkę podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Korekta kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej powinna nastąpić poprzez wykazanie przedmiotowych towarów w remanencie sporządzonym na dzień likwidacji działalności (na dzień nieodpłatnego przeniesienia przedsiębiorstwa do jednoosobowej działalności gospodarczej), w konsekwencji czego wyłączone zostaną z kosztów uzyskania przychodów różnicami remanentowymi, stosownie do art. 24 ust. 2 u.p.d.o.f.

Powyższe stanowisko potwierdza interpretacja, wydana na gruncie zbliżonego stanu faktycznego: interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 czerwca 2019 r. (nr 0113-KDIPT2-3.4011.178.2019.2.SJ), według której: „Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że wartość przekazanych (przejętych) materiałów i towarów handlowych powinna zostać ujęta w spisie z natury, który Zainteresowany sporządzi na dzień rozpoczęcia jednoosobowej działalności. Podkreślić jednak należy, że w sytuacji gdy materiały i towary handlowe zostaną przekazane do działalności jednoosobowej Zainteresowanego, należy o ich wartość pomniejszyć koszty uzyskania przychodów i dokonać stosownego zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Spółkę cywilną. Okoliczność przekazania przez Spółkę cywilną materiałów i towarów handlowych na rzecz przedsiębiorstwa prowadzonego indywidualnie przez Zainteresowanego skutkuje bowiem tym, że wydatek poniesiony na ich zakup traci związek z przychodem uzyskiwanym z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej, a zatem nie może być uznany za koszt uzyskania przychodów u wspólnika tej spółki. W związku z powyższym w odniesieniu do przekazanych towarów handlowych należy dokonać stosownej korekty kosztów w prowadzonej przez Spółkę podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Korekta kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej powinna nastąpić poprzez wykazanie przedmiotowych towarów w remanencie sporządzonym na dzień likwidacji działalności (na dzień nieodpłatnego przeniesienia przedsiębiorstwa do jednoosobowej działalności gospodarczej), w konsekwencji czego wyłączone zostaną z kosztów uzyskania przychodów różnicami remanentowymi, stosownie do art. 24 ust. 2 ww. ustawy. Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych odnośnie korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z nieodpłatnym przekazaniem materiałów i towarów handlowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Spółki cywilnej należy uznać za prawidłowe”.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione przez niego – jako wspólnika spółki cywilnej na materiały i towary przekazane w ramach przedsiębiorstwa Spółki do działalności gospodarczej Wnioskodawcy – Wspólnika A będą stanowić koszty uzyskania przychodów (proporcjonalnie do jego prawa do udziału w Spółce cywilnej) w momencie ich sprzedaży, jaka zostanie zrealizowana w przyszłości przez Wnioskodawcę w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, ponieważ poniósł je jako wspólnik spółki cywilnej.

Odnosząc się do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości materiałów i towarów handlowych nabytych w drodze nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa Spółki cywilnej, stwierdzić należy, że mimo iż nabycie towarów handlowych, nastąpiło nieodpłatnie – to ich wartość proporcjonalnie do prawa udziału Wnioskodawcy w Spółce będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, ponieważ zostanie spełniona jedna z przesłanek wynikająca z ww. art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., tj. wymóg poniesienia kosztu, który został poniesiony przez Wnioskodawcę jako wspólnika spółki cywilnej.

Według definicji „kosztu” zawartej w internetowym Słowniku języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN, pojęcie to oznacza – sumę pieniędzy wydatkowanej na kupno lub opłacenie czegoś, natomiast definicja „kosztów” z tegoż słownika oznacza – nakłady, wydatki poniesione przez przedsiębiorstwo w celu wytworzenia (nabycia) określonego produktu. Co prawda, w sytuacji opisanej we wniosku nabycie materiałów i towarów handlowych w drodze nieodpłatnego przekazania nie będzie miało charakteru odpłatnego, w związku z czym nie można więc mówić o „poniesieniu kosztu”, to jednak koszty zostały uprzednio poniesione przez Wnioskodawcę jako wspólnika spółki cywilnej, proporcjonalnie do prawa udziału Wnioskodawcy w spółce.

Z tego względu, zdaniem Wnioskodawcy, może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej wydatki na materiały i towary handlowe, które poniósł jako Wspólnik Spółki cywilnej, proporcjonalnie do jego prawa do udziału w Spółce. Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy materiały i towary zostały nieodpłatnie przekazane ze Spółki cywilnej, w której Wnioskodawca był wspólnikiem, do jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, należało o ich wartość pomniejszyć koszty uzyskania przychodów i dokonać stosownego zapisu w księdze podatkowej prowadzonej przez Spółkę cywilną. Okoliczność przekazania przez Spółkę cywilną materiałów i towarów na rzecz przedsiębiorstwa prowadzonego indywidualnie przez Wnioskodawcę skutkuje bowiem tym, że wydatki poniesione na ich zakup tracą związek z przychodem uzyskiwanym z działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki cywilnej, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów tej Spółki. Jeśli zatem surowce i wyroby gotowe nabyte w ramach Spółki cywilnej nie mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów w działalności Spółki (nie spełniały kryteriów wynikających z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.), a zostaną wykorzystane w działalności Wnioskodawcy, wypełnione będą przesłanki art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. i ich wartość proporcjonalnie do prawa Wnioskodawcy do udziału w Spółce stanowić będzie koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy wskazać należy, że po przejęciu materiałów i towarów przez niego stanie się on ich zarządcą i to Wnioskodawca w swojej indywidualnej działalności gospodarczej będzie osiągał przychody z tytułu sprzedaży tych przejętych towarów. W związku z czym koszt nabytych towarów przez Spółkę, a przekazanych ze Spółki cywilnej do indywidualnej działalności Wnioskodawcy, z chwilą przekazania tych towarów, spełni w przypadku Wnioskodawcy przesłankę wymienioną w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., proporcjonalnie do prawa Wnioskodawcy do udziału w Spółce, ponieważ będzie można uznać, że został poniesiony w celu uzyskania przychodu w indywidualnej działalności Wnioskodawcy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa, w jakim czasie od dnia poniesienia kosztu musi być osiągnięty z tego tytułu przychód. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej wydatki na materiały i towary handlowe, które poniósł jako Wspólnik Spółki cywilnej, proporcjonalnie do jego prawa do udziału w Spółce.

Powyższe stanowisko potwierdza interpretacja, wydana na gruncie zbliżonego stanu faktycznego: interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 czerwca 2019 r. (nr 0113-KDIPT2-3.4011.178.2019.2.SJ), według której: „Należy jednak zauważyć, że Zainteresowany może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej wydatki na materiały i towary handlowe, które poniósł jako Wspólnik Spółki cywilnej, proporcjonalnie do jego prawa do udziału w Spółce”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, że powołana w treści wniosku interpretacja zapadła w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.