Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.121.2020.2.KO
z 1 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 lutego 2020 r. (data wpływu 17 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z 8 kwietnia 2020 r. (data wpływu 15 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku skorygowania przez Wnioskodawcę odliczenia podatku VAT w związku z uiszczeniem zaliczki w sytuacji gdy nie dochodzi do dostawy towaru – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2020 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku skorygowania przez Wnioskodawcę odliczenia podatku VAT w związku z uiszczeniem zaliczki w sytuacji gdy nie dochodzi do dostawy towaru.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 kwietnia 2020 r. (data wpływu 15 kwietnia 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 31 marca 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.121.2020.1.KO.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka „M” S.C. (dalej: Spółka), w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, w sierpniu 2019 r. wpłaciła firmie A (dalej: Kontrahent) zaliczkę w kwocie 69.454,02 zł. na poczet zakupu automatyki do central wentylacyjnych, zgodnie z zawartą między stronami umową. Na tę okoliczność Kontrahent będący czynnym podatnikiem VAT w tym samym miesiącu wystawił Spółce dwie faktury zaliczkowe z wykazanym podatkiem VAT w stawce 23%, z której Spółka odliczyła cały podatek VAT wykazując go jako podatek naliczony w deklaracji VAT-7 za sierpień 2019 r. Spółka chcąc dokonać realizacji zamówienia w miesiącu październiku 2019 roku musiała dokonać wpłaty na konto kontrahenta pozostałą kwotę zamówionego towaru aby w październiku mogła otrzymać towar. Przed dokonaniem płatności Spółka sprawdziła kontrahenta na białej liście. Z informacji tam umieszczonych wynikało, że kontrahent został wykreślony z rejestru czynnych podatników VAT dnia 25 października na podstawie art. 96 ust. 9 pkt 2. Spółka niezwłocznie zwróciła się do kontrahenta z prośbą o skontaktowanie się ze swoim Urzędem Skarbowym celem wyjaśnienia sprawy. Kontrahent nie wywiązał się z umowy (nie dostarczył zamówionej automatyki do central wentylacyjnych), więc Spółka wystąpiła do niego o zwrot zaliczki. Kontrahent poinformował Spółkę o chwilowych kłopotach i o braku możliwości dostarczenia towaru oraz braku możliwości zwrotu zaliczki. Poprosił o możliwość spłaty zaliczki w ratach. Spółka odstąpiła od umowy w grudniu 2019 r. i zgodziła się przyjąć deklarację kontrahenta złożoną w grudniu 2019 r. W deklaracji Kontrahent zobowiązał się do spłaty zaliczki w następujących ratach po 6.000,00 zł. na ostatni dzień każdego miesiąca. Pierwsza rata zgodnie z deklaracją kontrahenta miała zostać wpłacona do 31 stycznia 2020 r. w wysokości 6.000,00 zł. kolejna do 29 lutego 2020 r. i tak, aż do całkowitej spłaty zaliczki. Ostatnia rata do spłaty została wyznaczona do dnia 31 grudnia 2020 r. i obejmuje ona końcową wartość nierozliczonej zaliczki w kwocie 3.454,02 zł.

Do dnia złożenia wniosku kontrahent zwrócił zaliczkę w wysokości pierwszej raty czyli 6.000,00 zł. w dniu 10 lutego 2020 r.

Spółka jest podmiotem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny i status czynnego podatnika posiada nieprzerwanie od września 2006 r. Rozlicza się w okresach miesięcznych.

Kontrahent był podmiotem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny od września 2006 r. do 24 października 2019 r. 25 października 2019 roku został wykreślony z rejestru podatników VAT czynnych na podstawie art. 96 ust. 9 pkt 2. Jak wynika z informacji zawartych w CEIDG 31 października 2019 r. zawiesił działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Spółka była/będzie zobowiązana do skorygowania podatku naliczonego, a jeżeli tak, to w jakich kwotach i w jakich okresach? Czy Spółka powinna dokonać korekty podatku naliczonego bez posiadania faktury korygującej?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Na mocy art. 29a ust. 10 pkt 3 Ustawy VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło.

Zgodnie z art. 106j ust 1 pkt 4 ustawy o z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm. - dalej: Ustawa) podatnik wystawia fakturę korygującą w przypadku gdy po wystawieniu faktury dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust 1 pkt 4.

Jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia, mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że dokument ten zawiera błędy, podatnik w takim przypadku wystawia fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Z kolei na podstawie art. 86 ust. 19a Ustawy, w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Spółka uważa, iż powinna skorygować podatek naliczony od kwoty 6.000,00 zł. metodą „w stu” i wykazać w deklaracji VAT-7 oraz JPK za miesiąc luty 2020 roku, ponieważ zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 19a ust 8 ustawy o VAT otrzymanie przed dokonaniem dostawy towarów lub wykonaniem usługi całości lub części zapłaty (przedpłaty, zaliczki, zadatku lub raty) powoduje powstanie obowiązku podatkowego z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty. Oznacza to, że co do zasady podatnik otrzymujący zaliczkę powinien kwotę tę opodatkować

Art. 29a ust. 1 wskazuje, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika

Zdaniem Spółki skorygowanie podatku naliczonego w Spółce od pozostałej kwoty powinno następować zgodnie z otrzymanymi zwrotami zaliczki od kontrahenta dopiero po dokonaniu zwrotu poszczególnych rat zaliczki (lub rozliczeniu tego zwrotu w innej formie) i otrzymaniu przez Spółkę prawidłowo wystawionej faktury korygującej dokumentującej faktyczny zwrot zaliczki (lub rozliczenie tego zwrotu w innej formie). Podobne stanowisko zaprezentowano w interpretacji indywidualnej z 4 września 2018 r., sygn. 1.4012.536.2018.1.KO - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej:

Art. 106j ust. 1 ustawy wyraźnie wskazuje jakie okoliczności zobowiązują podatnika do wystawienia faktury korygującej. Uzależniają to od wystąpienia sytuacji enumeratywnie wskazanych w tym przepisie. Sytuacją taką jest m.in. dokonanie zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4. W tym zakresie podatnik nie ma uprawnień do swobodnego działania, może je podjąć tyko w razie spełnienia przesłanek określonych w cytowanym przepisie. W związku z powyższym jedynym warunkiem uzasadniającym prawidłowe wystawienie przez podatnika faktury korygującej jest zaistnienie taktycznego zwrotu zaliczki podlegającej opodatkowaniu, w następstwie czego zmniejszony zostaje obrót. Otrzymanie zaliczki wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego, więc analogicznie wystawienie faktury korygującej uzależnione jest od faktycznego zwrotu otrzymanej zaliczki. W obydwu przypadkach chodzi bowiem o zaistnienie faktycznych zdarzeń. Zatem należy uznać, że dopiero w chwili zwrotu zaliczki Wnioskodawcy, kontrahent może wystawić fakturę korygującą. Powyższa czynność wywoła u kontrahenta obowiązek zmniejszenia obrotu stanowiącego podstawę opodatkowania zgodnie z dyspozycją art. 29a ust. 10 pkt 3 ustawy.

Jak wspomniano na wstępie Kontrahent został wykreślony z rejestru podatników VAT czynnych i zawiesił działalność gospodarczą. Nie jest uprawniony do wystawienia faktury korygującej bo nie spełnia definicji podatnika zawartej w art. 15. Ustawy o VAT zgodnie z tym artykułem podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na ceł lub rezultat takiej działalności. Spółka uważa, iż w przypadku braku możliwości otrzymania faktur korygujących w momencie otrzymania zwrotu części zaliczki, powinna dokonać obliczenia podatku VAT zawartego w otrzymanej kwocie brutto metodą „w stu” oraz wykazać tak obliczony podatek jako zmniejszenie kwoty podatku do odliczenia w deklaracji składanej za okres w którym otrzymała częściowy zwrot zaliczki

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 10 ustawy podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem oraz otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Jak stanowi art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" albo wyraz "KOREKTA";
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
      
4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Z przytoczonych uregulowań wynika, iż istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Podstawowe zasady odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 91 ust. 7d ustawy o VAT, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

W wyroku z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie C-107/13 FIRIN OOD Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał: „W odniesieniu do powstania ewentualnego obowiązku korekty dokonanego odliczenia naliczonego podatku VAT, art. 185 ust. 1 dyrektywy 2006/112 ustanawia zasadę, zgodnie z którą taka korekta jest dokonywana w szczególności w przypadku, gdy po złożeniu deklaracji podatku VAT nastąpi zmiana czynników uwzględnianych przy określaniu kwoty odliczenia” (pkt 51) oraz „W sytuacji takiej jak będąca przedmiotem postępowania głównego, z której wynika, że według informacji sądu odsyłającego dostawa towarów, na podstawie której FIRIN zapłaciła zaliczkę, nie zostanie wykonana, należy dojść do wniosku, jak stwierdziła rzecznik generalna w pkt 35 opinii, że zmiana czynników branych pod uwagę w celu ustalenia kwoty rzeczonego odliczenia nastąpiła zatem po sporządzeniu deklaracji podatku VAT. W takiej sytuacji administracja podatkowa może więc żądać korekty podatku VAT odliczonego przez podatnika” (pkt 52), „Wniosku tego nie może podważyć okoliczność, że podatek VAT należny od dostawcy sam w sobie nie został objęty korektą” (pkt 53). Reasumując TSUE stwierdził, że: „Artykuł 65, art. 90 ust. 1, art. 168 lit. a), art. 185 ust. 1 i art. 193 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że wymagają one korekty odliczenia podatku od wartości dodanej dokonanego przez odbiorcę faktury wystawionej na zapłatę zaliczki dotyczącej dostawy towarów, jeżeli w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym dostawa ta nie została ostatecznie wykonana, mimo że dostawca pozostał zobowiązany do zapłaty tego podatku i nie zwrócił zaliczki”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wpłacił firmie A zaliczkę w kwocie 69.454,02 zł. na poczet zakupu automatyki do central wentylacyjnych, zgodnie z zawartą między stronami umową. Na tę okoliczność Kontrahent będący czynnym podatnikiem VAT w tym samym miesiącu wystawił Spółce dwie faktury zaliczkowe z wykazanym podatkiem VAT w stawce 23%, z której Spółka odliczyła cały podatek VAT wykazując go jako podatek naliczony w deklaracji VAT-7 za sierpień 2019 r. Spółka chcąc dokonać realizacji zamówienia w miesiącu październiku 2019 r. musiała dokonać wpłaty na konto kontrahenta pozostałą kwotę zamówionego towaru aby w październiku mogła otrzymać towar. Przed dokonaniem płatności Spółka sprawdziła kontrahenta na białej liście. Z informacji tam umieszczonych wynikało, że kontrahent został wykreślony z rejestru czynnych podatników VAT dnia 25 października na podstawie art. 96 ust. 9 pkt 2. Kontrahent nie wywiązał się z umowy, więc Spółka wystąpiła do niego o zwrot zaliczki. Kontrahent poinformował Spółkę o chwilowych kłopotach i o braku możliwości dostarczenia towaru oraz braku możliwości zwrotu zaliczki. Poprosił o możliwość spłaty zaliczki w ratach. Spółka odstąpiła od umowy w grudniu 2019 r. i zgodziła się przyjąć deklarację kontrahenta złożoną w grudniu 2019 r. W deklaracji Kontrahent zobowiązał się do spłaty zaliczki w następujących ratach po 6.000,00 zł. na ostatni dzień każdego miesiąca. Pierwsza rata zgodnie z deklaracją kontrahenta miała zostać wpłacona do 31 stycznia 2020 r. w wysokości 6.000,00 zł. kolejna do 29 lutego 2020 r. i tak, aż do całkowitej spłaty zaliczki. Ostatnia rata do spłaty została wyznaczona do dnia 31 grudnia 2020 r. i obejmuje ona końcową wartość nierozliczonej zaliczki w kwocie 3.454,02 zł. Do dnia złożenia wniosku kontrahent zwrócił zaliczkę w wysokości pierwszej raty czyli 6.000,00 zł. w dniu 10 lutego 2020 r. Kontrahent był podmiotem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny od września 2006 r. do 24 października 2019 r. Jak wynika z informacji zawartych w CEIDG 31 października 2019 r. zawiesił działalność gospodarczą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku skorygowania przez Wnioskodawcę odliczenia podatku VAT w związku z uiszczeniem zaliczki w sytuacji gdy nie dochodzi do dostawy towaru.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że skoro w związku z wcześniej podjętymi czynnościami, zmierzającymi do realizacji podlegającej opodatkowaniu dostawy towarów, Wnioskodawca zgodnie z obowiązującymi przepisami dokonał odliczenia podatku naliczonego, jest obowiązany do dokonania jego korekty w przypadku odstąpienia od umowy kontrahenta. Brak faktury korygującej, w zaistniałej sytuacji, nie warunkuje dokonania przez Wnioskodawcę korekty podatku naliczonego. Jeśli po zerwaniu umowy nie została wystawiona faktura korygująca skorygowanie odliczenia kwoty podatku naliczonego winno być dokonane (zgodnie z ww. art. 91 ust. 7d) w rozliczeniu za okres, w którym nastąpiło zerwanie umowy (czyli w momencie zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony), tj. w przedmiotowym przypadku w grudniu 2019 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy wskazać, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez danego podatnika. Powołana interpretacja nie stanowi źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawarte w niej stanowisko organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Ponadto wskazać należy, iż interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydane przez upoważniony do tego organ, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.