Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.95.2020.3.JF
z 15 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy otrzymany zwrot wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę tytułem Kosztów Programu oraz Kosztów Wykupu będzie stanowił przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy otrzymany zwrot wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę tytułem Kosztów Programu oraz Kosztów Wykupu będzie stanowił przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce, która podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (dalej: Spółka lub Wnioskodawca).

Wnioskodawca jest podmiotem dominującym w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości (ustawa z dnia 29 września 1994 r.; Dz. U. z 2019 r., poz. 351) w Grupie, posiadającym bezpośrednio akcje Spółki X. oraz pośrednio (poprzez X) akcje Spółek Y. i Z. Spółki, X., Y. oraz Z. są spółkami kapitałowymi z siedzibą w Polsce, podlegającymi nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca jako organizator planuje wdrożyć program motywacyjny (dalej: Program), którym zostaną objęte osoby pełniące kluczowe funkcje kierownicze oraz kadra menedżerska (dalej: Uczestnicy) Wnioskodawcy oraz Spółek X, Y oraz Z (dalej: Spółki Zależne). Wnioskodawca oraz Spółki Zależne w dalszej części niniejszego wniosku będą określane łącznie jako Spółki Grupy.

Program będzie miał na celu umożliwienie Uczestnikom partycypacji we wzroście wartości Spółek Grupy, co z założenia wymagać będzie od Uczestników pełnego zaangażowania w pracę wykonywaną na rzecz danego podmiotu, w którym pełnią oni określone funkcje kierownicze oraz menedżerskie. Celem programu jest m. in. związanie ze Spółkami Grupy wyróżniających się i strategicznych z perspektywy działalności Spółek Grupy pracowników, wzrost ich motywacji oraz zaangażowania w pracę na rzecz Spółek Grupy, a także docelowe zatrzymanie kluczowych dla ich działalności pracowników pełniących ww. funkcje kierownicze i menedżerskie. Program ma również przyczynić się do zwiększenia efektywności Spółek Grupy, co z kolei wpłynie korzystnie na ich sytuację finansową.

Głównym organizatorem i koordynatorem Programu będzie Wnioskodawca. Przez cały okres trwania Programu, Wnioskodawca będzie ponosił wszelkie koszty organizacji, wdrożenia, funkcjonowania etc. Programu, tj. m.in. koszty doradztwa prawnego, finansowego czy też koszty administracyjne (dalej: Koszty Programu).

Następnie, wydatki pokrywane przez Wnioskodawcę w odniesieniu do uczestników Programu zatrudnionych lub wykonujących działalność osobistą na rzecz Wnioskodawcy oraz Spółek Zależnych będą przenoszone (na podstawie właściwego dokumentu księgowego) na Spółki Zależne. Obciążenie tych podmiotów będzie dokonywane proporcjonalnie do kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z uczestnictwem w Programie Uczestników związanych ze Spółką lub Spółką Zależną. Jednocześnie oczywiście, kosztem dla Wnioskodawcy będą te wydatki, które będą dotyczyć ich własnych pracowników lub osób wykonujących działalność osobistą na rzecz Wnioskodawcy (koszty którymi Spółki Zależne nie zostaną obciążone).

Sposób funkcjonowania Programu, w tym sposób wyboru Uczestników, długość trwania Programu czy regulamin uczestnictwa zostanie ustalony stosowną uchwałą walnego zgromadzenia spółki Wnioskodawcy (jednostki dominującej wobec Spółki oraz Spółek Zależnych) w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości.

W ramach Programu, Uczestnicy będą mieli prawo do objęcia akcji Spółki Wnioskodawcy w zamian za wkład pieniężny (zwykłe podwyższenie kapitału akcyjnego na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia lub w ramach docelowego kapitału akcyjnego). Tak podwyższony kapitał akcyjny Spółki Wnioskodawcy będzie podlegał rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Dalsza realizacja Programu związana będzie ze zbywaniem akcji przez uczestników Programu (część pierwsza: (…); część druga (…)) w modelu obejmującym nabycie akcji własnych przez Wnioskodawcę, tj. podjęcie uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy w sprawie wyrażenia zgody na nabycie akcji własnych od Uczestników Programu; zawarcie umów sprzedaży pomiędzy uczestnikami Programu a Wnioskodawcą, podjęcie uchwały przez walne zgromadzenie akcjonariuszy Wnioskodawcy, przeprowadzenie postępowania konwokacyjnego, rejestracja obniżenia kapitału zakładowego.

Finalnie, koszty poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie akcji własnych zostaną następnie przeniesione (na podstawie odpowiedniego dokumentu księgowego) na Spółki Zależne, w takiej proporcji w jakiej koszt nabycia akcji własnych Wnioskodawcy będzie dotyczył odkupu od uczestników danego podmiotu (dalej: Koszty Wykupu). Innymi słowy Spółki Zależne zostaną obciążone przez Wnioskodawcę w odpowiedniej proporcji Kosztami Wykupu. Koszty Wykupu dotyczące bezpośrednio Wnioskodawcy, które nie będą przenoszone na Spółki Zależne, nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

Jak to już zostało wskazane powyżej, umożliwienie Uczestnikom udziału w Programie (objęcie akcji Wnioskodawcy) będzie miało na celu m.in. zapewnienie utrzymania Spółkom Grupy wykwalifikowanej kadry kierowniczej oraz menedżerskiej, stanowiącej gwarancję kontynuowania efektywnej działalności gospodarczej oraz dalszego rozwoju i wzrostu wartości Spółek Grupy, co będzie miało również istotny wpływ na wyniki finansowe osiągane przez te podmioty. Ponadto, wprowadzenie Programu umożliwi wprowadzenie efektywnego mechanizmu motywacyjnego dla kluczowych pracowników Spółek Grupy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymany zwrot wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę tytułem Kosztów Programu oraz Kosztów Wykupu będzie podlegać opodatkowaniu VAT i powinien zostać udokumentowany przez Wnioskodawcę fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT ?
2. Czy otrzymany zwrot wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę tytułem Kosztów Programu oraz Kosztów Wykupu będzie stanowił przychód podlegający opodatkowaniu CIT ?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie oznaczone numerem 2, tj. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania numer 1 dotyczącego podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymany zwrot wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę tytułem Kosztów Programu będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu CIT, natomiast otrzymany zwrot wydatków poniesionych tytułem Kosztów Wykupu nie będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT.

Katalog przychodów opodatkowanych CIT określa m.in. art. 7b ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „ustawy o CIT ”). Z kolei w myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z kolei zgodnie z ust. 4d ww. przepisu, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Jak wynika z powołanego przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, podstawową cechą kosztu podatkowego jest więc jego związek z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów). Z cytowanego przepisu wynika, że każdy wydatek, który nie został wymieniony w katalogu art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, który pozostaje w związku przyczynowym pomiędzy poniesieniem tego wydatku, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania - będzie stanowił koszt uzyskania przychodu. Związek kosztów podatkowych z przychodami jest zatem podstawowym warunkiem uznania wydatku za koszt podatkowy.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, jak i stanowiskami organów podatkowych, kosztem uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednie, jak i pośrednie, poniesione w celu uzyskania przychodów. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 656/08 wskazano, że „Każdy koszt, który został poniesiony w sposób bezpośredni lub pośredni, rzeczywisty lub potencjalny (tzn. w intencji podatnika poniesiony w celu zwiększenia przychodu, choćby niezasadnie z punktu widzenia ekonomicznego) może być uznany za koszt uzyskania przychodu.”

Za koszty bezpośrednie uznaje się wydatki, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła i są one niezbędne dla osiągnięcia przychodu (są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów). Z kolei za koszty pośrednie uważa się wydatki, które ponoszone są w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tj. wydatki na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, związane z całokształtem działalności. Co do zasady kosztów takich nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, Koszty Programu będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodu, przy czym będą to koszty uznawane za koszty pośrednie na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie istnieje związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy ponoszonymi przez Wnioskodawcę Kosztami Programu a prowadzoną przez niego działalnością oraz osiąganymi przychodami. Program (oraz związane z nim Koszty Programu) ma przynieść Spółce oraz Spółkom Zależnym korzyści w postaci utrzymania w Spółkach Grupy wykwalifikowanej kadry kierowniczej/menedżerskiej, stanowiącej gwarancję kontynuowania efektywnej działalności gospodarczej Spółek Grupy oraz dalszego ich rozwoju.

Ponadto, ww. wydatki pozwolą na wprowadzenie długotrwałego, silnego i efektywnego systemu motywacyjnego dla pracowników, co z kolei przyczyni się do zwiększenia przychodów uzyskiwanych przez Spółki Grupy.

Udział w Programie spowoduje, iż Uczestnicy będą bardziej zmotywowani do pracy (zaangażowani w pracę) oraz związani ze Spółkami Grupy, co z kolei będzie prowadzić do efektywniejszego wykonywania powierzonych im obowiązków i będzie przekładać się na całokształt funkcjonowania Spółek Grupy. Ponadto, udział w Programie zmniejsza ryzyko utraty kluczowych z punktu widzenia działalności Spółek Grupy pracowników (osób wykonujących działalność osobistą na rzecz Spółek Grupy), których przeszkolenie wiązało się m.in. z poniesieniem wydatków przez Spółki Grupy.

Jednocześnie Koszty Programu nie znajdują się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Specyfika wdrażanego Programu wiąże się z koniecznością ponoszenia przez Wnioskodawcę kosztów, które będą związane również z pracownikami Spółek Zależnych. Dlatego też, wydatki te będą refakturowane na rzeczywistego beneficjenta świadczonych na rzecz Wnioskodawcy usług. W niniejszej sprawie, celem refakturowania jest zatem przeniesienie kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę, na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, tj. na Spółki Zależne.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że wymienione we wniosku wydatki związane z realizacją Programu będą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. W związku z tym, że przedmiotowych wydatków nie można powiązać z konkretnie uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami, wydatki te będą stanowić koszty pośrednie, o których mowa w art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT.

W związku z tym, że Koszty Programu będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu, ich zwrot przez Spółki Zależne na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury, będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu CIT.

Z kolei Koszty Wykupu nie stanowią dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, dlatego też ich zwrot przez Spółki Zależne nie będzie stanowił dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e.

W związku z powyższym, Koszty Wykupu nie mogą stanowić dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Koszt ten powstałby dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia tych akcji przez Wnioskodawcę.

Powyższe potwierdza m.in. Interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 kwietnia 2019 r., znak: 0114-KDIP2-2.4010.100.2019.3.AG, w której organ wskazał, że „W przedmiotowej sprawie Spółka ponosi koszty związane z zakupem akcji własnych, a zatem Spółka, na podstawie powyższego przepisu, uprawniona będzie do zaliczenia w poczet kosztów podatkowych poniesionych wydatków na ich nabycie dopiero w momencie ustalania przychodu z odpłatnego zbycia tych akcji.

W konsekwencji, koszt związany z zakupem akcji własnych, wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, nie może zostać rozpoznany na podstawie art. 15 ust. 4d-4e u.p.d.o.p. Koszt ten powstanie dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia tych akcji przez Spółkę, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p.”

Powyższe oznacza, że w zakresie, w jakim Wnioskodawca nie będzie uprawniony do zaliczenia Kosztów Wykupu do kosztów uzyskania przychodów z uwagi na brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, otrzymany zwrot Kosztów Wykupu nie będzie stanowił dla Spółki przychodu, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Wyżej wymienione stanowisko jest podzielane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 września 2019 r., znak: 0114-KDIP2-2.4010.288.2019.1.AZ, organ stwierdził, iż z powyższych regulacji można więc wywieść, że skutki podatkowe związane ze zwrotem kosztów są generalnie uzależnione od tego, czy wydatki, które są zwracane podlegały zaliczeniu do kosztów podatkowych, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy zwrot poniesionych wydatków dotyczy kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ww. ustawy, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym. Treść przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT poprzez użyte sformułowanie „innych wydatków” nawiązuje wyraźnie do treści poprzedzającego go pkt 6 ust. 4 art. 12 ustawy o CIT, w którym ustawodawca wymienił wydatki, których zwrot nie powoduje zaliczenia do przychodów ich wartości, jeżeli zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie jak podkreślił organ w ww. interpretacji indywidualnej, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy o CIT, konieczne jest oprócz tego, by wydatek nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, żeby wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi, przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam - a nie taki sam - wydatek, który został poniesiony.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe warunki zostaną spełnione w kontekście przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, bowiem:

1. Koszty Wykupu poniesione przez Wnioskodawcę zostaną wyłączone z kosztów uzyskania przychodów;
2. Koszty które będą zwracane przez Spółki Zależne na rzecz Wnioskodawcy będą ściśle zdefiniowane i określone, bowiem będą dotyczyć wykupu akcji określonych w Programie.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy otrzymany zwrot wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę tytułem Kosztów Programu oraz Kosztów Wykupu będzie stanowił przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Dodatkowo wskazać należy, że z dniem 1 stycznia 2018 r. w życie wszedł przepis art. 15e wprowadzony ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175), znowelizowany ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz.2193).

Zgodnie z art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a–16m, i odsetek.

Kwestie dot. zastosowania tego przepisu nie były jednak przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, więc nie podlegały ocenie w niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.