Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.136.2020.3.WB
z 7 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 20 lutego 2020 r. (data wpływu 28 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 kwietnia 2020 r. (data wpływu 14 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Wniosek uzupełniono w dniu 14 kwietnia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Pana (…)
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Panią (…)

przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zainteresowani są małżeństwem, obywatelami polskimi posiadającymi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Umów małżeńskich majątkowych nie zawierali. Wnioskodawcy nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami VAT. Zainteresowani na mocy umowy sprzedaży oraz ustanowienia hipoteki z dnia 20 marca 2012 r., sporządzonej w formie aktu notarialnego przed notariuszem (…), stali się współwłaścicielami nieruchomości o powierzchni 2,5952 ha położonej w (…), oznaczonej jako działka X, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą (…). Zainteresowani posiadają udział we współwłasności tej nieruchomości w następującej wysokości: Pan (…) – 70/100, Pani (…) 10/100. Natomiast pozostałymi współwłaścicielami są dzieci Zainteresowanych – Pan (…) w udziale 70/100 oraz Pani (…) w udziale 20/100. Na podstawie ww. umowy sprzedaży oraz ustanowienia hipoteki została odłączona nieruchomość oraz założona dla niej nowa księga wieczysta (…), składająca się z działek 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, której właścicielami są Zainteresowani w udziale 1/1. Następnie działki 12 i 13 na które były wydane decyzje o warunkach zabudowy, zostały podzielone na sześć działek, tj. 16, 17, 18, 19, 20 21. Przedmiotowa nieruchomość stanowi grunty orne. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez Zainteresowanych na cele związane z działalnością gospodarczą. Zainteresowani ponosili jedynie koszty związane z obciążeniami publicznoprawnymi wynikające z faktu bycia posiadania prawa własności gruntu. Nieruchomość nie była też przedmiotem żadnych umów cywilnoprawnych, tj. umowy dzierżawy czy najmu. Zainteresowani nabyli ww. nieruchomość na cele rolne i nie byli wcześniej zainteresowani sprzedażą nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomości położona jest na obszarze, na którym 1 stycznia 2004 r. stracił ważność miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Zainteresowani na działce Y planowali rozpocząć budowę domu jednorodzinnego mieszkalnego. W tym celu w 2013 r. wystąpili o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, w związku z czym w dniu 2 sierpnia 2013 r. została wydana decyzja o ustaleniu na rzecz Zainteresowanych (inwestorów) warunków zabudowy dla zamierzenia polegającego na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego w miejscowości (…) na działce nr Y wraz z niezbędnym uzbrojeniem terenu i urządzeniami towarzyszącymi. W powyższej decyzji strefa zabudowy została określona jako strefa zabudowy zagrodowej i mieszkaniowej niskiej intensywności.

Zainteresowani w 2014 r. wystąpili do Urzędu Gminy z wnioskiem z dnia 17 lipca 2014 r. o wszczęcie postępowania dotyczącego podziału nieruchomości, tj. podziału działek X i Y. Celem podziału było wydzielenie mniejszych działek oraz poszerzenie nieruchomości sąsiedniej, tj. działki nr Z, której właścicielem był syn Zainteresowanych. W następstwie złożonego wniosku, w dniu 3 grudnia 2014 r. Wójt Gminy wydał decyzję, w której zatwierdził projekt podziału nieruchomości w następujący sposób: działki X i Y zostały podzielone na trzynaście działek o kolejnych numerach 1-13.

Zainteresowani występowali także o przyłączenie wody do nieruchomości gruntowych celem umożliwienia przyłączenia do wodociągów do 7 budynków, które zostaną wybudowane przez przyszłych nabywców działek.

Ponadto, Zainteresowani na podstawie umowy darowizny z dnia 26 kwietnia 2019 r., sporządzonej w formie aktu notarialnego przed notariuszem,, darowali swojemu synowi własność niezabudowanych działek ewidencyjnych nr 1 o obszarze 0,0108 ha, nr 2 o obszarze 0,2835 ha oraz nr 11 o obszarze 0,3041 ha.

Zainteresowani zawarli umowę sprzedaży następujących wydzielonych niezabudowanych działek gruntu: nr 21 o powierzchni 0,1215 ha, udziału w wielkości 394/10000 w prawie własności działek 22 o powierzchni 0,0177 ha oraz nr 24 o powierzchni 0,4099 ha.

Następnie Zainteresowani dokonali drugiej transakcji sprzedaży, w dniu 27 grudnia 2019 r. zawarli umowę sprzedaży nieruchomości przed notariuszem, na mocy której dokonali sprzedaży nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu nr 16 o powierzchni 0,1497 ha.

W dniu 27 stycznia 2020 r. Zainteresowani zawarli trzecią umowę sprzedaży niezabudowanej działki 19 o powierzchni 0,1234 ha oraz udziału w wielkości 400/10000 we własności działek nr 22 oraz nr 24. Zainteresowani zawarli ww. umowę przed notariuszem.

W dniu 3 lutego 2020 r. Zainteresowani dokonali czwartej sprzedaży w drodze umowy zawartej przed notariuszem dotyczącej sprzedaży działki nr 17 o powierzchni 0,1174 ha, a także udziału w wielkości 380/10000 we własności działek 22 i 24.

W dniu 14 lutego 2020 r. Zainteresowani zawarli piątą umowę sprzedaży działki 18 o powierzchni 0,1083 ha oraz udziału w wielkości 351/10000 w prawie własności działek 22 oraz 24 w drodze umowy zawartej przed notariuszem.

W 2019 r. Zainteresowani dokonali łącznie darowiznę oraz dwóch transakcji sprzedaży działek oraz udziałów we własności działek. Natomiast w 2020 r. Zainteresowani dokonali 3 transakcji sprzedaży działek oraz udziałów we własności działek. Podsumowując więc, obecnie z wydzielonych działek pięć działek zostało sprzedanych przez Zainteresowanych. Zainteresowani ponadto biorą pod uwagę dokonanie sprzedaży szóstej oraz dokonanie podziału i sprzedaży siódmej działki, jednakże w chwili obecnej nie podjęli jeszcze ostatecznej decyzji w zakresie sprzedaży i planują dokonać jej być może w przyszłości.

Wskazać należy, że nieruchomość w 2012 r. została nabyta przez Zainteresowanych na cele rolne. W momencie zakupu przedmiotowej nieruchomości oraz późniejszego dokonywania podziału działek, Zainteresowani nie zamierzali dokonywać sprzedaży podzielonych działek. Zainteresowani postanowili jednak dokonać ich sprzedaży z upływem lat, kiedy tracili siły i nie było już celowe posiadanie przez nich niezabudowanych działek gruntu o przeznaczeniu rolnym, w związku z czym zaczęli je wyprzedawać, środki finansowe uzyskane ze sprzedaży ww. działek, Zainteresowani przeznaczają na bieżące utrzymanie, zaspokajanie własnych potrzeb oraz celem wspomożenia swoich dzieci. Ponadto, Zainteresowani planują także przeznaczyć ww. środki finansowe na budowę wodociągu celem doprowadzenia wody posiadanych działek, które nie posiadają takiego dostępu.

Celem sprzedaży działek, Zainteresowani w żadnym momencie nie wystawiali publicznych ogłoszeń ani w żadnych lokalach czy budynkach, ani na stronach internetowych. Informacje o woli dokonania sprzedaży działek przez Zainteresowanych były przekazywane ustnie znajomym i dalszym znajomym, co doprowadzało do zgłaszania się nabywców do Zainteresowanych. Wszystkie transakcje sprzedaży zostały zawarte za znajomymi Zainteresowanych.

Zainteresowani z tytułu sprzedaży, nie odprowadzali podatku VAT, nie składali deklaracji VAT oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Zainteresowani nie dokonywali zabudowy działek budynkami mieszkalnymi. Zainteresowani planują sprzedaż w bieżącym roku jeszcze dwie należące do nich działki.

Pismem z dnia 9 kwietnia 2020 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że:

1. Przedmiotem niniejszego wniosku są następująca działki: 3, 4, 5, 7, 8, 9, 10, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24 zlokalizowane w miejscowości (…), dla których Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…).
   Przedmiotowe działki powstały w wyniku podziału działek nr X, pow. 1,5075 ha oraz nr Y o pow. 2,8000 ha, dla których Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadził księgę wieczystą o numerze (…). Projekt podziału działek nr X oraz Y na ww. działki zastał zatwierdzony decyzją Wójta Gminy z dnia 3 grudnia 2014 r.
2. Wnioskodawcy dokonali podziału należących do nich działek nr X oraz Y na działki wskazane w pkt 1. Projekt podziału dziełek został zatwierdzony decyzją Wójta Gminy dnia 3 grudnia 2014 r., nr sprawy (…). Natomiast w dniu 17 lipca 2014 r. Wnioskodawcy skierowali do Urzędu Gminy wniosek o wszczęcie postępowania dotyczącego podziału nieruchomości, to jest podziału działek zatwierdzonych decyzję z dnia 3 grudnia 2014 r.
3. 1. Wnioskodawcy nabyli pierwotnie działki nr X i nr Y na podstawie umowy sprzedaży oraz ustanowienia hipoteki sporządzonej w formie aktu notarialnego przez notariusza w dniu 20 marca 2012 r. Przedmiotowe działki zostały nabyte przez Wnioskodawców jako lokata kapitału. W momencie nabycia ww. działek Wnioskodawcy nie mieli planów związanych z ich sprzedażą, nie zamierzali również prowadzić działalności rolnej na tych działkach. Jednocześnie Wnioskodawcy prostują błędnie podaną informację we wniosku wspólnym o wydanie interpretacji indywidulanej
      – działki nr X i Y nie byty nabyte na cele rolne, a Wnioskodawcy nie uprawiali także ziemi na żadnych działkach;
   2. Wnioskodawcy od momentu nabycia do momentu zbycia nie korzystali z ww. działek, nie uprawiali ich ani nie korzystali z nich w żaden inny sposób. Pola leżały odłogiem, aż do momentu podjęcia decyzji o ich sprzedaży przez Wnioskodawców. Działki nr X oraz Y (jeszcze przed podziałem) na podstawie umowy z dnia 2 kwietnia 2012 r. były udostępnione jedynie na okres 17 miesięcy osobie trzeciej w celach uprawy roli oraz zbioru zbóż okoliczność opisana szerzej w pkt 3c) oraz pkt 3f).
   3. w roku 2014 r., to jest jeszcze przed wydzieleniem ww. działek z działek nr X oraz Y, Wnioskodawcy udostępnili działkę nr X na podstawie umowy najmu działki (…) zawartej w dniu 25 czerwca 2014 r. pomiędzy Wnioskodawcami jako wynajmującymi a Spółką Akcyjną jako najemcą. Umowa obowiązywała w terminie od 1 lipca 2014 r. do 15 sierpnia 2014 r. Spółka. na podstawie ww. umowy wykorzystywała działkę nr X dla potrzeb przedsięwzięcia związanego z przebudowę drogi gminnej realizowanego w ramach kontraktu zawartego z gminę, w tym w szczególności organizacji zaplecza budowy, składowania na działce nr X mas ziemnych oraz materiałów. Zawarta umowa była umową odpłatną, za najem działki nr X, spółka zapłaciła czynsz w postaci wykonania niwelacji do głębokości 1 m wraz z humusowaniem powierzchni 0,07 ha działki nr Y.
      Ponadto działki nr X oraz Y były udostępnione w ramach umowy z dnia 2 kwietnia 2012 r. na okres 17 miesięcy w celach uprawy roli oraz zbioru zbóż osobie trzeciej.
   4. Wnioskodawcy w stosunku do przedmiotowych działek ponieśli następujące nakłady:
      • Wnioskodawcy występowali o przyłączenie wody do nieruchomości gruntowych. Wnioskodawcy występowali o wstępne zapewnienie wody, wniosek dotyczył działek 3, 7, 8, 9, 10, 12, 13. W odpowiedzi Wnioskodawcy uzyskali zapewnienie tylko do 7 działek, ze względu na słabe ciśnienie wody. W związku z tym, możliwe będzie doprowadzenie wody do 7 budynków, które zostaną wybudowane przez przyszłych nabywców działek. W następstwie podziału działek o nr 12 oraz 13 powstały działki o nr 16; 17; 18; 19, 20. W związku z powyższym, przyłączenie wody nastąpi do następujących działek: 16; 17; 18; 19; 21 – Wnioskodawcy podejmują działania zmierzające do doprowadzenia wody do tych działek, zgodnie z założeniem, to nabywcy ww. działek samodzielnie wykonają nawierty (przyłącza). Zgodnie ze złożonym wnioskiem o przyłączenie wody, przyłącze wody ma zostać dokonane do 7 budynków – obecnie Wnioskodawcy wskazali pięć ww. konkretnie działek, do których ma zostać przyłączona woda, natomiast w odniesieniu do pozostałych dwóch działek, to Wnioskodawcy nie podjęli na chwilę obecną decyzji, do jakich konkretnie zostanie przyłączona woda. Natomiast przyłączenie wody do pozostałych działek będzie znacznie utrudnione, gdyż będzie się wiązało z przebudową sieci wodociągowej, stąd też takie działania nie zostały podjęte przez Wnioskodawców;
      • Wnioskodawcy występowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki Y (przed podziałem). Ponadto, Wnioskodawcy występowali również o wydanie decyzji o warunkach zabudowy działek 11, 12 i 13;
      • Wnioskodawcy występowali do Urzędu Gminy z prośbą o podanie informacji, czy dla tego obszaru jest opracowywany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – okoliczność opisana w pkt 3l);
      • nastąpiło ustanowienie służebności przejazdu i przechodu poprzez działkę nr 6 (posiadającą dostęp do drogi publicznej) dla działek nr 4, 5, 7, 8, 9, 10, 12, 13;
      • Wnioskodawcy dokonali podniesienia oraz wypełnienia gruzem działek nr 22 oraz 24 – są to działki dojazdowe. Ww. działki dojazdowe powstały w wyniku podziału działki nr 6;
      • Wnioskodawcy dokonali podniesienia i wyrównania terenu następujących działek: 3, 5, 7, 8, 16, 19;
      • na skutek złożenia wniosku przez Wnioskodawców została wydana decyzja z dnia 25 stycznia 2013 r. przez Starostę o zatwierdzeniu przeprowadzonej aktualizacji klasyfikacji gruntów dla m.in. należących do Wnioskodawców działek X oraz Y;
      • Wnioskodawcy pismem z dnia 6 lutego 2020 r. złożyli wniosek do Starostwa Powiatowego o przeprowadzenie aktualizacji klasyfikacji gruntów dla następujących działek: 10, 23;
   5. Wnioskodawcy nie ogłaszali sprzedaży przedmiotowych działek w środkach masowego przekazu, to jest w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji. Wnioskodawcy nie podejmowali również żadnych działań marketingowych. Zamiar sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawcy rozprzestrzeniali wśród rodziny i znajomych, którzy przekazywali te informacje dalej – w związku z czym ogłoszenia o zamiarze sprzedaży tych działek rozprzestrzeniały się pocztą pantoflową. Wszelkie informacje były przekazywane ustnie – Wnioskodawcy nie korzystali z pośrednictwa ani też nie wystawiali żadnych ogłoszeń w mediach.
   6. Wnioskodawcy nie prowadzili działalności rolnej na działkach, których dotyczy niniejszy wniosek. Działki nr X oraz Y (jeszcze przed podziałem) udostępnione zostały na podstawie umowy z dnia 2 kwietnia 2012 r. na okres 17 miesięcy w celach uprawy roli oraz zbioru zbóż osobie trzeciej. Przez okres tych 17 miesięcy na tych działkach prowadzona była uprawa roli oraz zbiór zbóż;
   7. z ww. działek Wnioskodawcy nie dokonywali dostawy ani sprzedaży produktów rolnych;
   8. ww. działki nie byty wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Jak wyżej zostało wskazane, działki nr X oraz Y (jeszcze przed podziałem) zostały udostępnione osobie trzeciej w celach uprawy roli oraz zbioru zbóż, jednakże jest to jedyny okres, kiedy działki były uprawiane. Wnioskodawcy nie prowadzili nigdy działalności rolniczej na tych działkach. Ponadto, Wnioskodawcy nie dokonywali dostawy ani sprzedaży produktów rolnych z tych działek;
   9. przedmiotowe działki położone są na obszarze, na którym 1 stycznia 2004 r. stracił ważność miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawcy na swój wniosek otrzymali pismo Urzędu Gminy z dnia 30 sierpnia 2012 r. zawierające informację, że obecnie nie jest opracowywany mpzp dla obrębu (…);
   10. decyzja o warunkach zabudowy została wydana dla działki nr Y. Wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki nr Y został złożony przez Wnioskodawców w dniu 25 lutego 2013 r. Wydane zostały dwie decyzje o ustaleniu warunków zabudowy przez Wójta Gminy, z dnia 25 kwietnia 2013 r. oraz z dnia 2 sierpnia 2013 r. Wnioskodawcy występowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy również dla działek 11, 12 i 13, w następstwie czego została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Ww. decyzja została przeniesiona również na działki nr 16 oraz 19. Natomiast w odniesieniu do sprzedanych działek o numerach 17, 18, 21 występowali już nabywcy tych działek – działki te zostały sprzedane bez wydanej decyzji o warunkach zabudowy.
4. Działki będące przedmiotem wniosku są własnością tylko Wnioskodawców. Wnioskodawcy na mocy umowy sprzedaży oraz ustanowienia hipoteki z dnia 20 marca 2012 r., sporządzonej w formie aktu notarialnego przed notariuszem, stali się właścicielami działek nr X oraz Y.
   
   

Jednocześnie Wnioskodawcy wskazują, że na podstawie umowy darowizny z dnia 26 kwietnia 2019 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego przed notariuszem, Wnioskodawcy darowali na rzecz syna własność niezabudowanych działek ewidencyjnych nr 1 o obszarze 0,0108 ha; 2 o obszarze 0,2835 ha oraz 11 o obszarze 0,3041 ha.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonywana sprzedaż działek, wydzielonych w wyniku podziału nieruchomości, dokonana przez Wnioskodawców będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Zainteresowanych, zrealizowane transakcje sprzedaży, jak też ewentualne planowane w przyszłości transakcje nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez Wnioskodawców. Wnioskodawcy w przedmiotowych transakcjach nie występują jako podatnicy w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, iż przedmiotowe transakcje sprzedaży nie są realizowane w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), zwanej dalej: Kodeks cywilny.

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Jak wskazano wyżej „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawcy w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjęli/podejmą aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii stwierdzenia, czy sprzedaż działek wydzielonych w wyniku podziału nieruchomości, dokonana przez Wnioskodawców będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działek i udziału w Nieruchomościach, Wnioskodawcy spełniają przesłanki do uznania za podatników podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy podejmowali działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności, w jakich ją wykonano.

W związku z powyższym należy wskazać, że w przypadku sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji za prowadzenie działalności gospodarczej jest całokształt działań, jakie Wnioskodawcy podejmowali w odniesieniu do tejże nieruchomości przez cały okres jej posiadania, w tym w związku z przygotowaniem jej do sprzedaży.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawcy dokonali szeregu działań, które wskazują na zamiar sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości, tj. działek wymienionych we wniosku. Z informacji przedstawionych we wniosku wynika m.in., że Wnioskodawcy dokonali podziału należących do nich działek nr X oraz Y na działki: 3, 4, 5, 7, 8, 9, 10, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24. Co również istotne w analizowanej sprawie w 2014 r., Wnioskodawcy udostępnili działkę nr X na podstawie umowy najmu zawartej w dniu 25 czerwca 2014 r. pomiędzy Wnioskodawcami jako wynajmującymi. Umowa obowiązywała w terminie od 1 lipca 2014 r. do 15 sierpnia 2014 r. Spółka na podstawie ww. umowy wykorzystywała działkę nr X dla potrzeb przedsięwzięcia związanego z przebudowę drogi gminnej realizowanego w ramach kontraktu zawartego z Gminę, w tym w szczególności organizacji zaplecza budowy, składowania na działce nr X mas ziemnych oraz materiałów. Zawarta umowa była umową odpłatną, za najem działki nr X, Spółka zapłaciła czynsz w postaci wykonania niwelacji do głębokości 1 m wraz z humusowaniem powierzchni 0,07 ha działki nr Y. Ponadto działki nr X oraz Y były udostępnione w ramach umowy z dnia 2 kwietnia 2012 r. na okres 17 miesięcy w celach uprawy roli oraz zbioru zbóż osobie trzeciej. Z informacji zawartych w opisie sprawy wynika również, że Wnioskodawcy występowali o przyłączenie wody do nieruchomości gruntowych. Wnioskodawcy występowali o wstępne zapewnienie wody, wniosek dotyczył działek 3, 7, 8, 9, 10, 12, 13. W następstwie podziału działek o nr 12 oraz 13 powstały działki o nr 16; 17; 18; 19, 20. W związku z powyższym, przyłączenie wody nastąpi do następujących działek: 16; 17; 18; 19; 21 – Wnioskodawcy podejmują działania zmierzające do doprowadzenia wody do tych działek. Ponadto Wnioskodawcy występowali o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki Y (przed podziałem). Ponadto, Wnioskodawcy występowali również o wydanie decyzji o warunkach zabudowy działek 11, 12 i 13. Wnioskodawcy występowali również do Urzędu Gminy z prośbą o podanie informacji, czy dla tego obszaru jest opracowywany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Nastąpiło również ustanowienie służebności przejazdu i przechodu poprzez działkę nr 6 (posiadającą dostęp do drogi publicznej) dla działek nr 4, 5, 7, 8, 9, 10, 12, 13. Wnioskodawcy dokonali także podniesienia oraz wypełnienia gruzem działek nr 22 oraz 24 – są to działki dojazdowe. Wnioskodawcy dokonali również podniesienia i wyrównania terenu działek: 3, 5, 7, 8, 16, 19. Na skutek złożenia wniosku przez Wnioskodawców została wydana decyzja z dnia 25 stycznia 2013 r. przez Starostę o zatwierdzeniu przeprowadzonej aktualizacji klasyfikacji gruntów dla m.in. należących do Wnioskodawców działek X oraz Y. Wnioskodawcy złożyli również wniosek do Starostwa Powiatowego w o przeprowadzenie aktualizacji klasyfikacji gruntów dla następujących działek: 10, 23.

W przedmiotowej sprawie należy także wskazać, że Zainteresowani zawarli już umowy sprzedaży następujących wydzielonych niezabudowanych działek gruntu: nr 21, udziału w wielkości 394/10000 w prawie własności działek 22 oraz nr 24. Następnie Zainteresowani dokonali drugiej transakcji sprzedaży, w dniu 27 grudnia 2019 r. zawarli umowę sprzedaży nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu nr 16. W dniu 27 stycznia 2020 r. Zainteresowani zawarli trzecią umowę sprzedaży niezabudowanej działki 19 oraz udziału w wielkości 400/10000 we własności działek nr 22 oraz nr 2. W dniu 3 lutego 2020 r. Zainteresowani dokonali czwartej sprzedaży dotyczącej działki nr 17, a także udziału w wielkości 380/10000 we własności działek 22 i 24. W dniu 14 lutego 2020 r. Wnioskodawcy zawarli piątą umowę sprzedaży działki 18 oraz udziału w wielkości 351/10000 w prawie własności działek 22 oraz 24. Co również istotne Wnioskodawcy planują sprzedaż w bieżącym roku jeszcze dwie należące do nich działki. Jak wskazano we wniosku środki finansowe uzyskane ze sprzedaży ww. działek, Zainteresowani przeznaczają oprócz na bieżące utrzymanie również na budowę wodociągu celem doprowadzenia wody posiadanych działek, które nie posiadają takiego dostępu.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy podejmując ww. czynności, zaangażowali środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazali aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wynikająca z opisanych wyżej działań Wnioskodawców koncepcja wykorzystania działek będących przedmiotem wniosku dowodzi, że zostały przez nich podjęte czynności, które świadczą o tym, że dokonana już sprzedaż udziałów we współwłasności działek nie może stanowić jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W związku z powyższym należy wskazać, że istotnym elementem, przesądzającym o uznaniu dokonanej już przez Wnioskodawców transakcji sprzedaży udziału we współwłasności działek za prowadzenie działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, są czynności, jakie poczynili Wnioskodawcy w związku z dokonaną już (i zamierzoną dostawą) udziału we współwłasności działek, które to działania są charakterystyczne dla podmiotów profesjonalnie zajmujących się sprzedażą nieruchomości.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują na zamiar sprzedaży przez Wnioskodawców udziału we współwłasności opisanych we wniosku działek w sposób profesjonalny i z zyskiem, bowiem Wnioskodawcy podjęli szereg czynności, których celem będzie uatrakcyjnienie przedmiotowych działek, w przeciwnym bowiem razie ponoszenie wskazanych w opisie sprawy nakładów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione. Zatem, wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Wnioskodawców świadomych, aktywnych działań zmierzających do podniesienia atrakcyjności działek i sprzedaży udziału we współwłasności gruntu w celu osiągnięcia korzyści finansowej.

Zaznaczyć przy tym należy, że na ocenę dokonanych przez Wnioskodawców działań nie może mieć wpływu to, że nieruchomość (działki) – zdaniem Wnioskodawców – nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Natomiast skala podjętych przez Wnioskodawców działań wskazuje, że czynności te wyrażają wolę Wnioskodawców i ich zamiar wykorzystania majątku nie na cele osobiste (prywatne), lecz w celu odniesienia korzyści finansowej.

Należy bowiem podkreślić, że przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby, lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych. Jak wynika z powyższego w niniejszej sprawie nie miało to miejsca.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, dokonana w kontekście przywołanych wyżej przepisów prawa prowadzi do wniosku, że realizowane przez Wnioskodawców działania były podjęte nie w celu wykorzystywania nieruchomości do zaspokojenia potrzeb osobistych Zainteresowanych (np. budowa domu), tylko w celach handlowych. Takie postępowanie jest charakterystyczne dla podmiotów występujących profesjonalnie w obrocie gospodarczym.

Zatem nie cele osobiste – w przypadku Wnioskodawców brak jest czynności charakteryzujących zarząd majątkiem osobistym – a cele gospodarcze leżą u podstaw działania Zainteresowanych, wobec czego czynność zbycia udziału we współwłasności działek nie stanowiła rozporządzania majątkiem osobistym. Sprzedaż udziału we współwłasności działek wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem skoro sprzedaż wykraczała poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności, będzie stanowiła działalność gospodarczą podjętą w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawcy wystąpią dla tej czynności w charakterze podatnika tego podatku zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Ponadto w tym miejscu zaznaczyć, że Wnioskodawcy wskazali, że działka nr X była przedmiotem dzierżawy na rzecz Spółki za który to przedmiotowa Spółka była zobowiązana zapłacić czynsz.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W konsekwencji, dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Z przedstawionych okoliczności analizowanej sprawy wynika, że Wnioskodawcy działają jako podatnicy podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a dokonana przez Wnioskodawców dostawa udziału we współwłasności działek stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawców za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży udziału w działkach wydzielonych w wyniku podziału nieruchomości przez Wnioskodawców podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy ocenić jako nieprawidłowe.

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.