2020.03.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL1-3.4012.579.2019.2.AKS

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.579.2019.2.AKS
z 3 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 24 grudnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 lutego 2020 r. (data wpływu 18 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działek nr 273 i 274. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 lutego 2020 r. (data wpływu 18 lutego 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy darowizny Wnioskodawca został właścicielem nieruchomości gruntowych, w tym oznaczonych w ewidencji jako działka nr 1 o powierzchni 0,84 ha oraz działka nr 2 o powierzchni 0,71 ha położonych w (…).

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów oraz wyrysem z mapy ewidencyjnej działka nr 1 oznaczona jest symbolami RIIIa i RIIIb (grunty orne), a działka nr 2 oznaczona jest symbolami RIVa i RIVb (grunty orne) oraz ŁIV (łąki trwałe).

Zgodnie z zaświadczeniem z dnia 11 lipca 2019 r. wydanym z up. Wójta Gminy działka 1 położona jest na obszarze oznaczonym symbolem RP 1 przeznaczonym pod tereny gruntów rolnych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla obrębu wsi zatwierdzonym uchwałą nr (…) Rady Gminy (…).

Zgodnie z zaświadczeniem z dnia 11 lipca 2019 r. wydanym z up. Wójta Gminy działka 2 położona jest na obszarze oznaczonym symbolem RP 1 przeznaczonym pod tereny gruntów rolnych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla obrębu wsi zatwierdzonym uchwałą nr (…) Rady Gminy (…).

Na podstawie umowy darowizny Wnioskodawca został właścicielem jeszcze innej działki ornej, która była położona na obszarze oznaczonym symbolem P/U przeznaczonym pod tereny aktywności gospodarczej, która została przez Wnioskodawcę sprzedana. Sprzedaż została opodatkowana podatkiem VAT (zgodnie z otrzymaną interpretacją podatkową).

W ostatnim okresie Wnioskodawca nabył działkę budowlaną oraz grunt rolny o powierzchni 1,5 ha na cele prywatne, które nadal pozostają jego własnością. Ponadto sprzedał dom w (…).

W dniu (…) Wnioskodawca dokonał 2 transakcji sprzedaży wyżej opisanych działek, tj. nr 1 i 2. Każda sprzedaż została udokumentowana aktem notarialnym. Przy transakcjach uznano, że sprzedaż każdej działki jest zwolniona z VAT.

Wnioskodawca jest rolnikiem opłacającym składki KRUS. Do chwili sprzedaży uprawiał wyżej opisane działki. Nie występował o przekształcenie sprzedawanych działek, nie uzyskiwał dla nich warunków zabudowy. Nie doprowadził do nich żadnych mediów. Prowadzi również pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na działalności wykonawczej, tj. budowie domów.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Aktualnie nie jest czynnym podatnikiem VAT. Był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w 2011 r., z tym, że tylko w celu objęcia VAT transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej sprzedanej (…). Poza tym nigdy więcej nie był czynnym podatnikiem VAT.
Działki 1 i 2 od momentu darowizny do momentu zbycia były przez Wnioskodawcę wykorzystywane wyłącznie rolniczo i uprawiane w ramach prowadzonego przez niego gospodarstwa.
Wnioskodawca nigdy nie udostępniał działek 1 i 2 osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, w szczególności nie oddał w najem ani dzierżawę.
W stosunku do działek 1 i 2 Wnioskodawca nie ponosił jakichkolwiek nakładów w celu ich uatrakcyjnienia, tj. nie ogrodził działek, nie utwardzał dróg wewnętrznych ani nie prowadził innych działań w tym celu.
W stosunku do działek 1 i 2 Wnioskodawca nigdy nie podejmował żadnych działań marketingowych, nie ogłaszał sprzedaży w środkach masowego przekazu, w szczególności nie ogłaszał sprzedaży w internecie, prasie, radiu.
Działki 1 i 2 nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Działki 1 i 2 były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności rolniczej. Wnioskodawca prowadził gospodarstwo rolne jako rolnik ryczałtowy zwolniony na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Jednocześnie w okresie, o którym mowa w punkcie 1 był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT tylko w stosunku do 1 transakcji sprzedaży gruntu.
Z działek 1 i 2 dokonywane były tylko zbiory produktów roślinnych, które były przeznaczone wyłącznie na potrzeby własne. Nie dokonywano ich dostawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek nr 1 i 2 opisanych w stanie faktycznym prawidłowo została zwolniona z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek nr 1 i 2 jest zwolniona z VAT.

Przedmiotem sprzedaży był grunt rolny. Jego sprzedaż powinna być zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Na mocy tego przepisu, zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 tej ustawy, pod pojęciem terenów budowlanych rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

O tym, czy grunt jest „terenem budowlanym” (stawka 23% VAT), czy też „terenem innym” (zwolnienie z VAT) decyduje tytko i wyłącznie kryterium formalne, tj. istnienie i treść obowiązującego planu miejscowego, bądź ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy. Jak opisano w stanie faktycznym, plan zagospodarowania istnieje i wynika z niego, że działki są gruntami ornymi w związku z czym sprzedaż tych działek jest zwolniona z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu dla danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, jak wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

W powyższej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W świetle powyższego w niniejszej sprawie konieczne stało się ustalenie, czy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to następuje w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że na podstawie umowy darowizny Wnioskodawca został właścicielem nieruchomości gruntowych, w tym oznaczonych w ewidencji jako działka nr 1 o powierzchni 0,84 ha oraz działka nr 2 o powierzchni 0,71 ha położonych w (…).

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów oraz wyrysem z mapy ewidencyjnej działka nr 1oznaczona jest symbolami RIIIa i RIIIb (grunty orne), a działka nr 2 oznaczona jest symbolami RIVa i RIVb (grunty orne) oraz ŁIV (łąki trwałe).

Zgodnie z zaświadczeniem z dnia 11 lipca 2019 r. wydanym z up. Wójta Gminy działki nr 1 i 2 położone są na obszarze oznaczonym symbolem RP 1 przeznaczonym pod tereny gruntów rolnych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla obrębu wsi zatwierdzonym uchwałą nr (…) Rady Gminy (…).

W ostatnim okresie Wnioskodawca nabył działkę budowlaną oraz grunt rolny o powierzchni 1,5 ha na cele prywatne, które nadal pozostają jego własnością. Ponadto sprzedał dom w (…).

W dniu (…) Wnioskodawca dokonał 2 transakcji sprzedaży wyżej opisanych działek, tj. nr 1 i 2 Każda sprzedaż została udokumentowana aktem notarialnym. Przy transakcjach uznano, że sprzedaż każdej działki jest zwolniona z VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że aktualnie nie jest czynnym podatnikiem VAT. Był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w 2011 r., z tym, że tylko w celu objęcia VAT transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej sprzedanej 15 kwietnia 2011 r. Poza tym nigdy więcej nie był czynnym podatnikiem VAT.

Działki 1 i 2 od momentu darowizny do momentu zbycia były przez Wnioskodawcę wykorzystywane wyłącznie rolniczo i uprawiane w ramach prowadzonego przez niego gospodarstwa.

Wnioskodawca nigdy nie udostępniał działek 1 i 2 osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, w szczególności nie oddał w najem ani dzierżawę. W stosunku do działek 1 i 2 Wnioskodawca nie ponosił jakichkolwiek nakładów w celu ich uatrakcyjnienia, tj. nie ogrodził działek, nie utwardzał dróg wewnętrznych ani nie prowadził innych działań w tym celu. Wnioskodawca nigdy nie podejmował też żadnych działań marketingowych, nie ogłaszał sprzedaży w środkach masowego przekazu, w szczególności nie ogłaszał sprzedaży w internecie, prasie, radiu.

Działki 1 i 2 nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Działki były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności rolniczej. Wnioskodawca prowadził gospodarstwo rolne jako rolnik ryczałtowy zwolniony na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Z działek 1 i 2 dokonywane były tylko zbiory produktów roślinnych, które były przeznaczone wyłącznie na potrzeby własne. Nie dokonywano ich dostawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku sprzedaży działek nr 1 i 2.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia ww. nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Wnioskodawca nie podejmował czynności zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowych działek – nie występował o ich przekształcenie, nie uzyskiwał dla nich warunków zabudowy, nie doprowadził do nich żadnych mediów, nie ogrodził działek, nie utwardzał dróg wewnętrznych. Nie podejmował również żadnych działań marketingowych, nie ogłaszał sprzedaży w środkach masowego przekazu takich jak internet, prasa, czy radio. Zatem Wnioskodawca nie zachowywał się jak handlowiec, a sprzedaż przedmiotowych działek stanowiła jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W rozpatrywanej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby określona sprzedaż została uznana za opodatkowaną podatkiem VAT nie jest wystarczające stwierdzenie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego, w związku ze sprzedażą, jako podatnika podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w związku z dostawą działek nr 1 i 2 Wnioskodawca korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, ponieważ nie wypełnił przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpił w roli podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. działek nie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem sprzedaż działek nr 273 i 274 opisanych w stanie faktycznym nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Dodać należy, że w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż działek nr 1 i 2 jest zwolniona z VAT.

Tutejszy organ zaznacza, że pomimo identycznego skutku podatkowego (brak kwoty podatku należnego z tytułu dostawy towarów) pojęcia te nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której przedmiotowa dostawa nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego należało ocenić stanowisko Wnioskodawcy jako nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin