INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2011 r. (data wpływu 4 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jest partnerem projektów finansowanych z budżetu Unii Europejskiej z Priorytetu VIII Regionalne kadry gospodarki Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki:

1. „Profesjonalna poligrafia …” (Działanie 8.1 Rozwój pracowników i przedsiębiorstw w regionie, Poddziałanie 8.1.1 Wspieranie rozwoju kwalifikacji zawodowych doradztwo dla przedsiębiorstw).
2. „Transfer wiedzy. …” (Działanie 8.2 Transfer wiedzy, Poddziałanie 8.2.1 Wsparcie dla współpracy sfery nauki i przedsiębiorstw).

W ramach przedmiotowych projektów, Zainteresowany jako partner zobowiązany jest do realizacji określonych zadań, tj. w przypadku projektu „ProfesjonaIna poligrafia …” zorganizowanie nieodpłatnie seminarium inaugurujące II edycję szkoleń na rzecz uczestników, którzy na tym spotkaniu otrzymają materiały informacyjno-promocyjne i skorzystają z cateringu, natomiast w przypadku projektu „Transfer wiedzy” zorganizowanie nieodpłatnie konferencji dla 100 przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego województwa. upowszechniającej współpracę pomiędzy naukowcami i przedsiębiorcami poprzez rozbudowę systemu kooperacji nauka-biznes. Na konferencji uczestnicy otrzymają materiały informacyjno-promocyjne i skorzystają z cateringu.

Realizacja wyżej wymienionych zadań przez Wnioskodawcę jako partnera projektów, jest w całości finansowana ze środków unijnych.

Okres realizacji projektów lata 2010-2012.

Delegacją do udziału Zainteresowanego jako partnera przedmiotowych projektów jest regulacja prawna zawarta w art. 6 ust. 1, 2 oraz w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.; dalej: u.s.g.). Na podstawie art. 6 ust. 1, 2 u.s.g., do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne oznaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, rozstrzyganie w sprawach, o których mowa w ust. 1. należy do gminy. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 u.s.g. do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Udział Gminy w obu projektach związany jest z działaniami na rzecz rozwoju gospodarczego poprzez: w przypadku projektu „Profesjonalna poligrafia …” – działania mające na celu poprawę sytuacji mieszkańców na rynku pracy poprzez podniesienie kompetencji pracowników przedsiębiorstw świadczących usługi typu reklamowego. Natomiast w przypadku projektu „Transfer wiedzy” – budowanie gospodarki opartej na wiedzy i przewagi konkurencyjnej przedsiębiorstw, promocja transferu technologii z uczelni do biznesu poprzez podejmowane przez jednostki samorządu terytorialnego (dalej: JST) określone działania stymulujące, włączenie JST w proces pozyskiwania wiedzy o potrzebach inwestycyjnych i absorpcji wiedzy techniki z firm.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gmina w opisanym stanie faktycznym w odniesieniu do wykonywanych czynności polegających na nieodpłatnym zorganizowaniu seminarium i konferencji na rzecz uczestników, którzy na tych spotkaniach otrzymają materiały informacyjno-promocyjne skorzystają z cateringu, jest podatnikiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym w odniesieniu do wykonywanych czynności polegających na nieodpłatnym zorganizowaniu seminarium i konferencji na rzecz uczestników, którzy na tych spotkaniach otrzymają materiały informacyjno-promocyjne i skorzystają z cateringu, nie jest podatnikiem VAT. Przyjęte stanowisko znajduje uzasadnienie, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu VAT, musi stanowić czynność opodatkowaną w rozumieniu przepisów o VAT i zostać dokonana przez podatnika VAT, działającego w tym charakterze w odniesieniu do tej konkretnej czynności.

Jest bowiem możliwe, że dany podmiot pomimo posiadania statusu podatnika VAT w odniesieniu do konkretnej czynności, którą wykonuje nie działa w charakterze podatnika VAT. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o VAT „podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą (...) bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, za działalność gospodarczą uznaje się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (...) a także osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Za działalność gospodarczą uznaje się również czynności polegające na „wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Stąd aby uznać czy dana czynność podlega opodatkowaniu VAT, należy przede wszystkim stwierdzić, czy czynność ta jest wykonywana przez podatnika VAT działającego w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Analiza powołanych regulacji zawartych w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, pozwala stwierdzić, ze jeżeli podmiot wykonuje daną czynność poza działalnością gospodarczą to w tym zakresie podmiot ten nie działa w charakterze podatnika VAT. a więc czynność ta pozostaje poza jej opodatkowaniem VAT.

W wykazanym stanie faktycznym, Gmina realizując zadania wynikające z art. 6 ust. 1, 2 u.s.g. i art. 7 ust. 1 u.s.g. nie działa w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Jest to bowiem ta sfera działania Gminy, do której należą sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów i rozstrzyganie w tych sprawach należy właśnie do gminy. Dlatego takie działanie jakie Gmina podejmuje na rzecz wspólnoty jest poza sferą działalności gospodarczej.

W tym konkretnym przypadku wykonywane czynności mają na celu wspieranie rozwoju kwalifikacji zawodowych pracowników przedsiębiorstw świadczących usługi typu reklamowego oraz zaktywizowanie samorządu województwa na rzecz wsparcia współpracy sfery nauki i przedsiębiorstw. Takie działania Gminy skierowane są do określonych odbiorców nieodpłatnie, a związane z tym koszty w całości finansowane są ze środków unijnych.

Potwierdzeniem przyjętego stanowiska, że Gmina w zakresie przedmiotowych czynności nie jest podatnikiem VAT jest odniesienie się do stosowania generalnych zasad opodatkowania VAT. Fundamentalne dla VAT jest bowiem to, aby działanie podmiotu, było działaniem dokonywanym z zamiarem bycia podatnikiem VAT. Z orzecznictwa ETS wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy organ podatkowy wie, że przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana. Z kolei brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania podmiotu za podatnika VAT. W przypadku zatem gdy podmiot w określonym zakresie nie prowadzi działalności gospodarczej, nie można uznać, że w odniesieniu do tej czynności występuje w charakterze podatnika VAT. W analizowanym stanie faktycznym właśnie taka sytuacja ma miejsce. Na gruncie 112 Dyrektywy VAT artykuł 13 zawiera regulacje dotyczące organów publicznych w świetle podatku VAT. „Krajowe regionalne i lokalne organy władzy oraz inne krajowe podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji”.

W sytuacji zatem gdy organy publiczne podejmują tak działania, do których są uprawnione tylko i wyłącznie one, wyłączenie ich z opodatkowania nie prowadzi do istotnego naruszenia zasad konkurencji. A tylko w przypadku znaczącego zakłócenia zasad konkurencji, wyłączenie z opodatkowania VAT nie mogłoby mieć miejsca. Odnosząc się zatem do wykazanych w analizowanym stanie faktycznym czynności polegających na nieodpłatnym zorganizowaniu seminarium i konferencji na rzecz uczestników, którzy na tych spotkaniach otrzymają materiały informacyjno-promocyjne i skorzystają z cateringu należy stwierdzić, że czynności te realizowane są poza działalnością gospodarczą podatnika, a to oznacza, że w tym zakresie Gmina nie jest podatnikiem VAT i przedmiotowe czynności nie podlegają opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia organu władzy publicznej jak i urzędów obsługujących te organy odwołując się jedynie do odrębnych przepisów nakładających obowiązek realizacji zadań o charakterze publicznym na te organy.

Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 grudnia 2001 r. sygn. akt SK 18/00 pojęcie „władzy publicznej” w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym – ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Należy podkreślić, że pojęcia organu państwa oraz organu władzy publicznej nie są tożsame. W pojęciu „władzy publicznej” mieszczą się bowiem także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności. Pojęcie „działania” organu władzy publicznej nie zostało konstytucyjnie zdefiniowane. W pojęciu tym mieszczą się zarówno zachowania czynne tego organu, jak i zaniechania. W zakresie działań czynnych organu władzy publicznej mieszczą się indywidualne rozstrzygnięcia, np. decyzje, orzeczenia i zarządzenia.

ETS w wyroku z dnia 16 września 2008 r. C-288/07, orzekł, że zgodnie z art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC), krajowe, regionalne i lokalne organy władzy i inne podmioty prawa publicznego, nie są uważane za podatników w związku z działalnością, które podejmują i transakcjami, które zawierają jako organy władzy publicznej (…), aby przepis ten mógł zostać zastosowany muszą zostać spełnione łącznie dwie przesłanki, to znaczy działalność musi być wykonana przez podmiot prawa publicznego i musi być ona wykonywana jako organ władzy publicznej.”

Dalej w cyt. wyroku Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że jedynie w drodze odstępstwa od owej zasady ogólnej, niektóre rodzaje działalności o charakterze gospodarczym nie podlegają podatkowi VAT. Jedno z tych odstępstw zostało przewidziane w art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy, na podstawie którego działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego działające w charakterze organów władzy publicznej nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Odstępstwo to przewiduje głównie działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego, działając w charakterze organów władzy publicznej, która będąc działalnością gospodarczą, jest ściśle związana z wykonywaniem prerogatyw władztwa publicznego. W tych okolicznościach nieopodatkowanie podatkiem VAT tych podmiotów z tytułu tej działalności najprawdopodobniej nie ma skutku antykonkurencyjnego, ponieważ działalność ta jest prowadzona przez sektor publiczny na zasadzie wyłączności.”

Jednocześnie należy nadmienić, iż przepis art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy znajduje odzwierciedlenie w obecnie obowiązującym przepisie art. 13 ust. 1 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Natomiast, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy edukacji publicznej, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jest partnerem projektów finansowanych z budżetu Unii Europejskiej z Priorytetu VIII Regionalne kadry gospodarki Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki:

1. „Profesjonalna poligrafia …” (Działanie 8.1 Rozwój pracowników i przedsiębiorstw w regionie, Poddziałanie 8.1.1. Wspieranie rozwoju kwalifikacji zawodowych doradztwo dla przedsiębiorstw).
2. „Transfer wiedzy. …” (Działanie 8.2 Transfer wiedzy, Poddziałanie 8.2.1 Wsparcie dla współpracy sfery nauki i przedsiębiorstw).

W ramach przedmiotowych projektów, Zainteresowany jako partner zobowiązany jest do realizacji określonych zadań, tj. w przypadku projektu „ProfesjonaIna poligrafia …” zorganizowanie nieodpłatnie seminarium inaugurujące II edycję szkoleń na rzecz uczestników, którzy na tym spotkaniu otrzymają materiały informacyjno-promocyjne i skorzystają z cateringu. natomiast w przypadku projektu. Transfer wiedzy zorganizowanie nieodpłatnie konferencji dla 100 przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego województwa. upowszechniającej współpracę pomiędzy naukowcami i przedsiębiorcami poprzez rozbudowę systemu kooperacji nauka-biznes. Na konferencji uczestnicy otrzymają materiały informacyjno- promocyjne i skorzystają z cateringu.

Realizacja wyżej wymienionych zadań przez Wnioskodawcę jako partnera projektów, jest w całości finansowana ze środków unijnych.

Okres realizacji projektów lata 2010-2012.

Udział Gminy w obu projektach związany jest z działaniami na rzecz rozwoju gospodarczego poprzez: w przypadku projektu „Profesjonalna poligrafia …” – działania mające na celu poprawę sytuacji mieszkańców na rynku pracy poprzez podniesienie kompetencji pracowników przedsiębiorstw świadczących usługi typu reklamowego. Natomiast w przypadku projektu „Transfer wiedzy” – budowanie gospodarki opartej na wiedzy i przewagi konkurencyjnej przedsiębiorstw, promocja transferu technologii z uczelni do biznesu poprzez podejmowane przez jednostki samorządu terytorialnego (dalej: JST) określone działania stymulujące, włączenie JST w proces pozyskiwania wiedzy o potrzebach inwestycyjnych i absorpcji wiedzy techniki z firm.

Zatem, zorganizowanie przez Gminę w ramach projektów: „Profesjonalna poligrafia …” (Działanie 8.1 Rozwój pracowników i przedsiębiorstw w regionie, Poddziałanie 8.1.1 Wspieranie rozwoju kwalifikacji zawodowych doradztwo dla przedsiębiorstw)” oraz „Transfer wiedzy …” (Działanie 8.2 Transfer wiedzy, Poddziałanie 8 2.1 Wsparcie dla współpracy sfery nauki i przedsiębiorstw) nieodpłatnych seminariów inaugurujących II edycję szkoleń na rzecz uczestników, którzy na tych spotkaniach otrzymają materiały informacyjno-promocyjne i skorzystają z cateringu – realizuje zadania własne.

Reasumując, w świetle powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż Gmina w odniesieniu do wykonywanych czynności polegających na nieodpłatnym zorganizowaniu seminarium i konferencji na rzecz uczestników, którzy na tych spotkaniach otrzymają materiały informacyjno-promocyjne skorzystają z cateringu nie jest podatnikiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ pragnie podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14c ust. 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.