Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.3.2019.2.LS
z 8 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2019 r. (data wpływu 5 listopada 2019 r.) uzupełnionym pismami z dnia 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 13 grudnia 2019 r.) oraz z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 30 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania metody podzielonej płatności w przypadku nabywania przez Gminę towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z realizacją zadań wynikających z ustawy o drogach publicznych i ustawy o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego polegających na budowie, modernizacji, przebudowie, remontach i bieżącym utrzymaniu dróg publicznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania metody podzielonej płatności w przypadku nabywania przez Gminę towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z realizacją zadań wynikających z ustawy o drogach publicznych i ustawy o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego polegających na budowie, modernizacji, przebudowie, remontach i bieżącym utrzymaniu dróg publicznych. Wniosek uzupełniono w dniu 13 grudnia 2019 r. o adres elektroniczny do doręczeń oraz w dniu 30 grudnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oraz własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (…) posiada status podatnika VAT czynnego o numerze NIP (…). Jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną nadaną ustawowo przez art. 165 Konstytucji RP oraz art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, ze zm.) zwaną dalej u.s.g. Zadania własne gminy określone są w art. 7 u.s.g. oraz uszczegółowione w przepisach szczególnych – konkretyzujących ich realizację. Zgodnie z art. 7 u.s.g. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Zadania te obejmują w szczególności sprawy:

1. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej,
2. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego,
3. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz,

• 3a) działalności w zakresie telekomunikacji,

4. lokalnego transportu zbiorowego,
5. ochrony zdrowia,
6. pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych,

• 6a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej,

7. gminnego budownictwa mieszkaniowego,
8. edukacji publicznej,
9. kultury. w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków, i opieki nad zabytkami,
10. kultury fizyczne i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,
11. targowisk i hal targowych,
12. zieleni gminnej i zadrzewień,
13. cmentarzy gminnych,
14. porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego,
15. utrzymania gminnych obiektów urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych,
16. polityki prorodzinnej. w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawne),
17. wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej,
18. promocji gminy,
19. współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r., poz. 450, 650, 723 i 1365 oraz 2019 r. poz. 37),
20. współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.
    
    

Gmina oprócz zadań własnych realizuje wiele zadań zleconych – co wynika z art. 166 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który stanowi, iż, jeżeli wynika to z uzasadnionych potrzeb państwa, ustawa może zlecić jednostkom samorządu terytorialnego wykonywanie innych zadań publicznych. Ustawa określa tryb przekazywania i sposób wykonywania zadań zleconych Zgodnie z art. 11a ust. 1 u.s.g. organami gminy są: 1) rada gminy, 2) wójt (burmistrz, prezydent miasta). W myśl art. 26 ust. 1 u.s.g organem wykonawczym gminy jest wójt, zaś zgodnie z ust. 4 w miastach powyżej 100.000 mieszkańców organem wykonawczym jest prezydent miasta. Wójt wykonuje swoje zadania za pośrednictwem urzędu, którego jest kierownikiem (art. 33 ust. 1 u.s.g.). Zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r., o samorządzie powiatowym (Dz. U. 2019 r. poz. 511, ze zm.), zwanej dalej u.s.p. prawa powiatu przysługują miastom, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100.000 mieszkańców (…). Miastem takim jest więc Gmina (…), zadania powiatu określone są w art. 4 u.s.p.

Tak więc do zadań gminy będącej miastem na prawach powiatu oprócz zadań nałożonych przez u.s.g. dochodzą także zadania nałożone przez u.s.p.

Zgodnie z art. 9 pkt 2, 3 i 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 869 ze zm.) zwaną dalej u.f.p., sektor finansów publicznych tworzą m.in. jednostki samorządu terytorialnego, jednostki budżetowe oraz samorządowe zakłady budżetowe.

Jednostkami budżetowymi, zgodnie z art. 11 u.f.p. są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego, działające na podstawie statutu określającego w szczególności ich nazwę, siedzibę i przedmiot działalności. Podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej „planem finansowym jednostki budżetowej”.

Na skutek wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 stwierdzone zostało, iż gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębne od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi. W konsekwencji tego należy uznać, że samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów o VAT zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie TSUE za obowiązkowe uznano „scentralizowanie” w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT.

Termin obowiązkowej centralizacji podatkowej dotyczącej podatku VAT w samorządach został określony komunikatem Ministerstwa Finansów opublikowanym dnia 15 stycznia 2016 r. na dzień 1 stycznia 2017 r., zatem Gmina (…) od tego właśnie terminu rozpoczęła scentralizowane rozliczenie podatku od towarów i usług, tj. procesem tym objęte zostały wraz z Urzędem Miasta (…) wszystkie gminne jednostki budżetowe oraz samorządowy zakład budżetowy. Formalną podstawę ww. działania stanowi art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizacje projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wólnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 280).

W dniu 1 listopada 2019 r. wchodzą w życie przepisy dotyczące stosowania – w niektórych przypadkach – obowiązkowego stosowania tzw. mechanizmu podzielonej płatności. Powyższe wynika z ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751).

W myśl ww. ustawy w art. 108a:

1. po ust. 1 dodaje się ust 1a-1e w brzmieniu:
   „1a Przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.
   1b Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.
   1c Przepisy ust. 1-1b stosuje się odpowiednio do płatności o których mowa w art. 19a ust. 8 W takim przypadku w komunikacie przelewu, o którym mowa w ust. 3, podatnik w miejsce informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 3, wpisuje wyraz zaliczka.
   1d W przypadku dokonania potrącenia, o którym mowa w art. 498 Kodeksu cywilnego, przepisów ust. 1 i 1b nie stosuje się w zakresie, w jakim kwoty należności są potrącane.
   1e Przepisów ust. la i 1b nie stosuje się w przypadku dokonywania płatności kwoty należności wynikającej z faktury dokumentującej transakcje realizowane w wykonaniu umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. 2019 r. poz. 1445 i 1572), jeżeli podmiot, na rzecz którego dokonywana jest płatność, na dzień dokonania dostawy był partnerem prywatnym, z którym podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym, lub jednoosobową spółką partnera prywatnego albo spółką kapitałową, której jedynymi wspólnikami są partnerzy prywatni, z którą podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym”.
   
   

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi przepis art. 108a ust. 1a znowelizowanej ustawy w odniesieniu do kwoty należności od której uzależnione jest obligatoryjne stosowanie mechanizmu podzielonej płatności przy nabywaniu towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 20 grudnia 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że w załączniku nr 15 wymienione są w poz. 60 (komputery) i 98-144 szeroko rozumiane roboty budowlane. Ww. towary i usługi będą nabywane przez Gminę (...) w zakresie realizacji zadań o których mowa w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm.) i ustawie z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. z 2018 r., poz. 203) polegających na budowie, remoncie, modernizacji, przebudowie i bieżącym utrzymaniu dróg publicznych.

Wątpliwości Gminy dotyczyły przede wszystkim kwestii czy realizując zadania ustawowe jako organ władzy publicznej poprzez Zarząd Dróg i Mostów w (...) jest w ogóle adresatem nowych przepisów dotyczących obowiązkowego stosowania podzielonej płatności. Było to tzw. zagadnienie wstępne – do wyjaśnienia. W związku z powyższym wystąpiła do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w (...) z wnioskiem z dnia 25 września 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w której zadała następujące pytanie:

1. Czy w przypadku nabywania przez Gminę (...) za pośrednictwem Zarządu Dróg i Mostów w (...) towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.) w związku z realizacją zadań wynikających z ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm.) i ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. z 2018 r., poz. 203) polegających na budowie, modernizacji, przebudowie, remontach i bieżącym utrzymaniu dróg publicznych stosowanie mechanizmu podzielonej płatności będzie fakultatywne?
   
   

Zajęła następujące stanowisko

1. W przypadku nabywania przez Gminę (...) za pośrednictwem Zarządu Dróg i Mostów w (...) towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.) w związku z realizacją zadań wynikających z ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm.) i ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. z 2018 r., poz. 203) polegających na budowie, modernizacji, przebudowie, remontach i bieżącym utrzymaniu dróg publicznych stosowanie mechanizmu podzielonej płatności będzie fakultatywne.
   
   

Uzyskała interpretację indywidualną z dnia 20 listopada 2019 r. znak: (…). W ww. interpretacji organ orzekł, iż stanowisko Gminy jest nieprawidłowe.

Gmina nie zaskarżyła ww. interpretacji do WSA w (...) i będzie ww. przepisy stosować.

Biorąc powyższe przepisy prawa oraz stanowisko organu w ww. interpretacji indywidualnej z dnia 20 listopada 2019 r. Gmina posiada wyjątkowy i niezaprzeczalny interes prawny w uzyskaniu jednoznacznej wykładni czy stosowanie mechanizmu podzielonej płatności przy nabywaniu towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.) jest obowiązkowe wyłącznie w odniesieniu do faktur, w których kwota należności ogółem w nich określona jest wyższa niż 15.000,00 zł, czy też obowiązkowe jest również gdy jest równa tej kwocie lub niższa. Konsekwencje naruszenia przepisu o obowiązkowej podzielonej płatności wynika z nowo dodanego ust. 7, który stanowi „w przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem ust. la, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno -skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy wykazanej na tej fakturze”.

Również w art. 105a ust. 1 w nowym brzmieniu czytamy: „(...) Podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe, w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na jego rzecz jeżeli w momencie dokonania tej dostawy podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego aby przypuszczać że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego”.

Tak więc znowelizowane przepisy dla pewnych grup towarowych i usługowych wprowadzają obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności ale w relacjach (płatnościach) pomiędzy podatnikami, a więc i Gminy. Konsekwencją naruszenia ww. przepisów – również nieumyślnego – są poważne wyżej zacytowane konsekwencje.

Jest rzeczą oczywistą, iż realizując zadania polegające na budowie, modernizacji, przebudowie, remontach i bieżącym utrzymaniu dróg publicznych kwota należności ogółem (kwota brutto) wynikająca z faktury za nabyte towary i usługi wymienione w załączniku nr 15, którą otrzyma Gmina będzie wyższa niż 15.000,00 zł. Będą to najczęstsza przypadki – realizacja zadań ustawowych w tym zakresie jest bardzo kosztowna.

Może się zdarzać, co wydaje się oczywiste, iż realizując zadania polegające na budowie, modernizacji, przebudowie, remontach i bieżącym utrzymaniu dróg publicznych kwota należności ogółem (kwota brutto) wynikająca z faktury za nabyte towary i usługi wymienione w załączniku nr 15, którą otrzyma Gmina będzie równa kwocie 15.000,00 zł lub niższa od tej kwoty. W ocenie Wnioskodawcy jest to tzw. zdarzenie przyszłe i niepewne, ale niewykluczone, a nawet prawdopodobne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 20 grudnia 2019 r.).

Czy w przypadku nabywania przez Gminę (...) towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.) w związku z realizacją zadań wynikających z ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm.) i ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. z 2018 r., poz. 203) polegających na budowie, modernizacji, przebudowie, remontach i bieżącym utrzymaniu dróg publicznych stosowanie mechanizmu podzielonej płatności będzie obowiązkowe wyłącznie w odniesieniu do faktur, w których kwota należności ogółem w nich określona jest wyższa niż 15.000,00 zł czy też będzie obowiązkowe również gdy jest równa tej kwocie lub niższa od tej kwoty?

Zdaniem Wnioskodawcy (własne stanowisko sformułowano ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku z dnia 20 grudnia 2019 r.), w przypadku nabywania przez Gminę towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.) w związku z realizacją zadań wynikających z ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm.) i ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. z 2018 r., poz. 203) polegających na budowie, modernizacji, przebudowie, remontach i bieżącym utrzymaniu dróg publicznych stosowanie mechanizmu podzielonej płatności będzie obowiązkowe wyłącznie w odniesieniu do faktur, w których kwota należności ogółem w nich określona jest wyższa niż 15.000,00 zł, nie będzie zaś obowiązkowe gdy jest równa tej kwocie lub niższa od tej kwoty.

UZASADNIENIE

W myśl art. 108a ust. 1a znowelizowanej ustawy przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. W myśl art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292 z późn. zm.) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Korelacja ww. przepisów ustawy o podatku od towarów usług z przepisem ustawy Prawo Przedsiębiorców budzi wątpliwość czy stosowanie obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności w przypadku nabywania określonych towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy dotyczy sytuacji gdy kwota należności ogółem wynikająca z faktury jest wyższa od kwoty 15.000,00 zł, czy też także gdy jest jej równa. Nawiasem mówiąc wg opinii niektórych ekspertów dostępnych w środkach masowego przekazu prawidłowa wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, iż obowiązkowe stosowanie mechanizmu podzielonej płatności będzie miało miejsce gdy kwota ta jest wyłącznie równa kwocie 15.000,00 zł, nie zaś gdy jest wyższa lub niższa. W ocenie Wnioskodawcy literalna wykładnia ww. przepisu art. 108a ust. 1 prowadzić może do różnych wniosków zarówno, że stosowanie tego mechanizmu jest obowiązkowe gdy kwota należności ogółem jest nie tylko wyższa, lecz także równa („kwota należności ogółem stanowi kwotę”), a w skrajnym wypadku, że tylko i wyłącznie wtedy gdy jest równa tej kwocie. Wśród niektórych ekspertów prawa podatkowego w debacie publicznej takie opinie są również wygłaszane – iż mechanizm ten dotyczy przypadków gdy kwota na fakturze jest tylko i wyłącznie równa kwocie 15.000,00 zł (ani więcej ani mniej).

W ocenie Wnioskodawcy należy zastosować w tym wypadku wykładnię celowościową. Skoro ustawodawca w cytowanym przepisie prawa podatkowego dokonał odniesienia do Prawa przedsiębiorców, to przyjąć należy, iż intencją ustawodawcy było aby stosowanie obowiązkowe tego mechanizmu było gdy kwota należności ogółem na tej fakturze przekracza kwotę 15.000,00 zł, skoro Prawo przedsiębiorców w art. 19 pkt 2 jednoznacznie wskazuje iż przyjmowanie płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego odbywa się gdy kwota 15.000,00 zł jest przekroczona.

Za stanowiskiem Wnioskodawcy stosującym wykładnię celowościową przemawia także uzasadnienie do projektu ustawy z dnia 19 czerwca 2019 r.

Czytamy na stronie 2 uzasadnienia: „Proponuje się jednak wprowadzenie limitu kwotowego, od którego będzie obowiązywał obowiązek dokonania rozliczenia w mechanizmie podzielonej płatności. Przyjęto założenie, że obligatoryjnym stosowaniem mechanizmu podzielonej płatności zostaną objęte towary lub usługi udokumentowane fakturami, których wartość brutto przekracza 15 tys. zł lub równowartość tej kwoty, i w których wykazano transakcje w zakresie towarów lub usług wymienionych w dodawanym załączniku nr 15. Kwota ta została skorelowana z kwotą wskazaną w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, czyli z kwotą po przekroczeniu której występuje obowiązek dokonania płatności przelewem bankowym. Obecnie kwota ww. ustawie z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców wynosi 15 000 zł i dla ułatwienia w dalszej części uzasadnienia posłużono się tą kwotą, Należy jednakże pamiętać, że w przypadku zmiany tej kwoty w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, automatycznie zmieni się kwota, od której stosuje się obowiązkowo rozliczenia w mechanizmie podzielonej płatności.

Faktury opiewające na kwoty poniżej 15 000 zł będą podlegały natomiast rozliczaniu na ogólnych zasadach (...)”.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy zgodne jest także ze znanym mu stanowiskiem resortu finansów przywołanym w artykule z 8 sierpnia 2019 r. w Dzienniku Gazeta Prawna (wersja na stronie internetowej Dziennika Gazety Prawna) pt. „Jest problem ze split payment. Podzielona płatność może nie zadziałać”. W przywołanym w artykule stanowisku Ministerstwa Finansów czytamy: ,,Ustawa Prawo przedsiębiorcy, a wcześniej ustawa o swobodzie działalności gospodarczej, określając warunek dokonywania obrotu bezgotówkowego wskazuje na przekroczenie kwoty 15 tys. zł lub jej równowartość – nigdy nie powstała wątpliwość, że transakcji bezgotówkowych dokonuje się dopiero po przekroczeniu tej wartości. Przepis wprowadzający obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności określa, że podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności w przypadku gdy kwota należności na fakturze stanowi kwotę o której mowa w art. 19 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorcy, a więc: stanowi kwotę, która przekracza 15 tys. zł lub równowartość tej kwoty. W opinii MF nowelizowany przepis nie budzi wątpliwości”.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż: w przypadku nabywania przez niego towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.) w związku z realizacją zadań wynikających z ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm.) i ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. z 2018 r., poz. 203) polegających na budowie, modernizacji, przebudowie, remontach i bieżącym utrzymaniu dróg publicznych stosowanie mechanizmu podzielonej płatności będzie obowiązkowe wyłącznie w odniesieniu, do faktur, w których kwota należności ogółem w nich określona jest wyższa niż 15.000,00 zł, nie będzie zaś obowiązkowe gdy jest równa tej kwocie lub niższa od tej kwoty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwaną dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z przepisem art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Stosownie do art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751, z późn. zm.) przewiduje z dniem 1 listopada 2019 r. m.in. rozszerzenie katalogu towarów i usług, w stosunku do których obligatoryjne zastosowanie będzie miał mechanizm podzielonej płatności.

I tak, zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy, obowiązującym od dnia 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Ponadto, zgodnie z art. 105a ust. 1 ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe, w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na jego rzecz, jeżeli w momencie dokonania tej dostawy podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

Na podstawie art. 105a ust. 3 pkt 6 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do nabycia towarów, za które podatnik dokonał zapłaty z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina posiada status podatnika VAT czynnego. Jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną nadaną ustawowo przez art. 165 Konstytucji RP oraz art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zadania własne gminy określone są w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym oraz uszczegółowione w przepisach szczególnych – konkretyzujących ich realizację. Zgodnie z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r., o samorządzie powiatowym prawa powiatu przysługują miastom, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100.000 mieszkańców (…). Miastem takim jest więc Gmina (...), zadania powiatu określone są w art. 4 ustawy o samorządzie powiatowym. Tak więc do zadań gminy będącej miastem na prawach powiatu oprócz zadań nałożonych przez ustawę o samorządzie gminnym dochodzą także zadania nałożone przez ustawę o samorządzie powiatowym. W załączniku nr 15 wymienione są w poz. 60 (komputery) i 98-144 szeroko rozumiane roboty budowlane. Ww. towary i usługi będą nabywane przez Gminę w zakresie realizacji zadań o których mowa w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych i ustawie z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego polegających na budowie, remoncie, modernizacji, przebudowie i bieżącym utrzymaniu dróg publicznych.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą stosowania metody podzielonej płatności w przypadku nabywanych przez Gminę towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z realizacją zadań wynikających z ustawy o drogach publicznych i ustawy o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego polegających na budowie, modernizacji, przebudowie, remontach i bieżącym utrzymaniu dróg publicznych wyłącznie w odniesieniu do faktur, w których kwota należności ogółem w nich określona jest wyższa niż 15.000,00 zł czy też będzie obowiązkowe również gdy jest równa tej kwocie lub niższa od tej kwoty.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy.

Podkreślenia wymaga fakt, że zapis art. 108a ust. 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty i faktura ta obejmuje swym zakresem towary lub usługi wskazane w załączniku nr 15 do ustawy.

Jednocześnie będzie funkcjonował dobrowolny system podzielonej płatności na pozostałe towary i usługi, który został wprowadzony ustawą z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 62, z późn. zm.).

Jak wynika ze złożonego wniosku Gmina będzie nabywała towary i usługi wymienione w załączniku nr 15 w poz. 60 (komputery) i w poz. 98-144 szeroko rozumiane roboty budowlane. Ponadto Gmina posiada status podatnika VAT czynnego.

Biorąc pod uwagę opis analizowanej sprawy oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące metody podzielonej płatności, które będą obowiązywały od 1 listopada 2019 r. stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nastąpi wypełnienie dyspozycji art. 108a ust. 1a ustawy o VAT, skutkujące tym, że Gmina w przypadku nabywania towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań wynikających z ustawy o drogach publicznych i ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego polegających na budowie, modernizacji, przebudowie, remontach i bieżącym utrzymaniu dróg publicznych będzie zobowiązana dokonać zapłaty za pośrednictwem mechanizmu podzielonej płatności w sytuacji jeżeli faktura będzie opiewać na kwotę wyższą niż 15.000 zł.

W omawianej bowiem sprawie nabycie będzie dokonywane przez podmiot posiadający status podatnika VAT czynnego i jednocześnie będzie ono dotyczyć towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nabyć co do których należy stosować obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności w sytuacji gdy faktura będzie opiewać na kwotę wyższą niż 15.000 zł.

Na powyższe twierdzenie nie ma wpływu fakt, że Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego w zakresie realizacji zadań własnych dotyczących dróg działa jako podmiot prawa publicznego (organ władzy publicznej). Zapisy dotyczące obowiązkowego stosowania metody podzielnej płatności dotyczą transakcji dokonywanych pomiędzy podatnikami, które zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy dotyczą udokumentowanych fakturą z wykazaną kwotą podatku nabyć towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 ustawy, w sytuacji gdy faktura ta opiewa na kwotę wyższą niż 15.000 zł. Zatem w niniejszej sprawie powyższe warunki należy uznać za wypełnione, co skutkuje obowiązkiem stosowania przez Gminę w przypadku dokonywania płatności za ww. nabycia mechanizmu podzielonej płatności stosownie do dyspozycji art. 108a ust. 1 ustawy.

Trzeba bowiem mieć również na względzie, że wyłączenie obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności na podstawie art. 108a ust. 1e ustawy o VAT odnosi się jedynie do należności wynikających z faktur dokumentujących transakcje realizowane w ramach umów o partnerstwie publiczno-prywatnym, jeżeli podmiot, na rzecz którego dokonywana jest płatność, na dzień dokonania dostawy był partnerem prywatnym, z którym podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym, lub jednoosobową spółką partnera prywatnego albo spółką kapitałową, której jedynymi wspólnikami są partnerzy prywatni, z którą podmiot publiczny zawarł umowę o partnerstwie publiczno -prywatnym. Zatem ze względu na to, że wyłączenie z obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności wolą ustawodawcy nastąpiło tylko w zakresie tego obszaru, należy stwierdzić, że w pozostałym zakresie przy spełnieniu warunków z art. 108a ust. 1a ustawy o VAT jednostki posiadające status organu władzy publicznej powinny dokonywać rozliczenia płatności z zastosowaniem mechanizmu split payment.

Podsumowując, Gmina będzie zobowiązana do stosowania mechanizmu podzielonej płatności w przypadku nabywania towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań wynikających z ustawy o drogach publicznych i ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego polegających na budowie, modernizacji, przebudowie, remontach i bieżącym utrzymaniu dróg publicznych w sytuacji jeżeli kwota należności ogółem (kwota brutto) wynikająca z faktury przekroczy 15 000 zł. W odniesieniu do faktur opiewających na kwotę brutto równą 15 000 zł lub kwotę niższą będą one podlegały rozliczeniu na zasadach ogólnych.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.