Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1461/12-2/JB
z 8 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 13.11.2012 r. (data wpływu 15.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu oraz obowiązku zapłaty miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.11.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu oraz obowiązku zapłaty miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Polsce i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca jest jednym z akcjonariuszy spółki komandytowo-akcyjnej z siedzibą na terytorium Polski („Spółka”). Z tytułu posiadanych akcji, Wnioskodawca jest uprawniony do dywidendy, jeżeli walne zgromadzenie Spółki podejmie uchwałę o podziale zysku na rzecz akcjonariuszy. Ewentualnie, akcjonariusz może otrzymać zaliczkę na poczet dywidendy w Spółce. Możliwe jest również, iż Spółka nie będzie przez jakiś okres czasu wypłacała dywidendy. Zasady podziału zysku ze Spółki pomiędzy komplementariuszy i akcjonariuszy są uregulowane w umowie Spółki, bądź mogą wynikać z uchwał wspólników Spółki.

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność jako kreatywna agencja reklamowa. Swoim klientom oferuje szeroki zakres usług związanych z reklamą i promocją — od wytworzenia prostych elementów graficznych, po wykreowanie zaawansowanych technologicznie produktów promocyjno-reklamowych. Działalność Spółki może obejmować również produkcję gier.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy przychód należny w związku z posiadaniem przez Wnioskodawcę statusu akcjonariusza Spółki w odniesieniu do jego przychodów w postaci dywidendy wypłacanej przez Spółkę od wypracowanego przez Spółkę zysku, powstanie w dniu powzięcia uchwały o wypłacie dywidendy lub o wypłacie zaliczki na poczet dywidendy przez walne zgromadzenie Spółki albo też w przypadku ustalenia dnia dywidendy lub dnia zaliczki na poczet dywidendy w tym dniu?
   
2. Czy zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dochodów osiąganych w związku z posiadaniem statusu akcjonariusza Spółki w postaci dywidendy od wypracowanego przez Spółkę zysku należy wpłacić za miesiąc, w którym podjęta została uchwała o wypłacie dywidendy lub o wypłacie zaliczki na poczet dywidendy przez walne zgromadzenie Spółki albo też określono dzień dywidendy lub dzień zaliczki na poczet dywidendy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w celu ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego związanego z przychodami wynikającymi z posiadaniem statusu akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej, niezbędne jest ustalenie do jakiego źródła przychodów należy zaliczać związane z nim przychody.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94 poz. 1037 ze zm.; dalej: „KSH”) spółka komandytowo-akcyjna jest spółką osobową. Zgodnie z art. I ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) spółki niemające osobowości prawnej, za wyjątkiem spółek kapitałowych w organizacji, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż Spółka jako spółka komandytowo-akcyjna nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 Ustawy o PIT, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Z kolei art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT mówi o przychodach uzyskiwanych z pozarolniczej działalności gospodarczej przez osoby fizyczne. Ten ostatni przepis określa więc zasady opodatkowania zarówno osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, jak i osób fizycznych, które są wspólnikami spółek osobowych.

Art. 9a ust. 1 Ustawy o PIT wskazuje, iż dochody uzyskane ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27 Ustawy o PIT. Z kolei art. 9a ust. 2 Ustawy o PIT umożliwia podatnikom uzyskującym dochód z prowadzenia działalności gospodarczej do zastosowania wobec nich zasad opodatkowania określonych w art. 30c Ustawy o PIT.

Powyższe przepisy w sposób jednoznaczny stanowią, iż podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest spółka komandytowo-akcyjna, ale wspólnicy tejże spółki.

Art. 5b ust. 2 Ustawy o PIT wprowadza zasadę, iż przychody wspólnika będącego osobą fizyczną z udziału w spółce nieposiadającej osobowości prawnej w tym również w spółce komandytowo-akcyjnej są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zasada ta dotyczy wszystkich wspólników spółek prawa handlowego nieposiadających osobowości prawnej, w tym również akcjonariuszy spółek komandytowo-akcyjnych.

Niniejsze rozumowanie znajduje również potwierdzenie w treści art. 17 ust. 1 pkt 4 Ustawy o PIT, który wśród dochodów z kapitałów pieniężnych wymienia jedynie dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Przedmiotowy przepis wprost wskazuje, iż do kategorii przychodów z kapitałów pieniężnych można zaliczyć jedynie dywidendy wypłacane przez podmioty posiadające osobowość prawną, zaś spółka komandytowo-akcyjna jest podmiotem nieposiadającym osobowości prawnej.

Wobec powyższego dochody osiągnięte przez akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej z tytułu dywidendy wypłacanej przez tą spółkę nie mogą być kwalifikowane jako dochody z kapitałów pieniężnych wskazanych w art. 17 Ustawy o PIT. Na poprawność przedmiotowej interpretacji wskazuje również treść art. 30a ust 1 pkt 4 Ustawy o PIT, który opodatkowuje stawką podatku w wysokości 19 % m.in. przychody z dywidend i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Przedmiotowy przepis określający stawkę opodatkowania od dywidend nie obejmuje dywidend wypłacanych przez spółki komandytowo-akcyjne, w związku z nieposiadaniem przez te spółki osobowości prawnej.

Art. 8 ust.1 Ustawy o PIT stanowi, iż przychody wynikające z udziału w spółce nieposiadającej osobowości prawnej, tym również spółce komandytowo-akcyjnej, są określane proporcjonalnie do udziału podatnika w zyskach takiej spółki, zaś przychody te co do zasady łączy się z innymi przychodami opodatkowanymi zgodnie z art. 27 ust. 1 Ustawy o PIT. Przedmiotowy przepis wprowadza również domniemanie równego udziału w zyskach takich podmiotów, o ile treść np. umowy spółki lub uchwały o podziale zysku nie stanowi inaczej.

Użyte w art. 8 ust. 1 Ustawy o PIT sformułowanie „przychód z udziału w spółce niebędącą osobą prawną” należy interpretować z uwzględnieniem statusu akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej. Przedmiotowe stanowisko jest akceptowane przez orzecznictwo Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 22 września 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1738/09 wskazał, iż: jak więc użyte w art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f sformułowanie „przychód z udziału w spółce niebędącą osobą prawną należy rozumieć w sposób uwzględniający status akcjonariusza w spółce komandytowo-akcyjnej.”

W celu ustalenia statusu akcjonariusza oraz charakteru dywidendy wypłacanej przez spółkę komandytowo-akcyjną niezbędna jest analiza przepisów KSH. Art. 126 ust. 1 pkt 2 KSH stanowi, iż w zakresie stosunku prawnego akcjonariuszy spółki komandytowo-akcyjnej, w tym również w kwestiach dotyczących dywidendy, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące spółki akcyjnej.

W związku z powyższym należy przyjąć, iż zgodnie z art. 347 § 1 KSH w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 KSH prawo do udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej akcjonariusz tejże spółki nabywa dopiero w momencie wykazania w sprawozdaniu finansowym zysku spółki oraz powzięciu, za zgodą wszystkich komplementariuszy, uchwały o podziale zysku spółki przypadającego na akcjonariuszy. Powoduje to, iż prawo do dywidendy powstaje tylko w sytuacji przeznaczenia odpowiedniej części zysku spółki komandytowo-akcyjnej do podziału przez jej walne zgromadzenie. Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 348 § 2 KSH w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 KSH uprawnionymi do otrzymania dywidendy są osoby posiadające akcje spółki w dniu powzięcia uchwały o podziale dywidendy albo w innym dniu określonym uchwałą (dzień dywidendy). Przepis ten w sposób jednoznaczny wskazuje, iż prawo do zysku jest związane z akcją, a nie z osobą wspólnika tj. akcjonariusza. Prowadzi to do wniosku, że o przysługiwaniu dla danej osoby roszczenia o wypłatę dywidendy decyduje fakt posiadania przez nią akcji w dniu dywidendy.

Dopiero w wyniku podjęcia przedmiotowej uchwały po stronie akcjonariuszy posiadających akcje, w dniu wskazanym w tejże uchwale, powstanie roszczenie o wypłatę przydającej na nie dywidendy. Wcześniej akcjonariusze nie mają skutecznego roszczenia o jego wypłatę. Należy więc uznać, iż akcjonariuszowi spółki komandytowo-akcyjnej przysługuje roszczenie o wypłatę przypadającego na posiadane przez niego akcje zysku z tejże spółki jedynie w sytuacji spełnienia powyższych wymogów. Dopiero po ich spełnieniu nabywa on wierzytelność w postaci prawo do dochodzenia wypłaty należnego mu zysku. Do tego momentu posiada on jedynie ekspektatywę roszczenia o wypłatę należnego mu zysku. Analogiczne stanowisko zajmuje również orzecznictwo. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 marca 2011 r. sygn. akt II FSK 1925/09 stwierdził iż: „Z tą chwilą, (a więc dopiero po spełnieniu określonych w k.s.h. przesłanek), akcjonariusz nabywa wierzytelność o wypłatę należnej mu części zysku (dywidendy). Wierzytelność ta, jest skonkretyzowana przedmiotowo i podmiotowo i od momentu powstania przyjmuje postać roszczenia o wypłatę dywidendy (...)„. Identyczne stanowisko zajął również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 maja 2011 r. sygn. akt II FSK 2148/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 12 lipca 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 818/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 5 marca 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1626/09.

Takie stanowisko wyraził również Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 16 stycznia 2012 roku (sygn. II FPS 1/11): „Aby właściwie uchwycić przedział czasu, w którym należy uiścić zaliczkę na podatek z tytułu udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej przez jej akcjonariusza, należy dokonać analizy przepisów k. s. h. regulujących podział zysku w tej spółce oraz uprawnienia akcjonariuszy do jego otrzymania. Przychód z udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej jest bowiem zdarzeniem gospodarczym wywołującym różnorakie skutki podatkowe. Natomiast ocena skutków podatkowych tego zdarzenia uzależniona jest od powstania zysku bilansowego, weryfikacji sprawozdania finansowego, przeznaczenia zysku, sposobu realizacji praw wspólników, w tym akcjonariuszy, okresu za jaki zysk powstał i innych czynników.

W związku z tym, że spółka komandytowo-akcyjna nosi nie tylko cechy spółki osobowej, lecz także spółki kapitałowej, wobec tego do spółki tej stosuje się niektóre przepisy dotyczące spółki akcyjnej.

Odesłaniem do tych przepisów, zgodnie z art. 126 § 1 pkt 2 k.s.h., ustawodawca obejmuje przepisy regulujące kwestie kapitału zakładowego, wkładów akcjonariuszy, praw udziałowych i obowiązków wynikających z akcji, rady nadzorczej i walnego zgromadzenia w spółce akcyjnej. Na tej podstawie do spółki komandytowo-akcyjnej mają odpowiednie zastosowanie regulacje przepisu art. 347 § 1 k.s.h., który przyznaje akcjonariuszom prawo do udziału w zysku rocznym przeznaczonym do wypłaty. Prawo do zysku akcjonariusza powstaje jednak dopiero z chwilą wykazania zysku spółki w sprawozdaniu finansowym spółki. Natomiast zysk ten musi być przeznaczony do wypłaty akcjonariuszom przez walne zgromadzenie. Jednocześnie) zgodnie z art. 146 ust. 2 pkt 2 k.s.h., uchwała o podziale zysku spółki pomiędzy jej akcjonariuszami wymaga zgody wszystkich jej komplementariuszy. Z kolei przepis art. 348 ust.2 k.s.h. stanowi, że podmiotami uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są akcjonariusze, którym przysługiwały akcje w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku.

Treść wskazanych przepisów prawa handlowego prowadzi do wniosku, iż przyznanie akcjonariuszom prawa do udziału w zysku rocznym przeznaczonym do wypłaty powstaje tylko wówczas, gdy odpowiednia jego część została przeznaczona do podziału przez walne zgromadzenie. Wcześniej akcjonariusz nie tylko nie może go otrzymać, lecz również nie ma roszczenia do spółki o jego wypłatę. Natomiast prawa udziałowe wynikające z przysługiwania akcji oraz związane z akcją obowiązki sytuują wyraźnie akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej jako beneficjenta określonych praw majątkowych inkorporowanych w akcji.

Jednocześnie wskazać należy, iż prawo do udziału w zysku jest podstawowym prawem majątkowym przysługującym akcjonariuszowi spółki komandytowo-akcyjnej Prawo do udziału w zysku należy odróżnić od wierzytelności i opartego na nim roszczenia akcjonariusza wobec spółki o wypłatę przypadającej mu części zysku przeznaczonego do podziału. Wierzytelność, której przedmiotem jest wypłata należnej części zysku akcjonariusz nabywa bowiem po zaistnieniu określonych wyżej przesłanek. Dopiero wówczas wierzytelność ta może być skonkretyzowana pod względem przedmiotowym i podmiotowym. Natomiast do czasu spełnienia w danym roku obrotowym przesłanek powstania roszczenia o wypłatę, akcjonariusz nie posiada uprawnienia do żądania od spółki świadczenia w postaci wypłaty z zysku. Nie otrzyma on w tym momencie wypłaty z zysku, a więc z tego tytułu nie będzie mógł osiągnąć przychodu do opodatkowania. Akcjonariusz będzie miał jedynie podstawy ku leniu by oczekiwać wypłaty z zysku”.

Zasady dotyczące momentu uzyskania przychodu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT określa art. 14 ustawy o PIT. Zasady te, na mocy art. 5b ust. 2 Ustawy o PIT, stosuje się również do określenia momentu powstania przychodu wspólników spółek nieposiadających osobowości prawnej, w tym również spółki komandytowo-akcyjnej. Art. 14 ust. 1 Ustawy o PIT wskazuje, iż za przychód z działalności gospodarczej są uznawane „kwoty należne” choćby nie zostały faktycznie otrzymane.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „kwoty należne”. W związku z powyższym niezbędne jest odwołanie się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją słowa „należny” oznacza ono,,(...) przysługujący, należący się komuś lub czemuś” (Słownik język polskiego tom II pod red. M. Szymczak Warszawa 1993 s. 267) zaś czasownik „należeć się” oznacza „przysługiwać komuś, stanowić dług, powinność, należność, zapłatę.” (Słownik język polskiego, tom II, pod red. M. Szymczak, Warszawa 1993 s 267). Należy więc przyjąć, iż kwoty należne są to kwoty, które z jednej strony komuś przysługują (należność), a z drugiej stanowią czyjś dług (zobowiązanie). Przedmiotowa definicja wskazuje wprost, iż za kwoty należne mogą być uważane jedynie takie w stosunku do których uprawniony (wierzyciel) może skutecznie domagać się ich zapłaty od obowiązanego (dłużnika).

Takie też stanowisko przyjęło orzecznictwo. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 5 lutego 2009 r. w sprawie o sygnaturze akt I SA/Gd 771/08 stwierdził, iż: „Nie można (...) mówić o powstaniu przychodu jeśli nie było podstawy prawnej na mocy której podmiot (u którego ma powstać przychód) może się skutecznie domagać świadczenia od drugiego podmiotu. Tak też Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 marca 2011 r. sygn. akt II FSK 1925/09. Tak więc sformułowanie „kwoty należne” użyte w art. 14 ust. I Ustawy o PIT oznacza przychody wynikające z działalności gospodarczej, które stają się wymagalną wierzytelnością, choćby nie zostały faktycznie uiszczone. Trzeba zatem przyjąć, iż przedmiotowy zwrot wskazuje na zasadę, iż tożsamy jest moment wymagalności świadczenia z momentem powstania obowiązku podatkowego. Analogiczne stanowisko zajmuje również orzecznictwo Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 września 2007 w sprawie o sygnaturze akt II FSK 1028/06 wskazał, iż „Przychód powstaje w momencie, w którym wymagalne stało się roszczenie o zapłatę, a więc w dacie, gdy skarżący mógł najwcześniej domagać się zapłaty (...).„ oraz iż,,(...) cecha „należności” dotyczy kwot (przychodów), które są wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego.” Powyższe wprost wskazuje, iż nie można uznać za przychód z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej kwot, które nie stanowią wymagalnych wierzytelności w świetle prawa cywilnego.

W konsekwencji, mając na uwadze brzmienie przepisów ustawy - Kodeks spółek handlowych, a także dyspozycję zawartą w normie art. 14 ust. 1 Ustawy o PIT (co jak zostało wyżej wskazane ma w niniejszej sprawie zastosowanie) przychód należny dla akcjonariusza z racji otrzymania dywidendy od wypracowanego przez spółkę komandytowo-akcyjną zysku powstaje w dniu powzięcia uchwały o wypłacie dywidendy lub o wypłacie zaliczki na poczet dywidendy przez walne zgromadzenie Spółki albo też w przypadku ustalenia dnia dywidendy lub dnia zaliczki na poczet dywidendy w tym dniu.

Art. 44 ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT stanowi, iż podatnicy osiągający dochody z tytułu działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 Ustawy o PIT są obowiązani do samodzielnego obliczania i wpłacania w ciągu roku zaliczek na poczet podatku dochodowego według zasad określonych w art. 44 ust. 3 Ustawy o PIT. Art. 44 ust. 3 pkt 1 Ustawy o PIT stanowi, iż podatnik jest obowiązany do wpłacania co miesiąc zaliczek, począwszy od miesiąca, w którym dochody przekroczyły kwotę powodującą powstanie obowiązku zapłaty podatku dochodowego. Natomiast zgodnie z art. 44 ust. 3f Ustawy o PIT podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego, zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b. Art. 44 ust. 6 Ustawy o PIT określa natomiast dzień, w którym podatnik obowiązany jest dokonać przedmiotowych zaliczek. Z uwagi na przyjęcie, iż momentem powstania przychodu akcjonariusza Spółki (spółki komandytowo-akcyjnej) z tytułu dywidendy jest dzień powzięcia uchwały o wypłacie dywidendy lub o wypłacie zaliczki na poczet dywidendy przez walne zgromadzenie Spółki albo też w przypadku ustalenia dnia dywidendy lub dnia zaliczki na poczet dywidendy — ten dzień, podatnik zobligowany jest do uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w miesiącu, w którym przedmiotowy przychód staje się należny.

Reasumując, należy stwierdzić, iż przychód Wnioskodawcy w związku z posiadaniem przez niego statusu akcjonariusza Spółki osiągany w postaci dywidendy wypłacanej przez Spółkę od wypracowanego przez nią zysku, staje się przychodem należnym Wnioskodawcy, podlegającym opodatkowaniu, z datą podjęcia uchwały przez walne zgromadzenie Spółki o wypłacie dywidendy lub o wypłacie zaliczki na poczet dywidendy albo też w przypadku ustalenia dnia dywidendy lub dnia zaliczki na poczet dywidendy - w tym dniu. Od przychodu tego należy odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, stosownie do art. 44 ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT za miesiąc, w którym walne zgromadzenie Spółki podjęło uchwałę o wypłacie dywidendy lub o wypłacie zaliczki na poczet dywidendy albo też określiło dzień dywidendy lub dzień zaliczki na poczet dywidendy.

Powyższe stanowisko jest zbieżne ze stanowiskiem zawartym w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 12 maja 2012 roku (sygn. DD5/033/1/12/KSM/DD-125).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.