INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 21 czerwca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 19 września 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ekwiwalentu sędziowskiego wypłacanego sędziom sportowym:

• gdy kwota jednorazowego wynagrodzenia sędziego sportowego nie przekracza 200 zł – jest nieprawidłowe,
• gdy kwota jednorazowego wynagrodzenia sędziego sportowego przekracza 200 zł – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 6 września 2011 r. znak ILPB1/415-817/11-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 8 września 2011 r., a w dniu 19 września 2011 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 15 września 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Kluby jako gospodarze zawodów są płatnikiem wynagrodzenia sędziego z którym nie mają zawartej umowy i nie jest on pracownikiem ani członkiem klubu.

Na podstawie druku „wyznaczenie na zawody” otrzymanego od Kolegium Sędziów, sędzia delegowany jest do prowadzenia zawodów sportowych w odpowiedniej miejscowości i w określonym terminie. Ekwiwalent sędziowski określony jest w formie stawki według tabeli ustalonej przez Związek i uzależniony od tego, czy sędzia występuje w roli sędziego głównego, pomocniczego, delegata czy obserwatora. Jednorazowe wynagrodzenie przeważnie nie przekracza kwoty 200 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Jak należy prawidłowo obliczyć podatek pobierany przez płatnika od wynagrodzenia sędziego...
2. Czy ryczałtowo zgodnie z art. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez kosztów uzyskania przychodów, czy na zasadach ogólnych zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody sędziów zaliczane są zgodnie z art. 13 pkt 2 do przychodów z osobiście wykonywanej działalności artystycznej w tym przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Ponieważ z sędzią klub nie zawiera umowy, zdaniem Wnioskodawcy nie został wyczerpany wymóg art. 30 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który podkreśla iż kwota należności określona jest w umowie, należy wiec zastosować art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznając koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania ekwiwalentu sędziowskiego wypłacanego sędziom sportowym:

• gdy kwota jednorazowego wynagrodzenia sędziego sportowego nie przekracza 200 zł – uznaje się za nieprawidłowe,
• gdy kwota jednorazowego wynagrodzenia sędziego sportowego przekracza 200 zł – uznaje się za prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a, 52c wymienionej ustawy o podatku dochodowym oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, iż na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i jej jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 41 ust. 1 cytowanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł – w wysokości 18% przychodu.

Analiza normy wyrażonej w przepisie art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej ustawy wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

• kwota należności określona w umowie nie przekracza 200 zł oraz
• umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.
  
  

Przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może mieć zastosowanie do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 i 5-9 cytowanej ustawy po spełnieniu wskazanych wyżej warunków.

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, a zatem obejmuje również dochody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W myśl art. 30 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Zgodnie z art. 30 ust. 8 cytowanej ustawy, dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27.

Zryczałtowane opodatkowanie stosuje się do przychodów, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł. Znaczenie ma zatem kwota wynikająca z umowy (tzn. z danego tytułu prawnego). Nie jest istotne, czy takich przychodów w miesiącu od tego samego płatnika jest więcej, czy nie. Decyduje tylko i wyłącznie kwota wynikająca z pojedynczej umowy (pojedynczego dokumentu na podstawie którego dokonano wypłaty należności). Bez znaczenia jest łączna wartość wszystkich umów zawartych w danym miesiącu z sędzią sportowym.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że kluby jako gospodarze są płatnikiem wynagrodzenia sędziego z którym nie mają zawartej umowy i nie jest on pracownikiem ani członkiem klubu. Ekwiwalent sędziowski określony jest w formie stawki według tabeli ustalonej przez Związek. Jednorazowe wynagrodzenie przeważnie nie przekracza kwoty 200 zł.

Należy zatem przyjąć, że mimo iż kluby nie zawierają z sędziami umów (np. zlecenia, o dzieło) regulujących kwotę należności, to jednak otrzymują oni wynagrodzenie wypłacane na podstawie druku „wyznaczenie na zawody” otrzymanego od Kolegium Sędziów, na bazie którego sędzia delegowany jest do prowadzenia zawodów sportowych. Zatem zostaje im zlecone wykonanie określonych czynności. Płatnikowi znana jest również suma należności jaka wynika z tabeli ustalonej przez Związek, która zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy przeważnie nie przekracza 200 zł.

Tym samym odnosząc przedstawiony opis zdarzenia przyszłego do przedstawionych powyżej przepisów prawa należy wskazać, iż przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a dotyczący opodatkowania ryczałtem przychodów, o których mowa m.in. w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie w analizowanym przypadku, jeżeli kwota należności określona w jednej delegacji nie przekracza 200 zł.

Wobec powyższego, co wyżej wykazano, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, z którego wynika, że omawiany przepis nie może mieć zastosowania, bowiem kluby nie zawierają z sędziami żadnych umów cywilnoprawnych, w których określona byłaby wysokość wynagrodzenia.

Zatem, od wynagrodzenia wypłacanego przez kluby na rzecz sędziego, niebędącego pracownikiem klubu, jeżeli suma należności określona w jednej delegacji nie przekracza kwoty 200 zł, należy pobrać zryczałtowany podatek w wysokości 18% przychodu, wynikający z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5. Płatnik przekazuje kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy). Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w przypadku, gdy kwota należności za przeprowadzenie zawodów sportowych, określona w jednej delegacji przekracza 200 zł, przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania. W tej sytuacji na klubie jako płatniku dokonującym wypłat ekwiwalentu sędziowskiego ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, przy wypłacie sędziemu wynagrodzenia, gdy kwota należności określona w jednej delegacji nie przekracza 200 zł, należy stosować przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pobierać zryczałtowany podatek dochodowy bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Natomiast przy wypłacie sędziemu wynagrodzenia, gdy kwota należności określona w jednej delegacji przekracza 200 zł, należy stosować przepis art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pobierać zaliczkę na podatek dochodowy według stawki podatkowej określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 po pomniejszeniu o miesięczne koszty uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.