INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.07.2011 r. (data wpływu 18.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczek pieniężnych, podstawy opodatkowania oraz obowiązku uwzględnienia w proporcji sprzedaży obrotu z tytułu udzielonych pożyczek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.07.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczek pieniężnych, podstawy opodatkowania oraz obowiązku uwzględnienia w proporcji sprzedaży obrotu z tytułu udzielonych pożyczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje udzielanie jednemu ze swoich udziałowców (wspólników), będącemu komandytariuszem Wnioskodawcy, nieoprocentowanych pożyczek. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności, przychody z której byłyby opodatkowane stawką VAT zwolnioną. Wnioskodawca nie będzie uzyskiwał żadnych przychodów opodatkowanych stawką VAT zwolnioną. Jednocześnie Wnioskodawca uzyskuje i będzie uzyskiwał przychody opodatkowane w tym głównie stawką podstawową VAT. Pożyczki zostaną udzielone z własnych środków finansowych Wnioskodawcy.

Koszt bezpośredni świadczenia pożyczki obejmuje wyłącznie koszt przelewu środków. Jednakże w szczególnych przypadkach mogą dojść koszty ponoszone przez podatnika, jak np. koszt umowy (np. akt notarialny, koszty ustanowienia zabezpieczenia), które co do zasady będzie ponosił pożyczkobiorca.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy udzielenie nieodpłatnej pożyczki, przy świadczeniu której nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...
   W przypadku pozytywnej odpowiedzi na 1 pytanie:
2. ustalić podstawę opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług pożyczki...
3. podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług obejmuje koszty administracyjne, m.in. takie jak związane z wystawieniem faktury.
4. udzielanie nieoprocentowanych pożyczek przez Wnioskodawcę swojemu udziałowcowi spowoduje konieczność rozliczania podatku VAT naliczonego strukturą...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Udzielenie nieodpłatnej pożyczki przez Wnioskodawcę przy świadczeniu której nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, podlega opodatkowaniu.

Ad. 2)

Podstawa opodatkowania obejmuje wyłącznie koszty poniesione w celu udzielenia pożyczki, tj. koszty przelewu środków oraz dodatkowo ponoszone przez podatnika koszty ściśle związane z jej udzieleniem (jak np. koszty notarialne zawarcia umowy ponoszone przez Wnioskodawcę).

Ad. 3)

Podstawa opodatkowania nie obejmuje kosztów administracyjnych, m.in. takich jak związane z wystawieniem faktury.

Ad. 4)

Udzielanie nieoprocentowanych pożyczek przez Wnioskodawcę swojemu udziałowcowi spowoduje konieczność rozliczania podatku VAT naliczonego strukturą, ponieważ u Wnioskodawcy będzie występowała sprzedaż zwolniona od VAT.

Uzasadnienie

Ad. 1)

Z dniem 1 kwietnia 2011 r. zmieniono przepis art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT w ten sposób, iż za odpłatne świadczenie usług (będące czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT) uznano również „wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”. Opodatkowanie tych czynności jest niezależne od tego, czy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wobec powyższego, od 1 kwietnia 2011 r. nieodpłatne świadczenie usług jest czynnością podlegającą opodatkowaniu, a w konsekwencji udzielenie nieodpłatnej pożyczki przez Wnioskodawcę, przy świadczeniu której nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, podlega opodatkowaniu.

Ad. 2)

Zgodnie z przepisem art. 29 ust. 12 Ustawy o VAT „W przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika”. Mając na uwadze dotychczasowe orzecznictwo ETS w tym zakresie oraz orzecznictwo dotyczące podstawy opodatkowania, w tym dotyczące również nieodpłatnych dostaw towarów lub ich nieodpłatnego użycia (w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE podstawa opodatkowania jest określona w art. 75 jako całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług) należy uznać, iż przy świadczeniu usług (z wyjątkiem przypadku użycia towarów, gdzie podstawa opodatkowania jest węższa, gdyż obejmuje tylko koszty od których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego) podstawa opodatkowania powinna obejmować tylko koszty dodatkowe poniesione w związku ze świadczeniem tej nieodpłatnej usługi. Dla porównania można wskazać wyroki ETS w sprawach C50/88, C-193/91, C-230/94, w których sąd ten wypowiadał się odnośnie konstruowania podstawy opodatkowania czynności nieodpłatnych lub prywatnego użytku, obejmując tym pojęciem wyłącznie koszty ściśle związane z udostępnionymi towarami (jak koszty nabycia pojazdu, koszty jego napraw) oraz nie obejmując nim kosztów ogólnych przedsiębiorstwa jak np. wydatki administracyjne.

Mając na uwadze sformułowanie użyte w Ustawie o VAT, odwołujące się do kosztów świadczenia tych usług, jest ono wyraźnie ograniczone do kosztów poniesionych (niejako dodatkowo) w celu świadczenia tej nieodpłatnej usługi.

Podobnie twierdzi Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2009 r. (sygn.: IPPPI-443-667/09-2/PR).

Wobec powyższego, podstawa opodatkowania obejmuje wyłącznie koszty poniesione w celu udzielenia pożyczki, tj. koszty przelewu środków oraz dodatkowo ponoszone przez podatnika koszty ściśle związane z jej udzieleniem (jak np. koszty notarialne zawarcia umowy ponoszone przez Wnioskodawcę).

Ad. 3)

Mając na uwadze uwagi poczynione w uzasadnieniu do stanowiska 2 należy wskazać, iż zachowują one swoją aktualność również w odniesieniu do stanowiska 3. Wobec tego, iż podstawa opodatkowania obejmuje wyłącznie koszty poniesione w celu udzielenia pożyczki, nie może ona obejmować stałych kosztów Wnioskodawcy, takich jak koszty administracyjne, które ponosi on niezależnie od faktu udzielenia nieodpłatnych pożyczek. Podstawa opodatkowania nie obejmuje zatem kosztów ogólnych, innych niż ściśle związane z udzieleniem pożyczki. W szczególności nie obejmuje kosztów wypełniania zobowiązań Publicznoprawnych, jak obowiązek wystawienia faktury. Koszt ten nie jest kosztem świadczenia tej usługi, tylko kosztem realizacji obowiązków Publicznoprawnych, które Wnioskodawca musi realizować niezależnie od faktu nieodpłatnego świadczenia usług.

Wobec powyższego, podstawa opodatkowania nie obejmuje kosztów administracyjnych m.in. takich jak związane z wystawieniem faktury.

Ad. 4)

Mając na uwadze, iż od 1 kwietnia 2011 r. nieodpłatne świadczenie usług udzielenia pożyczek w zakresie wskazanym w stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu i będzie generować obrót zwolniony, Wnioskodawca będzie miał obowiązek rozliczać podatek naliczony proporcjonalnie, w zakresie kwot podatku naliczonego, których nie będzie mógł przyporządkować jako związanych wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną albo wyłącznie ze sprzedażą zwolnioną.

Wobec powyższego udzielanie nieoprocentowanych pożyczek przez Wnioskodawcę swojemu udziałowcowi spowoduje konieczność rozliczania podatku VAT naliczonego strukturą, ponieważ u Wnioskodawcy będzie występowała sprzedaż zwolniona od VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca planuje udzielanie jednemu ze swoich udziałowców (wspólników), będącemu komandytariuszem Wnioskodawcy, nieoprocentowanych pożyczek. Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi żadnej działalności, przychody z której byłyby opodatkowane stawką VAT zwolnioną. Pożyczki zostaną udzielone z własnych środków finansowych Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy udzielenie nieodpłatnej pożyczki przez Wnioskodawcę przy świadczeniu której nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, podlega opodatkowaniu.

Treść powołanych wyżej przepisów wskazuje, iż aby uznać dane świadczenie za opodatkowane podatkiem VAT musi ono być odpłatne w myśl art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bądź też nieodpłatne, ale spełniające warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Z opisu sprawy wynika, iż w odniesieniu do świadczonych usług polegających na udzielaniu pożyczek, Wnioskodawca nie uzyska wynagrodzenia w postaci odsetek. Tym samym nie można przedmiotowych usług uznać za odpłatne, zatem nie stanowią usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Ponadto stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatnie świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę, które będą polegały na udzielaniu nieoprocentowanych pożyczek jednemu ze swoich udziałowców (wspólników) nie będą służyły celom działalności gospodarczej Wnioskodawcy, oznacza to, iż w takim przypadku przesłanka uznania nieodpłatnej czynności udzielania pożyczek za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu zostanie spełniona.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, iż wykonywane przez Wnioskodawcę czynności, służące innym celom niż działalność gospodarcza podatnika, które polegają (będą polegać) na udzielaniu nieoprocentowanych pożyczek jednemu ze swoich udziałowców (wspólników), od dnia 1 kwietnia 2011 r. podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1, iż udzielenie nieodpłatnej pożyczki przez Wnioskodawcę przy świadczeniu której nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, podlega opodatkowaniu uznać należało za prawidłowe.

Ad. 2-3)

Podstawa opodatkowania została zdefiniowana przez ustawodawcę w art. 29 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 - 21, art. 30 - 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Natomiast w myśl art. 29 ust. 12. ustawy w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, (…), są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca planuje udzielanie jednemu ze swoich udziałowców (wspólników), będącemu komandytariuszem Wnioskodawcy, nieoprocentowanych pożyczek. Pożyczki zostaną udzielone z własnych środków finansowych Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy podstawa opodatkowania obejmuje wyłącznie koszty poniesione w celu udzielenia pożyczki, tj. koszty przelewu środków oraz dodatkowo ponoszone przez podatnika koszty ściśle związane z jej udzieleniem (jak np. koszty notarialne zawarcia umowy ponoszone przez Wnioskodawcę), czy też obejmuje również koszty administracyjne, m.in. takie jak związane z wystawieniem faktury.

Jak wykazano powyżej, w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki pozwalające na uznanie od dnia 1 kwietnia 2011 r. nieodpłatnego świadczenia usług w postaci udzielania pożyczek, o których mowa we wniosku za zrównane z odpłatnym świadczeniem usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W takiej sytuacji Wnioskodawca dla udokumentowania ww. czynności zobowiązany jest do wystawienia faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ww. ustawy o VAT, przyjmując jako podstawę opodatkowania - zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 29 ust. 12 ustawy o VAT - koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (tj. faktyczne, rzeczywiste koszty świadczenia tych usług).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych nr 2 i nr 3 uznać należało za prawidłowe.

Ad. 4)

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476 ze zm.). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 ustawy punktów 38-41, regulujących zwolnienia od podatku działalności finansowej. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Jednocześnie w myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Stosownie do treści art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37 -41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca planuje udzielanie jednemu ze swoich udziałowców (wspólników), będącemu komandytariuszem Wnioskodawcy, nieoprocentowanych pożyczek. Pożyczki zostaną udzielone z własnych środków finansowych Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności, przychody z której byłyby opodatkowane stawką VAT zwolnioną.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy udzielanie nieoprocentowanych pożyczek przez Spółkę swojemu udziałowcowi spowoduje konieczność rozliczania podatku VAT naliczonego strukturą, ponieważ u Wnioskodawcy będzie występowała sprzedaż zwolniona od VAT.

Jak wykazano powyżej, w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki pozwalające na uznanie od dnia 1 kwietnia 2011 r. nieodpłatnego świadczenia usług w postaci udzielania pożyczek, o których mowa we wniosku za zrównane z odpłatnym świadczeniem usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednak powyższe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, tym samym korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Podstawowa zasada dotycząca odliczania podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Powyższe regulacje wskazują, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Art. 90 ust. 3 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy).

Na mocy art. 90 ust. 6 ustawy do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

W związku z powyższym, obrót uzyskiwany z tytułu udzielanych pożyczek Spółka powinna uwzględniać w proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 cyt. ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 4 uznać należało za prawidłowe.

Końcowo należy dodać, iż z dniem 26 sierpnia 2011 r. ogłoszony został tekst jednolity ustawy o VAT – Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.