Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP7.8222.330.2018.JQP
z 7 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 15 czerwca 2015 r. Nr ITPB2/4511-384/15/MK, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 3 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość przez matkę Wnioskodawczyni – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 3 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Aktem notarialnym z dnia 19 listopada 2014 r. S.B. darował za zgodą żony D.B. prawo do 1/2 własności lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z prawami z nim związanymi oraz prawo własności nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr X, swojej żonie D.B., a ona oświadczyła, że darowiznę przyjmuje.

Powyższe nieruchomości wchodziły w skład majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską. Lokal mieszkalny D. i S. B. nabyli w dniu 17 listopada 2003 r. S.B. zmarł 2014 r.

D.B. złożyła w dniu 22 stycznia 2015 r. pismo do Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie wydania zezwolenia na zbycie nieruchomości opisanej w akcie notarialnym z dnia 19 listopada 2014 r. Naczelnik US poinformował, że stosownie do art. 306a ustawy – Ordynacja podatkowa w związku z art. 19 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn umowa darowizny z objętego wspólnością majątkową małżeńską - prawo własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z prawami z nim związanymi oraz prawo własności nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr X zabudowanej została rozliczona pod względem podatkowym, tj. podatek nie należy się stosownie do art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn i nie ma przeszkód do zbycia nieruchomości.

Aktem notarialnym z dnia 27 stycznia 2015 r. D.B. udzieliła Wnioskodawczyni (jej córce) szerokiego pełnomocnictwa m.in. do zarządu, administrowania i rozporządzania całym jej majątkiem osobistym, w tym do dokonywania czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu; do zbywania nieruchomości zabudowanych, niezabudowanych, udziałów w nieruchomościach, praw użytkowania wieczystego gruntów, budynków stanowiących odrębne nieruchomości, lokali stanowiących odrębne nieruchomości, etc. wchodzących w skład jej majątku osobistego, w drodze wszelkich umów, osobom, za ceny i na wszelkich pozostałych warunkach według uznania pełnomocnika, w tym do zawierania umów przedwstępnych i przyrzeczonych oraz ich zmian i rozwiązywania.

D.B. planowała za środki pochodzące ze zbycia posiadanej nieruchomości zakup lokalu mieszkalnego, zakup udziału w planowanym zakupie lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię lub remont zakupionego lokalu.

Aktem notarialnym z dnia 28 stycznia 2015 r. zawarto umowę sprzedaży. Wnioskodawczyni jako pełnomocnik D.B. sprzedała ww. lokal za kwotę 140.000,00 zł. Pełnomocnik w związku z obowiązkiem złożenia deklaracji o osiągniętych przychodach z tytułu zbycia nieruchomości, zaplanował podjęcie kolejnych czynności przed US. D.B. chciała skorzystać z możliwości wydatkowania przychodów ze sprzedaży własnego lokalu zwolnionego od podatku od darowizn na podstawie zaświadczenia naczelnika US i wydała Wnioskodawczyni dyspozycję poszukiwania odpowiedniego lokalu mieszkalnego, celem jego wspólnego zakupu.

D.B. zmarła nagle 2 lutego 2015 r.

Aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 9 lutego 2015 r. poświadczono że spadek po zmarłej D.B. nabyły na podstawie ustawy Wnioskodawczyni i D.B.1 - każda z nich po 1/2 części wprost.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy kwota 70.000,00 zł uzyskana przez zmarłą D.B. na okoliczność sprzedaży otrzymanej od zmarłego męża darowizny w postaci udziału wynoszącego 1/2 części wspólnego lokalu mieszkalnego jest opodatkowana podatkiem od osób fizycznych?
2. Czy na spadkobiercach spoczywa obowiązek podatkowy, który ciążyłby na D.B. w związku ze sprzedażą nieruchomości -1/2 części mieszkania uzyskanej z tytułu darowizny od S.B.? Jeżeli tak, to jak go obliczyć i czy podlega zwolnieniu od podatku w sytuacji jej przeznaczenia na cele mieszkaniowe przez spadkobierców?
3. Czy w świetle art. 21 ust. l pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej Wnioskodawczyni posiada prawo do skorzystania z ulgi podatkowej i przeznaczenia wyżej wymienionych środków na zakup mieszkania lub wydatkowania na inne cele mieszkaniowe?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1) Sprzedaż otrzymanej od zmarłego męża darowizny w postaci 1/2 wspólnego lokalu mieszkalnego jest opodatkowana podatkiem od osób fizycznych, lecz istnieje tu możliwość zastosowania ulgi podatkowej w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na korzyść D.B. i jej spadkobierców.

Ad. 2) Na spadkobiercach ciążą prawa i obowiązki podatkowe w myśl art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej. Zatem, jeżeli D.B. miała prawo w ciągu 2 lat przeznaczyć środki ze sprzedaży nieruchomości na zakup mieszkania lub inne cele mieszkaniowe, to również Wnioskodawczyni jako spadkobierca takie prawo posiada.

Ad. 3) W świetle art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 97 § 1 Ordynacji podatkowa, posiada prawo do skorzystania z ulgi podatkowej i przeznaczenia wyżej wymienionych środków na zakup mieszkania lub wydatkowania na inne cele mieszkaniowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 15 czerwca 2015 r. Nr ITPB2/4511-384/15/MK uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nie jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą PIT, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Sprzedaż nieruchomości lub prawa majątkowego po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w tym przepisie, skutkuje brakiem obowiązku zapłaty podatku dochodowego, dlatego kluczową kwestią jest ustalenie daty nabycia. Pojęcie „nabycie” nie zostało zdefiniowane w ustawie PIT.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r. sygn. akt II FPS 2/17 w której wskazano, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, ze zm.) nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.), nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Uchwała dotyczy określenia momentu nabycia w przypadku odziedziczenia po zmarłym małżonku udziału w nieruchomości lub prawie majątkowym wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy PIT. Argumenty zawarte w uzasadnieniu tej uchwały zostały uznane za aktualne w orzecznictwie sądowo-administracyjnym także w przypadku darowizny nieruchomości z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego jednego z nich. W takiej sytuacji datą nabycia w rozumieniu ustawy PIT jest dzień nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków. Naczelny Sąd Administracyjny uzasadniając takie stanowisko wskazał, że (…) Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały. Art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, (…), które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy (wyroki NSA: z dnia 19 grudnia 2017 r. sygn. akt II FSK 33/17, z dnia 19 stycznia 2018 r sygn. akt II FSK 3629/15 oraz z dnia 29 czerwca 2018 r. sygn. akt II FSK 1903/16).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 17 listopada 2003 r. matka Wnioskodawczyni wraz ze swoim mężem nabyła lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską. W dniu 19 listopada 2014 r. matka Wnioskodawczyni otrzymała na podstawie umowy darowizny od swojego męża prawo do tego lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość. W dniu 28 stycznia 2015 r. matka Wnioskodawczyni sprzedała tę nieruchomość. Matka Wnioskodawczyni zmarła w dniu 2 lutego 2015 r., przed planowanym wydatkowaniem środków pochodzących ze zbycia przedmiotowego lokalu mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe. Zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 9 lutego 2015 r. spadek po zmarłej D.B. nabyły: Wnioskodawczyni oraz D.B.1 – każda z nich po 1/2 części wprost.

Mając powyższe na uwadze, stwierdza się, że z uwagi na małżeńską wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które matka Wnioskodawczyni oraz jej mąż posiadali w chwili nabycia nieruchomości. Matka Wnioskodawczyni nie mogła więc ponownie nabyć udziału w tej nieruchomości w momencie zawarcia umowy darowizny, skoro nieruchomość ta wchodziła wcześniej do majątku wspólnego małżonków i przysługiwała matce Wnioskodawczyni. Nabycie całej nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT, przez matkę Wnioskodawczyni nastąpiło w dniu 17 listopada 2003 r., kiedy to małżonkowie nabyli tę nieruchomość do majątku wspólnego. Z uwagi zatem na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w tym przepisie, dochód ze sprzedaży nieruchomości w dniu 28 stycznia 2015 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowiskiem, odnoszącym się do pytania nr 1, udzielenie odpowiedzi na pytania nr 2 i 3 jest bezprzedmiotowe.

Z uwagi na powyższe stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.