Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-905/12/MS
z 28 września 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 29 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy wzajemne poręczenia pomiędzy spółkami w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, podlegają kompensacie (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy wzajemne poręczenia pomiędzy spółkami w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, podlegają kompensacie.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji butli do różnego rodzajów gazów. W związku z działalnością zaciągnęła kredyty bankowe w bankach komercyjnych na terenie Polski. W wyniku zawartych umów kredytowych Spółka zobowiązana była do ustanowienia dodatkowych zabezpieczeń spłaty zobowiązań kredytowych, poprzez uzyskanie poręczenia spłaty kredytu od podmiotów zewnętrznych. W wyniku zawartych porozumień Spółka uzyskała takie poręczenia od podmiotów powiązanych. Poręczenia te były udzielone bez wynagrodzenia, nieodpłatnie. Poręczenia dotyczyły 3 kredytów:
- kredytu inwestycyjnego z terminem spłaty do 2017 roku,
- kredytu w rachunku bieżącym, odnawialnym co roku,
- kredytu nieodnawialnego z terminem spłaty do 2017 roku.
Jedna ze spółek powiązanych, która już poręcza podatnikowi kredyt, zwróciła się z prośbą do Spółki o poręczenie ich kredytu bankowego. Wątpliwości Spółki budzi możliwość wzajemnego poręczania kredytu i kompensowania otrzymanego poręczenia z udzielonym od tej samej spółki i opodatkowania jako nieodpłatne świadczenie tylko różnicy.
Spółka informuje, że rozlicza podatek dochodowy w formie zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy zgodnie z art. 25 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego zostały zawarte również we własnym stanowisku w sprawie, gdzie wskazano że ustalanie wzajemnych poręczeń nastąpi na podstawie umowy o wzajemnej pomocy przy pozyskaniu kredytów bankowych.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy wzajemne poręczenia pomiędzy spółkami w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, podlegają kompensacie? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)
Zdaniem Wnioskodawcy, udzielone pomiędzy spółkami powiązanymi wzajemne poręczenie, na podstawie umowy o wzajemnej pomocy przy pozyskiwaniu kredytów bankowych, podlega kompensacie, do wysokości świadczenia niższego. Nadwyżka natomiast, jako nieodpłatne świadczenie będzie podlegała opodatkowaniu.
Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.
Updop nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Pojęcie to można rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).
Jednakże, pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” na gruncie przepisów prawa podatkowego ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Może bowiem obejmować wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści. Zatem, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie.
Wobec tego, dla celów podatkowych za „świadczenia nieodpłatne” należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy. Tak więc, powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w wyniku zawartych umów kredytowych Spółka zobowiązana była do ustanowienia dodatkowych zabezpieczeń spłaty zobowiązań kredytowych, poprzez uzyskanie poręczenia spłaty kredytu od podmiotów zewnętrznych. W wyniku zawartych porozumień Spółka uzyskała takie poręczenia od podmiotów powiązanych. Poręczenia te były udzielone bez wynagrodzenia, nieodpłatnie. Jedna ze spółek powiązanych, która już poręcza podatnikowi kredyt, zwróciła się z prośbą do Spółki o poręczenie swojego kredytu bankowego. Udzielenie wzajemnych poręczeń nastąpi na podstawie umowy o wzajemnej pomocy przy pozyskaniu kredytów bankowych.
W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie, z jednej strony Spółka otrzymuje świadczenie z tytułu dokonanego poręczenia przez inny podmiot, z drugiej strony zobowiązana jest do takiego samego świadczenia na rzecz tego podmiotu. Zatem bez wątpienia mamy tu do czynienia ze wzajemnymi świadczeniami podmiotu powiązanego na rzecz Spółki i odwrotnie. Jak stwierdzono powyżej, świadczenie nieodpłatne to zdarzenie prawne lub gospodarcze, którego skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym otrzymanie poręczenia związane jest z inną formą ekwiwalentu, tj. Spółka udziela w zamian podobne rodzaje zabezpieczeń.
Reasumując powyższe wyjaśnienia, należy stwierdzić, iż wzajemne poręczenie zabezpieczenia kredytu bankowego pomiędzy Spółką, a podmiotem powiązanym nie będzie stanowiło dla Spółki przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop. Jednocześnie brak jest podstaw do porównywania ze sobą poszczególnych ustalanych poręczeń (porównywanie wysokości poręczonych zobowiązań kredytowych) i ustalenie na tej podstawie nieodpłatnego świadczenia u podmiotu który poręczył zobowiązanie niższej wartości (wynikającej z różnicy wysokości poręczonych zobowiązań).
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
Nadmienia się, iż w zakresie pytania Nr 1 wydano odrębną interpretację.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.