Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.310.2021.1.SK
z 22 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 23 czerwca 2021 r. (który wpłynął do Organu 30 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki w wysokości ceny nabycia prawa użytkowania wieczystego oraz nabytej na własność nieruchomości (gruntów), których spółka została pozbawiona na podstawie decyzji o przejęciu wydzielonych działek na drogi stanowią koszty uzyskania przychodów oraz momentu ich rozpoznania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki w wysokości ceny nabycia prawa użytkowania wieczystego oraz nabytej na własność nieruchomości (gruntów), których spółka została pozbawiona na podstawie decyzji o przejęciu wydzielonych działek na drogi stanowią koszty uzyskania przychodów oraz momentu ich rozpoznania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

X. p. z o.o. Sp.k jest firmą developerską, zajmuje się budową nieruchomości z przeznaczeniem na sprzedaż; w tym celu dokonuje zakupu gruntów pod zabudowę.

W 2017 roku spółka dokonała zakupu prawa wieczystego użytkowania gruntów z przeznaczeniem na działalność developerską. W 2020 r. na wniosek Spółki dokonano podziału nieruchomości. Na mocy decyzji podziałowej nr (…) z dnia 05 października 2020 r. , która uprawomocniła się 23.10.2020 r. wydzielona działka, w trybie art. 98 ust 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz.65 ze zm.), oznaczona na planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 4KD-D jako ulica klasy dojazdowej, przeszła z mocy prawa na własność Skarbu Państwa. Na mocy art. 98 ust. 3 ww. ustawy, Spółce przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej miedzy użytkownikiem wieczystym, a właściwym organem (jeżeli do uzgodnienia nie dojdzie odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości).

Do chwili obecnej odszkodowanie nie zostało wypłacone i nie wiadomo kiedy zostanie wypłacone - wysokość odszkodowania jest przedmiotem uzgodnień pomiędzy spółką i przedstawicielami przejmującego grunty (wypłata odszkodowania może nastąpić zarówno po kilku miesiącach jak i kilku latach).

Ponadto w 2019 roku spółka dokonała zakupu gruntów z przeznaczeniem na działalność developerską. Również w 2020 r. na wniosek spółki dokonano podziału nieruchomości. Na mocy decyzji podziałowej nr (…) z dnia 05 października 2020 r. , która uprawomocniła się 15.10.2020 r. wydzielone działki, w trybie art. 98 ust 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 65 ze zm.), oznaczone na planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 32KDD, 36 KDD, 6 KDZ, 7KDL jako ulice klasy dojazdowej, zbiorczej i lokalnej, przeszły z mocy prawa na własność Gminy. Na mocy art. 98 ust. 3 ww. ustawy Spółce przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej miedzy właścicielem a właściwym organem (jeżeli do uzgodnienia nie dojdzie odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości).

Podobnie jak w sytuacji przedstawionej wyżej - do chwili obecnej odszkodowanie nie zostało wypłacone i nie wiadomo kiedy zostanie wypłacone. Wysokość odszkodowania jest przedmiotem uzgodnień pomiędzy spółką i przedstawicielami Urzędu Miasta (wypłata odszkodowania może nastąpić zarówno po kilku miesiącach jak i kilku latach).

W obu przypadkach otrzymane odszkodowanie nie pokryje wydatków na zakup przejętej części gruntów. Opisane wyżej grunty nie stanowią środków trwałych (stanowią element robót w toku).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki w wysokości ceny nabycia prawa użytkowania wieczystego oraz nabytej na własność nieruchomości (gruntów), których spółka została pozbawiona na podstawie decyzji o przejęciu wydzielonych działek na drogi (opisane w poz. 61 wniosku), stanowią koszty uzyskania przychodów?
2. Czy wydatki na zakup nieruchomości przejętych na mocy decyzji administracyjnych (opisane w poz. 61 wniosku) są kosztem uzyskania przychodów w dacie, w której decyzje o przejęciu gruntów drogowych stały się ostateczne, czy stają się kosztem w momencie otrzymania (wpływu na rachunek bankowy) odszkodowania?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup przejętych nieruchomości (gruntu i prawa wieczystego użytkowania gruntu) stanowią koszty uzyskania przychodów, a Spółka rozpozna koszt podatkowy w momencie wpływu odszkodowania.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Spółka otrzyma odszkodowanie za przejęte grunty - wysokość oraz data otrzymania odszkodowania nie są jeszcze znane. Niemniej przyszłe odszkodowanie stanowi formę przychodu, zatem wydatek przypadający na nabycie przejętych gruntów stanowi koszt uzyskania przychodów. Ponadto jako wydatek bezpośrednio związany z uzyskanym przychodem, należy go zaliczyć do kosztów podatkowych stosując zasady dotyczące kosztów bezpośrednich, tj. art. 15 ust. 4 uopdp czyli w momencie osiągnięcia przychodu (wpływu) z tytułu odszkodowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;

Na podstawie art. 12 ust. 1 omawianej ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększającą jego aktywa, mającą definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Ustawodawca przewidział jednocześnie wyjątki od ww. reguły. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przepis ten pozwala ujmować dla celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Możliwość ta dotyczy jednak wyłącznie przychodów związanych z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej.

Określając zatem podatkowe skutki wywłaszczenia należy rozpatrywać je w kontekście otrzymanego odszkodowania. Z otrzymaniem środków pieniężnych w formie odszkodowania za wywłaszczenie ustawodawca na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wiąże uzyskanie przez podatnika przychodu podatkowego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

W myśl art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...).

Zatem, o możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących warunków:

• pomiędzy tym wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie już istniejącego źródła przychodów;
• wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów mogą być zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, ale dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione i podmiot zobowiązany jest do ich ponoszenia.

Natomiast stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jako firma developerska, zajmuje się budową nieruchomości z przeznaczeniem na sprzedaż. W tym celu dokonuje zakupu gruntów pod zabudowę.

W latach 2017 r. i 2019 r. Spółka dokonała zakupu gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów, z przeznaczeniem na działalność developerską. W 2020 r. na wniosek Spółki dokonano podziału nieruchomości. Na mocy art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, Spółce przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej miedzy użytkownikiem wieczystym/właścicielem, a właściwym organem/przedstawicielami przejmującego grunty. Do chwili obecnej odszkodowanie nie zostało wypłacone i nie wiadomo kiedy zostanie wypłacone. Wysokość odszkodowania jest przedmiotem uzgodnień, otrzymane odszkodowanie nie pokryje wydatków na zakup przejętej części gruntów. Opisane grunty nie stanowią środków trwałych (stanowią element robót w toku).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ceny nabycia prawa użytkowania wieczystego oraz nabytej na własność nieruchomości (gruntów), których Spółka została pozbawiona na podstawie decyzji o przejęciu wydzielonych działek na drogi oraz momentu rozpoznania tych kosztów.

Odszkodowanie to szczególny rodzaj świadczenia, którego celem jest naprawienie szkody. Przepisy podatkowe nie zawierają definicji odszkodowania. Oznacza to, że w tym zakresie należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740). Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r., poz. 1990 ze zm.), działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe - z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis stosuje się odpowiednio przy wydzielaniu działek gruntu pod poszerzenie istniejących dróg publicznych.

Stosowanie natomiast do art. 98 ust. 3 ww. ustawy, za działki gruntu, o których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Przepis art. 131 stosuje się odpowiednio. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.

Z kolei wywłaszczenie dotyczące nieruchomości uregulowane jest w rozdziale 4 działu III (art. 112-135) ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wywłaszczenie jest wyjątkiem od ogólnych cywilnoprawnych zasad przenoszenia własności nieruchomości i może mieć zastosowanie jedynie wówczas, gdy cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób aniżeli pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości.

Zatem z ww. tytułów, podatnik co do zasady otrzymuje odszkodowanie, które stanowi jego przysporzenie, jednocześnie nieruchomość zmienia właściciela.

Powyższe stwierdzenie jest o tyle istotne, że w katalogu wydatków, zawartym w art. 16 ust. 1 updop, których nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów znajdują się wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych, a wśród nich wydatki na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów (art. 16 ust. 1 pkt 1 updop). Jednocześnie przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 updop, przewiduje zasadę, że chociaż wydatków tych nie uwzględnia się w momencie ich poniesienia, ale po ich zaktualizowaniu i pomniejszeniu o sumę odpisów amortyzacyjnych (w przypadku gruntu i prawa wieczystego użytkowania gruntów nie podlegają one amortyzacji – art. 16c pkt 1 updop) – są rozliczane jednorazowo w chwili odpłatnego ich zbycia.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca wskazał, że opisane we wniosku grunty nie stanowią środków trwałych (stanowią element robót w toku), w związku z czym przywołany powyżej przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 updop, nie będzie miał zastosowania.

Jednak należy pamiętać, że sam fakt poniesienia kosztu oraz brak ujęcia go w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodu (art. 16 ust. 1 updop) nie daje automatycznie prawa zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Należy pamiętać, że aby zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione, wskazane powyżej warunki. Jednym z podstawowych warunków uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu, jest fakt poniesienia wydatku w celu osiągnięcia przychodu lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. W związku z powyższym w niniejszej sprawie należy zbadać, czy wydatek poniesiony na nabycie prawa użytkowania wieczystego oraz nabytej na własność nieruchomości (gruntów) które następnie zostały wydzielone bądź wywłaszczone zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu.

W wyniku otrzymanego odszkodowania podatnik – co do zasady – uzyskuje przychód, a z istoty dochodu (dochodem jest zgodnie z art. 7 ust. 2 updop nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania) wynika, że przychody uzyskane z poszczególnych źródeł łączą się z określonymi kosztami, oznacza to, że w sytuacji wydzielenia/wywłaszczenia w tym samym terminie co przychód jakim jest otrzymanie odszkodowania podatnik ma prawo rozpoznać koszty uzyskania przychodu, którymi są wydatki poniesione na nabycie tych nieruchomości (oczywiście, ta ich część, która takiego kosztu już uprzednio nie stanowiła). W przypadku bowiem wydzielenia/wywłaszczenia, jako że dochodzi do przeniesienia własności nieruchomości, wygaśnięcia prawa wieczystego użytkowania lub innego prawa rzeczowego za odszkodowaniem, stanowi przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3e updop, zgodnie z którym w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty. Zatem kosztem uzyskania tego przychodu będą wydatki, jakie podatnik poniósł, aby uzyskać ten przychód. Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów jest spełnienie kryteriów wskazanych w art. 15 ust. 1 updop. Kosztem uzyskania przychodów bezpośrednio związanym z odszkodowaniem jest wydatek na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wydzielenia/wywłaszczenia (nieruchomości, prawa wieczystego użytkowania lub innego ograniczonego prawa rzeczowego).

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że między odszkodowaniem jako przychodem a kosztami poniesionymi uprzednio na nabycie prawa do wydzielonych/wywłaszczonych nieruchomości gruntowych występuje związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że nie dokonano by wydzielenia/wywłaszczenia, gdyby podatnik nie posiadał tytułu prawnego do tych nieruchomości. Odszkodowania zaś nie wypłacono by mu, gdyby nie wydzielono/wywłaszczono nieruchomości. Zatem wydatek na nabycie przedmiotu wydzielenia/wywłaszczenia co do zasady należy zaliczyć do kosztów podatkowych.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że wydatki na zakup przejętych nieruchomości (gruntu i prawa wieczystego użytkowania gruntu) stanowią koszty uzyskania przychód, a Spółka będzie mogła rozpoznać koszt podatkowy w momencie wpływu odszkodowania.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że wydatki na zakup przejętych nieruchomości (gruntu i prawa wieczystego użytkowania gruntu) stanowią koszty uzyskania przychodów, a Spółka rozpozna koszt podatkowy w momencie wpływu odszkodowania uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.