INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 12.09.2011 r. (data wpływu 13.09.2011 r.) oraz piśmie z dnia 08.11.2011 r. (data wpływu 09.11.2011 r.) uzupełniającym stan faktyczny wniosku na wezwanie Nr IPPB2/415-731/11-2/AK z dnia 28.10.2011 r. (data nadania 31.10.2011 r., data doręczenia 02.11.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia PIT – 4R – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.09.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia PIT – 4R.

Pismem z dnia 28.10.2011 r. nr IPPB2/415-731/11-2/AK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• wskazanie czy Wnioskodawca występuje o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jako zainteresowany w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, ponieważ w złożonym wniosku w części B.2. formularza ORD-IN „Status Wnioskodawcy” zaznaczono poz. 1 – podatnik, natomiast treść złożonego wniosku i sformułowane pytanie wskazują, że Wnioskodawca w świetle zadanego pytania może wystąpić jedynie w roli płatnika,

• wyjaśnienie, czy Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w swojej indywidualnej sprawie, jako płatnik podatku od wynagrodzeń pracowników przez niego zatrudnianych, czy w sprawie płatników dla których Wnioskodawca świadczy usługi rachunkowo-księgowe lub udziela porad prawnych...
  
  

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie (data wpływu uzupełnienia 09.11.2011 r.).

Wskazał, iż pomyłkowo zaznaczył w części B.2. formularza ORD-IN „Status Wnioskodawcy” zaznaczono poz. 1 – podatnik, powinna być zaznaczona poz. 2 – płatnik. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku od wynagrodzeń pracowników zatrudnianych przez niego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy obowiązkowe jest składanie deklaracji PIT – 4R, w sytuacji jeśli nie wystąpiły zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzeń...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy nie określają jednoznacznie, czy należy złożyć deklarację „zerową” PIT – 4R, w przypadku braku pobrania zaliczek na podatek dochodowy w roku podatkowym. Bowiem z samej nazwy deklaracji tj. „deklaracja roczna o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy” wynika, iż należy składać ją w sytuacji, gdy płatnik dokonał poboru zaliczki. Wnioskodawca uważa, że jeśli nie wystąpił podatek od wynagrodzeń, to nie składa się PIT – 4R (zerowego). PIT – 4R służy organom podatkowym do rozliczenia podatku od wynagrodzeń wpłaconych w poszczególnych miesiącach i za cały dany rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

- podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Stosownie do treści art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do treści art. 38 ust. 1 ww. ustawy - płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Z kolei ust. 1a tegoż artykułu stanowi, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Zgodnie z treścią art. 39 ust. 1 cytowanej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest płatnikiem podatku od wynagrodzeń pracowników których zatrudnia. Wątpliwości Wnioskodawcy jako płatnika budzi fakt, czy musi on składać do Urzędu Skarbowego deklarację PIT – 4R w sytuacji, kiedy nie wystąpiły zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego pracownikowi wynagrodzenia.

W tym miejscu należy zauważyć, iż deklaracja PIT - 4R jest to deklaracja roczna o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy. Płatnicy podatku dochodowego zobowiązani są do jej złożenia do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym, a w przypadku zaprzestania działalności - do dnia zaprzestania tej działalności.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w sytuacji, kiedy nie wystąpią zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanych wynagrodzeń, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek złożenia do właściwego urzędu skarbowego deklaracji PIT – 4R, tj. „deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.