INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2011r. (data wpływu 3 czerwca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2011r. (data wpływu 5 września 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania za złom cynku i ołowiu w postaci blach postrzępionych oraz cynkowo-ołowianych odpadów poprodukcyjnych hutnictwa cynku, ołowiu i wysokotemperaturowych procesów galwanizowania, konieczności rozliczenia podatku VAT przez nabywcę ww. towarów oraz możliwości odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe,
• możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT, po uprzednim opodatkowaniu nabycia towarów, mimo, iż faktura VAT wystawiona była przez dostawcę ze stawką 23% - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za złom cynku i ołowiu w postaci blach postrzępionych oraz cynkowo-ołowianych odpadów poprodukcyjnych hutnictwa cynku, konieczności rozliczenia podatku VAT przez nabywcę ww. towarów oraz możliwości odliczenia podatku naliczonego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 sierpnia 2011r. (data wpływu 5 września 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu 25 sierpnia 2011r. Nr IBPP1/443-958/11/AL.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada „...” wydane przez „M” na podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2001 Nr 62, poz. 627). Na podstawie posiadanego zezwolenia Spółka dokonuje zakupu typowego złomu cynku i ołowiu w postaci np. blach postrzępionych, a także zakupu cynkowo-ołowianych odpadów poprodukcyjnych hutnictwa cynku, ołowiu i wysokotemperaturowych procesów galwanizowania.

Odpady te zaliczane są do złomów i odpadów metali nieżelaznych, sklasyfikowanych w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dn. 27 września 2001r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. 2001 Nr 112, poz. 1206) jako:

• inne niewymienione odpady z hutnictwa ołowiu (kod: 10 04 99),
• zgary inne niż wymienione w 10 05 10 odpady z hutnictwa cynku (kod: 10 05 11),
• cynk twardy oraz popiół cynkowy, będące odpadami z wysokotemperaturowych procesów galwanizowania (kody: 11 05 01 oraz 11 05 02),

-ołów i cynk, zaliczane do kategorii odpadów i złomów metalicznych oraz stopów metali (kody: 17 04 03 oraz 17 04 04).

Nabywane przez Spółkę odpady to głównie odpady cynko- i ołowionośne, zawierające minimum 15% cynku oraz około 10% ołowiu. Wykorzystanie tych odpadów polega głównie na ich zużyciu w prowadzonych przez Spółkę procesach technologicznych, gdzie odpady te występują w charakterze dodatków surowcowych. Nabywany przez Spółkę typowy złom cynku i ołowiu w postaci np. blach postrzępionych i odpady poprodukcyjne kwalifikowane są przez Spółkę jako surowiec wtórny.

Zdaniem Spółki wskazane powyżej złomy i odpady metali nieżelaznych, stanowią złom na gruncie ustawy o VAT w brzmieniu od 1 kwietnia br., wobec czego Spółka opodatkowuje zakup tych surowców zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 17 ust. 1 pkt 7 oraz ust. 7 ustawy o VAT.

Zdarza się, że kontrahent Spółki dokonuje odmiennej kwalifikacji przedmiotu sprzedaży, w konsekwencji czego nalicza na fakturze sprzedaży należny podatek VAT. W takiej sytuacji, Spółka opodatkowuje zakup surowców przyjmując jako podstawę opodatkowania kwotę brutto z wystawionej przez kontrahenta faktury i traktuje jednocześnie kwotę podatku należnego, jako kwotę podatku naliczanego, podlegającego opodatkowaniu na zasadach ogólnych, przewidzianych w art. 86 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 29 sierpnia 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż dokonuje zakupu złomu cynku i ołowiu oraz cynkowo-ołowiowych odpadów poprodukcyjnych, które zużywane są w procesie produkcji cynku i ołowiu jako komponent wsadu. Określenie „blachy postrzępione” odnosi się do złomu cynku i ołowiu i określa jedyną postać fizyczną tego materiału, a nie jego rodzaj.

Wnioskodawca potwierdza, że nie nabywa innych rodzajów złomów i odpadów oprócz wymienionych we wniosku oraz stwierdza, że wszystkie zawierają metal, bądź są metalami.

Podmioty dokonujące dostawy produktów będących przedmiotem wniosku są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług, nie korzystającymi ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 .

Dla podmiotów, które dokonują dostawy wymienionych we wniosku produktów, dostawy te nie są objęte zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zakup przez Wnioskodawcę produktów będących przedmiotem wniosku jest związany wyłącznie z działalnością opodatkowaną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym od 1 kwietnia 2011r. wskazane w opisie stanu faktycznego złomy i odpady metali nieżelaznych należy traktować na gruncie ustawy o VAT jako złom i w konsekwencji w przypadku ich zakupu Spółka - jako nabywca złomu - jest zobowiązana do rozliczenia podatku VAT (przy założeniu spełnienia pozostałych warunków z art. 17 ust. 1 pkt 7 oraz ust. 7 ustawy o VAT)...
2. W przypadku udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pytanie 1 Spółka wnosi o potwierdzenie, że postępuje prawidłowo uznając - w przypadku naliczenia przez sprzedawcę przedmiotowego złomu i odpadów metali nieżelaznych podatku należnego na fakturze dokumentującej sprzedaż - za podstawę opodatkowania wartość brutto wynikającą z tej faktury, naliczając od tak ustalonej podstawy opodatkowania podatek należny w oparciu o zasady wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 7 oraz ust. 7 ustawy o VAT oraz traktując jednocześnie tak ustalony podatek należny, jak podatek naliczony podlegający odliczeniu zgodnie z art. 86 ustawy o VAT.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki na gruncie ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia br., nabywany przez Spółkę typowy złom cynku i ołowiu w postaci np. blach postrzępionych, jak i nabywane odpady metali nieżelaznych są złomem, ich zakup podlega zatem opodatkowaniu przez Spółkę pod warunkiem, że podmiot dokonujący ich dostawy jest podatnikiem VAT, a transakcja sprzedaży nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 l 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „złom”. Biorąc pod uwagę, że obowiązujący od 1 kwietnia 2011r. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT stanowi implementację art. 199 ust. 1 lit. d Dyrektywy VAT należy wskazać, że zgodnie z tym przepisem Państwa członkowskie mają możliwość wprowadzenia uregulowań prawnych w myśl których osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik - odbiorca m.in. transakcji dostawy zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych l nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług, wymienionych w załączniku nr VI do Dyrektywy VAT. Należy jednak zauważyć, że Dyrektywa VAT również nie definiuje pojęcia „złom”.

W świetle powyższego, w opinii Spółki, w celu ustalenia zakresu pojęcia „złom” należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w „Słowniku języka polskiego” pod redakcją Mieczysława Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1978 r.) złom stanowią „zużyte, zniszczone przedmioty metalowe, maszyny lub ich części, także odpady produkcyjne w hutach, przeznaczone do przetopienia jako surowiec wtórny” Podobną definicję podano również w internetowej wersji tego słownika (www.sjp.pwn.pl), gdzie wskazano, iż złomem są „niepotrzebne, zużyte przedmioty metalowe, pojazdy, maszyny lub odpady poprodukcyjne zbierane jako surowiec wtórny”.

W kontekście powyższego należy zauważyć, iż za złom można uznać m.in. przedmiot metalowy oraz odpad poprodukcyjny zbierany jako surowiec wtórny, w tym odpad powstały w wyniku produkcji hutniczej. Nabywane przez Spółkę odpady poprodukcyjne stanowią dla niej surowiec wtórny, a nabywany przez Spółkę złom cynku i ołowiu w postaci np. blach postrzępionych, niewątpliwie stanowi zniszczony przedmiot metalowy oraz surowiec wtórny.

Ponadto, zdaniem Spółki dokonując wykładni pojęcia „złom" na gruncie ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011r. nie można odwoływać się do znaczenia tego pojęcia na gruncie ustawy w brzmieniu sprzed tej daty. Wykładnia pojęcia „złom” w oparciu o przepisy uchylone nie ma uzasadnienia w zasadach wykładni prawa i co więcej podważałaby znaczenie normatywne nowelizacji ustawy podatkowej i byłaby nie do pogodzenia z art. 217 Konstytucji RP. Zgodnie z orzecznictwem oraz doktryną prawa, odwołując się do wykładni językowej, systemowej lub funkcjonalnej należy brać pod uwagę szczególne zasady ich stosowania, zgodnie z którymi odczytując treść normatywną przepisu w pierwszej kolejności sięgnąć trzeba do wykładni gramatycznej, której dyrektywy mają pierwszeństwo w procesie dekodowania każdej normy prawnej, i której priorytet oznacza, iż odwoływanie się do sensu, celu, funkcji interpretowanych przepisów dopuszczalne jest dopiero wtedy, gdy z językowego punktu widzenia możliwe jest różne rozumienie normy prawnej. Z powyższego jasno wynika że odwoływanie się do wykładni historycznej, w sytuacji gdy wykładnia językowa pozwala na jednoznaczne rozumienie normy prawnej, nie jest prawidłowe i nie ma uzasadnienia.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, nabywane przez nią typowy złom cynku i ołowiu w postaci np. blach postrzępionych oraz cynkowo-ołowiane odpady poprodukcyjne, stanowią złom w rozumieniu przepisów ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia br. W konsekwencji, Spółka dokonując ich zakupu ma obowiązek rozliczenia podatku VAT, a sprzedawca tych odpadów jest zobowiązany do wystawienia faktury bez wskazania stawki i kwoty podatku VAT (przy założeniu spełnienia pozostałych warunków z art. 17 ust. 1 pkt 7 oraz ust. 7 ustawy o VAT).

Ad. 2.

W myśl art. 29 ust. 18a ustawy o VAT w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 podatnikiem jest ich nabywca lub usługobiorca, podstawą opodatkowania jest kwota, którą nabywca lub usługobiorca jest obowiązany zapłacić. W konsekwencji, przyjmując, że nabywane przez Spółkę typowy złom w postaci np. blach postrzępionych oraz cynkowo-ołowiane odpady poprodukcyjne stanowią złom w rozumieniu ustawy o VAT i ich dostawy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT przez Spółkę, jako podstawę opodatkowania powinna ona przyjąć wartość brutto wynikającą z faktury sprzedaży wystawionej przez dostawcę ww. towarów. Jednocześnie, naliczony przez Spółkę podatek należy od kwoty, jaką jest zobowiązana zapłacić dostawcy, stanowić będzie podatek naliczony podlegający odliczeniu zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 86 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe - w zakresie uznania za złom cynku i ołowiu w postaci blach postrzępionych oraz cynkowo-ołowianych odpadów poprodukcyjnych hutnictwa cynku, ołowiu i wysokotemperaturowych procesów galwanizowania, konieczności rozliczenia podatku VAT przez nabywcę ww. towarów oraz możliwości odliczenia podatku naliczonego,
• nieprawidłowe - w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT, po uprzednim opodatkowaniu nabycia towarów, mimo, iż faktura VAT wystawiona była przez dostawcę z podatkiem VAT.
  
  

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przepisy obowiązujące na dzień sporządzenia przez Wnioskodawcę wniosku tj. na dzień 31 maja 2011r., bowiem Wnioskodawca wskazał, iż wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, podstawowa stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Ustawą z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) do ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 kwietnia 2011r. dodano przepis art. 17 ust. 1 pkt 7, zgodnie z którym, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z kolei na podstawie dodanego z dniem 1 kwietnia 2011r. przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1. nabywcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT ,
2. dostawcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,
3. dostawca złomu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
4. dostawa złomu nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
   
   

Z powyższego wywieść należy, że w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa złomu nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. jako dostawa towarów używanych (ruchomości), dostawa taka winna być udokumentowana przez kupującego (nabywcę złomu), występującego w charakterze podatnika (czynnego lub zwolnionego). A zatem w tej sytuacji nabywca złomu, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia złomu.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą przeniesiony zostaje na dostawcę złomu.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w pojęciu złomu, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jednakże w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy).

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3. oznaczenie „odwrotne obciążenie”.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż, Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i posiada „...” wydane przez „M” na podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2001 Nr 62, poz. 627).

Wnioskodawca dokonuje zakupu złomu cynku i ołowiu w postaci blach postrzępionych, a także zakupu cynkowo-ołowianych odpadów poprodukcyjnych hutnictwa cynku, ołowiu i wysokotemperaturowych procesów galwanizowania.

Odpady te zaliczane są do złomów i odpadów metali nieżelaznych, sklasyfikowanych w Rozporządzeniu Ministra środowiska z dn. 27 września 2001r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. 2001 Nr 112, poz. 1206) jako:

• inne niewymienione odpady z hutnictwa ołowiu (kod: 10 04 99),
• zgary inne niż wymienione w 10 05 10 odpady z hutnictwa cynku (kod: 10 05 11),
• cynk twardy oraz popiół cynkowy, będące odpadami z wysokotemperaturowych procesów galwanizowania (kody: 11 05 01 oraz 11 05 02),

-ołów i cynk, zaliczane do kategorii odpadów i złomów metalicznych oraz stopów metali (kody: 17 04 03 oraz 17 04 04).

Nabywane przez Spółkę odpady to głównie odpady cynko- i ołowionośne, zawierające minimum 15% cynku oraz około 10% ołowiu. Wykorzystanie tych odpadów polega głównie na ich zużyciu w prowadzonych przez Spółkę procesach technologicznych, gdzie odpady te występują w charakterze dodatków surowcowych. Nabywany przez Spółkę typowy złom cynku i ołowiu w postaci np. blach postrzępionych i odpady poprodukcyjne kwalifikowane są przez Spółkę jako surowiec wtórny.

Ww. zakupów Wnioskodawca dokonuje od podmiotów będących czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT nie korzystającymi ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9

Dla podmiotów dokonujących dostawy wymienionych we wniosku produktów, dostawy te nie są objęte zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy uznania zakupu cynku i ołowiu w postaci blach postrzępionych, a także zakupu cynkowo-ołowianych odpadów poprodukcyjnych hutnictwa cynku, ołowiu i wysokotemperaturowych procesów galwanizowania jako zakupu złomu i konieczności rozliczenia podatku w przypadku takiej dostawy przez nabywcę tj. Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy dla celów VAT zakup cynku i ołowiu w postaci blach postrzępionych, a także zakupu cynkowo-ołowianych odpadów poprodukcyjnych hutnictwa cynku, ołowiu i wysokotemperaturowych procesów galwanizowania należy potraktować jako złom, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT i w konsekwencji podatek w przypadku takiej dostawy powinien zostać rozliczony przez nabywcę tj. Wnioskodawcę.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego stanu prawnego, dla uznania czy począwszy od dnia 1 kwietnia 2011r. Wnioskodawca dokonując nabycia cynku i ołowiu w postaci blach postrzępionych, a także zakupu cynkowo-ołowianych odpadów poprodukcyjnych hutnictwa cynku, ołowiu i wysokotemperaturowych procesów galwanizowania będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego, jako nabywca złomu w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT, w pierwszej kolejności koniecznym jest stwierdzenie czy nabywany przez Wnioskodawcę cynk i ołów w postaci blach postrzępionych, a także cynkowo-ołowiane odpady poprodukcyjne są złomem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się zatem do kwestii zakwalifikowania towarów, o których mowa we wniosku, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do złomu należy stwierdzić, iż przepisy ustawy nie definiują pojęcia złomu.

Ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 znowelizowanej ustawy o VAT, do dnia 1 lipca 2011r. nie odwoływał się także do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

Kierując się zatem wykładnią historyczną i celowościową należy zaznaczyć, że przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych (aluminium, cynk, miedź, ołów) stopów metali nieżelaznych (brąz, mosiądz), jak również złom metali szlachetnych.

Jednocześnie zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN złom stanowią niepotrzebne, zużyte przedmioty metalowe, pojazdy, maszyny lub odpady poprodukcyjne zbierane jako surowiec wtórny (źródło: słownik on-line http://sjp.pwn.pl).

Natomiast w metalurgii pod pojęciem złomu rozumie się przedmioty metalowe, przeznaczone do wykorzystywania w procesie recyklingu poprzez ich ponowne przetopienie. Do złomu w myśl powyższej definicji należą np. metalowe odpady produkcyjne, wyroby metalowe nie nadające się do naprawy, elementy konstrukcji pochodzące z rozbiórki, odpady komunalne z metalu, wyeksploatowane samochody, maszyny, urządzenia i ich części, konstrukcje stalowe uszkodzone mechaniczne lub skorodowane itp.

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu można zakwalifikować nabywane przez Wnioskodawcę produkty tj. cynk i ołów w postaci blach postrzępionych, a także cynkowo-ołowiane odpady poprodukcyjne jako złom.

Wnioskodawca wskazał, iż zarówno cynk i ołów w postaci blach postrzępionych oraz cynkowo-ołowiane odpady poprodukcyjne hutnictwa cynku, ołowiu i wysokotemperaturowych procesów galwanizowania zaliczane są do złomów i odpadów metali nieżelaznych.

Nabywane przez Wnioskodawcę odpady to głównie odpady cynko- i ołowionośne, zawierające minimum 15% cynku oraz około 10% ołowiu.

Skoro zatem nabywane przez Wnioskodawcę cynk i ołów w postaci blach postrzępionych same w sobie stanowią metal, natomiast cynkowo-ołowiane odpady poprodukcyjne zawierają minimum 15% cynku oraz około 10% ołowiu stwierdzić należy, iż zgodnie ze wskazana wyżej definicją słownikową (Słownik Języka Polskiego PWN) stanowią one złom.

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu nabywane przez Wnioskodawcę cynk i ołów w postaci blach postrzępionych oraz cynkowo-ołowiane odpady poprodukcyjne hutnictwa cynku, ołowiu i wysokotemperaturowych procesów galwanizowania, należy uznać za złom, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 kwietnia 2011r. do dnia 30 czerwca 2011r.

Tym samym do dostawy cynku i ołowiu w postaci blach postrzępionych oraz cynkowo-ołowianych odpadów poprodukcyjnych hutnictwa cynku, ołowiu i wysokotemperaturowych procesów galwanizowania, w sytuacji gdy dokonującym ich dostawy był podatnik, o którym mowa w art. 15 tej ustawy niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa na rzecz Wnioskodawcy nie była objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 należy zastosować metodę opodatkowania dostawy przez nabywcę.

W przedmiotowej sytuacji, dokonana na rzecz Wnioskodawcy dostawa ww. produktów winna być dokumentowana fakturą VAT, w której dostawca zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawrze adnotację, że podatek rozlicza nabywca; lub zawrze właściwy przepis ustawy lub dyrektywy, wskazujący, że podatek rozlicza nabywca; lub zawrze oznaczenie „odwrotne obciążenie”.

Wnioskodawca winien natomiast dla udokumentowania i opodatkowania tej transakcji wystawić fakturę wewnętrzną zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż nabywane przez niego produkty wymienione we wniosku należy uznać jako złom i to Wnioskodawca był zobowiązany do rozliczenia podatku jako nabywca należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie z opisu przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż kontrahent Spółki dokonuje odmiennej kwalifikacji przedmiotu sprzedaży, w konsekwencji czego nalicza na fakturze sprzedaży należny podatek VAT. W takiej sytuacji, Spółka opodatkowuje zakup surowców przyjmując jako podstawę opodatkowania kwotę brutto z wystawionej przez kontrahenta faktury i traktuje jednocześnie kwotę podatku należnego, jako kwotę podatku naliczanego, podlegającego opodatkowaniu na zasadach ogólnych, przewidzianych w art. 86 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy w myśl art. 29 ust. 18a ustawy o VAT w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 podatnikiem jest ich nabywca lub usługobiorca, podstawą opodatkowania jest kwota, którą nabywca lub usługobiorca jest obowiązany zapłacić. W konsekwencji, przyjmując, że nabywany przez Wnioskodawcę złom w postaci blach postrzępionych oraz cynkowo-ołowiane odpady poprodukcyjne stanowią złom w rozumieniu ustawy o VAT i ich dostawy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT przez Wnioskodawcę, jako podstawę opodatkowania powinna ona przyjąć wartość brutto wynikającą z faktury sprzedaży wystawionej przez dostawcę ww. towarów. Jednocześnie, naliczony przez Spółkę podatek należy od kwoty, jaką jest zobowiązana zapłacić dostawcy, stanowić będzie podatek naliczony podlegający odliczeniu zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 86 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29 ust. 18a ustawy o VAT w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 podatnikiem jest ich nabywca lub usługobiorca, podstawą opodatkowania jest kwota, którą nabywca lub usługobiorca jest obowiązany zapłacić.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a i b ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu:

• świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
• dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca.
  
  

Z powyższego wynika, iż warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych oraz niepodlegających opodatkowaniu. Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż co do zasady przy nabyciu przez Wnioskodawcę produktów: cynku i ołowiu w postaci blach postrzępionych oraz cynkowo-ołowianych odpadów poprodukcyjnych przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na zasadzie określonej w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, czyli pod warunkiem wykorzystania ww. towarów do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jednakże należy mieć na uwadze przepis art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT, który stanowi, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Jak wynika bowiem ze wskazanego już przepisu art. 106 ust. 1a ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku, natomiast zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe gdyż kontrahent Wnioskodawcy winien wystawić fakturę VAT, w której zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem winien zawrzeć adnotację, że podatek rozlicza nabywca; lub winien zawrzeć właściwy przepis ustawy lub dyrektywy, wskazujący, że podatek rozlicza nabywca; lub winien zawrzeć oznaczenie „odwrotne obciążenie”.

Po otrzymaniu od kontrahenta faktury VAT z ww. adnotacją Wnioskodawca winien wystawić fakturę wewnętrzną zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT i dopiero ta faktura VAT stanowi u Wnioskodawcy podstawę do odliczenia podatku od towarów i usług w myśl ust. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.