INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2011 r. (data wpływu 10 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2011 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiadał dwie główne linie biznesowe: linia do produkcji zakrętek pilfer proof (dalej: „dział pp") oraz linia do produkcji zakrętek twist-off (dalej: „dział to"). Obie linie biznesowe były wyodrębnione w jego strukturze na płaszczyźnie organizacyjnej, funkcjonalnej oraz finansowej. „Dział to” oraz „dział pp” posiadały w zasadzie odrębnych klientów. „Dział to” stanowił zorganizowany zespół składników majątkowych, wykorzystywanych w procesie produkcji zakrętek twist-off.

W dniu 31 maja 2010 r. Wnioskodawca wniósł (z mocą prawną od dnia 1 czerwca 2010 r.) „dział to” jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U. nr 54, poz. 535, dalej: „ustawa") tytułem wkładu niepieniężnego (dalej: „aport") do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - spółki komandytowej (dalej: Spółka), w której uczestniczył jako komandytariusz. Aktualnie Wnioskodawca nadal uczestniczy w Spółce jako komandytariusz (komplementariuszem jest inna osoba prawna).

Zgodnie z aktem notarialnym wniesienia aportu, w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa („działu to”) wchodziły następujące składniki materialne i niematerialne związane ściśle z produkcją zakrętek twist-off:

• prawo własności składników materialnych wykorzystywanych w „dziale to”; w szczególności: linii produkcyjnych, maszyn, narzędzi i urządzeń oraz zamykarek, znajdujących się dotychczas u Wnioskodawcy lub wydzierżawionych odbiorcom, w tym używany środek transportu;
• prawo własności wszystkich zapasów „działu to”;
• prawo własności wszystkich wyrobów gotowych (zakrętki twist-off oraz surowców i części zamiennych);
• prawo własności wyrobów stanowiących produkcję w toku;
• wszelkie roszczenia, jakie mogą przysługiwać Wnioskodawcy w związku z powyższymi składnikami majątkowymi, w tym z tytułu rękojmi i gwarancji;
• należności wynikające z umów handlowych;
• zobowiązania z tytułu dostaw surowców, wykorzystywanych w procesie produkcji zakrętek twist-off oraz zobowiązania gwarancyjne z tytułu sprzedanych produktów;
• prawa i obowiązki wynikające z umów z odbiorcami i dostawcami (z wyłączeniem umowy z jednym z dostawców blachy stalowej, który nie wyraził zgody na cesję praw wynikających z tej umowy w ramach aportu);
• gotówka;
• know-how dotyczący funkcjonowania „działu to”;
• prawa niemajątkowe takie jak: prawa do klienteli, prawa do technicznych rozwiązań stosowanych w „dziale to” oraz wartość firmy Wnioskodawcy w części przypadającej na „dział to”,
• księgi i dokumenty związane z „działem to”,
• pracownicy związani z „działem to” (w liczbie 43 - na podstawie art. 23¹ Kodeksu pracy).

Ponadto, w dniu dokonania aportu, Wnioskodawca zawarł ze Spółka następujące umowy:

• najmu hali produkcyjno-magazynowych, w których znajdowały się składniki majątkowe wchodzące w skład „działu to”;
• licencji na korzystanie ze znaku towarowego Wnioskodawcy;
• świadczenia usług na rzecz Spółki, tj. usług lakierownia i drukowania, narzędziowni i usług administracyjnych.

W następstwie aportu, Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie odpowiadającym działalności „działu to”, natomiast Spółka samodzielnie kontynuowała działalność „działu to” jako swoją główną i jedyną działalność. Składniki majątku otrzymane w wyniku aportu zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki i podlegały amortyzacji dla celów podatkowych.

W 2011 r. całe przedsiębiorstwo Spółki zostało zbyte przez Spółkę na rzecz innego podmiotu, który kontynuuje jej działalność gospodarczą przedsiębiorstwa (produkcja zakrętek twist-off), jako odrębny podmiot nie związany z grupą Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z przestawionym we wniosku stanem faktycznym, transakcja wniesienia „działu to” do Spółki, jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja wniesienia „działu to” do Spółki - jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Art. 6 pkt 1 ustawy stanowi, że jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Oznacza to, że zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Art. 2 pkt 27e ustawy, definiuje zorganizowaną część przedsiębiorstwa jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Aby zatem określona część przedsiębiorstwa mogła zostać uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy, zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) wchodzących w jego skład musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• organizacyjne i finansowe wyodrębnienie w ramach istniejącego przedsiębiorstwa,
• przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych,
• możliwość samodzielnego realizowania określonych zadań gospodarczych jako niezależne przedsiębiorstwo.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, „dział to” spełniał na moment aportu wszelkie wymogi związane z wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym, pozwalające uznać go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, za czym przemawiają następujące argumenty:

I. Przedmiotem aportu była własność zarówno składników materialnych (m.in. linie produkcyjne, maszyny, urządzenia, zamykarki, zapasy), jak i niematerialnych (m.in. tajemnice przedsiębiorstwa, know-how), w tym również zobowiązania wynikające z działalności operacyjnej „działu to” (m.in. zobowiązania z tytułu umów z dostawcami i odbiorcami). Jednocześnie w dniu aportu Wnioskodawca zawarł ze Spółką umowę najmu hali magazynowo-produkcyjnej, w której znajdowały się linie do produkcji nakrętek twist-off.

Wnioskodawca wskazał, że na Spółkę zostały przeniesione wszystkie umowy z kluczowymi odbiorcami i niemal wszystkie (poza jedną) z kluczowymi dostawcami tak, aby na żadnym etapie aportu nie zakłócić możliwości produkcji nakrętek twist-off przez „dział to”. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje wyłączenie z zakresu przedmiotowego aportu umowy z jednym z dostawców blachy stalowej oraz wynikających z niej zobowiązań, tym bardziej, iż drugi z dostawców blachy wyraził zgodę na cesję praw i obowiązków z umowy na Spółkę. W związku z dostawami blachy od pozostałych kontrahentów, a także odsprzedażą blachy przez Wnioskodawcę (nabywanej pierwotnie od dostawcy, który nie wyraził zgody na przejście umowy), Spółka nie miała żadnych problemów z kontynuowaniem produkcji. Fakt nie przejścia jednej umowy, w sytuacji gdy w żaden sposób nie wpłynęło to na możliwość działania „działu to”, jako niezależnego przedsiębiorstwa nie ma - w ocenie Wnioskodawcy - wpływu na kwalifikację „działu to” jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. m. in. interpretację pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2005 r., nr 1471/DPD1/423/31/05/EN).

W odniesieniu do umowy najmu hali magazynowo-produkcyjnej zawartej ze Spółką w dniu/chwili aportu - w ocenie Wnioskodawcy - również ten fakt pozostaje bez wpływu na kwalifikację aportu jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wcześniejsze zawarcie umowy najmu byłoby bezcelowe, skoro linie produkcyjne znajdowały się w halach magazynowo-produkcyjnych należących do Wnioskodawcy. Natomiast korzystanie przez Spółkę z hal produkcyjno-magazynowych zostało zagwarantowane na podstawie umowy najmu, zawartej w dniu dokonania transakcji. W rezultacie Spółka była w stanie kontynuować działalność w oparciu o zorganizowaną część przedsiębiorstwa już od chwili aportu. Prawidłowość stanowiska, zgodnie z którym wyłączenie umowy najmu z aportu pozostaje bez znaczenia dla uznania aportu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku z dnia 10 marca 2011 r. (sygn. I FSK 1062/10), Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że wyłączenie nieruchomości z przedmiotu aportu nie pozbawia wydzielonego kompleksu majątkowego cech zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w sytuacji, w której nabywca będzie z niej korzystał na podstawie umowy najmu. Zdaniem NSA, wniesienie wkładu w takiej postaci podlega wyłączeniu z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

To samo dotyczy - zdaniem Wnioskodawcy - umowy świadczenia usług w zakresie m.in. zadruku zakrętek twist-off zawartej w dniu dokonania aportu. Przed aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa usługi zadruku świadczone były przez Wnioskodawcę na rzecz zewnętrznych odbiorców oraz na potrzeby własne (tj. na potrzeby linii produkcyjnej zakrętek twist-off oraz innych produktów - zakrętek pilfer proof). Stąd do czasu aportu nie istniało żadne uzasadnienie dla zawierania odrębnej umowy w tym zakresie z „działem to”. Natomiast od chwili aportu Spółka stała się zewnętrznym odbiorcą usług zadruku (na zakrętkach twist-off) względem Wnioskodawcy, świadczonych przez niego także na rzecz innych podmiotów i zawarcie przedmiotowej umowy stało się zasadne.

Składniki majątku przeniesione na Spółkę umożliwiały zatem natychmiastową kontynuację działalności w oparciu o „dział to”. Tym samym, spełnione były wymogi co do charakteru zbywanego majątku tzn. na Spółkę przeszły zarówno składniki materialne, jak i niematerialne oraz zobowiązania, a tym samym aport wypełnił pierwsze kryterium uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa na gruncie art. 2 ust. 27e ustawy.

II. W kwestii wyodrębnienia na płaszczyźnie organizacyjnej, w doktrynie przyjmuje się, że takie wyodrębnienie może mieć zarówno charakter formalny (np. na podstawie regulaminu, uchwały), jak i czysto faktyczny (por. S. Krempa „sprzedaż przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części - podatki dochodowe", str. 59 i nast., wyd. C.h. Beck, Warszawa 2007), tj. wystarczającą przesłanką wyodrębnienia organizacyjnego jest faktyczna odrębność danych składników majątku w strukturze wewnętrznej przedsiębiorstwa bez konieczności powoływania oddziału spółki w rozumieniu ustawy kodeks spółek handlowych.

Linia biznesowa do produkcji zakrętek twist-off była wyodrębnioną w sposób faktyczny działalnością operacyjną Wnioskodawcą funkcjonującą w ramach „działu to”, do której można było przyporządkować poszczególne składniki majątkowe, w szczególności środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, wyposażenie i narzędzia, zobowiązania, jak również pracowników przypisanych do „działu to”. Tym samym - w ocenie Wnioskodawcy - nie ulega wątpliwości, że „dział to” spełniał przesłankę wyodrębnienia w aspekcie organizacyjnym.

III. W kontekście analizy wyodrębnienia finansowego Wnioskodawca zwrócił uwagę na możliwość podziału przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań na przychody (koszty), należności (zobowiązania) dotyczące „działu to”. Jego zdaniem możliwość alokacji takich zdarzeń gospodarczych i ich ewidencji na wyodrębnionych kontach przesądza o istnieniu wyodrębnienia danych składników majątku na płaszczyźnie finansowej w przypadku „działu to” przychody (koszty) oraz zobowiązania (należności) z nim związane były ewidencjonowane na odrębnych kontach, co z kolei umożliwiało ustalenie wyniku finansowego osiągniętego przez „dział to”. Na tej podstawie Wnioskodawca badał efektywność działalności finansowej „działu to”, ustalał budżety i rozliczał z ich wykonania. Ponadto, w ramach planu finansowego wyodrębniał plany związane z działalnością „działu to”. Biorąc powyższe pod uwagę, „dział to” był wyodrębniony również i w aspekcie finansowym.

IV. W zakresie wyodrębnienia funkcjonalnego danych składników majątku w istniejącym przedsiębiorstwie uznaje się, że takie wyodrębnienie ma miejsce, gdy „majątek tworzący zorganizowaną część przedsiębiorstwa samodzielnego przedsiębiorstwa”. W szczególności wyodrębnienie funkcjonalne powinno być rozumiane jako możliwość rzeczywistej (nie tylko potencjalnej) realizacji określonych zadań gospodarczych. Jak wskazano, składniki majątkowe wchodzące w skład „działu to” były wykorzystywane w procesie produkcji zakrętek twist-off, tj. wyodrębniona masa majątkowa nie tylko mogła potencjalnie generować przychody Wnioskodawcy, ale już przed aportem osiągał przychody wynikające z funkcjonowania „działu to” - zatem przesłanka wyodrębnienia działu była spełniona w sposób rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Dodatkowo z „działem to” związane były umowy oraz wynikające z nich zobowiązania i wierzytelności względem zewnętrznych kontrahentów - w związku z powyższym, ani zawarcie umowy najmu oraz umowy zadruku nakrętek w chwili aportu, ani wyłączenie zobowiązań wobec jednego z dostawców blachy nie stało na przeszkodzie, aby „dział to” realizował przypisane mu zadania gospodarcze w sposób w pełni samodzielny. W związku z powyższym – w ocenie Spółki - nie budzi wątpliwości, że zespół składników majątkowych będący przedmiotem aportu, wchodzący w skład „działu to”, zdolny był do samodzielnego realizowania ww. zadań gospodarczych (tj. produkcji zakrętek twist-off), jako niezależne przedsiębiorstwo.

V. Za uznaniem składników majątku przeniesionych na Spółkę za zorganizowaną część przedsiębiorstwa - w szczególności na płaszczyźnie funkcjonalnej - przemawia również fakt, iż jak wskazano w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, kontynuowała ona, do czasu zbycia przedsiębiorstwa na rzecz podmiotu trzeciego, działalność wniesionego do niej tytułem aportu „działu to”, jako swoją jedyną działalność. Tak więc funkcjonowała jako samodzielne i niezależne przedsiębiorstwo. Co więcej za uznaniem przeniesionych składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa przemawia również fakt, iż w wyniku późniejszego zbycia przedsiębiorstwa Spółki jego nabywca kontynuuje działalność tego przedsiębiorstwa. Gdyby wniesione składniki majątku nie dawały podstaw do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o nie, ich późniejsze zbycie jako przedsiębiorstwa nie byłoby możliwe.

Mając powyższe na uwadze - w ocenie Wnioskodawcy - nie ulega wątpliwości, że transakcja wniesienia „działu to”, jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy, tytułem wkładu niepieniężnego do Spółki, wypełnia wszystkie przesłanki przewidziane w ustawie dla uznania danej masy majątkowej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i tym samym aport nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, że jego stanowisko potwierdza nie tylko literalna wykładnia art. 2 pkt 27e ustawy, ale również brzmienie przepisów prawa wspólnotowego oraz ich wykładnia dokonywana przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (dalej: „Trybunał”). Na uwagę zasługuje w szczególności wyrok z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita Modes (sygn. C-497/01), w którym Trybunał dokonał wykładni pojęcia „całości lub części majątku" w rozumieniu art. 19 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L nr 347, poz. 1 z późn. zm.; dalej: „dyrektywa VAT”), przyznającego państwom członkowskim prawo wyłączenia z opodatkowania VAT przekazania do spółki całości lub części majątku firmy. Formułując przesłanki pozwalające na wyłączenie z opodatkowania VAT przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa, Trybunał uznał, że pojęcie „całości lub części majątku" należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono „przedsiębiorstwo lub należną część przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz - w zależności od konkretnego przypadku - składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej". Tym samym Trybunał wprost przesądził o możliwości istnienia „części majątku" w rozumieniu dyrektywy VAT składającego się wyłącznie ze składników rzeczowych wskazując, że dla istnienia „części majątku" konieczne jest badanie każdorazowo kryterium funkcjonalnego jako determinującego charakter przekazywanych składników majątku, tj. czy dany zbiór składników majątku może stanowić samodzielne przedsiębiorstwo realizujące przypisane mu zadania gospodarcze.

Wnioskodawca stwierdził, że wytycznymi Trybunału w sprawie Zita Modes kierują się również sądy administracyjne. Przykładowo, w wyroku z dnia 23 września 2010 r. (sygn. I SA/Ol 522/10), Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: „WSA") w Olsztynie zwrócił uwagę, że art. 6 pkt 1 ustawy, wyłączający z zakresu opodatkowania podatkiem transakcję zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, stanowi implementację art. 19 dyrektywy VAT, przyznającego państwom członkowskim prawo wyłączenia z opodatkowania VAT przekazania do spółki całości lub części majątku firmy. Oznacza to, że przy wykładni pojęcia „zorganizowanej części przedsiębiorstwa", o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, należy uwzględnić wspólnotowe rozumienie pojęcia „całości lub części majątku", którym posługuje się art. 19 dyrektywy VAT. Z uwagi na brak w ustawodawstwie unijnym definicji legalnej „całości lub części majątku", w ocenie WSA należy w tym zakresie odwołać się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.

W kontekście wyroku Trybunału w sprawie Zita Modes, zdaniem WSA w Olsztynie pojęcie „zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono „część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej", tym samym sąd podkreślił istotne znaczenie uwzględnionego w tej definicji elementu funkcjonalnego - poszczególne składniki majątku stanowią zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa, jeżeli łączy je w ramach przedsiębiorstwa funkcja, którą mogą realizować samodzielnie, jako niezależny podmiot gospodarczy. W związku z powyższym, w okolicznościach faktycznych rozstrzyganej sprawy, w których zbycie dotyczyło w pełni sprawnej i samodzielnej części przedsiębiorstwa, w skład której wchodziły jedynie aktywa rzeczowe w postaci nieruchomości i ruchomości, sąd uznał, że transakcja ta mieści się hipotezie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem.

Podobnie WSA w Poznaniu (wyrok z dnia 12 maja 2010 r.; sygn. I SA/Po 249/10) rozstrzygając o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie ustawy w sytuacji, gdy nie przeszły wszystkie zobowiązania związane z daną masą majątkową słusznie zauważył, że definiowanie tego pojęcie wyłącznie za pomocą kryteriów formalnych prowadzi do konstruowania zbyt rygorystycznych wymogów pozwalających uznać dane składniki przedsiębiorstwa za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w porównaniu z kryteriami wskazanymi przez ETS w orzeczeniu Zita Modes. Sąd uznał, że koncentrowanie się na analizie formalnej (podmiotowej) w przypadku dokonywania oceny, czy mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, czy też nie, może i prowadzić do tego, iż wymóg wyłączenia z zakresu ustawy także dla zbycia „części majątku" (o którym mowa w art. 19 dyrektywy VAT) nie może zostać w pełni osiągnięty. Sąd więc po raz kolejny podkreślił, kierując się wykładnią zorganizowanej części przedsiębiorstwa prezentowaną przez ETS, że kluczowe dla uznania danych składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest ich powiązanie funkcjonalne, a w szczególności możliwość uznania ich za samodzielne przedsiębiorstwo.

Do takich samych konkluzji jak w powyżej przytoczonych wyrokach - również kierując się wytycznymi Trybunału w sprawie Zita Modes - doszedł WSA we Wrocławiu w wyrokach z dnia 15 lutego 2011 r. (sygn. I SA/Wr 1415/10) i 16 grudnia 2010 r. (sygn. I SA/Wr 1297/10). Sformułowaną wyżej tezę aprobuje także WSA w Warszawie (wyrok z 20 grudnia 2010 r.; sygn. Ill SA/Wa 863/10).

Przenosząc powyższe na grunt przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca uznał, że „dział to” wniesiony do Spółki niewątpliwie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, gdyż:

1. był wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej zaś w ramach aportu zostały przeniesione składniki materialne i niematerialne oraz zobowiązania;
2. interpretacja pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa zarówno przez Trybunał jak i WSA jednoznacznie potwierdza, że kluczowe znaczenie dla uznania składników majątku za taką część ma możliwość prowadzenia w oparciu o nie samodzielnego przedsiębiorstwa. Dodatkowo, prawidłowość ww. stanowiska, iż transakcja wniesienia do Spółki „działu to”, jako samodzielnej części przedsiębiorstwa, zdolnej do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, podlega wyłączeniu z zakresu opodatkowania podatkiem – zdaniem Wnioskodawcy - potwierdza systemowa wykładnia interpretowanych przepisów ustawy, w świetle postanowień dyrektywy VAT oraz orzecznictwa wspólnotowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy zbywane w ramach tej czynności składniki stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przytoczonych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić również należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.