INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2011r. (data wpływu do tut. Biura - 29 lipca 2011r.), uzupełnionym w dniu 27 września 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się za lata podatkowe wstecz - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się za lata podatkowe wstecz.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 19 września 2011r. Znak: IBPB II/1/415-687/11/BJ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 27 września 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W lipcu 2004r. Wnioskodawca złożył w Powiatowym Urzędzie Pracy wniosek o przejście na zasiłek przedemerytalny. Po rozpatrzeniu, wniosek zakwestionowano uważając, że Wnioskodawca nie posiada wymaganego okresu pracy uprawniającego go do przejścia na zasiłek. W 2009r. Sąd Administracyjny w Warszawie wydał korzystny dla niego wyrok. Jednakże kolejne zastrzeżenia co do złożonych przez Wnioskodawcę dokumentów miał ZUS. Przez sześć lat prowadzony był spór z urzędami przed sądami administracyjnymi. Spór zakończył się wyrokiem z dnia 18 listopada 2010r. korzystnym dla Wnioskodawcy. W wyniku wyroku ZUS wypłacił Wnioskodawcy zaległe wynagrodzenie (od sierpnia 2004r. do kwietnia 2011r.) w kwocie 46.624,11 zł, potrącając zaliczkę na podatek w kwocie 5.866 zł, której rozliczenie nastąpi w 2012r. Wnioskodawca uzyskał informację, że nie będzie mógł skorzystać z ulg i odliczyć je w 2012 roku za lata wstecz, gdyż nie osiągnął w tamtych latach dochodu. Wnioskodawca nie chce się z tym zgodzić ponieważ uważa, że na dochód otrzymany w tym roku składały się dochody z sześciu lat, za które nie otrzymywał zasiłku. Gdyby Wnioskodawca otrzymywał te dochody regularnie to rozliczałby się w każdym roku, korzystając z przewidzianych prawem ulg (np. ulga na kształcące się dzieci, ustawowa kwota wolna od podatku). Natomiast w przyszłym roku będzie mu przysługiwać tylko ulga za 2011r. od kwoty składającej się z sześciu lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie mógł zrobić rozliczenie za każdy rok podatkowy wstecz...

Wnioskodawca uważa, że tak, ponieważ kwota wypłacona przez ZUS jest sumą składającą się z należności za wymienione lata. Kwotę tę uzyskano przez obliczenie należności każdego roku z osobna ze względu na rewaloryzację i następnie po zsumowaniu wypłacono Wnioskodawcy taką wysoką kwotę, od której w roku przyszłym będzie mógł odliczyć tylko jeden odpis na kształcące się w 2011r. dziecko, a podatek zapłacił za wszystkie lata. Wobec tego, zdaniem Wnioskodawcy, winien on zwrócić się do ZUS aby wystawił mu informację o dochodzie (PIT-40A) za każdy rok oddzielnie, jak to robiono przy wyliczeniu (symulacji), następnie zwróci się do Urzędu Skarbowego z prośbą o zrobienie korekty PIT-37.

Powołując treść art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, Wnioskodawca twierdzi, że w jego przypadku będzie mógł złożyć korektę PIT-37 za lata 2006-2010.

Ponadto, cytując z Tygodnika Podatkowego z 26 lutego 2007r. wyjaśnienie dot. korekt deklaracji, Wnioskodawca uważa, że nie z jego winy tylko organów administracji państwowej nie wypłacano mu na bieżąco emerytury, od której to miałby możliwość robienia przysługujących mu odpisów podatkowych na wykształcenie dzieci, które pobierały w tamtym czasie naukę. Po wygraniu sprawy przez Wnioskodawcę ZUS połączył dochód w jedną całość i potrącił podatek jednorazowo, nie dając mu szansy skorzystania z ulg za wcześniejsze lata z uwagi na to, że Wnioskodawca nie miał dochodu. Wnioskodawca uważa, że kwota ta powstała z dochodów lat ubiegłych połączonych w jedną całość, a więc dochód był – nie był tylko wypłacany terminowo przez złą wolę urzędników, za co Wnioskodawca będzie żądał odsetek.

Wnioskodawca przez lata trwania procesu nie miał żadnych innych dochodów a więc rozliczał się i był na utrzymaniu żony, dlatego teraz chce dokonać odliczeń przysługujących mu w tamtych latach ulg, z których nie mógł skorzystać ponieważ nie było wystarczającego podatku żony – natomiast po połączeniu dochodów będzie można wykorzystać w pełni przysługujące im ulgi.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wskazany przepis jednoznacznie definiuje, kiedy – co do zasady – powstaje przychód, a mianowicie w tym roku, w którym podatnik go otrzymuje lub jest on stawiany mu do dyspozycji. Dla celów podatkowych przychód uzyskany m. in. z emerytury czy też z tzw. innych źródeł (np. zasiłku przedemerytalnego) jest rozpoznawany w roku podatkowym, w którym faktycznie podatnik go otrzymał, a nie w roku podatkowym, za który był należny. Zatem mimo, że podatnik byłby uprawniony do uzyskania świadczeń – przychodu za dany rok, a przychodu by faktycznie nie otrzymał – dla celów podatkowych nie rodziłoby to skutków podatkowych.

W treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wskazano, iż wyniku wyroku sądowego Wnioskodawca otrzymał od ZUS-u w 2011r. zaległe świadczenia za lata 2004-2010.

Tut. Organ wyjaśnia, iż w takim przypadku - stosownie do postanowień art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychód z tytułu otrzymania ww. kwoty jest przychodem w roku jego otrzymania, nawet jeśli dotyczy lat ubiegłych. Tym samym, jeżeli wypłata zaległego świadczenia za lata 2004-2010 nastąpiła w 2011r., to stanowi ona przychód Wnioskodawcy w tym roku podatkowym. Gdyby bowiem przyjąć rozumowanie Wnioskodawcy, że przychód ten winien być rozpoznawany za lata podatkowe, za które został w 2011r. zapłacony, to Wnioskodawca winien go był wówczas zgłosić do opodatkowania i zapłacić w minionych latach stosowny podatek. Jednakże mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny omawiany we wniosku przychód w latach 2004-2010 nie wystąpił, a zatem słusznie Wnioskodawca nie wskazał go do opodatkowania. Przychód ten powstał dopiero w roku 2011, czyli wtedy kiedy został otrzymany, a zatem nie może być wykazany w zeznaniach podatkowych za lata 2004-2010.

Zgodnie z brzmieniem art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Mając zatem na uwadze ww. przepis, jak również postanowienia art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, podatnik zobowiązany jest wykazać w zeznaniu podatkowym, składanym za dany rok, wszystkie otrzymane w danym roku podatkowym przychody (dochody), z wyjątkiem tych, które korzystają ze zwolnienia lub w stosunku do których zaniechano poboru podatku.

Zatem Wnioskodawca jest obowiązany otrzymaną kwotę zaległego świadczenia za lata 2004-2010 wykazać w rozliczeniu rocznym za 2011 rok, w którym świadczenie to zostało mu wypłacone. W zeznaniu tym Wnioskodawca będzie też mógł skorzystać z przysługującej mu za ten rok ulgi prorodzinnej, o ile spełnia wszystkie przesłanki wymagane do jej zastosowania.

Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, iż będzie mógł zrobić rozliczenie za każdy rok podatkowy wstecz i skorzystać z przysługujących mu w tamtych latach ulg.

Natomiast odnosząc się do kwestii czy w związku z tym, iż w rozliczeniach za lata 2004-2010 Wnioskodawca nie korzystał z ulgi prorodzinnej, ponieważ nie miał wtedy dochodu, przysługuje mu prawo złożenia korekt zeznań podatkowych za te lata, tut. Organ wyjaśnia, iż przepisy ustawy Ordynacja podatkowa dopuszczają możliwość złożenia korekty zeznania podatkowego.

Zgodnie bowiem z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji, w myśl art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej, następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych.

Korekta może również być związana z błędnym obliczeniem podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych, polegającym na jej zmniejszeniu lub podwyższeniu.

Otrzymane przez Wnioskodawcę w 2011r. w związku orzeczeniem sądowym zaległe wynagrodzenie za lata 2004-2010 – wbrew jego twierdzeniu - nie stanowi dochodu Wnioskodawcy z tamtych lat, tylko jest przychodem w roku jego otrzymania.

Zatem w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego brak jest podstaw do złożenia przez Wnioskodawcę korekty zeznań podatkowych PIT-37 za lata 2006-2010. Jak bowiem powyżej wykazano omawiany przychód powstał dopiero w 2011r. bo wtedy został otrzymany, a więc nie może być przypisany do lat podatkowych, za które został wypłacony. Bez znaczenia dla rozpoznawania tegoż przychodu w 2011r. jest to, że jego wypłata dopiero w 2011r. nastąpiła z winy osób trzecich. Taka sama kwalifikacja byłaby wówczas, gdyby to z zaniedbania Wnioskodawcy należności za lata poprzednie zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w latach późniejszych (np. Wnioskodawca nie dostarczyłby w odpowiednim czasie dokumentów niezbędnych do naliczenia świadczenia).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny (weryfikacji); jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.