INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 08.07.2011 r. (data wpływu 14.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 5 konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 roku, Nr 216, poz. 2120) dalej umowa polsko – holenderska - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.07.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 5 umowy polsko – holenderskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawione następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

S. B.V. (dalej: Spółka) z siedzibą na terytorium Holandii oraz będąca zarejestrowanym w Holandii podatnikiem podatku od wartości dodanej, od kwietnika 2011 r., po uprzednim zarejestrowaniu się dla celów podatku VAT na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonuje czynności opodatkowanych w Polsce. Jednocześnie z dokumentami rejestracyjnymi Spółka złożyła zawiadomienie VAT-21 o wyborze miejsca opodatkowania w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w poszczególnych wskazanych w zawiadomieniu krajach członkowskich Unii Europejskiej.

Przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż za pośrednictwem internetu wosku i ogrzewaczy ceramicznych oraz innych podobnych akcesoriów. Sprzedaż dokonywana jest zarówno na rzecz podatników podatku VAT na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podatników podatku od wartości dodanej zarejestrowanych w krajach członkowskich Unii Europejskiej, jak również osób fizycznych nie będących podatnikami VAT w Polsce czy podatnikami podatku od wartości dodanej w innych krajach członkowskich.

Spółka zawarła z podmiotem na terytorium Polski, podatnikiem VAT (dalej: usługodawca) umowę w zakresie obsługi logistycznej towarów spółki składowanych w magazynie na terytorium Polski przez usługodawcę. W ramach umowy usługodawca zobowiązał się do kompleksowej obsługi logistycznej towarów spółki, w tym w szczególności: pakowania, sortowania, kompletowania, obsługi zamówień, załadunku i wyładunku towarów, zarządzania magazynem i zapasami składowanymi na magazynie, udostępniania powierzchni magazynowych i biurowych. Ponadto usługodawca zobowiązał się do zapewnienia obsługi zleceń Spółki z wykorzystaniem dwuosobowego zespołu, który dedykowany jest wyłącznie do obsługi Spółki. W razie konieczności zespół ten może zostać powiększony dodatkowo o dwie kolejne osoby. Kontrolę nad zespołem (do czterech osób) sprawuje usługodawca, natomiast odpowiedzialność za standard usług wykonywanych przez ten dedykowany zespół ponosi Spółka. W przypadku konieczności powołania większego zespołu (powyżej czterech osób) Spółka została zobowiązana do sprawowania codziennej kontroli oraz zarządzania tym zespołem. Spółka jest zobowiązana do przeszkolenia zespołu, który dedykowany jest do jej obsługi. Mając na uwadze powyższe, magazyn obsługiwany jest przez usługodawcę, a Spółka nie dysponuje własnym personelem na terytorium Polski.

Zgodnie z postanowieniami umowy, na użytek pracowników Spółki czasowo przyjeżdżających do Polski oraz dedykowanego do jej obsługi zespołu, dostępne są biura w budynku również poza godzinami pracy na magazynie. Pracownicy spółki zobowiązani są do zapewnienia w tym czasie bezpieczeństwa i ochrony przed dostępem innych osób na teren powierzchni biurowych i magazynowych. Dla tych celów Spółce wydany został dodatkowy komplet kluczy. Na podstawie umowy Spółka może we własnym zakresie zapewnić odpowiednie urządzenia i narzędzia zespołowi, który jest dedykowany do jej obsługi. Jednakże na polecenie Spółki usługodawca nabędzie niezbędne maszyny i narzędzia dla celów właściwego wykonywania obowiązków przez dedykowany zespół. Własność tych narzędzi zostanie przeniesiona na Spółkę po obciążeniu przez usługodawcę kosztami tych zakupów. Zgodnie z umową nabyte urządzenia i maszyny zostają odsprzedane Spółce po koszcie zakupu i po dodaniu do tej kwoty 10% marży. Urządzenia i narzędzia, o których mowa, to w szczególności: meble biurowe, wyposażenie komputerowe, łącze internetowe, urządzenia telefoniczne (włączając call center na życzenie Spółki) itp.

Z umowy również wynika, że Spółka najmuje powierzchnie biurowe od usługodawcy, a co do zasady, do użytku Spółki przeznaczone są biura na parterze, a także powierzchnie wspólne, takie jak kuchnia czy toalety. Wynagrodzenie za powyższe świadczenia zostało w umowie skalkulowane w ten sposób, że spółka zostaje obciążona kosztami wynagrodzeń i dodatkowych obowiązkowych składników dotyczących wynagrodzeń pracowników dedykowanych do jej obsługi po doliczeniu dodatkowych świadczeń oraz 10% z tytułu opłaty z tytułu czynności zarządczych. Wynagrodzenie płatne jest w okresach miesięcznych w walucie, w której dokonywane są wypłaty wynagrodzeń na rzecz zespołu dedykowanego do obsługi Spółki. Poza tym Spółka ponosi również ustalone w umowie wynagrodzenie z tytułu najmowania powierzchni magazynowych, biurowych oraz powierzchni wspólnych. Spółka obciążana jest również kosztami regałów oraz mediów z naliczeniem 10% marży dla usługodawcy. Spółka odpowiedzialna jest również za zawarcie ubezpieczenia swoich towarów, materiałów i składników majątkowych w powierzchniach magazynowych i biurowych usługodawcy. Spółka wskazana jest na polisie ubezpieczeniowej.

W czasie trwania umowy usługodawca nie może świadczyć usług na rzecz podmiotów konkurencyjnych Spółki, natomiast Spółka może korzystać z usług innych podmiotów. Spółka otrzymuje faktury od usługodawcy z naliczonym podatkiem VAT, ponieważ usługodawca twierdzi, że spółka ma miejsce stałego prowadzenia działalności w Polsce, ale w ocenie spółki podatek naliczany jest nieprawidłowo, bowiem usługi podlegają opodatkowaniu w kraju siedziby Spółki, czyli w Holandii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowym jest stwierdzenie, że Spółka nie posiada na terytorium stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w art. 26b ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zmianami, dalej: ustawa VAT) oraz art. 11 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona) (Dz. U. UE. L z 2011 r. Nr 77 str. 1, dalej: rozporządzenie wykonawcze do Dyrektywy)...
2. Czy prawidłowym jest stanowisko, że na terytorium Polski nie powstaje zakład Spółki, o którym mowa w art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397 ze zmianami, dalej: ustawa CIT) oraz art. 5 konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216 poz. 2120. dalej: umowa pomiędzy Polską a Holandią o unikaniu podwójnego opodatkowania)...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych, tj. pytanie oznaczone Nr 2 wniosku.

W kwestiach poruszanych w pytaniu oznaczonym Nr 1 wniosku, a dotyczących podatku od towarów i usług zostanie wydana odrębna interpretacja.

Stanowisko Spółki

Ad. Pytanie 2

Od istnienia lub nie zakładu spółki na terytorium Polski zależy, czy zyski uzyskiwane przez Spółkę mogą podlegać opodatkowaniu również na terytorium Polski.

Na podstawie art. 7 ust. 1 umowy pomiędzy Polską a Holandią o unikaniu podwójnego opodatkowania „zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim umawiającym się państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.”

W myśl art. 4a ust. 11 pod pojęciem zakładu należy rozumieć:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest rzeczpospolita polska, stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 5 umowy pomiędzy Polską a Holandią o unikaniu podwójnego opodatkowania zakład oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa. W szczególności określenia zakład obejmuje: miejsce zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat i kopalnie, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Natomiast w art. 5 ust 4 umowy pomiędzy Polską a Holandią o unikaniu podwójnego opodatkowania wskazano czynności, które nie tworzą zakładu, wśród niech wymienia się:

1. użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek połączenia rodzajów działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej rodzajów działalności ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
   
   

Z uwagi na to, że działalność prowadzona w Polsce ma jedynie przygotowawczy i pomocniczy charakter w stosunku do zasadniczej działalności prowadzonej przez spółkę w Holandii, w Polsce nie postanie zakład.

Czynności zarządcze oraz procesy decyzyjne, tj. sprzedaż, ustalanie cen, ustalanie strategii sprzedaży, zawieranie umów sprzedaży nie jest wykonywane w Polsce, ale w Holandii. Techniczna obsługa sprzedaży polegająca na składowaniu towarów Spółki oraz ich przyjęciu na magazyn, kompletacji, pakowaniu, wysyłce oraz czynności podobne stanowią wyłącznie czynności pomocnicze do czynności sprzedażowych dokonywanych przez Spółkę. Czynności pomocnicze nie mogłyby być realizowane niezależnie bez wykonywanych przez Spółkę czynności zasadniczych, czyli sprzedażowych.

Z komentarza do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (wersja skrócona, lipiec 2005, dom wydawniczy ABC) wynika, że wspólną cechą wszystkich działalności wymienionych w art. 5 ust. 4 umowy pomiędzy Polską a Holandią o unikaniu podwójnego opodatkowania jest ich przygotowawczy lub pomocniczy charakter. Punkt a) tego przepisu dotyczy przypadków, gdy przedsiębiorstwo pozyskuje pomieszczenia do składowania, wystawiania lub dostarczania towarów należących do tego przedsiębiorstwa. Zatem jest to sytuacja identyczna z sytuacją Spółki, która najmuje powierzchnie celem składowania swoich towarów, które są przywożone i wywożone zgodnie z zamówienia klientów, przy czym cała obsługa logistyczna jest dokonywana przez niezależny podmiot, a nie przez Spółkę.

Z uwagi na to, że z umowy pomiędzy Polską a Holandią o unikaniu podwójnego opodatkowania wprost wynika, że zakład nie powstaje dla czynności składowania, wystawiania lub dostarczania towarów, spółka uważa, że w związku z prowadzonymi na terytorium polski działaniami z wykorzystaniem magazynu usługodawcy nie powstaje zakład spółki na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.