INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29.06.2011 r. (data wpływu 04.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.07.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa od odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (zwane dalej: „Wnioskodawcą” lub „Spółką”) w ramach powadzonej działalności gospodarczej m.in. oddaje swoim Klientom (dalej jako: „Klienci”) do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu i umów najmu środki transportu, w tym samochody osobowe. Niezależnie od świadczonych przez Wnioskodawcę usług leasingu i najmu, Spółka zamierza oferować Klientom możliwość dokonywania na stacjach benzynowych bezgotówkowych zakupów (paliw i innych towarów i usług) oraz ich rozliczania przy wykorzystaniu tzw. kart paliwowych (dalej jako: „karty paliwowe”). Karty te będą wydawane przez podmioty działające w branży paliwowej takie jak np. P. czy B. (dalej jako: „Dostawcy”).

Karty paliwowe wydawane będą przez Dostawców na rzecz Spółki, na podstawie podpisanych wcześniej umów, zgodnie z postanowieniami których Wnioskodawca będzie mógł udostępniać je swoim Klientom. Klienci będą uprawnieni do korzystania z kart paliwowych zarówno w odniesieniu do pojazdów będących przedmiotem zawartych ze Spółką umów leasingu oraz najmu, jak i innych pojazdów znajdujących się w ich flocie.

Zamiarem Spółki jest objęcie systemem kart paliwowych wszystkich jej dotychczasowych i przyszłych Klientów.

Oferta w zakresie kart paliwowych będzie wchodziła w zakres tzw. pakietu usług dodatkowych, świadczonych odrębnie od usługi leasingu lub usługi najmu. Spółka zamierza oferować następujące grupy kart paliwowych tj.:

1. karty paliwowe, przy użyciu których Klient będzie mógł nabyć wyłącznie paliwa silnikowe;
2. karty paliwowa, przy użyciu których Klient będzie mógł nabyć paliwa silnikowe, płyny eksploatacyjne, akcesoria do samochodów i określone usługi, np. usługi myjni samochodowej;
3. karty paliwowe, przy użyciu których Klient będzie mógł nabyć paliwa silnikowe, wszystkie artykuły i usługi dostępne na stacjach benzynowych (z wyłączeniem napojów alkoholowych) oraz inne usługi dodatkowe dostępne dzięki karcie paliwowej np. usługa opłaty za przejazd autostradą.
   
   

Ponieważ karty wydawane będą na rzecz Wnioskodawcy, to Wnioskodawca będzie nabywcą towarów i usług odpowiedzialnym za uregulowanie należności wynikających z zaewidencjonowanych na kartach zakupów. Płatności mające na celu uregulowanie takich należności dokonywane będą przez Spółkę na podstawie faktur otrzymywanych od Dostawców.

W związku z faktem, iż towary i usługi nabywane będą za pomocą kart paliwowych przez Spółkę na rzecz Klientów - nie będą efektywnie służyły Spółce lecz Klientom - Wnioskodawca będzie nabywał te dobra, a następnie będzie dokonywał ich odsprzedaży na rzecz Klientów. Faktury za towary i usługi nabyte przy pomocy kart paliwowych wystawiane będą przez Wnioskodawcę na rzecz Korzystających odrębnie od faktur za usługę leasingu lub usługę najmu, ze stawką VAT właściwą dla tych towarów i usług, określoną na fakturach pierwotnych otrzymanych od Dostawców.

Jednocześnie, terminy płatności za towary i usługi nabyte od Dostawców a następnie odsprzedane Klientom będą, co do zasady, określone w ten sposób, że w pierwszej kolejności Spółka otrzyma zapłatę od Klientów, a następnie dokona zapłaty na rzecz Dostawców. Jednakże, mogą występować również inne przypadki dotyczące ustalenia terminów płatności za nabyte towary i usługi, tj. przykładowo, termin płatności za towary i usługi nabyte od Dostawców przez Spółkę będzie zbieżny z terminem płatności ustalonym dla Klientów za nabyte od Spółki towary i usługi.

Rozliczenia Spółki z Dostawcami i Klientami będą mogły być dokonywane w następujących wariantach, tj.:

1. Spółka uzyska rabat na paliwo silnikowe i inne towary i usługi nabyte od Dostawców przy użyciu kart paliwowych. W celu zachęcenia Klientów do korzystania z kart paliwowych rabat ten zostanie podzielony pomiędzy Spółkę i Klienta (na przykład z otrzymanego od Dostawcy 3% rabatu, 2% będzie stanowiło efektywnie dochód Spółki, natomiast 1% będzie stanowił rabat (obniżkę ceny) dla Klienta). W ten sposób Klienci dokonają zakupu towarów i usług (w tym paliw) efektywnie po cenie niższej niż w sytuacji gdyby nabywali te towary i usługi bez użycia kart paliwowych oferowanych przez Spółkę.
2. Spółka uzyska rabat na paliwo silnikowe i inne towary i usługi nabyte od Dostawców przy użyciu kart paliwowych. Rabat ten powiększony zostanie o otrzymane od Dostawców bonusy (za wysoki wolumen dokonanych przez Spółkę zakupów). Jednocześnie Spółka dokona przeniesienia na Klientów kosztów wykazanych na fakturach od Dostawców (z uwzględnianiem podziału rabatu przyznanego przez Dostawcę pomiędzy Spółkę a Klienta, analogicznie jak w pkt 1 powyżej). Dochód Spółki będzie stanowił różnicę pomiędzy ceną odsprzedaży towarów i usługi Klientom, a ceną zakupu tych towarów i usług od Dostawców i zostanie powiększony o bonus otrzymany od Dostawców.
3. Spółka uzyska od Dostawców bonus za wysoki wolumen obrotów z tytułu zakupu paliw silnikowych i innych towarów i usług nabytych przy użyciu kart paliwowych. Jednocześnie Spółka dokona refaktury na Klientów kosztów wykazanych na pierwotnych fakturach (fakturach zakupu) od Dostawców. Dochodem Spółki będzie bonus otrzymany od Dostawców.
   
   

Dodatkowo, Spółka będzie mogła pobierać opłatę administracyjną od swoich Klientów za zarządzanie systemem kart paliwowych (np. obsługę fakturową, raporty, infolinię).

W celu umożliwienia dokonywania zakupu dalszej odsprzedaży paliwa we wskazanym schemacie, Spółka zamierza uzyskać koncesję na obrót paliwami.

W związku z faktem, iż towary i usługi nabywane przez Spółkę przy pomocy kart paliwowych nie będą służyły efektywnie Spółce, lecz jej Klientom, Spółka zamierza odliczać cały podatek VAT naliczony od zakupu towarów i usług przy użyciu kart paliwowych w tym również od zakupu paliw silnikowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliwa oraz innych towarów i usług przy użyciu kart paliwowych, także w przypadku gdy nabywane paliwa będą następnie odsprzedawane i wykorzystywane do napędu samochodów (w tym osobowych) przez Klientów Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliwa oraz innych towarów i usług przy użyciu kart paliwowych, także w przypadku gdy nabywane paliwa będą następnie odsprzedawane i wykorzystywane do napędu samochodów (w tym osobowych) przez Klientów Spółki.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

a) Przepisy art. 86 ust. 1 i art. 7 ust. 8 Ustawy o VAT z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy o VAT, kwotę podatku VAT naliczonego stanowi suma kwot podatku VAT określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, paliwo oraz produkty pozapaliwowe, które będą nabywane za pomocą kart paliwowych konsumowane będą faktycznie nie przez Wnioskodawcę, lecz przez Klientów, którym Wnioskodawca udostępni karty paliwowe.

Powyższe okoliczności nie zmieniają jednak faktu, iż nabywcą paliwa i produktów pozapaliwowych od Dostawców będzie w pierwszej kolejności Wnioskodawca (będzie on odpowiedzialny za uregulowanie należności wobec Dostawców na podstawie otrzymanych od nich faktur z tytułu zakupionych towarów i usług za pomocą kart paliwowych), który następnie odsprzeda je Klientom.

W tym kontekście należy mieć na uwadze przepis art. 7 ust. 8 Ustawy o VAT, który stanowi, iż w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Analogicznie, w odniesieniu do sprzedaży usług należy mieć na uwadze art. 8 ust. 2a Ustawy o VAT obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2011 r. Zgodnie z tym przepisem w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będą następowały dwie odrębne transakcje dla celów podatku VAT, tj. (i) nabycie paliw i produktów pozapaliwowych przez Wnioskodawcę od Dostawców, a następnie (ii) dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż tych towarów i usług Klientom.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż spełniony zostanie podstawowy warunek pozwalający podatnikowi na dokonanie odliczenia podatku VAT naliczonego i wykazanego w fakturach zakupowych, tj. wykorzystania nabytych towarów i usług w działalności opodatkowanej jaką jest odsprzedaż przez Spółkę paliw i produktów pozapaliwowych na rzecz Klientów.

b) Art. 4 Ustawy z dnia 16.12.2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) zmieniającej oraz art. 88a Ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r.

Jakkolwiek prawo do odliczenia podatku naliczonego jest jednym z podstawowych uprawnień podatnika podatku VAT, to ustawodawca zastosował pewne ograniczenia przy jego stosowaniu. Jedno z takich ograniczeń od dnia 1 stycznia 2011 r. przewidziane jest w przepisie art. 4 Ustawy zmieniającej, który stanowi, iż „w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy od dnia 31 grudnia 2012 r. obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1” Ustawy zmieniającej (Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy zmieniającej w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2).

Powyższe ograniczenie zostanie efektywnie utrzymane i będzie obowiązywało również od dnia 1 stycznia 2013 r. - na podstawie art. 88a Ustawy o VAT w brzmieniu, które wejdzie w życie od dnia 1 stycznia 2013 r. (art. 1 pkt 4 Ustawy zmieniającej).

Samochody, do napędu których wykorzystywane będzie zakupione za pomocą kart paliwowych paliwo, będą m.in. samochodami osobowymi w rozumieniu powyższych przepisów, wykorzystywanymi przez Klientów, a nie przez Spółkę. Zdaniem Wnioskodawcy, niezależnie od powyższego, zawarte w Ustawie o VAT ograniczenie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego nie będzie miało zastosowania do zakupów Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. Z perspektywy Spółki nabywane paliwo będzie stanowiło wyłącznie towar handlowy nabywany w celu dalszej jego odsprzedaży. Nabywane przez Spółkę paliwo będzie więc towarem wykorzystywanym przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczania podatku naliczonego na fakturze otrzymanej od Dostawcy i dokumentującej zakup paliwa bez względu na wskazane powyżej przepisy ograniczające to prawo. Wskazane ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw znajdą natomiast ewentualnie zastosowanie w odniesieniu do paliwa nabywanego przez Klientów.

c) Zasada neutralności podatku VAT

Zasada neutralności jest fundamentalną zasadą funkcjonowania podatku VAT. Zgodnie z nią podatek VAT naliczany jest na wszystkich etapach obrotu gospodarczego, z równoczesnym prawem do jego potrącenia naliczonego w poprzedniej fazie obrotu.

Zasada ta była wielokrotnie podkreślana w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: ”Trybunał”). W orzeczeniu w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, Trybunał stwierdził: „system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi”.

Tym samym, Trybunał potwierdził, że podatnik podatku VAT ma całkowite prawo do odliczenia wcześniej naliczonego podatku. Zgodnie z tą zasadą, podatek VAT nie powinien obciążać podatników, którzy nie są ostatecznymi konsumentami towarów i usług. Ciężarem tego podatku powinni być bowiem obciążeni ostateczni odbiorcy towarów lub usług (konsumenci). Ograniczenia przez państwo członkowskie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów (delegacji) dyrektywy.

Co również istotne, wprowadzone wyjątki należy interpretować stricte wedle litery prawa, nie można interpretować ich rozszerzająco. Zgodnie z art. 17 ust. 7 VI Dyrektywy VAT (Szósta Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodastw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, dalej: „Dyrektywa”) „(...) każde z Państw Członkowskich może, ze względu na cykle w gospodarce, w całości lub częściowo wyłączyć całość lub część dóbr inwestycyjnych lub innych z systemu odliczeń. W celu zapewnienia identycznych warunków konkurencji, Państwa Członkowskie mogą zamiast odmowy odliczenia podatku stosować opodatkowanie towarów wytworzonych bezpośrednio przez podatnika, nabyte przez niego na terenie kraju albo przez niego przywiezione w taki sposób, aby podatek nie przekraczał podatku od wartości dodanej, który byłby pobrany w momencie nabycia odpowiednich towarów.”

Analogiczny zapis znalazł się również w Dyrektywie 2006/112/WE (Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, art. 177), co tylko potwierdza istotę zasady neutralności.

d) Stanowisko Ministra Finansów zaprezentowane w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego

Stanowisko Ministra Finansów w zakresie możliwości odliczenia VAT naliczonego w podobnej sprawie zaprezentowane zostało w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Ministra Finansów za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 27 listopada 2007 roku (sygn. IBPP2/443-82/07/EJ), w której Dyrektor Izby Skarbowej poruszył wprost temat kart paliwowych będących własnością leasingodawcy, a wykorzystywanych faktycznie przez jego klientów.

W przedmiotowej interpretacji stwierdzono między innymi, iż „podatek naliczony związany z paliwem nabywanym przy wykorzystaniu kart paliwowych nie jest objęty wyłączeniem, o którym mowa w przepisie art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku VAT. W przedmiotowej sprawie paliwo nie jest wykorzystywane przez Wnioskodawcę do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3, lecz jako towar handlowy stanowi przedmiot dalszego obrotu - odsprzedaży (refakturowania). Należy więc przyjąć, iż paliwo to jest towarem wykorzystywanym do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem, w świetle art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku, naliczonego na fakturze wystawionej przez stację paliw, a dokumentującej zakup paliwa.”

We wskazanej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach potwierdził ponadto wspomniany wyżej przez Wnioskodawcę cel wprowadzonego ograniczenia (zakaz prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktu dokumentujących zakup paliwa dla jego ostatecznych odbiorców - konsumentów), stwierdzając, że „ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego, wynikające z ww. przepisów (art. 88 ust. 1 pkt 3 - przyp. Wnioskodawcy) będą dotyczyć klientów użytkujących te samochody, którzy będą otrzymywać faktury zakupu paliwa wystawiane przez Wnioskodawcę”.

Podobnie uznał również Minister Finansów za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 10 listopada 2010 r. (sygn. IPPP1-443-876/10-2/EK), stwierdzając, że „podatek naliczony związany z paliwem nabywanym przy wykorzystaniu kart paliwowych nie jest objęty wyłączeniem, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku VAT, gdyż paliwo to jako towar handlowy stanowi przedmiot dalszego obrotu – odsprzedaży. Należy więc przyjąć, iż paliwa te są towarem wykorzystywanym do wykonywania czynności opodatkowanych, a zatem spełniona jest przesłanka dotycząca prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, zawarta w art. 88 ust. 1 ustawy.”

Co prawda wskazane wyżej interpretacje wydane zostały na podstawie przepisów w Ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym odpowiednio w 2007 r. i 2010 r., niemniej jednak, zdaniem Wnioskodawcy biorąc pod uwagę fakt, iż przepisy do których się odnosiły uległy jedynie nieznacznym modyfikacjom jeśli chodzi o ich brzmienie, zaś cel regulacji pozostał ten sam, konkluzja w nich zawarta znajduje zastosowanie do zdarzenia przyszłego, które zostało przedstawione przez Spółkę.

Analiza przedstawionych powyżej argumentów prowadzi zdaniem Wnioskodawcy do wniosku, iż będzie on uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z wystawionych przez Dostawców faktur dokumentujących nabycie paliwa oraz innych towarów i usług będących następnie przedmiotem ich odsprzedaży na rzecz Klientów.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznaczyć należy, że w dniu 26.08.2011 ogłoszony został tekst jednolity ustawy o VAT (Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), przy czym przytoczona powyżej treść regulacji nie uległa zmianie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.