INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm. ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2011 r. (data wpływu 24 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z zapłatą czynszu za okres 06.10.2010 r. – 30.09.2015 r. z góry ustalona została 30% bonifikata od faktycznej stawki czynszowej. Ustalone stawki czynszu i wysokość kwoty należnej ujęto w aneksie do umowy najmu. Zgodnie z ustaleniami zawartymi w aneksie wystawiona została faktura za cały okres najmu obejmująca ustaloną bonifikatę w stawce czynszowej. Firma „F” Sp. z o.o. wystawiła fakturę czynszową dla firmy Wnioskodawcy P. W. za okres 01.10.2010 r. do 30.09.2015 r. Fakturę tę Wnioskodawca zaliczył w całości do kosztów w dacie jej wystawienia, gdyż prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą kasową. Wnioskodawca nie określał przychodu podatkowego w wartości udzielonej bonifikaty. zasady udzielania bonifikat przez firmę „F” obowiązują wszystkie podmioty, z którymi ona współpracuje, jeśli te spełniają określone wymogi, czyli gdyby inna firma zapłaciła czynsz za 5 lat z góry również należałaby się jej 30% bonifikata z tytułu stawki czynszu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy prawidłowo zostały rozliczone koszty najmu za okres 5 lat zapłacone z góry, bezpośrednio w koszty w dacie wystawienia faktury...
2. Czy prawidłowo nie ustalono przychodu podatkowego w równowartości udzielonej bonifikaty...
   
   

Odpowiedź na pytanie Nr 1 jest przedmiotem niniejszej interpretacji. Wniosek Pana w zakresie pytania Nr 2 zostanie rozstrzygnięty odrębną interpretacją.

Ad: 1

Zdaniem Wnioskodawcy koszty najmu są kosztami pośrednimi. Zasadą jest rozliczanie kosztów bezpośrednich w roku, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, zaś kosztów pośrednich w dacie ich poniesienia. Koszty pośrednie rozliczane są w czasie, proporcjonalnie do okresu, którego dotyczą. Jednakże w odniesieniu do podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów zasady te znajdują zastosowanie tylko wtedy, gdy podatnik prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów w sposób memoriałowy. Dokonując podziału na koszty pośrednie i bezpośrednie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje dzień poniesienia kosztu jako dzień wystawienia faktury (art. 22 ust. 6b updof). Innej definicji poniesienia kosztu brak. Dlatego Wnioskodawca uważa, że prawidłowo postąpił uznając w całości fakturę jako koszt uzyskania przychodu w dacie wystawienia faktury, tj. 06.10.2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Opłata związane z uiszczaniem czynszu za korzystanie z nieruchomości nie została wymieniona w katalogu zawartym w przepisach art. 23 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatek wyłączony z kosztów uzyskania przychodów.

Ponoszenie wydatków dotyczących nieruchomości a związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą może mieć wpływ na możliwość osiągnięcia przez niego przychodu, choć trudno powiązać je z konkretnym przysporzeniem. Wydatki takie, ponoszone przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą należy zatem zaliczać do kosztów uzyskania przychodów jako koszty ogólne prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga jednak, iż warunkiem zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest związek wydatku z działalnością gospodarczą jako źródłem przychodu.

Jednocześnie zauważyć należy, iż to na podatniku spoczywa ciężar wykazania istnienia związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie istnienia takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Zgodnie z art. 22 ust. 6b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Przy tym - co do zasady - możliwość zaliczenia określonej wartości do kosztów uzyskania przychodów nie jest uzależniona od faktycznego wydatkowania sumy pieniężnej.

Z analizy przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wydatki zalicza Pan do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, bez względu na datę uzyskania przychodu. Nie stosuje Pan zatem zasad określonych w art. 22 ust. 5–5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe.

W konsekwencji - przy tej metodzie ewidencjonowania kosztów - opłatę związaną z uiszczeniem czynszu, uiszczoną jednorazowo, winien Pan zaewidencjonować w kosztach uzyskania przychodów w dacie jej poniesienia (wystawienia dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.