INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2011 r. (data wpływu 25 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 22 sierpnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 9 sierpnia 2011 r. znak ILPB1/415-728/11-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 11 sierpnia 2011 r., a w dniu 22 sierpnia 2011 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 18 sierpnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zawarto umowę leasingu operacyjnego. Umowa ta spełnia warunki określone w art. 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.). Przedmiotem leasingu jest maszyna do pikowania. Umowa została zawarta na czas oznaczony tj. na cztery lata. Finansujący dokonuje odpisów amortyzacyjnych z tytułu używania przedmiotu leasingu w czasie trwania umowy. Pierwsza rata wynagrodzenia znacznie przewyższa wysokość pozostałych 48 rat wynagrodzenia. Prowadzone są księgi rachunkowe.

Opłata manipulacyjna jako koszt pośredni został podzielony proporcjonalnie na cały okres trwania umowy. Wnioskodawczyni zaznacza, iż warunkiem skuteczności tej umowy było opłacenie opłaty manipulacyjnej oraz pierwszej raty wynagrodzenia. Ponadto poniesiono także koszty transportu, montażu i uruchomienia przedmioty leasingu. Poniesiono również koszt hotelu firmy zagranicznej (pracownik dokonał montażu i szkolenia pracownika). Było to przedmiotem uzgodnień zgodnie z umową sprzedaży. Koszty te zaksięgowano jako koszt uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu Zainteresowana podała, iż pierwsza rata wynagrodzenia została ujęta w księgach rachunkowych w całości w dacie poniesienia kosztu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy postąpiono właściwie, tzn. czy dokonano właściwych księgowań...

Zdaniem Wnioskodawczyni, opłatę manipulacyjną należy podzielić proporcjonalnie do okresu trwania umowy. Pierwszą ratę wynagrodzenia należy przyjąć jako koszt podatkowy w momencie poniesienia. Koszty transportu i usługi hotelowej również należy zaksięgować jako koszt uzyskania przychodów.

Zainteresowana uważa, że opłaty ustalone w umowie leasingowej stanowią koszt uzyskania przychodów przez korzystającego, a umowa leasingowa spełnia warunki określone w ustawie. Warunkiem uznania określonego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest jego rzeczywiste poniesienie i to w związku ze spodziewanym przychodem. Nie można pominąć faktu, że poniesione przez firmę wydatki były konieczne dla eksploatacji maszyny produkcyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Przepis art. 23b ust. 2 ww. ustawy określa, że opłaty ustalone w umowie leasingu stanowią koszt uzyskania przychodu korzystającego, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu nie korzystał ze zwolnień w podatku dochodowym, przysługujących na podstawie przepisów wymienionych w tym artykule.

Moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty manipulacyjnej, której uiszczenie warunkowało skuteczność umowy, w przypadku podatników prowadzących księgi rachunkowe regulują przepisy art. 22 ust. 5 i ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

W myśl natomiast art. 22 ust. 5c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie do treści art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w celu rozliczeń podatkowych Zainteresowana prowadzi księgi rachunkowe, czego konsekwencją jest obowiązek stosowania zasad określonych we wskazanych przepisach art. 22 ust. 5-5c ww. ustawy. Ponadto, jak wskazuje Wnioskodawczyni, uiszczenie opłaty manipulacyjnej było warunkiem skuteczności tej umowy.

Wstępnych opłat leasingowych nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika, gdyż są one uiszczane jednorazowo przed lub przy podpisywaniu umowy leasingowej, ale przed wydaniem przedmiotu leasingu, a ich zapłata jest warunkiem koniecznym do zawarcia lub rozpoczęcia realizacji umowy leasingu. Co do zasady, opłaty o charakterze wstępnym (niezależnie od stosowanego nazewnictwa), pomimo że ponoszone są jednorazowo, dotyczą ściśle określonego okresu wynikającego z umowy leasingu.

Zatem bez względu na nazewnictwo (czynsz inicjalny, czynsz zerowy, opłata wstępna, opłata manipulacyjna, rata przygotowawcza, pierwsza opłata) – jeżeli uiszczenie wynikającej z umowy leasingu określonej kwoty jest warunkiem skuteczności tej umowy (jej zawarcia) i wydania przedmiotu leasingu, to – z uwagi na tę właśnie rolę – należy przyjmować, że jest to koszt dotyczący całej umowy i ściśle określonego czasu jej trwania, z reguły przekraczającego rok podatkowy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż skoro na gruncie przedmiotowej sprawy zapłata opłaty manipulacyjnej jest warunkiem koniecznym do zawarcia umowy oraz wydania przedmiotu leasingu, to wydatek ten dotyczy ściśle określonego okresu trwania umowy leasingu przekraczającego rok podatkowy. Ma ona charakter opłaty wstępnej, warunkuje bowiem skuteczność i rozpoczęcie realizacji umowy leasingu – odbiór przedmiotu leasingu i przyjęcie go do używania.

Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia pierwszej raty wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy leasingowej do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot prowadzący księgi rachunkowe, należy brać pod uwagę zasady potrącania kosztów uregulowane w ww. art. 22 ust. 5 – 5d powołanej ustawy.

W myśl art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.), jednostka może w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizację obowiązku określonego w ust. 1.

Z uzupełnienia wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni pierwszą ratę wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy leasingowej ujęła w księgach rachunkowych w całości w dacie poniesienia – co sugeruje, iż zgodnie z ww. art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości w jednostce przyjęto stosowanie uproszczeń zgodnych z ww. ustawą.

Zauważyć jednak należy, iż tut. Organ nie jest uprawniony do oceny prawidłowości ujmowania kosztów dla celów rachunkowych według przyjętej przez Wnioskodawcę metody, gdyż kwestię tą regulują przepisy ustawy o rachunkowości, a zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Reasumując, kwotę opłaty manipulacyjnej w leasingu operacyjnym, Wnioskodawczyni powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego ona dotyczy, tj. proporcjonalnie do okresu trwania umowy leasingu operacyjnego.

Natomiast mając na względzie prawo jednostki do stosowania uproszczeń zgodnie z ww. przepisem ustawy o rachunkowości oraz o ile w istocie wskazany w stanie faktycznym sposób ujęcia kosztu w księgach rachunkowych jest zgodny z przepisami ww. ustawy o rachunkowości i nie zniekształca ona istotnie wyniku finansowego, Wnioskodawczyni może pierwszą ratę wynagrodzenia jednorazowo wpisać w koszty uzyskania przychodów.

Odnośnie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z transportem, montażem oraz kosztów usługi hotelowej, tut. organ zauważa co następuje.

Kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawczyni, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Wydatki poniesione na transport, montaż i uruchomienie przedmiotu leasingu oraz koszt hotelu firmy zagranicznej, których uiszczenie było przedmiotem uzgodnień zgodnie z umową sprzedaży, nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z powyższych wydatków, jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy wydatki, które pozwolą podatnikowi realizować cele w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionych informacji wynika, iż w związku z zawartą umową leasingu maszyny do pikowania konieczne było poniesienie także kosztów transportu, montażu i uruchomienia przedmiotu leasingu, a także kosztu hotelu firmy zagranicznej (pracownik dokonał montażu i szkolenia pracownika). Było to przedmiotem uzgodnień zgodnie z umową sprzedaży. Koszty te zaksięgowano jako koszt uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż ww. wydatki ponoszone w związku z uruchomieniem przedmiotu leasingu, choć trudno je przypisać konkretnym przychodom, to jako przydatne do prawidłowego wykonywania działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.