INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu 24 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2011 r. (data wpływu 22 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę – jest nieprawidłowe;

• opodatkowania darowizny działek przeznaczonych pod zabudowę – jest prawidłowe;
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lub darowizny działek przeznaczonych pod zabudowę.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 września 2011 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz sformułowanie pytania dotyczącego przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni ok. 40 ha. Prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie produkcji roślinnej i z tytułu dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Jako rolnik ryczałtowy w okresie od 05.11.1999 r. do 31.12.2009 r. korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust 1 pkt 3 ustawy o VAT. Z dniem 31.12.2009 r. zrezygnował ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zarejestrował się jako czynny podatnik VAT. W okresie korzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług w dniu 12.12.2005 r. nabył w drodze darowizny -(umowa w formie aktu notarialnego Repertorium A Nr) nieruchomość rolną 31,19 ha położoną na terenie gminy. Uchwałą Rady Gminy z dnia 28 kwietnia 2005 r nr w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego obszaru wiejskiego Gminy działka nr 266 (wchodząca w skład darowizny) o powierzchni 0,8720 ha została przeznaczona pod budownictwo mieszkaniowe. Na jednej z działek Gmina zaprojektowała i ustawiła stację transformatorową, a na drugiej drogę. W związku z niską jakością gruntu (4,5 klasa), oraz sąsiednimi zabudowanymi działkami, dalsze rolnicze wykorzystanie działki nr 266 stało się nieekonomiczne. Dlatego działkę tą Wnioskodawca zamierza wycofać z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego, a następnie podzielone na mniejsze działki darować najbliższym członkom rodziny (ojciec, brat, siostra) bądź sprzedać. Uzyskane ze sprzedaży działek środki zamierza przeznaczyć na budowę domu jednorodzinnego.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu gruntu mającego być przedmiotem dostawy:

• po pierwsze: ze względu na to że nabył go w formie darowizny w dniu 12.12.2005 r.,

• po drugie w momencie darowizny w okresie od 05.11.1999 r. do 31.12.2009 r., jako rolnik ryczałtowy korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, w związku z czym nie miał możliwości i nie mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku.
  
  

Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o podział działki nr 266 na 9 mniejszych działek, z tego jedna z działek zajęta jest pod drogę, zaś na drugiej znajduje się stacja transformacyjna, Wnioskodawca zamierza sprzedać lub darować 7 działek. Uzbrojenia terenu dokonała Gmina z własnych środków. Poza zamieszczeniem ogłoszenia o sprzedaży i wystąpieniem z wnioskiem o podział gruntu Zainteresowany nie ponosił żadnych innych nakładów w celu przygotowania gruntu do dostawy. Przedmiotowy grunt nie był udostępniany innym osobom na podstawie umowy dzierżawy, użyczenia itp. Żadna z działek, które powstaną w wyniku podziału, mających być przedmiotem dostawy nie stanowi nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem lub budowlą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nabycie bez zamiaru odsprzedaży, a następnie dostawa lub darowizna siedmiu działek budowlanych (powstałych z podziału działki nr 266) stanowiących majątek prywatny mieści się w zakresie definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u., a co za tym idzie czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT od dokonanych dostaw lub darowizny tych działek...

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa lub darowizna działek, wydzielonych i wycofanych z gospodarstwa rolnego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ, nie nastąpi w ramach prowadzenia działalności gospodarczej (handlowej), a z majątku prywatnego Zainteresowanego. Wprawdzie pojęcie majątku osobistego czy prywatnego nie występuje w ustawie o VAT, to jednak pojęcie takie pojawia się w orzecznictwie. "Majątek prywatny" czy też "majątek wykorzystywany do celów prywatnych", oznacza tę część majątku danej osoby, która nie jest przez nią wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i która nie jest przedmiotem tej działalności (por. wyrok NSA z 19.03.2009 r., I FSK 46/08). Warto też wskazać na wyrok z dnia 16 grudnia 2008 r. sygn. akt I FSK 1156/07, w którym NSA stwierdził, że niewystępujące na gruncie ww. przepisów pojęcie "majątku osobistego" (majątku prywatnego, majątku wykorzystywanego do celów prywatnych), oznacza tę część majątku danej osoby, która nie jest przez nią wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i która nie jest przedmiotem tej działalności. Według NSA przy dokonywaniu podziału majątku na osobisty i związany z działalnością gospodarczą dla potrzeb opodatkowania sprzedaży danego składnika majątkowego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy dany składnik majątkowy spełnia powyższe kryteria, jeżeli tak nie jest, to mamy do czynienia ze sprzedażą majątku prywatnego, przy której to czynności dana osoba, choćby mająca status podatnika, w charakterze takim nie występuje. Jednocześnie zaznaczyć należy, że zgodnie z wyrokiem ETS z dnia 4 października 1995 r. w sprawie Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht (C-291/92) nie ma przeszkód prawnych uniemożliwiających podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą wyłączenie z systemu VAT części majątku przeznaczonego do celów prywatnych. Decyzja w tym zakresie jest suwerenną decyzją samego podatnika. Sprzedaż takiego majątku nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a w odniesieniu do sprzedaży tej części majątku sprzedawca nie występuje jako podatnik VAT.

Zaprezentowany przez Wnioskodawcę tok rozumowania znajduje równocześnie odzwierciedlenie w wyroku składu siedmiu sędziów Naczelnego Sąd Administracyjny z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07, ONSA i WSA 2008/1/8). Sąd wyraził pogląd, iż przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy VAT z dnia 11 marca 2004 r. powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. NSA wywiódł, iż ani formalny status danego podmiotu, jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, iż w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. Uzasadniając wyrażone stanowisko NSA stwierdził, że jeśli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód) to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku VAT, i to bez względu na to, czy czynność tę (sprzedaż działek) wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

W najbardziej aktualnym wyroku ETS z dnia 15.09.2011 r. w połączonych sprawach C 180/10 i C-181/10 (Słaby, Kuć) dotyczącym dostawy działek Sąd stwierdził, że „osoba fizyczna, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnie od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, należy uznać ja za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

Według Wnioskodawcy taka zaś właśnie sytuacja występuje, w przypadku darowizny bądź sprzedaży przez Wnioskodawcę działek wycofanych z działalności gospodarczej. Sprzedaż bądź darowizna tych działek zarówno w całości jak i w częściach jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci opodatkowania takich transakcji podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie opodatkowania darowizny działek przeznaczonych pod zabudowę;

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę.
  
  

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054) – zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Powyższe oznacza, że nieodpłatne przekazanie towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem.

Zatem, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16 poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Z kolei w myśl art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez działalność rolniczą - w myśl art. 2 ust. 15 ustawy - rozumie się, produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin ”in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Z kolei, w celu ustalenia, czy dostawa działek wyczerpuje znamiona pojęcia „działalność gospodarcza” koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem wykonania czynności jest jej dokonywanie w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zamiar”, jak również nie precyzuje pojęcia „sposób częstotliwy”, w każdym przypadku należy badać, czy intencją podmiotu dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Zgodnie z art. 2 pkt 15, pkt 16, pkt 19, pkt 20 i pkt 21 ustawy:

• przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (...) a także świadczenie usług rolniczych;

• przez gospodarstwo rolne rozumie się gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym;

• przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;

• przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;

• przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.
  
  

Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 ze zm.), za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Należy wskazać, iż definicję działalności gospodarczej wypełnia również rolnik ryczałtowy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze. Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Zaznacza się, iż rolnik sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne. Wobec powyższego osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z przedmiotową działalnością gospodarczą (działalnością rolniczą) i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, nie korzystającym ze zwolnienia od podatku, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powyższego wynika, że jeśli przedmiotem dostawy są grunty niezabudowane mające charakter budowlany lub przeznaczone pod zabudowę, ich dostawa - w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23%.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, podatnicy dokonujący dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, bez względu na wysokość osiągniętych obrotów nie mogą skorzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca, jako rolnik ryczałtowy prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni ok. 40 ha, w zakresie produkcji roślinnej i z tytułu dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Z dniem 31 grudnia 2009 r. zrezygnował ze zwolnienia od podatku od towarów i usług i zarejestrował się jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca w dniu 12 grudnia 2005 r. nabył w drodze darowizny nieruchomość rolną o powierzchni 31,19 ha. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu gruntu. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działka nr 266 (wchodząca w skład darowizny) o powierzchni 0,8720 ha została przeznaczona pod budownictwo mieszkaniowe. Działkę tą Wnioskodawca zamierza wycofać z prowadzonej działalności gospodarczej do majątku prywatnego, a następnie podzielić na mniejsze działki i darować najbliższym członkom rodziny (ojciec, brat, siostra) bądź sprzedać. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o podział działki nr 266 na 9 mniejszych działek, z tego jedna z działek zajęta jest pod drogę, zaś na drugiej znajduje się stacja transformacyjna. Wnioskodawca zamierza sprzedać lub darować 7 działek. Uzbrojenia terenu dokonała Gmina z własnych środków. Poza zamieszczeniem ogłoszenia o sprzedaży i wystąpieniem z wnioskiem o podział gruntu Zainteresowany nie ponosił żadnych innych nakładów w celu przygotowania gruntu do dostawy. Przedmiotowy grunt nie był udostępniany innym osobom na podstawie umowy dzierżawy, użyczenia itp. Żadna z działek, które powstaną w wyniku podziału, mających być przedmiotem dostawy nie stanowi nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem lub budowlą. Uzyskane ze sprzedaży działek środki zamierza przeznaczyć na budowę domu jednorodzinnego.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż dostawę (sprzedaż) działek, powstałych w wyniku podziału nieruchomości rolnej, służącej uprzednio do wykonywania działalności rolniczej należy traktować jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze definicję działalności gospodarczej zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, iż ww. transakcje będą miały związek z taką działalnością, bowiem rolnik w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego ww. działalność (działalność rolniczą).

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwo, dlatego zasadnym wydaje się – w ramach wykładni systemowej - przyjęcie uregulowań zawartych w innych aktach prawnych. Przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W przepisach Kodeksu cywilnego gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa w art. 553, zgodnie z którym za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Treść tej definicji pozwala przyjąć, iż spełnia ono określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Biorąc pod uwagę powyższe regulacje można zasadne stwierdzić, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż Wnioskodawca dostawę przedmiotowych działek winien opodatkować podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż Wnioskodawca jako rolnik ryczałtowy jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. To z kolei przesądza o statusie podatnika określonego w art. 15 ust. 1 ustawy. Jak wskazano wcześniej Zainteresowany dokonując dostawy działek wydzielonych z gospodarstwa rolnego będzie dokonywał de facto zbycia majątku należącego do przedsiębiorstwa rolnego, a nie do majątku osobistego. Uwzględniając ponadto regulacje art. 2 pkt 6 ustawy oraz art. 5 ust. 1 pkt 1 uznać należy, iż sprzedaż (dostawa) przedmiotowych działek (towarów) stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedaż ww. działek nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż zwolnienie to nie dotyczy nieruchomości przeznaczonych pod zabudowę. W konsekwencji dokonywana dostawa działek podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.

Natomiast mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż jeżeli Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości, wówczas nieodpłatna dostawa (darowizna) działki nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle art. 7 ust. 2

Reasumując, stwierdzić należy, że nieodpłatne przekazanie opisanych gruntów w sytuacji, gdy z ich nabyciem nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast w sytuacji sprzedaży działek wydzielonych z gospodarstwa Wnioskodawca będzie potraktowany jak podatnik podatku VAT prowadzący działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy i w związku z tym sprzedaż ww. działek będzie podlegała opodatkowaniu wg stawki podstawowej, tj. 23%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednak zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Odnosząc się do wyroków wskazanych przez Wnioskodawcę, należy podkreślić, że zostały one potraktowane jako element argumentacji Wnioskodawcy, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tej konkretnej, indywidualnej sprawie, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne choćby podobne lub zbieżne sprawy.

Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą sąd, który je wydał oraz organ, na którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.