INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2011r. (data wpływu 5 maja 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2011r. (data wpływu 2 sierpnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2011r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 lipca 2011r. (data wpływu 2 sierpnia 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 19 lipca 2011r. znak IBPP3/443-535/11/KO.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe:

Firma produkcyjno-handlowa będąca spółką jawną zamierza wnieść w formie aportu zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumianą jako zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Na bazie nabytego majątku nabywca będzie kontynuować dotychczasową działalność zbywcy przy wykorzystaniu towarów, sprzętu, wartości niematerialnych i prawnych, w sposób ciągły do celów zarobkowych jako działalność gospodarczą.

Przeniesieniu będą podlegać wszystkie składniki zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ruchomości, pracownicy, surowce, środki pieniężne, zobowiązania etc.), z wyjątkiem nieruchomości, które będą przedmiotem umowy dzierżawy między spółką jawną, a spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (spółka z o.o. będzie korzystać na zasadzie dzierżawy z nieruchomości spółki jawnej).

Pismem z dnia 27 lipca 2011r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe w następujący sposób:

Firma produkcyjno-handlowa będąca spółką jawną zamierza wnieść w formie aportu zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumianą jako zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem transakcji będzie zorganizowany, autonomiczny zespół składników materialnych i niematerialnych. Elementami tego zespołu są w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki czyli kadra pracownicza.

Kodeks cywilny w art. 55¹ definiuje przedsiębiorstwo wskazując na przykładowy katalog składników niezbędnych do jego prowadzenia.

W skład aportu wejdą wszystkie składniki niezbędne do prowadzenia działalności produkcyjnej i handlowej tj. maszyny, pojazdy, surowce, produkty, wierzytelności i zobowiązania z tytułu zawartych umów w ramach prowadzonej działalności, środki pieniężne etc. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca pozostawia jedynie własność nieruchomości, w których prowadzona jest działalność, a w umowie dotyczącej wniesienia aportu zawarte będzie postanowienie, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wynajęcia/wydzierżawienia nieruchomości spółce.

W związku z wniesieniem aportu Wnioskodawca nie zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, natomiast jej przedmiotem będzie tylko świadczenie usług wynajmu/dzierżawy nieruchomości dla spółki.

Wchodzący w skład aportu zespół składników stanowi wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość, posiada wyodrębnienie finansowe pozwalające samodzielnie funkcjonować na rynku tj. posiada potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Na bazie nabytego majątku nabywca będzie kontynuować dotychczasową działalność zbywcy przy wykorzystaniu towarów, sprzętu, wartości niematerialnych i prawnych, w sposób ciągły do celów zarobkowych jako działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W związku z opisaną wyżej sytuacją Wnioskodawca podtrzymuje zawarte we wniosku pytanie, które zdaniem Wnioskodawcy odnosi się do przepisów prawa podatkowego tj. art. 2 pkt 27e) , art. 6 pkt 1, art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług. A zatem:

Czy opisana wyżej sytuacja wyczerpuje przesłanki wynikające z unormowań prawnych dotyczących zorganizowanej części przedsiębiorstwa i jakie wywołuje skutki w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług tj. jakie są zasady ewentualnego wyłączenia z opodatkowania transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona sytuacja wyczerpuje przesłanki zawarte w art. 55¹ Kodeksu cywilnego dot. definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumianej jako zespół składników niematerialnych i materialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej posiadający wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne oraz przesłanki zawarte w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług,

W związku z powyższym , w sytuacji będącej przedmiotem zapytania można stwierdzić, iż zostanie spełniony ustawowy obowiązek wniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdyż zostaną wniesione wszystkie składniki materialne i niematerialne np. umowy dzierżawy, zaopatrzenia w media, zezwolenia, towary, sprzęt, ruchomości, pracownicy, surowce, środki pieniężne, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, zobowiązania i należności etc. będące we wzajemnych relacjach między sobą, tworzące zespół, a nie tylko zbiór przypadkowych elementów.

Zdaniem Wnioskodawcy opisany zakres przedmiotowy transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa dopuszcza wyłączenie spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług i odpowiada zasadom tego wyłączenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Wniesienie aportu jest dostawą towarów, zważywszy na fakt, że mamy w tym przypadku do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Pozostaje więc konieczność rozstrzygnięcia, czy dostawa ta jest odpłatna, czy nieodpłatna. Na gruncie kodeksu spółek handlowych przyjęcie, że objęcie udziałów w spółce w zamian za aport stanowi odpłatność, nie byłoby możliwe. Jednak tak jak ustawa odrywa się od konstrukcji prawa cywilnego, tak wydaje się w pełni zasadne rozpatrywanie odpłatności jedynie na gruncie ustawy. Z jej przepisów, a także z orzecznictwa ETS wynika, że odpłatnością będzie uzyskany przez dostawcę benefit (korzyść) każdego rodzaju. Nie ulega wątpliwości, że wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmym. Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść. Z tego względu należy uznać wniesienie aportu za odpłatną dostawę towarów.

Wnoszenie wkładów niepieniężnych do spółek prawa handlowego lub cywilnego podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach, określonych w przepisach o podatku od towarów i usług, w zależności od przedmiotu aportu.

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa – art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

W niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją „przedsiębiorstwa” sformułowaną w ustawie – Kodeks cywilny.

Według art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Natomiast zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ww. ustawy o VAT, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z przytoczonej definicji wynika, iż aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

• istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
• organizacyjne i finansowe wyodrębnienie tego zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie,
• przeznaczenie tych składników do realizacji określonych zadań gospodarczych,
• zdolność zespołu składników do stanowienia niezależnego przedsiębiorstwa, samodzielnie realizującego te zadania gospodarcze.
  
  

Zgodnie z pierwszym z ww. wymagań, dla istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest, by składały się nań zarówno składniki materialne, jak i niematerialne, w tym zobowiązania.

W związku z powyższym przedmiotem transakcji jest zorganizowana część przedsiębiorstwa wówczas, gdy w wyniku transakcji nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa przejmuje funkcję gospodarczą zbywcy.

Kolejnym warunkiem uznania zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest jego organizacyjne i finansowe wyodrębnienie w istniejącym przedsiębiorstwie.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa, obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do Zorganizowanej części przedsiębiorstwa (tak aby można było przejąć funkcje gospodarcze).

Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego to kryterium to sprowadza się do ustalenia czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Nie budzi bowiem wątpliwości to, iż aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa.

Jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy o VAT organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa.

Dlatego należy uznać, że nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy.

Ponadto należy uznać, że nie wystarczy, że ze względu na pewną samodzielność pod względem technicznym, czy nawet organizacyjnym, zespół składników majątkowych mógłby potencjalnie stanowić odrębne przedsiębiorstwo bądź zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia pewnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z opisanego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wnieść w formie aportu zorganizowaną część przedsiębiorstwa do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem transakcji będzie zorganizowany, autonomiczny zespół składników materialnych i niematerialnych. Elementami tego zespołu są w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki czyli kadra pracownicza.

W skład aportu wejdą wszystkie składniki niezbędne do prowadzenia działalności produkcyjnej i handlowej tj. maszyny, pojazdy, surowce, produkty, wierzytelności i zobowiązania z tytułu zawartych umów w ramach prowadzonej działalności, środki pieniężne etc. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca pozostawia jedynie własność nieruchomości, w których prowadzona jest działalność, a w umowie dotyczącej wniesienia aportu zawarte będzie postanowienie, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wynajęcia/wydzierżawienia nieruchomości spółce. Wchodzący w skład aportu zespół składników stanowi wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość, posiada wyodrębnienie finansowe pozwalające samodzielnie funkcjonować na rynku tj. posiada potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. W związku z wniesieniem aportu Wnioskodawca nie zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, natomiast jej przedmiotem będzie tylko świadczenie usług wynajmu/dzierżawy nieruchomości dla spółki. Na bazie nabytego majątku nabywca będzie kontynuować dotychczasową działalność zbywcy przy wykorzystaniu towarów, sprzętu, wartości niematerialnych i prawnych, w sposób ciągły do celów zarobkowych jako działalność gospodarczą.

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na bardzo istotny element przedstawionego zdarzenia przyszłego jakim jest fakt, że na inny podmiot zostanie przeniesiony cały majątek Wnioskodawcy za wyjątkiem nieruchomości. Koniecznym jest zatem przeanalizowanie, czy w tym konkretnym przypadku, nieruchomości bądź tytuł prawny do nieruchomości jest nieodzownym elementem w zespole składników majątkowych stanowiących przedmiot planowanego aportu, dla nadania mu przymiotu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W rozumieniu wskazanego przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, aby określony kompleks składników majątkowych mieścił się w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, muszą zostać spełnione kumulatywnie wymienione powyżej w niniejszej interpretacji warunki. Jednocześnie dokonując analizy, czy dany zespół składników majątkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, można mieć do czynienia z różnorodnością stanów faktycznych. Dlatego też ustawodawca w definicji określonej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, skonstruował ogólną przesłankę, stanowiącą, obok konieczności wyodrębnienia organizacyjnego i funkcjonalnego, wymóg samodzielności w realizowaniu zadań gospodarczych. Przepis ten nie wyznaczając enumeratywnego katalogu warunków, których spełnienie świadczy o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie rozstrzyga również kwestii dotyczącej nieruchomości bądź tytułu prawnego do niej w przedmiotowym zespole składników majątkowych.

Dokonanie analizy w niniejszym zakresie, wymaga każdorazowo uwzględnienia profilu działalności danego przedsiębiorcy, warunków rynkowych oraz specyfiki danej branży. Dopiero bowiem przy stwierdzeniu, że określona nieruchomość nieodzownie wiąże się ze strukturą organizacyjną i funkcjonalną zorganizowanej części przedsiębiorstwa, prawo do korzystania z nieruchomości (zarówno prawo rzeczowe jak i stosunek zobowiązaniowy, który umożliwia korzystanie z rzeczy), można uznać za warunek konieczny do nadania zespołowi składników statusu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z wniosku wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest zakład mięsny. Na potrzeby tej działalności Wnioskodawca wykorzystuje nieruchomość, której jest właścicielem. Jednakże nieruchomość, nie zostanie przeniesiona na spółkę z o.o. W umowie dotyczącej wniesienia aportu zawarte będzie jednak postanowienie, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wynajęcia/ wydzierżawienia nieruchomości spółce.

Wnioskodawca wyjaśnił, że nabywca będzie kontynuować dotychczasową działalność zbywcy przy wykorzystaniu towarów, sprzętu, wartości niematerialnych i prawnych, w sposób ciągły do celów zarobkowych jako działalność gospodarczą.

W tym miejscu należy zauważyć, że prawo do nieruchomości może stanowić istotny element majątku przedsiębiorstwa, w sytuacji gdy przedsiębiorstwo korzysta z zasobów naturalnych (kopalnie), produkcji np. towary oznaczone znakiem towarowym, miejsce pochodzenia lub prowadzi sprzedaż detaliczną w określonej lokalizacji (market). W tych przypadkach znaczenie lokalizacji jest na tyle istotne, że jest nieodzownym elementem przedsiębiorstwa. W sytuacji przedstawionej we wniosku nabywca będzie prowadził działalność w tym samym miejscu co zbywca w oparciu o umowę wynajęcia/wydzierżawienia nieruchomości.

W związku z powyższym, wniesienie aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki z o.o. należy uznać za czynność niepodlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego, podanym w złożonym wniosku.

Należy także dodać, iż interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. W związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.