INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2010r. (data wpływu 16 grudnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia posiadanego prawa do znaku (znaków) towarowego do Spółki Osobowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia posiadanego prawa do znaku (znaków) towarowego do Spółki Osobowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest właścicielem znaków towarowych, zarejestrowanych w Urzędzie Patentowym RP i objętych prawami ochronnymi w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2003r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.).

Wnioskodawca zamierza zawiązać spółkę osobową prawa handlowego, w której zostanie wspólnikiem (dalej "Spółka Osobowa"). Do zawiązanej Spółki Osobowej (mającej docelowo zajmować się zarządzaniem znakami towarowymi), Wnioskodawca zamierza wnieść prawo do znaku lub znaków towarowych w formie wkładu niepieniężnego. Wartość poszczególnych wnoszonych przez Wnioskodawcę znaków towarowych określona zostanie w umowie Spółki Osobowej (i/lub zmianie umowy Spółki Osobowej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wniesienie przez Spółkę posiadanego prawa do znaku (znaków) towarowego do Spółki Osobowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie przez Spółkę posiadanego prawa do znaku (znaków) towarowego do Spółki Osobowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i
2. odpłatne świadczenie usług - na terytorium kraju.
   
   

Na gruncie ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Przez świadczenie usług rozumie się z kolei każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemąjącej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).
   
   

W ocenie Wnioskodawcy przedmiotowy znak (znaki) towarowy (a w zasadzie prawo do tego znaku/znaków) nie stanowi towaru w rozumieniu ustawy o VAT, a zatem transakcja wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci takich znaków nie może być kwalifikowana jako odpłatna dostawa towarów.

W odniesieniu zaś do świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, w ocenie Wnioskodawcy przedmiotowy aport nie może być kwalifikowany jako świadczenie usług, o których mowa w pkt 2 (zobowiązanie do powstrzymania lub do tolerowania czynności lub sytuacji) oraz w pkt 3 (świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej) ww. art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Co zaś się tyczy usługi wymienionej w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT (przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych), to z całą stanowczością zauważyć należy, że ww. ustawa nie zawiera definicji tej kategorii praw. W związku zatem z brakiem legalnej definicji omawianej kategorii praw w ustawie o VAT powstają istotne wątpliwości, czy prawo do znaku towarowego powinno być zaliczone do grupy wartości niematerialnych i prawnych (w ocenie zaś Wnioskodawcy nieuprawnione byłyby tu odesłania do definicji wartości niematerialnych i prawnych, zawartych w innych ustawach podatkowych, w szczególności w ustawach o podatkach dochodowych).

W ocenie Wnioskodawcy nawet gdyby uznać, że wniesienie w formie wkładu niepieniężnego przez Spółkę przedmiotowego prawa do znaku towarowego do Spółki Osobowej spełnia definicję świadczenia usługi w rozumieniu ustawy o VAT, to czynność ta pomimo tego nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podnieść bowiem należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pojęcie działalności gospodarczej zostało zaś zdefiniowane w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach i wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w i sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie każda czynność dokonana przez podmiot będący podatnikiem, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Za działalność rodzącą obowiązki w zakresie podatku od towarów i usług, należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki. W konsekwencji, w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi wnoszenie (obrót) praw do znaków towarowych w postaci wkładów do spółek to czynność wniesienia takich praw do innej spółki w formie wkładu niepieniężnego nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT, w związku z czym, nie podlega opodatkowaniu.

Czynność wniesienia przez Spółkę prawa do znaku towarowego będzie dokonywana jednorazowo i będzie wynikała z budowania określonej struktury własnościowej tego prawa, w sposób nie wskazujący na zamiar dokonywania takich transakcji w sposób częstotliwy - działalność tego typu nie jest przedmiotem działalności gospodarczej Spółki w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wynika bowiem z załączonego do wniosku odpisu z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego dotyczącego Spółki, do jej przedmiotu działalności należy przede wszystkim "produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych" (PKD 2007 22.2), nie zaś obrót prawami do znaków towarowych.

Powyższe zapatrywanie zostało potwierdzone w doktrynie prawa podatkowego. Jak zauważył bowiem T. Michalik: "Aby stać się podatnikiem, wystarczy więc wykonać czynności, o których mowa powyżej, w sposób jednorazowy, jednak w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy. Nie jest przy tym istotna sama częstotliwość wykonywania owych czynności, ale istnienie okoliczności wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy. Jeżeli więc podatnik otwiera sklep, to wówczas nie ulega raczej wątpliwości, iż jest to okoliczność wskazująca na to, że ma on zamiar dokonywać sprzedaży towarów w sposób częstotliwy. Jeżeli natomiast dana osoba dokonuje wyprzedaży swojego majątku, to trudno mówić w tym przypadku o przypuszczalnej powtarzalności tego rodzaju transakcji" (Tomasz Michalik, "VAT. Komentarz", Rok wydania: 2010, Wydawnictwo: C.H.Beck, Wydanie: 7. Legalis). Powyższe zapatrywania zostały również ugruntowane w orzecznictwie sądowym, w tym m.in. w wyroku WSA we Wrocławiu z 20.10.2006r. (I SA/Wr 830/06, opubl. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Argumentacja prawna przedstawiona w niniejszym wniosku potwierdzana została także w licznych interpretacjach podatkowych, np. w:

1. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 listopada 2008r. Nr IPPP2/443-592/09-2/SAP;
2. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24.06.2009r., Nr IPPP1/443-508/09-2/AW;
3. postanowieniu Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28 lutego 2006 roku (sygn.: 1472/RPP1/443-132/06/IS).
   
   

W rezultacie, nawet gdyby uznać, iż wniesienie w formie wkładu niepieniężnego przez Spółkę przedmiotowych praw do znaków towarowych do Spółki Osobowej spełnia definicję świadczenia usługi w rozumieniu ustawy o VAT, to czynność ta nie byłaby opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdyż nie stanowiłaby działalności gospodarczej Spółki w rozumieniu przepisów ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje wówczas, jeżeli zostaną spełnione przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT – i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy lub działającą w takim charakterze.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o VAT stanowi, iż przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Aport praw do znaków towarowych do spółki osobowej spełnia definicję świadczenia usług, ponieważ stanowi świadczenie, które nie jest dostawą towarów.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

Z regulacji ustaw z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) oraz z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) wynika, że w zamian za wniesiony przez wspólnika wkład niepieniężny do spółki osobowej bądź cywilnej uzyskuje on udział w danej spółce. Dodatkowo wspólnik uzyskuje prawo do udziału w zyskach przedmiotowej spółki.

Ponadto, w związku z wniesieniem wkładu do spółki osobowej lub cywilnej realizują się dwa rodzaje świadczeń ekonomicznych. Z jednej strony wnoszący wkład (aport) przenosi na spółkę, do której dokonuje wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku, w zamian za co otrzymuje pewne uprawnienia (udziały), które posiadają określoną wartość. W związku z tym, powyższa transakcja bez wątpienia ma charakter odpłatny (z którego wynika konieczność opodatkowania VAT). Podobnie jak przy innych odpłatnych świadczeniach ustalana jest wartość należności ogółem.

Zapłata na rzecz wnoszącego aport nie następuje jednak w formie pieniężnej, lecz „w naturze”, poprzez wydanie praw udziałowych. Zgodnie z regulacjami powołanych powyżej ustaw w umowie spółki podawana jest wartość wkładu. Należy przyjąć, że wartość ta stanowi określenie ceny, która następnie zapłacona zostanie w naturze, tj. prawami udziałowymi.

W związku z powyższym, wniesienie aportu w postaci znaku towarowego do spółki osobowej lub cywilnej spełnia powyższe warunki posiadając wspomniany przymiot odpłatności. W szczególności, w przypadku aportu:

• mamy do czynienia ze stosunkiem prawnym wspólnika ze spółką, do której wnoszony jest aport (w analizowanej sprawie – Wnioskodawcy ze spółką osobową),
• istnieje bezpośredni związek pomiędzy danym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem (w formie m. in. ogółu praw i obowiązków), będącym świadczeniem wzajemnym,
• wynagrodzenie otrzymywane w zamian za wniesienie aportu w postaci m.in. ogółu praw i obowiązków posiada określoną wartość ekonomiczną.
  
  

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, iż wniesienie prawa do znaku towarowego do spółki osobowej w postaci aportu niepieniężnego nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższa czynność spełnia natomiast definicję odpłatnego świadczenia usług i zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest właścicielem znaków towarowych, zarejestrowanych w Urzędzie Patentowym RP i objętych prawami ochronnymi w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2003r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.). Wnioskodawca zamierza zawiązać spółkę osobową prawa handlowego, w której zostanie wspólnikiem (dalej "Spółka Osobowa"). Do zawiązanej Spółki Osobowej (mającej docelowo zajmować się zarządzaniem znakami towarowymi), Wnioskodawca zamierza wnieść prawo do znaku lub znaków towarowych w formie wkładu niepieniężnego. Wartość poszczególnych wnoszonych przez Wnioskodawcę znaków towarowych określona zostanie w umowie Spółki Osobowej (i/lub zmianie umowy Spółki Osobowej).

Stosownie do art. 120 ustawy z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U. z 2003r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.), znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

Prawo do znaku towarowego przyznawane jest zatem przedsiębiorcy i jest ściśle związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zgodnie z powołanym powyżej przepisem art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z analizy definicji gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wynika ponadto, iż podatnikiem staje się ten, kto dokonuje określonej czynności w ramach tej działalności. W przypadku wniesienia aportem do spółki osobowej praw do znaków towarowych podatnikiem tego podatku będzie więc podmiot, który wykonując taką czynność, choćby jednorazowo, działa niezależnie jako usługodawca.

Planowana przez Wnioskodawcę czynność wniesienia aportem do spółki osobowej prawa do znaków towarowych nosi znamiona działalności gospodarczej wykonywanej w celach zarobkowych. W tych okolicznościach fakt wykonania czynności np. jednorazowo nie ma znaczenia. Czynność wykonana jest bowiem w odniesieniu do majątku Spółki.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, iż czynność wniesienia aportu do spółki osobowej w postaci prawa do znaku towarowego będzie stanowiła czynność o charakterze odpłatnym w rozumieniu ww. ustawy o VAT, (wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść) realizowaną przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych (według stawek podatku przewidzianych dla przedmiotu aportu), jako odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 w powiązaniu z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć również powoływane przez Wnioskodawcę orzeczenie WSA we Wrocławiu z 20.10.2006r. (I SA/Wr 830/06, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 listopada 2008r. Nr IPPP2/443-592/09-2/SAP, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24.06.2009r. Nr IPPP1/443-508/09-2/AW oraz postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 28 lutego 2006r. sygn.: 1472/RPP1/443-132/06/IS, bowiem są one rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Natomiast organ podatkowy zobowiązany jest traktować indywidualnie każdą sprawę, zatem dokonując wykładni konkretnych przepisów prawa podatkowego poprzez ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy, opiera się na dokładnie określonym stanie faktycznym lub opisie zdarzenia przyszłego. Wobec tego należy ponownie podkreślić, iż powołane przez Spółkę orzeczenie, interpretacje i postanowienie mają zastosowanie jedynie w konkretnej sprawie i tylko do niej się odnoszą.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.