INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 05 maja 2011 r. (data wpływu 12.05.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji wspólnotowego znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji wspólnotowego znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca został zawiązany w dniu 11 lutego 2010 r. pod firmą „M Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością”. W dniu 30 listopada 2010 r. uchwałą nr 1 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Wnioskodawcy, Jego kapitał zakładowy został podwyższony o kwotę 14.425.000,00 zł poprzez utworzenie 28.850 nowych udziałów, które zostały objęte przez pana R. (będącego od dnia 29 października 2010 r. jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy) i pokryte wkładem niepieniężnym w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa (zwanej dalej: „ZCP”) prowadzonego przez pana R. pod firmą „A” z siedzibą we W. W dniu 30 listopada 2010 r. poszczególne składniki ZCP zostały wprowadzane do ksiąg Wnioskodawcy, m.in. wspólnotowy znak towarowy „a”, świadectwo rejestracji nr (…) (zwany dalej: „B”) oraz wspólnotowy znak towarowy „b”, świadectwo rejestracji nr (…) (zwany dalej: „C”) jako wartości niematerialne i prawne. „B” i „C” nie były wprowadzone do ksiąg rachunkowych pana R. jako wartości niematerialne i prawne i nie były przez niego amortyzowane. Zgodnie z art. 16g ust. 10 w związku z art. 16g ust. 10a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., Wnioskodawca przyjął jako wartość początkową „B" jego wartość rynkową w kwocie 2.217.128,86 zł, a jako wartość początkową „C” jego wartość rynkową w kwocie 5.440.252,75 zł. W grudniu 2010 r. Wnioskodawca dokonał odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej „B” w wysokości 36.952,15 zł oraz odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej „C” w wysokości 90.670,88 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy „B” i „C” mogą być amortyzowane przez Wnioskodawcę jako wartości niematerialne i prawne...

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno „B”, jak i „C” zostały zarejestrowane zgodnie z Rozporządzeniem Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (zwanym dalej: „Rozporządzeniem”), które obowiązuje w Polsce w sposób bezpośredni bez konieczności dokonania implementacji do polskiego porządku prawnego w drodze ustawy. Posiadanie przez Wnioskodawcę „B” i „C” oznacza, że może On zakazać wszelkim osobom trzecim używania w obrocie handlowym identycznych lub podobnych do „B” lub „C” oznaczeń (art. 9 Rozporządzenia).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych tworzy zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych mogących podlegać amortyzacji, co oznacza, że tylko prawa wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych mogą być amortyzowane podatkowo. W zamkniętym katalogu znajdują się m.in. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej. Prawo własności przemysłowej reguluje między innymi stosunki w zakresie wzorów towarowych, a więc definiuje znak towarowy oraz określa zasady jego ochrony. Z kolei Rozporządzenie ma charakter autonomiczny w stosunku do przepisów krajowych i jest stosowane wprost bez względu na treść przepisów krajowych.

W Polsce obowiązują więc dwa systemy ochrony znaków towarowych: europejski (z Rozporządzenia) i krajowy (z Prawa własności przemysłowej), które jednak są ze sobą spójne. Prawo własności przemysłowej wymienia wspólnotowy znak towarowy w swoim art. 4 (nakazując właściwe stosowanie przepisów tej ustawy w sprawach nieuregulowanych w przepisach europejskich albo pozostawionych przez przepisy europejskie w kompetencji organów krajowych) oraz w art. 132 ust. 6 (zawierającym zakaz udzielania prawa ochronnego zgodnie z tą ustawą na znaki towarowe korzystające z ochrony na zasadach wspólnotowego znaku towarowego). Natomiast w art. 8 Rozporządzenia zabrania się rejestracji na zasadach wspólnotowych znaków, które wcześniej zostały zarejestrowane w państwach członkowskich (zgodnie z przepisami krajowymi), o ile właściciel znaku w kraju członkowskim złoży stosowny sprzeciw.

Podsumowując można stwierdzić, że: a) Prawo własności przemysłowej (do którego odnosi się art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) wymienia wprost wspólnotowe znaki towarowe, b) ekonomiczna funkcja znaku towarowego, bez względu na to, czy jest on znakiem wspólnotowym, czy też „krajowym”, jest identyczna w związku z czym – w ujęciu systemowym - powinny one być traktowane w ramach prawa podatkowego na identycznych zasadach.

Co więcej, nawet jeśli przyjąć, że powyższe wywody Wnioskodawcy są niepoprawne i sprzeczne z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to „B” i „C” podlegać będą amortyzacji jako przedmiot autorskiego prawa majątkowego, o którym mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (zwanej dalej: „Prawem autorskim”), przedmiotem prawo autorskiego jest utwór rozumiany jako każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (art. 1 ust. 2 pkt 1 Prawa autorskiego). Natomiast w myśl art. 4 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy może składać się z jakiegokolwiek oznaczenia, które można przedstawić w formie graficznej, w szczególności z wyrazów, łącznie z nazwiskami, rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów lub ich opakowań, pod warunkiem że oznaczenia takie umożliwiają odróżnianie towarów lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, iż wspólnotowy znak towarowy może stanowić utwór, w odniesieniu do którego przysługują prawa ochronne wynikające z przepisów Prawa autorskiego, niezależnie od nieobjęcia takiego znaku towarowego ochroną wynikającą z przepisów Prawa własności przemysłowej. Dlatego też - w opinii Wnioskodawcy - może On amortyzować posiadane „B” i „C” jako wartości niematerialne i prawne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały m.in. prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej. Ustawa ta normuje m.in.: stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Znakiem towarowym, zgodnie z art. 120 § 1 i § 2 ww. ustawy, może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Jednocześnie, zgodnie z art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.

W zakresie wspólnotowego znaku towarowego obowiązującym jest rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U. UE L 78/1 z dnia 24.03.2009 r.). Zgodnie z art. 1 ust. 2 tego rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie: może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. Przepis ten ustanawia zasadę jednolitości wspólnotowego znaku towarowego. W praktyce zasada ta oznacza jednolitość uregulowań tyczących się patentów i wzorów przemysłowych oraz znaków towarowych rejestrowanych w państwach członkowskich.

Zasada jednolitości wyraża się w:

• jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP),
• ochronie wspólnotowego znaku towarowego na całym terytorium Wspólnoty i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy w krajach członkowskich.
  
  

Zgodnie z art. 4 ww. rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy może składać się z jakiekolwiek oznaczenia, które można przedstawić w formie graficznej, w szczególności z wyrazów, łącznie z nazwiskami, rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów lub ich opakowań, pod warunkiem że oznaczenia takie umożliwiają odróżnianie towarów lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 153 ustawy Prawo własności przemysłowej, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, na mocy przyznania ochrony dla wspólnotowego znaku towarowego nabywa się ochronę na terenie wszystkich państw członkowskich, w tym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 omawianego rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w Państwie Członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż skoro ustawa Prawo własności przemysłowej nie wskazuje by wspólnotowe znaki towarowe powinny być traktowane - na gruncie tejże ustawy - odmiennie od wspólnotowych znaków towarowych oraz rozporządzenie w sprawie wspólnotowego znaku towarowego wprost stanowi, że wspólnotowy znak towarowy traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy, to wspólnotowy znak towarowy stanowi podatkową wartość niematerialna i prawną.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawiązana została w dniu 11 lutego 2010 r. Natomiast w dniu 30 listopada 2010 r. uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników, kapitał zakładowy Spółki został podwyższony i pokryty wkładem niepieniężnym w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W jej skład weszły m. in. dwa wspólnotowe znaki towarowe, tj. wspólnotowy znak towarowy „a” oraz wspólnotowy znak towarowy „b”. Przedmiotowe znaki towarowe nie były wprowadzone w księgach podmiotu wnoszącego aport jako wartości niematerialne i prawne.

W związku z powyższym, brak jest przeszkód, przy spełnieniu pozostałych przesłanek wskazanych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wskazanych w stanie faktycznym wspólnotowych znaków towarowych jako wartości niematerialnych i prawnych.

Reasumując, „B” oraz „C” stanowią – w myśl art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.