INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2011 r. (data wpływu 11 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 27 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 17 czerwca 2011 r., znak ILPB1/415-579/11-2/TW, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 24 czerwca 2011 r., a w dniu 27 czerwca 2011 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (Wnioskodawca) w 2010 roku oraz obecnie jest licencjonowaną agencją zatrudnienia posiadającą Certyfikat Agencji Zatrudnienia oraz Certyfikat Agencji Pracy Tymczasowej. Spółka świadczy na rzecz swoich klientów (firm, które zgłaszają zapotrzebowania na zatrudnienie pracowników z Europy Wschodniej) kompleksowe usługi w zakresie pozyskiwania na terenie Ukrainy, Białorusi, Rosji wykwalifikowanych pracowników produkcyjnych do legalnej pracy na terenie RP. Spółka zatrudnia cudzoziemców na umowę zlecenie w charakterze pracowników fizycznych, ogólnobudowlanych, tokarzy, spawaczy, pakowaczy, elektromonterów i innych specjalności wyłącznie o charakterze pracowników do wykonywania praca fizycznych u klientów spółki. Pracownicy podejmując zatrudnienie podają dla spółki jako płatnika dane adresowe na terytorium RP i na tej podstawie oraz na podstawie rachunku wystawionego przez zleceniobiorcę (pracownika) spółka ustala podstawę opodatkowania, potrącając koszty uzyskania przychodów w wysokości 20%. Po zakończeniu roku podatkowego spółka wystawia i składa w Urzędach Skarbowych na terenie całego kraju informacje PIT-11. Spółka traktuje zatrudnionych pracowników z krajów Europy Wschodniej jak Polaków zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia. Zawierane umowy zlecenia dotyczą wyłącznie wykonywania prac fizycznych, nie zawierają żadnych elementów swobodnego zarządzania, a tylko obowiązki. Pracownik jako zleceniobiorca odpowiada tylko za staranność wykonania umowy, a nie za jej rezultat. Nie są to ani umowy o zarządzanie, ani kontrakty menedżerskie. Są to umowy zlecenia na proste prace fizyczne, które spółka kwalifikuje jako przychód na podstawie art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy nadmienić, że obcokrajowcy nie przedkładają spółce certyfikatów rezydencji. Podają natomiast adres czasowego miejsca zamieszkania na terytorium RP. Spółka zarządzając informacją PIT-11 wskazuje adres zamieszkania tych pracowników na terytorium RP. Spółka nie sporządza informacji IFT-1R.

W uzupełnieniu wniosku Spółka podała, że według Niej pracownicy mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski – podejmując pracę podają miejsce zamieszkania na terytorium RP.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka zatrudniając obcokrajowców na umowę zlecenie winna potrącać koszty uzyskania przychodów w wysokości 20% czy też winna ustalać podatek zryczałtowany bez potrącania kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawowym kryterium powstawania obowiązku podatkowego jest miejsce zamieszkania podatnika. Według przedstawionego stanu faktycznego pracownicy zatrudniani przez spółkę legitymują się miejscem zamieszkania na terytorium RP. W związku z powyższym zdaniem spółki, bez znaczenie jest posiadanie przez podatnika obywatelstwa np. ukraińskiego.

Stosownie do treści art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium RP, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 10 ust.1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do źródeł przychodów zalicza się między innymi działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 8a tej ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, uważa się przychody z tytułu wykonania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej – z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Płatnicy mają obowiązek pobierać zaliczki na podatek dochodowy według skali podatkowej w odniesieniu do należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 41 ust. 1 ustawy). Jednocześnie wobec uregulowań art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu umowy zlecenie ustala się w warunkach przewidzianych w art. 13 ust. 8 w wysokości 20% w stosunku do uzyskania przychodu.

Zdaniem spółki przepis art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do stanu faktycznego przedstawionego przez spółkę, gdyż zatrudniani pracownicy nie wykonują żadnej działalności określonej w tym przepisie, a wyłącznie prace fizyczne np. pakowacz, spawacz itp. A ponadto gdyby osoba zagraniczna nie udokumentowała płatnikowi zamiaru stałego pobytu, a w dokumentach źródłowych mylnie podałoby zamiast adresu zamieszkania adres zameldowania, płatnik byłby zobowiązany na podstawie art. 29 ust. 1 i art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zryczałtowanego 20% podatku dochodowego w związku z wynagrodzeniem uzyskanym przez podatnika z działalności wykonywanej osobiści. Ewentualne skorzystanie w takim przypadku z postanowień umowy międzynarodowej przez płatnika w zakresie zastosowania niższej stawki podatku lub jego nie pobrania, wymagałoby dodatkowo uzyskania od podatnika certyfikatu rezydencji.

W uzupełnieniu wniosku Spółka podała, iż według Niej wypłacając wynagrodzenie dla pracowników z tytułu zawartych umów zleceń winna potrącać koszty uzyskania przychodów w wysokości 20%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2010 r. Dz. U. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jednocześnie tut. organ wyjaśnia, że zgodnie z brzmieniem ww. art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a powołanej ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

• z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9 (art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
  
  

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 4 cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się – w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Stosownie do treści art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie osoba fizyczna przebywając na terytorium Polski spełnia – jak podaje Zainteresowany – określony w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunek, pozwalający uznać, iż posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski. W związku z powyższym zgodnie z postanowieniami art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, brak jest podstawy prawnej do zastosowania przez płatnika art. 29 ust. 1 cytowanej ustawy.

W tej sytuacji płatnik zobowiązany jest zastosować koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości 20% uzyskanego przychodu – traktując zleceniobiorców jako osoby mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, iż Spółka wypłacając wynagrodzenie dla pracowników mających miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski z tytułu zawartych umów zleceń winna potrącać koszty uzyskania przychodów w wysokości 20% – wynikającej z treści art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.