INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2011 r. (data wpływu 1 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 30 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 16 czerwca 2011 r., znak ILPB1/415-525/11-2/AA, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 21 czerwca 2011 r., natomiast w dniu 30 czerwca 2011 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 27 czerwca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z wątpliwościami dotyczącymi możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wynagrodzenia brutto oraz składek ZUS (w części płaconej przez płatnika składek) żony jednego ze wspólników, Wnioskodawca prosi o udzielenie pisemnej interpretacji co do możliwości zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Dwuosobowa spółka cywilna prowadzi działalność gospodarczą. Wspólnicy posiadają po 50% udziałów w Spółce. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka zatrudniła na podstawie umowy o pracę od 1 stycznia 2010 r. żonę jednego ze wspólników. Spółka nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodu 50% wynagrodzenia brutto oraz 50% składek ZUS małżonki wspólnika (składki ZUS w części płaconej przez płatnika składek) w przypadku wspólnika, którego żona pobiera to wynagrodzenie.

W stosunku do drugiego wspólnika zaliczono do kosztów uzyskania przychodu wynagrodzenie brutto oraz składki ZUS (w części płaconej przez płatnika składek) żony wspólnika w wysokości 50% - proporcjonalnie do udziałów w spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wspólnik spółki cywilnej, nie będący małżonkiem osoby zatrudnionej (żona wspólnika) na podstawie umowy o pracę, może powiększyć swoje koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do udziałów w spółce... (50% wynagrodzenia brutto żony wspólnika + 50% koszty – składki ZUS w części płaconej przez płatnika składek).
2. Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym sposób rozliczania kosztów uzyskania przychodu jest prawidłowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o pdof z dnia 26 lipca 1991 r. ma zastosowanie tylko do wspólnika, którego żona pobiera to wynagrodzenie. Takie stanowisko jest zgodne również ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (interpretacja indywidualna z dnia 21 października 2010 r., sygn. ITPB1/415-751/10/TK zgodnie z którą: „wynagrodzenie wypłacone wspólnikowi s.c.” z tytułu umowy o pracę, „nie stanowi dla tego wspólnika kosztów uzyskania przychodu jest zaś kosztem uzyskania przychodu dla pozostałych wspólników, proporcjonalnie do ich udziałów w zysku spółki”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy we wcześniejszej interpretacji z dnia 13 listopada 2007 r. uznając, iż przedstawiony powyżej stan faktyczny jest zgodny również z sentencją wyroku NSA z dnia 18 lipca 2000r sygn. akt I SA/KC341/99, jak również z postanowieniem w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 7 września 2007r. sygn. POI-415/28/07, Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zamościu.

W związku z powyższym Zainteresowany uważa, że wspólnik s.c. którego małżonka nie jest zatrudniona w spółce, ma prawo do zwiększenia swoich kosztów o 50% wynagrodzenia brutto i 50% składek ZUS (w części płaconej przez płatnika składek).

Wnioskodawca uważa, że przedstawiony sposób rozliczania kosztów uzyskania przychodu jest prawidłowy. Wynagrodzenie małżonki wspólnika, którego żona pobiera to wynagrodzenie będzie kosztem dla drugiego wspólnika proporcjonalnie do jego udziałów w zyskach spółki, ponieważ art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. ma zastosowanie tylko do wspólnika, którego żona pobiera to wynagrodzenie (wyrok NSA z dnia 18 lipca 2000 r., sygn. akt I SA/Ka 341/99, interpretacja Naczelnika US w Zamościu z dnia 7 września 2007 r., sygn. POI-415/28/07).

Zdaniem Wnioskodawcy, obaj wspólnicy mają równe prawa do udziałów w zyskach spółki (po 50%) – art. 8 updof ust. 1.

Zasady określone w art. 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodu, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 8 ust. 2 pkt 1).

W związku z powyższym wynagrodzenie wypłacone żonie wspólnika s.c. nie stanowi kosztu dla wspólnika, którego żona pobiera to wynagrodzenie jest natomiast kosztem dla drugiego wspólnika, proporcjonalnie dla jego udziałów w zyskach spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Co do zasady, kosztami uzyskania przychodów mogą być wydatki związane z wynagrodzeniami wypłacanymi pracownikom oraz składkami na ubezpieczenie społeczne od tych wynagrodzeń w części finansowanej przez płatnika.

Należy jednakże wskazać ustawowe ograniczenia w możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wynikające z tzw. negatywnego katalogu kosztów, ujętego w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 55a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 55a stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, do składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (art. 23 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 22 ust. 6bb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 6ba, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 i Nr 218, poz. 1690), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 37, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

• z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
• z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca. W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d.
  
  

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego stanu faktycznego podkreślić należy fakt, że przepis art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, formułuje zakaz zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wartości własnej pracy małżonki wspólnika spółki bez względu na formę świadczenia przez nią pracy (umowną lub bezumowną).

Wartością pracy jest zatem ustalone wynagrodzenie (brutto) za pracę wraz z wszystkimi jego składnikami tj. składkami na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne opłacanymi przez pracownika, zaliczką na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz fizycznie wypłacone wynagrodzenie, jak i wszelkiego rodzaju dodatki, nagrody i inne świadczenia wypłacane w związku z wykonywaną przez pracownika pracą.

Zatem, mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wartość wynagrodzenia wypłacanego małżonce wspólnika wraz ze wszystkimi jego składnikami, tj. składkami na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne opłacane przez pracownika, nie są kosztem uzyskania przychodów zarówno dla Wnioskodawcy jak i dla pozostałych wspólników.

Natomiast składki na ubezpieczenie społeczne związane z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę małżonki wspólnika, w części, w której zobowiązany do ich uiszczania jest pracodawca, stanowią koszty uzyskania przychodów dla wszystkich wspólników spółki.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej, która zatrudniła na podstawie umowy o pracę żonę drugiego ze wspólników. Spółka do kosztów uzyskania przychodów zaliczyła wynagrodzenie brutto oraz składki ZUS (w części płaconej przez płatnika składek) żony wspólnika w wysokości 50% - proporcjonalnie do udziałów w spółce.

Reasumując, wartość wynagrodzenia wypłaconego małżonce wspólnika wraz ze wszystkimi jego składnikami nie jest kosztem uzyskania przychodów dla wszystkich wspólników spółki, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast składki na ubezpieczenie społeczne związane z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę małżonki wspólnika w części, w której zobowiązany do ich uiszczania jest pracodawca, stanowią koszty uzyskania przychodów dla wszystkich wspólników spółki.

Wobec powyższego, opisany we wniosku sposób rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, tj. proporcjonalnie do posiadanych przez wspólników udziałów w spółce jest nieprawidłowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) został on wydany w indywidualnej sprawie i dotyczy wyłącznie tej sprawy, w której zapadł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.