INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zapłaconej w wyniku niewykonania usługi przewozu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zapłaconej w wyniku niewykonania usługi przewozu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadzimy działalność w zakresie transportu towarów. W marcu 2011 r. podczas wykonywania usługi transportowej na terenie Włoch doszło do kradzieży części towaru z samochodu. Brakowało kilkunastu palet towaru, pozostała część towaru została dostarczona do klienta, jednak ten uznał, że towar mógł zostać uszkodzony bądź skażony w wyniku kradzieży i utylizuje wartość dostawy (tę która dojechała). Na miejsce kradzieży została wezwana policja i został spisany protokół z miejsca zdarzenia. W związku z kradzieżą towaru i utylizacją, Spółka została obciążona kwotą 127.867,53 zł (otrzymała notę obciążeniową). Sprawa została zgłoszona do ubezpieczyciela (Spółka jest ubezpieczona od odpowiedzialności przewoźnika drogowego).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymana nota obciążeniowa będzie stanowiła dla Spółki koszt podatkowy w momencie zapłaty noty (przyjmując, że Spółka nie otrzyma odszkodowania od ubezpieczyciela)...
2. Czy otrzymana nota obciążeniowa będzie stanowiła dla Spółki koszt podatkowy w momencie zapłaty noty (przyjmując, że Spółka otrzyma odszkodowanie od ubezpieczyciela) a otrzymane ubezpieczenie będzie stanowiło przychód podatkowy...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Spółki w opisanym przypadku nie może być zastosowany art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy PDOP (wyklucza się z kosztów podatkowych kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonania robót usług), gdyż usługa nie została zakończona/wykonana (kradzież uniemożliwiła dowiezienie towarów do Klienta, a pozostała część towaru została zutylizowana).

Jednocześnie zdaniem Spółki wydatek związany z obciążeniem Spółki z tytułu kradzieży towarów i utylizacji zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy POOP może stanowić dla spółki koszt uzyskania przychodu, gdyż jego poniesienie miało wpływ na możliwość powstania przychodu i był on związany z działalnością Spółki.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 74, poz. 397) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis powyższy zakłada zatem konieczność spełnienia przez dany wydatek szeregu przesłanek, ażeby można było go uznać za koszt uzyskania przychodu. Wśród warunków, które powinny być łącznie spełnione wymienić należy:

1. poniesienie kosztu przez podatnika,
2. definitywny (rzeczywisty) charakter poniesionego kosztu,
3. związek z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. cel poniesienia kosztu, którym jest; uzyskanie przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie ich źródła,
5. właściwe udokumentowanie.
   
   

Wskazać należy, iż ustawodawca posługując się zwrotem „w celu” ograniczył zakres stosowania omawianego przepisu jedynie do wydatków, które pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami. Wydatek winien zatem w sposób bezpośredni lub pośredni wiązać się z uzyskanym przychodem, ewentualnie z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Wykazanie w stanie faktycznym powyższego związku jest zatem niezbędne dla prawidłowej oceny wniosku. W tym miejscu stwierdzić należy, iż Wnioskodawca w uzasadnieniu swojego stanowiska nie wskazał argumentów potwierdzających związek pomiędzy poniesionymi wydatkami a osiągniętymi przychodami. Organ podatkowy pragnie zaznaczyć, iż całokształt argumentacji podatnika mający na celu potwierdzenie zajętego przez niego stanowiska w zakresie wypełnienia hipotezy normy z art. 15 ust. 1 updop. oparty został jedynie na nie popartym głębszą analizą twierdzeniu, zgodnie z którym kradzież towarów oraz jego częściowa utylizacja stanowi koszt uzyskania przychodów, albowiem jego poniesienie miało wpływ na możliwość powstania przychodu związanego z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Powyższa argumentacja, jako pozbawiona merytorycznych podstaw nie wypełnia ogólnych przesłanek uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uiszczona przez Spółkę kwota wynikająca z noty obciążeniowej stanowi, w ocenie organu, konsekwencję nie wykonania umowy przewozu, której celem nie jest uzyskanie przychodów lecz uwolnienie się od odpowiedzialności odszkodowawczej wobec podmiotu zamawiającego u Wnioskodawcy usługę transportową. Nie sposób zatem uznać, iż zapłacenie przedmiotowej kwoty służyć będzie osiągnięciu konkretnego przychodu w ramach wykonywanej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Jednocześnie Spółka nie wykazała okoliczności świadczących o możliwości zaliczenia danego wydatku jako kosztu podatkowego związanego z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Organ podatkowy w ramach postępowania interpretacyjnego nie jest natomiast uprawniony do przeprowadzania postępowania dowodowego mającego na celu poszukiwanie nowych okoliczności faktycznych nie wskazanych we wniosku. Podkreślić należy, iż kwestia związku danego wydatku z przychodem, warunkująca uznanie tego wydatku za koszt uzyskania przychodu, jest elementem stanu faktycznego. (por. wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 379/06). Podobnie w wyroku z dnia 15 maja 2008 r., sygn. akt II FSK 432/07 Sąd drugiej instancji stwierdził, że okoliczność czy związek przyczynowo-skutkowy wydatków spółki z jej przychodami istnieje jest elementem stanu faktycznego. W konsekwencji - wobec braku wykazania przez Wnioskodawcę związku przyczynowego zachodzącego pomiędzy przedmiotowym wydatkiem a przychodem Spółki - stwierdzić należy, iż nie zostały spełnione ogólne przesłanki określone w art. 15 ust . 1 ustawy określające przesłanki warunkujące uznanie danego wydatku za koszt podatkowy.

W obliczu przedstawionych powyżej rozważań organ pragnie zauważyć, iż fakt niewykonania (niezakończenia) usługi nie ma kluczowego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Organ akceptuje pogląd zawarty we wniosku, zgodnie z którym w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania norma z art. 16 ust. 1 pkt 22 updop. Zgodnie z brzmieniem przywołanego przepisu za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego usługa transportowa nie została wykonana zgodnie z zawartą umową (część towaru skradziono, a pozostałą partię towaru musiano poddać utylizacji). W rozpoznawanej sprawie nie doszło zatem do wykonania usługi, z którą może wiązać się wypłata odszkodowania wynikającego z noty obciążeniowej, co oznacza, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy nie ma zastosowania, albowiem swoją hipotezą obejmuje jedynie sytuację, w których w ogóle doszło do wykonania usługi.

Przechodząc natomiast do kwestii możliwości otrzymania przez Spółkę rekompensaty finansowej od ubezpieczyciela organ zauważa, iż co do zasady odszkodowanie uzyskane od ubezpieczyciela stanowi dla firmy przewozowej przychód podatkowy, wydatki zaś przewoźnika na pokrycie szkód kontrahenta przy wykonywaniu umowy przewozu, nie wyłączone przepisem art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy, stanowią koszty uzyskania przychodów. Niemniej jednak nie wyłącza to konieczności spełnienia przez dany wydatek ogólnych warunków określonych w art.. 15 ust. 1 updop. W tym miejscu należy zwrócić uwagę, ze umowa ubezpieczenia może zawierać postanowienia nakładające na ubezpieczającego obowiązek zachowania rozsądnych środków ostrożności przy zabezpieczeniu mienia, których niedopełnienie uprawnia ubezpieczyciela do odmowy wypłaty świadczenia ubezpieczeniowego w całości lub w części, jeśli niedopełnienie tych obowiązków miało wpływ na powstanie szkody lub jej rozmiar. Również na gruncie ustawy podatkowej ustawodawca konstruując zapis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i biorąc pod uwagę surowsze wymagania w stosunku do przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie należytej staranności w ich działaniach, oczekuje, ze podatnik prowadząc działalność gospodarczą i kwalifikując wydatki do kosztów podatkowych czyni to przy zachowaniu reguł należytej staranności. Wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodów muszą być wynikiem racjonalnego i celowego działania podatnika a nie skutkiem zaniedbań, czy braku staranności.

Z uwagi na powyższe, mając na uwadze fakt, iż Spółka nie wykazała, iż przedmiotowy wydatek spełnia ogólne przesłanki określone w art. 15 ust. 1 updop, w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.